บาปรัก 4: ไปโรงหนังแต่ได้กลับโรงแรม

คืนนั้นหลังจากถูไถแค่ภายนอกจนเสร็จสมอารมณ์หมายด้วยกันทั้งคู่ดึกๆช่วงตีสี่กว่าๆผมก็ย่องออกมานอนที่ห้องของตัวเองที่ไอ้คิวมันจัดไว้ให้แล้วหลับต่อไปยันสายตรู่

ทั้งผมทั้งไอ้คิวต่างตื่นสายด้วยกันทั้งคู่โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์เราไม่ต้องรีบตื่นไปเรียน ส่วนแม่ไอ้คิวผมยังไม่เห็นเลยนะสงสัยจะเขิน

“ไงมึงหลับสบายดีไหมบ้านกู” เสียงไอ้คิวถามพลางยิ้มอารมณ์ดี แน่ล่ะสิเมาหลับไปตั้งแต่หัวค่ำละมั้ง

“อืม..ดีมากกูหลับสนิทเลย” เสียไปตั้งหลายน้ำจะไม่หลับได้ยังไง!

“มากินข้าวก่อนนี่แม่กูทำข้าวต้มปลาไว้ให้มึงจะเอากาแฟไหมกูจะได้ให้พี่สมพรไปชงมาให้”

“เออเอาก็ได้” ผมพยักหน้ารับรู้สึกอยากได้คาเฟอีนเข้ามาในร่างกายเหมือนกันเพราะเช้านี้รู้สึกไร้เรี่ยวแรงจริงๆ

ฝีมือทำกับข้าวของแม่ไอ้คิวก็อร่อยดีนะ ส่วนคนทำไม่รู้หนีหายไปไหนแล้วผมมองๆหาก็ไม่ยักจะเห็นเลย

“เออแล้วนี่แม่มึงไปไหนหรอวะ”

“ไม่รู้เหมือนกันว่ะสงสัยอยู่บนห้องมั้งว่าแต่มึงเถอะวันนี้จะไปไหนต่อเปล่า”

“ไม่รู้ว่ะเบื่อๆคงนอนอยู่บ้านแหละกูขี้เกียจออก”

“ไปดูหนังกับกูไหมล่ะพอดีกูชวนแม่ไปดูหนังรอบบ่ายมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิไปกับแม่สองคนกูอาย” ไอ้คิวมันบอกในขณะที่ผมนึกขำ ตามประสาเด็กผู้ชายแบบเราๆเวลาไปไหนกับพ่อแม่มันก็จะเขินๆหน่อยแหละ ถึงแม้ว่าแม่มันจะยังสาวยังสวยอยู่ก็ตาม

“เออๆไปก็ไปไหนๆกูก็ไม่รู้จะทำอะไรอยู่แล้วนี่” ผมแกล้งพูดปัดๆผ่านๆไปไม่ให้มันรู้ว่าที่จริงแล้วผมอยากไปจนตัวสั่นต่างหาก กระโตกกระตากไปเดี๋ยวมันรู้อดกินแม่มันแน่ๆ

“มึงไปอาบน้ำอาบท่าไปเดี๋ยวเอาชุดกูใส่ก่อนก็ได้”

“เออๆขอบใจว่ะ”

พอผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จลงมาก็พบว่าแม่ไอ้คิวก็ลงมารอแล้วพร้อมที่จะเดินทางออกจากบ้านกัน แม่ไอ้คิวที่ผมเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเธอชื่อพี่ปรางเป็นคนขับส่วนไอ้คิวนั่งหน้าคู่กับแม่มันส่วนผมก็นั่งเบาะหลังและแอบชำเลืองมองเธอตรงกระจกหลังไปพลางๆ

เนื่องจากเวลาบ่ายทำให้รถไม่ค่อยติดมากเท่าไหร่ดังนั้นใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีพวกเราก็เดินทางมาถึงห้างดัง หลังจากไปเลือกหนังเรื่องที่อยากดูได้แล้วเราก็ซื้อตั๋วหนังไว้โดยมีแม่ไอ้คิวเป็นเจ้ามือ ตอนนี้เหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมงกว่าที่หนังจะฉายพวกเราเลยไปเดินเล่นฆ่าเวลาพลางๆ

ตลอดเวลาแม่ไอ้คิวเอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ค่อยพูดจาสักเท่าไหร่สงสัยยังเขินไม่หายแต่ไม่เป็นไรเข้าโรงหนังเมื่อไหร่ผมจะทำให้เลิกเขินเอง...

“เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนปวดฉี่ว่ะ” ไอ้คิวหันมาบอกผมก่อนจะหันไปบอกแม่มัน ส่วนผมก็พยักหน้ารับรู้

“เออกูรอนี่นะขี้เกียจเดิน”

พอมันเดินไปแล้วผมก็เดินเข้าไปเบียดแม่ไอ้คิวทันทีพลางชำเลืองมองทางไปด้วยเพื่อปุ๊บปั๊บไอ้คิวเดินกลับมาจะได้ระวังตัวทัน

“ไงครับแม่เพื่อน...นอนหลับสบายตัวดีไหมเมื่อคืน” ผมกระซิบถามข้างหูเธอเบาๆ

“ก็งั้นๆแหละ”

โอ้โหดูถูกผมชะมัดเลย!

“หรอครับแหมแต่เมื่อคืนผมเห็นมีคนครางลั่นแถมดังเด้งเอวใส่ปากผมยิกๆพูดแล้วก็หิวอยากเลีย...จัง” ผมแกล้งแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ

“อย่าพูดแบบนี้นะเดี๋ยวใครมาได้ยินเข้ามันจะไม่ดี” แม่ไอ้คิวดุผมเสียงเข้ม แต่ที่ผมเห็นคือหน้าเธอแดงระเรื่อไม่เว้นแม้กระทั่งใบหูสงสัยนึกภาพอะไรอยู่แน่ๆ

“เขินหรอ..เอาน่าฟังบ่อยๆเดี๋ยวก็ชิน”

หายไปสักพักใหญ่ไอ้คิวก็เดินกลับมาพร้อมสีหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มมาเชียว ไอ้นี่สงสัยไปเจออะไรดีๆมาเข้าแน่ๆ

เผลอแป๊บๆก็ใกล้ได้เวลาเข้าโรงหนังแล้วพวกเราไปแวะซื้อชุดป๊อบคอร์นกับน้ำโค้กคนละแก้วโดยที่ผมเป็นฝ่ายอาสาออกให้เองบ้าง

เมื่อเข้าไปในโรงหนังตอนนี้ผมก็คิดแทบตายว่าจะทำยังไงถึงจะได้นั่งข้างๆแม่ไอ้คิวมัน แต่ทว่าพอเข้าไปไอ้คิวมันให้ผมนั่งข้างๆแม่มันโดยที่ผมไม่ต้องร้องขอเลย ส่วนมันน่ะหรือโน่นไปนั่งกับสาวที่มันบังเอิญเจอแล้วก็ถูกใจเข้าพอดี แล้วยิ่งโลกกลมเข้าไปใหญ่เมื่อเธอกันซื้อตั๋วได้นั่งแถวเดียวกันแถมเก้าอี้ติดกันอีกด้วย

เข้าทางผมพอดีเสร็จไอ้โจ้อีกแล้ว...

ไม่รู้ว่ามันเป็นช่วงบ่ายที่คนไม่ค่อยเข้ามาดูหรือเพราะว่าหนังมันไม่ค่อยเข้าตาคนก็ไม่รู้ที่ทั้งโรงหนังมีคนดูแค่สิบกว่าคนเองเท่านั้น มองไปทางไหนก็เห็นคนนั่งปะหลอมปะแหลม ส่วนหนังที่เลือกดูก็โรแมนติกเสียเหลือเกินสองแม่ลูกนั่นเลือกดูหนังผีสยองขวัญกัน

หึ!ดีนะที่เขาไม่ได้กลัวผีไม่งั้นคงขายหน้าแย่เลย

ตอนนี้หนังเริ่มฉายแล้วภายในโรงหนังก็มืดและแอร์ก็ทำงานดีมากเล่นเอาหนาวสุดไปเลย แม่ไอ้คิมเค้าก็เตรียมตัวมาดีนะมีผ้าห่มผืนเล็กบางมาด้วยเธอก็คลี่มันออกมาคลุมตัวเองไว้แล้วกินป๊อบคอร์นอย่างสบายอกสบายใจ

ในหนังกำลังเริ่มดำเนินเรื่องไปอย่างลุ้นระทึก ส่วนผมก็นั่งใจเต้นตึกๆเวลาได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวคนนั่งข้างๆลอยมาติดจมูกจนนึกอยากจับตัวคนหอมๆมาฟัดเสียให้หนำใจ

