“อ้าว! ผมเป็นหลานอานะครับ”
ปกรณ์หัวเราะแล้วเดินออกไป อลังการตามไปส่งที่หน้าบ้าน พูดคุยกันอีกเล็กน้อย เขายืนมองรถของอาปกรณ์เคลื่อนออกไปสุดสายตาแล้วจะเดินกลับเข้ามาในบ้าน บัวชมพูเคลียร์ห้องครัวเสร็จพอดี เมื่อเห็นมาก็เห็นอลังการยืนยกมือขึ้นกอดอกจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว
“มีอะไรหรือคะ”
“ฉันน่าจะถามเธอมากกว่าว่าไปทำอะไรให้อาปกรณ์ชื่นชอบถึงขนาดนี้”
“คุณใหญ่คิดอย่างนั้นเหรอคะ” เธอเอียงคอมองเขา “หนูมีเสน่ห์ขนาดนั้นเชียว”
“เฮอะ! อย่างเธอเนี้ยนะ ใครจะมาสนใจ” เขาเบ้ปากใส่
“อ้าว! ก็คุณใหญ่พูดเหมือนอาปกรณ์หลงเสน่ห์หนูเองนี่” เธอแสร้งทำเป็นงุนงง
“นั้นอาของฉัน แต่งงานมีเมียมีลูกแล้ว ห้ามยุ่งเด็ดขาด!”
บัวชมพูเช็ดมือกับผ้าสะอาดแล้วปลดผ้ากันเปื้อนออก “หนูไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย มีแต่คนเข้ามาหาเอง”
“นี่ๆ อย่ามาเถียงนะ”
“หนูไม่ได้เถียง” เธอเบ้ปากใส่ “หนูเหนื่อยแล้ว ขอไปพักผ่อนก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวสิ! จะเดินหนีกันแบบนี้ไม่ได้”
“คุณใหญ่! หนูบัวเหนื่อยแล้วค่ะ! อยากอาบน้ำพักผ่อน”
“ได้! ฉันอาบน้ำให้เอง”
“หา! ไม่เอา! หนู...หนูอาบน้ำเองได้” คราวนี้เธอส่ายหน้ารัวๆ แต่อลังการก้าวยาวๆ มาอุ้มร่างเล็กขึ้น เธอดิ้นรนเตะเท้าไปมา
“ไม่กลัวตกบันไดคอหักตายหรือไง”
โดนเขาขู่เข้าไป บัวชมพูยอมหยุดขยับตัว ปล่อยให้เขาอุ้มเธอขึ้นไปชั้นสองซึ่งมีห้องน้ำขนาดใหญ่ที่เรียกได้ว่ามองเห็นวิวทะเล เธอเป็นคนทำความสะอาดบ้านหลังนี้ ยอมรู้ดีว่าอะไรอยู่ตรงไหน เคยจินตนาการถึงการได้แช่น้ำอุ่นนอนมองวิวทะเลในอ่างน้ำขนาดใหญ่คงมีความสุขไม่น้อย
แต่ที่เธอคิดไว้นั้น ไม่มีภาพที่เขาอุ้มเธอแล้วโยนลงในอ่างน้ำอย่างนี้!
“คุณใหญ่!”
ประตูห้องน้ำถูกเลื่อนออกด้วยปลายเท้าของอลังการ เขาอุ้มร่างนุ่มนิ่มหย่อนลงในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่เปิดน้ำไว้แล้ว ก็ก่อนหน้านี้เขาคิดจะมาแช่ตัวเลยเปิดน้ำเตรียมไว้ แต่เพราะคิดแต่เรื่องเจ้าตัวยุ่งเลยยังไม่ได้ลงอ่าง
“ว้าย!” บัวชมพูร้องเสียงหลง ถูกทิ้งลงในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ เธอโผล่หน้าขึ้นมายกมือขึ้นปาดน้ำออกจากใบหน้า แล้วก็ต้องร้องเสียงหลงอีกรอบเมื่อเห็นคนตัวใหญ่ถอดเสื้อโยนลงตะกร้าแล้วรูดกางเกงลงไปบนพื้น
“คุณใหญ่!” บัวชมพูยกมือขึ้นปิดตา คิดจะปีนขึ้นจากอ่างน้ำแต่อลังการลงมาเสียก่อนแล้วรัดเอวคอดกิ่วไม่ให้ไปไหนได้ “คุณใหญ่!”
