คราวหน้าเราไปกินข้าวกันนะ

“โรสครับ”

“คะ?”

“วันนี้ไปกินข้าวกันไหม?”ใบหน้าสวยนิ่งไปเล็กน้อยถ้าหากเธอปฏิเสธอีกจะเป็นการเสียมารยาทเกินไปรึเปล่านะเพราะเธอเห็นเขาชวนมาหลายรอบแล้วแต่เธอก็เอาแต่ปฏิเสธ

“โอเคค่ะ”ร่างบางตอบออกไปคำตอบดูท่าจะถูกใจร่างสูงพอควรเพราะเขาระบายยิ้มออกมา

“งั้นเลือกร้านไว้เลยนะ”

“ค่ะขอบคุณนะคะ”เธอก้มลาเขาก่อนจะเดินกลับไปนั่งประจำที่ของตัวเองพร้อมกับเปิดหาร้านที่ตัวเองอยากกินและนี่เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เธอตกหลุมรักเขาเพราะอีกฝ่ายเปิดโอกาสให้เธอได้เลือกกินในสิ่งที่อยากกินในช่วงแรกๆเธอก็เกรงใจแต่พอเขาบอกว่าตัวเองกินอะไรก็ได้ผิดกับเธอที่มักจะแพ้ส่วนผสมที่ทำจากนมจากถั่วเขาเลยยกหน้าที่การเลือกร้านอาหารให้เธอไปเสียก็จบเรื่องและไม่ขัดด้วยว่าร้านนั้นจะถูกหรือจะแพง

“สวัสดีค่ะอยากจองโต๊ะหน่อยค่ะ..สองคนค่ะ..ประมาณ1ทุ่ม”หลังจากจองร้านอาหารเสร็จก็ได้เวลาเคีลยร์งานบนโต๊ะต่อร่างบางนั่งทำงานไปเรื่อยๆจนใกล้ถึงเวลาเลิกงาน

“จ๊ะเอ๋พี่โรส^^”เธอสะดุ้งเล็กน้อยจากการแกล้งของคนตัวเล็ก

“ญดา!พี่ตกใจนะคะ”ร่างบางเอ่ยเสียงดุแต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะชอบใจแม้ว่าญดาจะอายุห่างจากเธอไม่กี่ปีแต่เพราะนิสัยเด็กๆของอีกฝ่ายทำให้เธออดที่จะเอ็นดูไม่ได้

“แหะๆพี่แมทธิวอยู่ข้างในใช่ไหมคะ^^”ใบหน้าหวานเอ่ยถาม

“ค่ะเดี๋ยวพี่ขอโทร..ญดา!”โรสรีบเรียกอีกฝ่ายเสียงดังทันทีเมื่อจู่ๆญดาก็เปิดประตูเข้าไปทันทีโดยยังไม่ได้รับอนุญาตจากคนด้านในซึ่งนี่เป็นสิ่งที่แมทธิวไม่ชอบอย่างมาก

“พี่แมทธิว^^”สายตาคมจ้องมองคนตัวเล็กที่เรียกชื่อเขาด้วยรอยยิ้มไม่นานโรสก็ตามมาอยู่ด้านหลังด้วยท่าทีหอบๆละคิดว่าเธอคงจะเอ่ยห้ามอีกฝ่ายไม่ทัน

“ขอโทษค่ะ”โรสเอ่ยขึ้นน้อมรับคำผิดแต่ญดากลับทำหน้างง

“ไม่เป็นไรครับออกไปเถอะ”เขาเอ่ยเสียงเรียบร่างบางจึงขอตัวออกมาญดาฉีกยิ้มกว้างอีกครั้งก่อนจะเดินไปหาแมทธิวอย่างอารมณ์ดี

“มาหาพี่ถึงที่นี่มีอะไรหรอครับ”เขาเอ่ยถามเสียงเรียบก่อนจะลุกจากเก้าอี้ทำงานเดินมานั่งยังเก้าอี้รับรองแขกแทน

“ญดามาชวนพี่ไปทานข้าวค่ะ”เสียงใสเอ่ยตอบกลับอย่างตื่นเต้น

“พี่มีนัดแล้วครับ”ญดาทำหน้าหงอยทันทีเมื่อเจอคำพูดของอีกฝ่ายไป

“นัดสำคัญหรอคะเสียดายจังญดาอุส่าห์ขอพ่อออกมาได้เห้อ..”ร่างสูงมองญดาที่ทำหน้าเศร้าเขาถอนหายใจเล็กน้อยถ้าปล่อยให้อีกฝ่ายกลับไปทั้งแบบนี้พ่อของเธอคงจะไม่พอใจเขาน่าดูและคงไม่ใช่แค่พ่อของญดาคนเดียวแต่รวมถึงพ่อแม่ของเขาด้วยเช่นกัน

“ที่จริงก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้นครับเดี๋ยวพี่ยกเลิกให้ได้”คำตอบของแมทธิวทำเอาคนตัวเล็กยิ้มร่าด้วยความดีใจทันทีก่อนจะนั่งฟังเธอพูดถึงร้านอาหารบลาๆจนปวดหูและคิดในใจว่าช่างเสียดายเวลาทำงานของตัวเองจริงๆ

“งั้นเราไปกันเลยมั้ยคะ^^”

“ครับ”เขาเอ่ยตอบญดามองอีกฝ่ายที่ลุกขึ้นไปสวมเสื้อสูทเธอมองด้วยความหลงใหลและยิ่งมีความสุขไปอีกเมื่อไม่ช้าผู้ชายตรงหน้าคนนี้จะกลายเป็นสามีของเธอ