“กรี๊ดดดด” เสี้ยววินาทีที่ผีในจอโผล่ออกมาเสียงกรี๊ดดังจากหลายๆคนรวมถึงคนนั่งข้างๆผมด้วยที่ตกใจจนเกือบสะบัดถังป๊อบคอร์นคว่ำดีที่ผมเอื้อมไปคว้าไว้ได้ทัน หลังประคองถังป๊อบคอร์นเอาไว้ได้ผมก็ดังออกมาถือไว้ให้แทน

ดูเหมือนว่าแม่ไอ้คิวจะกลัวว่าผมจะถือเมื่อยเธอเลยยื่นมือมาดึงถังป๊อบคอร์นไปวางไว้ข้างล่างตรงพื้นแทน ก่อนที่เธอจะดึงผ้าห่มมาคลุมทั้งตัวเอาไว้

“หนาวหรอครับ...”

“อื้อ”

“งั้นผมจะช่วยให้ร้อนเอง”

พูดจบผมก็มองไปทางไอ้คิวเห็นมันไม่ได้สนใจอะไรนอกเสียจากสาวคนข้างๆผมก็เลยสอดฝ่ามือเข้าไปใต้ผ้าผืนเดียวกันกับแม่ไอ้คิวโดยที่หน้ายังจับจ้องหน้าจอราวกับว่ากำลังสนใจมันเสียเต็มประดา

แต่ทว่าสิ่งที่ผมสนใจจริงๆนั่นคือผิวเนื้อนุ่มๆใต้ร่มผ้าที่วันนี้ใส่กระโปรงมาถูกใจผมเสียจริงๆ ทางสะดวกอีกแล้วโว้ยยย!

“อ๊ะ..เอามือออกไปนะ” เสียงดุลอดไรฟันดังเบาๆข้างหู

“ก็หนาวไม่ใช่รึนี่ไงผมกำลังจะช่วยให้หายหนาวเนี่ย” ผมก็หน้ามึนใส่ไปเรื่อย

ฝ่ามือผมค่อยๆสอดเข้าไปใต้กระโปรงตรงดิ่งไปที่ใจกลางกลีบกุหลาบแต่สองขาเรียวสวยก็หนีบเอาไว้เสียแน่นหนาจนนิ้วผมแทรกเข้าไปได้ยากเหลือเกิน

“แยกขาออกเดี๋ยวนี้!!” ผมดุเบาๆในลำคอขณะพยายามสอดปลายนิ้วเข้าไปให้ลึกให้ได้

“มะ..ไม่อ๊ะ!” แม้จะบ่ายเบี่ยงเพียงใดแต่ร่างกายเธอก็ปฏิเสธความต้องการของตัวเองไม่ได้หรอก ตอนนี้ผมใช้โอกาสในตอนที่เธอเผลอแยกเรียวขาเธออ้าออกแล้วแหย่ปลายนิ้วลึกลงไปตรงปากทางที่ชุ่มฉ่ำ ความเปียกชื้นตรงเนินนางทำให้ผมรู้ว่าเธอเองก็เริ่มมีอารมณ์กับผมแล้วเหมือนกัน

“อื้อออ” เสียงเผลอหลุดครางออกมาเบาๆก่อนที่ปากนุ่มนิ่มจะกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้แน่นกลั้นเสียงกระเส่าที่จะเล็ดลอดออกมา

“ของพี่มันรัดนิ้วผมแน่นมาก!” ผมครางฮือในลำคอเบาๆเมื่อตรงนั้นของพี่ปรางรัดนิ้วเรียวผมแน่นมากข้างในตัวเธอนุ่มและร้อนผ่าวๆ

“อ๊ะ..อาาา”

“เสียวไหม?”

“อือ..เสียววว”

“แล้วชอบไหม?”

“อาาาชอบ”

ดูจากปลายนิ้วที่ถูกบีบรัดถี่ๆทำให้ผมรู้ว่าพี่ปรางกำลังจะถึงปลายทาง ผมก็ถอดถอนปลายนิ้วออกมาก่อนที่เธอจะถึงจุดหมาย แม้จะอยู่ในความมืดแต่ผมพอจะเดาได้ว่าตอนนี้พี่ปรางกำลังจิ๊ปากทำตาเขียวใส่ผมอยู่แน่ๆ

“บอกไอ้คิวว่าพี่ไม่สบายขอกลับก่อน..เดี๋ยวนี้!” ผมสั่งเสียงเข้มใส่เธอเบาๆ ดูเอาว่าเธอจะทนได้อีกไหม

“ตะ..แต่ว่า”