“เธอจะเรียกชื่อฉันทำไมนักหนา” อลังการหัวเราะในลำคอ คราวแรกคิดแค่จะแกล้งเด็กปากร้ายที่ชอบโต้เถียงผู้ใหญ่อย่างเขา แต่พอเห็นเรือนร่างที่เปียกชุ่มทำให้เสื้อยืดแนบไปกับเรือนร่างจนเกิดเส้นเว้าเส้นโค้งเย้ายวนตา กลายเป็นเขาที่น้ำลายหนืดคอ
“คุณใหญ่จะทำอะไร” บัวชมพูพยายามแกะท่อนแขนที่รัดรอบเอวออก แผ่นหลังของเธอแนบชิดกับแผ่นอกของเขา ทั้งที่อยู่ในน้ำแต่ร่างกายกลับมีไอร้อน โดยเฉพาะลมหายใจที่เป่ารดใบหูของเธออยู่ในตอนนี้
“นั้นสิ ทำอะไรดี” อลังการจับเอวหญิงสาวให้นั่งบนตักของเขา อาศัยจังหวะที่เธอไม่ทันตั้งตัวโอบรัดแล้ววางคางบนไหล่ลาด
“เล่นเป็นผัวเมียจริงๆดีมั้ย”
“หา!”
บัวชมพูเอี้ยวใบหน้าหันมามองเขา แก้มเนียนถูกปลายจมูกขอชายหนุ่มเข้าพอดี ตอนนี้เธอร้อนรนทำอะไรไม่ถูก ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ยิ่งเห็นดวงตาของเขาเหมือนมีเปลวเพลิงอยู่ในนั้นก็ยิ่งทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก
“อย่าล้อหนูเล่นแบบนี้” เธอพยายามไม่ให้ตัวเองสั่น แต่ก็ทำให้ยากนัก
“ไม่ล้อเล่น จะเอาจริง”
อลังการไม่คิดว่าจะได้เห็นคนช่างเถียงเขินอายแบบนี้ อารมณ์ของเขาจึงดีขึ้นอย่างบอกไม่ถูก มือแกร่งจับเอวให้กดลงสิ่งที่กำลังตื่นตัว เธอไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสา ยิ่งเห็นทรวงอกคู่นั้นแล้วยิ่งทำให้รู้เลยว่าที่ผ่านมา เขามองเธอผิดไปจริงๆ รวมถึงความรู้สักของตัวเองที่มีต่อหญิงสาวคนนี้ด้วย
บัวชมพูยังไม่ทันได้พูดอะไร ริมฝีปากหวานก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากของเขา เรียวลิ้นร้อนแทรกเข้ามาในโพรงปากอย่างรวดเร็ว ทักษะการจูบของเขา ปล้นเอาสติของเธอไปหมดสิ้น สร้างความวาบหวามรัญจวนและร่างกายที่อ่อนปวกเปียกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
จูบของบัวชมพูเงอะงะ แต่เมื่อได้สัมผัสรสหวามที่เขามอบให้ก็จูบตอบทำให้อลังการครางในลำคออย่างพอใจ และแก่นกายแข็งขันขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เขาถอนริมฝากมองดูใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อ
“ปกติฉันไม่เคยถาม” เขาพึมพำพรางพรมจูบที่ลำคอของหญิงสาว “เธอเต็มใจใช่ไหม”
บัวชมพูไม่คิดว่าเขาจะถามตรงไปตรงมาแบบนี้ แต่ก็นั้นแหละ นี่คืออลังการที่เธอรู้จัก เขาไม่เคยต้องอ้อมภูเขาไปไกลเพื่อถามเพียงแค่ว่าอยากมีเซ็กส์กันไหม เธอกัดริมฝีปากไม่ให้หลุดเสียงร้องออกมา แต่อลังการที่ไม่รับคำตอบจึงเพิ่มแรงขบเม้มที่ลำคอ มือใหญ่เลื่อนมาลูบไล้ทรวงอกเบาๆ มันช่างพอเหมาะพอดีกับอุ้งมือของเขาจริงๆ
