ตอนที่ 7 เลิกคิดซะ

พอชายวัยกลางคนทั้งสองเดินไป คุณรองประธานก็หันมาที่ฉัน

"เป็นอะไรหรือเปล่า"ฉันเงยหน้าขึ้นมองชายร่างสูงด้วยความมึนงง

"พวกนั้นไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม"เจ้าของใบหน้าอันหล่อเหลาเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ ดูมีความห่วงใยดีจัง

"พวกเขาไม่ได้ทำอะไรจาร์ค่ะ เพราะคุณเข้ามาก่อน"

"จาร์?"ชายหนุ่มเลิกคิ้วแล้วพึมพำเบา ๆ พอได้ยิน

"ค่ะ ฉันชื่อจาร์ หรือจาริณี"ฉันพูดพร้อมกับคลี่ยิ้มบาง ๆ

"คุณเพิ่งเข้ามาทำงานสินะ ทำตำแหน่งอะไรล่ะ"คุณรองประธานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพสุขุม

"จาร์มาเป็นเลขาให้กับคุณเหนือค่ะ"ฉันตอบกลับไปแล้วก้มหน้ายิ้มกรุ่มกริ่มดีใจกับตำแหน่ง

"เลขาไอ้..พี่เหนือ?"ฉันเงยหน้าขึ้นเมื่อคุณรองประธานหลุดคำว่าไอ้ อย่านะ อย่านะคะอย่ามาเรียกพ่อของลูกฉันว่าไอ้..

"เหอะ ผมคงจะชินไปหน่อยปกติผมจะเรียกท่านประธานแบบนี้"เขากลั้วหัวเราะออกมาแล้วยกนิ้วขึ้นมาเขี่ยคิ้ว

"...."ฉันจ้องมองเขานิ่งสังเกตว่าชายหนุ่มรูปหล่อตรงหน้าจะติดการเอานิ้วมาเขี่ยคิ้วตัวเอง.

"ไม่ยักรู้ว่าพี่เหนือจะรับเลขา..เห็นว่าจะรอน้องแอนนากลับมารับตำแหน่งนี้"

"แอนนา?"ฉันงึมงำออกมาเพราะได้ยินชื่อนี้มาสองครั้งแล้ว

"น้องแอนน่าเป็นรุ่นน้องคนสนิทพี่เหนือนะ ตอนนี้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เห็นอีกไม่นานก็จะกลับมาแล้ว และจะมาเป็นเลขาให้กับพี่เหนือด้วย..."ฉันขมวดคิ้วจนเป็นปม

"...ที่พี่เหนือไม่รับเลขาก็เพราะรอน้องแอนนา"

"คุณเหนือสนิทกับแอนนามากเลยเหรอคะ"ฉันถามเพราะอยากรู้

"อืม...ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่พี่เหนือจะคุยมากเท่าน้องแอนนาแล้ว"ทำไมคำพูดของคุณรองประธานทำเอาใจฉันมันหวิว ๆ นี่ฉันกำลังจะมีคู่แข่ง?

"คุณรอพี่เหนืออยู่ใช่ไหมครับ"ฉันเงยหน้าขึ้นในขณะที่คุณเดวินยกแขนขึ้นมองดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง

"พี่เหนือคงยังไม่มา ไปดื่มกาแฟเป็นเพื่อนผมได้ไหมครับ"คุณรองประธานเอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงสุภาพ

"เอ่อ...ค่ะ"ฉันตอบตกลงไปแต่ในใจก็ยังกังวลกลัวว่าพี่เหนือจะมาก่อน อีกใจก็คิดว่าเขาคงยังไม่มาหรอก

"เชิญครับ"คุณเดวินผายมือให้สุภาพสตรีอย่างฉันเดินนำหน้าไปก่อน

ห้องนั่งเล่นสำหรับพนักงานบริษัท ถือว่าเป็นห้องไว้สำหรับผ่อนคลายเลยแหละ มีโต๊ะบิลเลียดไว้ให้เล่นและยังมีเครื่องดื่มหลากหลายอย่างแต่ไม่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พอฉันก้าวขาเข้าไปพร้อมกับคุณเดวิน ทุกคนก็ต่างหันมาที่เราสองคน แล้วก้มลงคำนับคุณรองประธาน

"คุณชอบทานกาแฟแบบไหนครับ เดี๋ยวผมไปชงมาให้"

"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวจาร์จัดการเอง"ฉันรีบปฏิเสธทันที เพราะมันไม่สมควรที่จะใช้คุณรองประธานชงกาแฟให้

"....."คุณเดวินจ้องหน้าฉันแล้วยกยิ้ม

"จาร์ต้องถามคุณมากกว่าว่าต้องการแบบไหน จาร์จะไปจัดการมาให้"แบบนี้สิถึงจะถูกฉันต้องบริการคุณรองประธานไม่ใช่ให้เขามาบริการฉัน

"เอ่อ..."

"ไม่ต้องเกรงใจจาร์ยินดีค่ะ"

"ของผมกาแฟสองน้ำตาลหนึ่ง"คุณเดวินเอ่ยพร้อมกับคลี่ยิ้มให้

"แค่นี้ใช่ไหมค่ะ"

"ครับผมชอบทานกาแฟดำ"

"งั้นรอแปบนึง จาร์จะไปจัดการให้"ว่าแล้วฉันก็เดินไปที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่ม ระหว่างที่ฉันกำลังชงกาแฟอยู่

"เลขาใหม่?"