“เลือกเอาว่าจะให้มันรู้เรื่องเราตอนนี้เลยไหม”

“ก็ได้ๆ”

สักพักเธอหันไปบอกไอ้คิวว่ารู้สึกปวดหัวขอตัวกลับบ้านก่อน ไอ้คิวก็เลยบอกว่าให้เธอขับรถกลับโดยมีผมอาสาขับไปส่งเองโดยที่ไอ้คิวก็ไม่ได้สงสัยอะไร มันหันไปสนใจผู้หญิงข้างๆต่อ

พอเดินออกจากโรงหนังได้ผมก็จูงมือเธอลิ่วๆตรงไปยังลานจอดรถชั้นใต้ดินที่เราจอดไว้ตอนแรกเหลียวซ้ายแลขวามองเห็นว่ามุมตรงนั้นเป็นมุมอับที่ไม่มีกล้องวงจรปิดพอดีและเหมือนฟ้าเป็นใจที่ตรงนั้นไม่มีใครอยู่เลยผมเปิดประตูฝั่งข้างหลังแล้วผลักร่างบอบบางลงไปนอนบนเบาะทันที

“อ๊ะ..เบาๆสิมันเจ็บนะ” เสียงพี่ปรางดุเบาๆขณะที่อ้าขาอำนวยความสะดวกให้ผม

“ไม่ไหวแล้วอยากเข้าไปในตัวพี่จะแย่....” ผมบอกพร้อมกระโจนเข้าใส่เธอด้วยการเข้าไปนั่งคลุกวงในแล้วจับยกร่างเล็กขึ้นนั่งซ้อนตักโดยหันหน้าเข้าหากัน

“.....” พี่ปรางไม่ตอบแต่ประกบจูบปากผมอย่างเร่าร้อน ผมโลมลูบไปตามหน้าท้องเนียนแล้วเคลื่อนฝ่ามือขึ้นไปบีบเคล้นสองเต้าอวบใหญ่บีบกระชับสะโพกกลมกลึงเข้าแนบชิดลำกายใหญ่ยาวให้เสียดสีกันมากขึ้น

ชั้นในตัวน้อยถูกมือผมดึงลงจากสะโพกโดยมีพี่ปรางอำนวยความสะดวกให้แถมยังช่วยถอดกางเกงผมออกให้ด้วย หลังจากนั้นผมก็โหย่งสะโพกของพี่ปรางขึ้นแล้วจับท่อนเอ็นอวบยาวตั้งโด่แนบชิดกลางรอยแยกชื้นแฉะแล้วค่อยๆกดสะโพกพี่ปรางลงมาทีละนิดๆ

“ซี๊ดดดเข้ายากจังแน่นไปหมด” ร่องพี่ปรางคับมากอาจเป็นเพราะว่าเธอห่างหายเรื่องอย่างว่ามานาน ส่วนของเล่นเธอก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมากมายมันเลยทำให้ร่องเธอคับแน่นราวเด็กสาวๆเลยล่ะ

ส่วบ ปึ่ก

“อ๊าาาาาทำไมมันใหญ่จังลึกด้วย” พี่ปรางสูดปากเสียงกระเส่าเนื้อตัวสั่นระริกพลางโยกสะโพกตัวเองกดขึ้นลงถี่ๆ

“อื้มมมม..เสียวฉิบหายร่องพี่ตอดของผมแน่นเชียว” ผมคำรามในลำคอเบาๆได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นถี่รัวจนเจ็บแน่นไปหมด

ร่องรักของพี่ปรางทั้งบีบรัดและตอดท่อนเอ็นผมถี่ยิบจนอดใจไม่ไหวที่จะจับยึดสะโพกงามงอนเอาไว้แล้วกระแทกแก่นกายโหมสะโพกโยกใส่ร่องเธอแทบมิดด้ามทั้งเร็วและรัวจนคนบนตักผมหัวสั้นหัวคลอน

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

“อ๊าาาบะ..เบาหน่อยมันจุกอื้ออออ”

“เบาไม่ไหวพี่เอามันเหลือเกินผมเสียวจนจะแตกแล้วซี๊ดดดด”

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

เสียงรัวสะโพกยังดังขึ้นอีกหลายครั้งติดต่อกันจนกระทั่งสองร่างกระตุกเกร็งพร้อมกัน ไม่นานทั้งสองก็ช่วยกันแต่งตัวและขับรถออกไปอย่างรวดเร็วปลายทางคือโรงแรมไม่ไกลจากที่ห้างนั่นแหละ