“บัวชมพู” น้ำเสียงแหบพร่าแฝงความร้อนรน
หญิงสาวยื่นหน้าไปจูบมุมปากของเขาแทนคำตอบ เธอชอบเขา และถ้าเขาจะเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ นั้นก็คือสิ่งที่เธอแอบฝันถึง แม้รู้ว่ามันอาจเป็นเพียงความสุขชั่วคราว แต่เธอก็จะคว้ามันไว้อย่างไม่นึกเสียใจ
การตอบรับของเธอทำให้อลังการถอดเสื้อยืดของเธอออก ร่างเล็กสั่นสะท้านที่เกือบจะเปลือยกายต่อหน้าเขา มีเพียงชั้นในสีหวานโอบกระชับทรวงอกคู่งามที่ชูชันท้าทายสายตาของเขาอยู่ ดวงตาของชายหนุ่มเคร่งเครียดพอๆ กับร่างกายที่เต็มไปด้วยความปรารถนา เขาปลดตะขอบราเซียด้วยมือเพียงข้างเดียวแล้วปล่อยให้มันหล่นในอ่างน้ำ ยอดอกสีชมพูหวานทำให้ลำคอของเขาแห้งผาก บัวชมพูยกมือขึ้นหมายจะปกปิกเรือนร่างที่ไม่เคยเปิดเผยให้ใครเห็น แต่เรียวลิ้นของเขาไวกว่า เขาก้มหน้าลงดูดกลืนเม็ดสีชมพูไว้ในปาก
บัวชมพูแหงนหน้าส่งเสียงครางออกมา ทั้งปากทั้งลิ้นดูดกลืนยอดอก ซ้ำมือที่ว่างยังบีบเคล้นทรวงอกของเธอ ความเสียวกระสันทำให้เธอระทวย แอ่นหน้าอกให้เขาดื่มกิน เขาขบกัดเบาๆ สลับดูดดึงจนปลายดอกตูมสีชมพูเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ
“คุณใหญ่...คุณใหญ่ขา...”
อลังการถึงกับชะงักไปเมื่อถูกเรียกด้วยน้ำเสียงหวานกระเส่าขนาดนี้ เขาถอนริมฝีปากแล้วสบตากับดวงตากลมวาวงดงาม
“ว่าไง” เขายิ้มแต่มือยังลูบไล้หน้าอกคู่สวย “หนูบัวอยากได้อะไร”
“อึก..” เธอครางสะอึกสะอื้นอีกครั้งเพราะปลายนิ้วเขี่ยยอดอกของเธอจนกลายเป็นตุ่มไต “นี่...ครั้งแรกของหนู หนูยังไม่เคย...คุณใหญ่...”
“อยากไปที่เตียงไหม”
เขาถามและรอจนหญิงสาวพยักหน้ารับแล้วเขาจึงประคองเธอลุกขึ้นยืน รูดกางเกงออกจากเรียวขา ดวงตาคมปลาบกวาดมองเรือนร่างเปลือยเปล่าแล้วอุ้มร่างอ่อนระทวยพากลับไปที่เตียงของเขา
ร่างของเธอยังเปียกชื้น แต่ส่วนลึกของกลีบดอกไม้สาวฉ่ำแฉะเสียแล้ว เขาวางเธอบนเตียง สายตาของเธอเห็นสิ่งที่แข็งขันชูชันพร้อมรบก็เกิดกลัวขึ้นมา บัวชมพูกระถดกายไปด้านหลัง แต่ร่างสูงใหญ่ตามขึ้นเตียงมาคร่อมร่างเธอไว้ ยื่นหน้าประกบริมฝีปาก ลิ้นร้อนปรนเปรอจนหญิงสาวปั่นป่วน ร่างกายเอนลงจนแผ่นหลังแนบไปกับที่นอน อลังการทาบร่างลงมาเคล้าคลอกับร่างนุ่มนิ่มที่บิดเร่าไปมาด้วยความเสียวซ่าน นิ้วมือของเขาเลื่อนลงไปที่เนินเนื้อที่มีหญ้าอ่อนปกคลุมรำไร เพียงสัมผัสเบาๆ ก็พากายสาวสั่นสะท้าน เพียงเขาถอนจูบ เสียงครางหวานหูก็ดังขึ้น เขาโน้มตัวลงไปเลียไล้ยอดตูมบนทรวงอกอีกครั้ง เขาทำให้หญิงสาวสั่นสะท้าน