ร่างบางมองประตูห้องที่เปิดขึ้นก่อนจะมองญดากับแมทธิวที่เดินควงแขนกันมา

“ผมจะออกไปทานข้าวกับญดาฝากแคนเซิลนัดตอนเย็นด้วยนะครับ”เขาเอ่ยบอกด้วยความเสียดายอุส่าห์หาเวลากินข้าวกับร่างบางได้แล้วแท้ๆแต่ก็ต้องมายกเลิกแบบนี้

“ได้ค่ะ”โรสตอบกลับสั้นๆก่อนจะก้มหัวให้ทั้งสอง

“พี่โรสไปทานด้วยกันไหมคะ”ญดาเอ่ยถามอย่างเป็นมิตร

“ไม่เป็นไรค่ะพี่มีงานต้องทำเยอะเลย”โรสเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มญดาพยักหน้ารับก่อนจะดึงแขนแมทธิวออกไปทันทีร่างบางมองทั้งคู่ที่พูดคุยกันอดยอมรับไม่ได้ว่าเหมาะสมกันเหลือเกินเหมือนเจ้าชายกับเจ้าหญิงในหนังสือการ์ตูนไม่มีผิดเธอทำได้เพียงมองอยู่แบบนั้นพร้อมกับหัวใจที่เจ็บระทมไปหมด

ร่างบางนอนอยู่บนเตียงกว้างพออีกฝ่ายมีนัดไปทานข้าวเธอเลยไม่มีตารางงานอื่นต่อเลยได้กลับมานอนบ้านสมใจอยากเสียที

เมี้ยว~ เมี้ยว~

“แมรี่”ใบหน้าสวยฉีกยิ้มมองแมวสุดที่รักตัวอ้วนที่กำลังกระโดดขึ้นเตียงมานอนข้างๆเธออย่างออดอ้อน

“มีแต่แกสินะที่รักฉันน่ะ”ร่างบางเอ่ยขึ้นก่อนจะเล่นกับแมรี่อยู่สักพักใหญ่

Rrrrr

“มีอะไรหรอคะโทรมาดึกจัง”ร่างบางเอ่ยถามกับปลายสายมองนาฬิบนหัวเตียงพบว่าตอนนี้เกือบเที่ยงคืนแล้วตอนแรกกะว่าเลิกงานเร็วแล้วจะได้เข้านอนเร็วเธอคิดผิดสินะ

(ป่าวครับ)ปลายสายตอบเสียงเรียบก่อนจะเงียบไป

“เมาหรอคะ?”เธอเอ่ยถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป

(นิดหน่อยน่ะโรสทำอะไรอยู่)

“เล่นกับแมรี่ค่ะ”เธอตอบไปตามความจริงๆ

(คราวหน้า..)

“คะ?”

(คราวหน้าเราไปกินข้าวกันนะ)ใบหน้าสวยแดงฉ่าขึ้นเล็กน้อยน้ำเสียงอ้อนๆของเขาทำเอาหัวใจเธอเหลวไปหมดอีกทั้งบทสนทนาที่เหมือนคู่รักนี่อีก

“ค่ะยินดีเลยค่ะ”เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

(โรส..)

“คะ”

(ผม…..ไม่มีอะไรฝันดีนะครับ)คิ้วบางขมวดเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะอีกฝ่ายคงเมาจนเพ้อพูดไปเรื่อยเฉยๆ

“ค่ะฝันดีเช่นกันนะคะ”หลังจากนั้นสายก็ถูกตัดไปมือบางปิดไฟเตรียมเข้านอนแต่ภายในหัวมีแต่คำถามมากมายเกี่ยวกับความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงของเธอกับเขาถ้าหากวันนั้นต่างคนต่างไม่เมาเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น

เมื่อ3ปีก่อน

“ผม…ทำได้ไหม”ร่างบางมองแมทธิวที่กำลังกอบกุมใบหน้าของเธอเสียงลมหายใจกับใบหน้าแดงๆที่ไม่ต่างอะไรกับใบหน้าของเธอกำลังเอ่ยขออนุญาตอะไรบางอย่าง

“โรส..กลัว”เธอตอบกลับด้วยความประหม่ามองริมฝีปากของแมทธิวที่เปอะเปื้อนไปด้วยลิปสติกของเธอมันก็บ่งบอกได้ว่าทั้งคู่ผ่านจูบที่ร้อนแรงมาขนาดไหน

“ผมจะอ่อนโยน..ผมสัญญา”หลังจากนั้นค่ำคืนแรกของเธอกับเขาก็เริ่มต้นขึ้นมันเกิดมาจากความเมาของทั้งคู่และเธอก็พึ่งจะเคยดื่มเหล้าเป็นครั้งแรกเธอเสียตัวให้กับเขาและเช้าวันต่อมาเธอก็ได้รับคำขอโทษจากเขาเช่นกันแต่เธอไม่ได้โกรธอะไรเลยเพราะเธอสมยอมเช่นกันแต่หลังจากวันนั้นมันก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเรื่อยๆไม่ว่าจะเมาหรือไม่เมาก็ตามที

ในช่วงนั้นเหมือนแค่มองหน้ากันก็ต่างฝ่ายต่างอยากกระโจนเข้าหากันจนแมทธิวบอกกับเธอว่าเขาจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีกและจะไปหาคู่นอนจริงๆจังๆแทนแต่ก็เป็นตัวเธอที่ห้ามไว้เพราะไม่อยากเห็นเขาไปหาคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเองสัญญาการเป็นคู่นอนจึงเกิดขึ้นในวันนั้นเขาสัญญาว่าจะนอนกับเธอเพียงคนเดียวส่วนเธอก็สัญญากับเขาว่าจะไม่มีใครในระหว่างที่เป็นคู่นอนกับเขาอยู่เช่นกัน

เธอคิดว่าอิตาแมทมันจะพูดอะไร???