“ก็ยังต้องรอดูนั้นแหละ ถ้าใช้วิธีของผมนะจบง่ายกว่านี้” ราชันยักไหล่ “ก็เดหลีเป็นคนดีนี่ค่ะ” ลลิน ได้ยินเสียงร้องกรี๊ดๆ ดังลั่นมาถึงด้านนอก คงขู่ให้กลัวได้อยู่บ้าง “คนห่วงหน้าตาอย่างเบลล่า คงไม่กล้าทำอะไรอีกแน่ๆ ค่ะ” “ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น เอาล่ะ กลับบ้านเราเถอะ” “อ้าว! แล้วไม่ไปเยี่ยมคุณยักษ์แล้วหรือคะ” “ไปทำไม เจ็บแค่นิดเดียวเอง ให้เมียมันดูแลเถอะ” หญิงสาวหัวเราะเสียงใส แสดงว่าที่นอนอยู่นั้นคงตั้งใจ ‘ออเซาะ’สินะ ราชันบีบปลายจมูกของคนรักอย่างหยอกล้อ ที่เขายอมมาช่วยก็เพราะเป็นห่วงเดหลีหรอก ไม่ใช่เพราะอยากมาช่วยเจ้ายักษ์ แต่เอาเถอะ ถึงตอนนี้แล้ว คงจัดการตัวเองได้แล้วล่ะ…………มังกรกัณฐ์ชะเง้อมองไปทางประตู เขารอให้คนรักกลับเข้ามาจะได้แกล้งเจ็บออดอ้อนให้สมใจอยาก แค่โดนรถเฉี่ยวนิดเดียว แต่เดหลีหวีดร้องอย่างกับเขาแขนขาขาดกระเด็น แต่ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนั้นแล้ว เขาจึงสวมบทคนเจ็บให้เต็มที่“โตขนาดนี้แล้วยังเล่นเป็นเด็กอีก” คุณบุรินทร์อดดุหลานชายไม่ได้ ทีแรกได้ยินว่าประสบอุบัติเหตุก็นึกว่าอาการหนัก ยิ่งเห็นเดหลีร้องไห้ต
พนักงานในบริษัทต่างลอบมองหญิงสาว แต่เดหลีทำเป็นไม่ใส่ใจ เธอยังคงทำงานของเธอ พูดคุยกับทุกคนเช่นที่เคยผ่านมา ในเมื่อมังกรกัณฐ์ประกาศออกไปอย่างนั้นแล้ว เธอจะก้มหน้าอายอะไรอยู่ ฐานะชาติกำเนิดของเธอเปลี่ยนแปลงไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือยอมรับความจริงและเผชิญหน้ากับมัน “นี่ๆ เลิกงานแล้วไปซื้อของกันนะ” มังกรกัณฐ์ทักเดหลี ท่าทางของเขาผ่อนคลายลงมาก คิดว่าต่อไปนี้คงไม่มีเรื่องอะไรมารบกวน ‘ชีวิตคู่’ ของเขาอีกแล้ว “ซื้ออะไรคะ” เธอถามสายตายังคงอยู่กับเอกสารตรงหน้า “แหวนไง” “แหวน?” คราวนี้หญิงสาวเงยหน้าขึ้น “แหวนอะไรคะ” มังกรกัณฐ์เบ้ปาก เดินมาจับมือซ้ายของหญิงสาวขึ้น “มือเธอยังไม่มีแหวนแต่งงานเลย” “แหวนแต่งงาน” ใบหน้าหวานขับสีแดงระเรื่อขึ้นมาทันที “เพราะไม่ได้ใส่แหวนแต่งงานละมั้ง คนอื่นถึงไม่รู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว” เขาหัวเราะออกมา “ถ้าอย่างนั้นคุณยักษ์ก็ต้องใส่ด้วย คนอื่นจะได้รู้ว่าคุณยักษ์มีเจ้าของแล้ว” เธอพูดใส่เขา แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มกว้าง “มันต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว” เขายกมือข้างซ้ายของเธอขึ้นมาจูบเบาๆ “เรื่องพิธีแต่งงาน ฉันพูดจริงนะ ฉันอยากจัดงานแต่งงาน อยากให้เธอสวมชุดเจ้าสาว” “ไ
“ก็ฉันหวงเธอ อยากให้เธอเป็นเมียฉัน เป็นแม่ของลูก เรื่องแค่นี้คิดไม่ได้จริงๆ เหรอเดหลี” เพราะปลดปล่อยไปแล้วรอบหนึ่ง รอบสองจึงยาวนานกว่าครั้งแรก เขาขยับตัวเปลี่ยนท่านจับหญิงสาวนอนตะแคงแล้วยกเรียวขาแยกออกสอดใส่จากด้านหลัง มือหนึ่งก็ขยี้จุดเสียวซ่าน อีกมือบีบเคล้นหน้าอกเพิ่มความเสียวกระสัน เขาฟังเสียงครางของหญิงสาวอย่างพอใจ แล้วกระซิบข้างหู “ฉันบอกแล้ว ต่อไปนี้เรื่องของเธอคือเรื่องของฉัน ไม่ว่าปัญหาอะไรของเธอ ที่ฉันพูดกับพ่อเธอวันนี้ก็พูดจากใจจริง ไม่ได้แค่พูดเอาใจใคร” “คุณยักษ์” เธอเอี้ยวหน้าหันมามองเขา วันนี้เธอรู้สึก “รัก” เขามากกว่าทุกวัน รักมากเสียจนอยากกักเก็บเขาไว้เป็นของเธอคนเดียว ไม่ว่าเขาจะทำไปเผื่อรักษาหน้าเขาเองหรือเพราะพูดด้วยความจริงใจ เธออยากรักษาห้วงเวลาพิเศษนี้ไว้ให้เนิ่นนาน “แล้วเลิกคิดเรื่องหย่าไปได้เลย” เขาขบติ่งหูของเธออย่างมันเขี้ยว “โอ๊ย เสียว ขอกระแทกแรงๆนะเมียจ๋า” “อะ..อะ ..อร๊ายยย” “โอ้วว” ชายหนุ่มปลดปล่อยอีกระลอกพร้อมหญิงสาวที่ไปถึงจุดสุดยอดอีกครา คราวนี้เขายอมถอนแก่นกายออกจากร่องรัก เขาโน้มหน้าลงจูบหน้าผากชื้นเหงื่อเบาๆ เขาลุกขึ้นจากเตียง ดึงผ้
“อย่างไรเราก็คนครอบครัวเดียวกัน หรือคุณอาคิดว่าคนอื่นจะดีกับคุณอาเท่ากับผมหรือเดหลีละครับ แต่ถ้าคุณอาไม่เห็นผมเป็นลูกเขยก็ไม่เป็นไร ผมส่งคุณอาให้เสี่ยศักดิ์ชัยดีไหมครับ ได้ยินว่าเสี่ยศักดิ์ชัยตามหาคุณอาอยู่เหมือนกัน” “ไม่ต้องๆ” พ่อของเดหลีรีบร้อนเอ่ยขึ้น เผลอมองไปทางด้านนอกซึ่งมีรถเก๋งคันหนึ่งจอดอยู่ และเหมือนคนในรถจะรู้ตัว รีบขับออกไปทันที ทำให้พ่อของเดหลีอึกอักทำอะไรไม่ถูก “เอาอย่างนี้นะครับ ประเดี๋ยวผมให้คุณปกรณ์มารับคุณอา หาที่พักสะดวกๆ เข้าโครงการบำบัดยาเสพติด ถ้าคุณอาเชื่อฟังดีๆ หนี้สินต่างๆ ผมเป็นลูกเขยจะจัดการให้เอง” รอยยิ้มของมังกรกัณฐ์เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่กดดันอีกฝ่าย “แต่ถ้าคุณอาไม่ยินดี ผมคงไม่สามารถช่วยอะไรคุณอาได้ รวมทั้งเรื่องเสี่ยศักดิ์ชัยด้วย หรืออย่างน้อยก็เห็นแก่หน้าลูกสาวของคุณอา ทำตัวให้สมกับเป็นพ่อที่ดีสักครั้ง” คราวนี้ทำให้พ่อของเดหลีสงบลงไปได้ มังกรกัณฐ์ถอนหายใจเบาๆ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจะโทรหาปกรณ์ แต่คนทนายประจำตระกูลก้าวเท้ายาวๆ เข้ามาพอดี “จัดการเรียบร้อยแล้วเหรอ” ปกรณ์ทักแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อ เพรา
เขาไม่มีท่าทีจะก่อกวนในที่ทำงานอย่างที่เขาชอบขู่เอาไว้ ทำให้หญิงสาววางใจทำงานอย่างสบายใจ ส่วนเรื่องเสียงนินทานั้น เธอชินแล้ว แต่ก่อนที่จะมาอยู่ดูแลคุณลออ เธอเองเคยถูกเพื่อนร่วมชั้นเรียนไม่ชอบหน้า เบ้ปากมองบนใส่จนเคยชิน บางคนชอบพูดว่าเธอทำตัวเป็นลูกรักของครู-อาจารย์ แต่เธอเพียงแค่ต้องเรียนอย่างหนัก ไม่มีเงินไปลงเรียนพิเศษ และต้องหาทุนให้ตัวเองเรียน การเข้าหาอาจารย์เพื่อติดตามเรื่องขอทุนรวมทั้งหางานพิเศษทำ จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ แต่ที่ไม่ปกติสำหรับเธอก็คือ ทุกวันทำงานหนักหัวหมุนแค่ไหน เรื่องบนเตียงของเขาไม่เคยหยุดพัก ไม่รู้เขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนมากมายขนาดนี้ ‘คนอะไรกินดุ กินจุ ตะกระตะกรามที่สุด!’ “เดหลี” “คะ” “เหม่ออะไร ฉันใช้งานเธอหนักไปเหรอ” มังกรกัณฐ์ถามแล้วดีดนิ้วใส่หน้าผากเธอเบาๆ “เก็บกระเป๋ากลับบ้านได้แล้ว จะหกโมงเย็นแล้ว” “ค่ะ” เดหลียกมือลูบหน้าผากตัวเอง เมื่อไม่มีคนอื่น เขาชอบแกล้งเธอแบบนี้ หญิงสาวปิดคอมพิวเตอร์แล้วหยิบกระเป๋าขึ้นคล้องไหล่ ทั้งสองเข้าไปในลิฟต์แล้ว มังกรกัณฐ์จึงเอ่ยถาม
เดหลีไปได้พูดอะไร คำพูดของเธอไม่มีความหมาย แต่ไหนแต่ไรก็เป็นเช่นนี้ เธอเป็นเพียงตัวแทนของลูกสาวที่จากไปแล้วของคุณลออ ท่านมักคิดถึงแต่เรื่องวัยเยาว์ของลูกสาวเสมอ “ได้เวลาพักผ่อนแล้วค่ะ” พยาบาลพิเศษเดินเข้ามาเรียกอย่างสุภาพ คุณลออพยักหน้ารับแต่ไม่ลืมลูบใบหน้าของหญิงสาว“แม่รักหนูนะลูก”‘หนูก็รักคุณท่านค่ะ’เดหลีได้แต่พูดในใจ พลางนึกถึงท่าทีของแม่ที่มีต่อเธอ เป็นเธอเองที่ยังทำใจยอมรับไม่ได้ อย่างที่ป้าคอยพูดกับเธอเสมอ ให้เธอให้อภัยแม่“ร่างกายแข็งแรงดีแล้วรึ” คุณบุรินทร์เอ่ยถามเมื่อคุณลออออกไปพร้อมพยาบาลพิเศษแล้ว“แข็งแรงดีแล้วค่ะ” เธอตอบเสียงเบา นึกถึงเรื่องที่คุณบุรินทร์เอ่ยในโรงพยาบาล ให้เธอหย่ากับมังกรกัณฐ์ คงถึงเวลาที่เธอต้องทำตามคำสั่งของคุณบุรินทร์ เวลาของซินเดอเรลร่าหมดลงแล้วสินะ“หนู...”“คุณปู่ครับ”เดหลีสะดุ้งไม่คิดว่าจู่ๆ มังกรกัณฐ์จะเข้ามาแบบนี้ คุณบุรินทร์หรี่ตามองหลานชายที่เดินเร็วๆ เข้ามาคว้าข้อมือของหญิงสาวไว้“ผมมีงานค้างอยู่ ขอเอาตัวเดหลีไปก่อนนะครับ”“เออ อ้าว ...เฮ้อ” ยังไม่ทันได้พูดอะไร หลานตัวดีก็แทบลากเดหลีออกจากห้องไป ทั้งคู่เดินออกไปแล้วทิ้งไว้เพียงคนแก่นั