"ไม่น่าใช่ คนเก่ายังอยู่"

"งั้นก็เลขาคุณเหนือ"

"เฮ้อ..จะโดนอีกคนไหมนะ"

"ไม่น่ารอด มึงเห็นสายตาคุณเดวินไหมล่ะ"

"อืม"

ฉันหันไปที่คนพูดทั้งสองก็ชะงักทำสีหน้าเลิ่กลั่กแล้วรีบเดินออกไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

พอชงกาแฟเสร็จฉันก็นำมาเสิร์ฟให้กับคุณรองประธาน

"ขอบคุณครับ"คุณเดวินรับกาแฟพร้อมกับกล่าวขอบคุณ

"ถ้าจาร์จะขอถามคุณรองประธานสักอย่างได้ไหมคะ"ฉันนั่งลงข้าง ๆ เขาแล้วพูดขึ้น

"จะถามอะไรล่ะ"คุณเดวินพูดจบก็ยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม

"คุณกับคุณเหนือเป็นญาติกัน?"คุณรองประธานหันหน้ามาที่ฉันช้า ๆ แล้ววางถ้วยกาแฟลงเขาเอานิ้วเขี่ยคิ้วตัวเองอีกแล้ว.

"ใช่ แม่ผมเป็นน้องสาวพ่อพี่เหนือ"

"แบบนี้เอง"ฉันพึมพำเบา ๆ

"จริง ๆ แล้วผมต่างหากที่เหมาะที่จะได้ขึ้นเป็นประธานบริษัท"ฉันหันไปที่คนพูดทันทีเมื่อเขาพูดจบ

"...."แล้วจ้องหน้าเขา

"หึ.."คุณเดวินแค่นหัวเราะออกมาแล้วแสยะยิ้มร้าย ๆ สายตาจ้องไปข้างหน้า

"เอ่อ...."

"คุณจาร์ใช่ไหมคะ"ฉันยังไม่ทันจะได้พูดอะไรจู่ ๆ ก็มีเสียงหวานดังเข้ามาพร้อมกับเสียงฝีเท้าบาง

"ใช่ค่ะ"เธอหยุดตรงที่หน้าฉัน

"คุณเหนือให้มาตามค่ะ"

"พี่..เอ่อ คุณเหนือมาแล้ว?"ฉันรีบลุกขึ้นด้วยความดีใจ เมื่อพนักงานสาวผงกหัวรับ

"จาร์ไปก่อนนะคะ"ไม่ลืมที่จะบอกกับคุณรองประธานก่อนที่จะรีบเดินออกไปจากห้องทันที

พอมาถึงหน้าห้องท่านประธานฉันก็สูดอากาศเข้าปอดแล้วพ่นออกมาแรง ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตู ก็อก ก็อก ก็อก

"เข้ามา"เสียงทุ้มจากด้านในดังออกมา ทำให้ฉันเปิดประตูเข้าไปทันที

"จาร์มาแล้วค่ะ ขอโทษนะคะที่ทำให้รอ"ฉันยิ้มหวานเดินไปที่โต๊ะทำงานท่านประธานที่ตีหน้าขรึมใส่

"นั่งสิ"เขาผายมือไปที่เก้าอี้ตรงหน้าที่มีโต๊ะทำงานขนาดใหญ่กั้นกลาง

"ขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มหวานให้อีกครั้งแล้วนั่งลง

"พี่ทานอะไรมาหรือยังคะ"

"...."ท่านประธานไม่ตอบเขาก้มอ่านเรซูเม่ที่ฉันยื่นให้ก่อนหน้า

"รับกาแฟไหมเดี๋ยวจาร์จะไป..."

"เธอตั้งใจจะมาเป็นเลขา หรือตั้งใจจะมาเป็นอย่างอื่น"พี่เหนือแทรกพูดขึ้นระหว่างที่ฉันยังพูดไม่จบประโยค

"เป็นแม่ของลูกพี่ค่ะ"ฉันพึมพำเบา ๆ แล้วก้มหน้ายิ้มกรุ่มกริ่ม

"เลิกคิดซะนะ"ฉันเงยหน้าขึ้นมองท่านประธานหนุ่ม

"....."ได้ยินด้วยเหรอวะ ฉันพูดในใจ

"ฉันจะทดลองงานเธอสามเดือน..."

"....ภายในสามเดือนนี้ก็ขอให้เธอตั้งใจทำงาน ไม่ใช่ตั้งใจจะมาเป็น..."เขาหยุดพูดแล้วเบือนหน้าไปลอบหายใจ

"ฉันไม่มีทางเอาผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นแม่ของลูกฉันเด็ดขาด"นอกจากท่าทางสึหน้าที่ดูไม่ชอบฉันแล้ว คำพูดของเขามันเหมือนตอกย้ำฉันเข้าไปอีกบอกตรง ๆ ว่าก็หวิว ๆ เหมือนกัน แต่ทว่าคนอย่างฉัน...

"นั้นเป็นสิ่งที่ท้าทาย"ฉันไม่ยอมแพ้แน่ สักวันผู้ชายคนนี้จะต้องเป็นของฉัน

"เหอะ"ท่านประธานหนุ่มหล่อกลั้วหัวเราะพร้อมกับสีหน้าที่ดูรังเกียจฉันอย่างบอกไม่ถูก

"....."ฉันฉีกยิ้มกว้างในใจก็คิดไปด้วยว่า 'รังเกียจเดียดฉันท์อิฉันป่านนี้ อิฉันก็ลูกเจ้าของโรงงานผลไม้กระป๋องนะคะ'

"ออกไปได้แล้ว"

"ไปไหนคะ"ฉันถามกลับ

"โต๊ะทำงานเธออยู่ข้างนอก..ออกไป"พี่เหนือพูดด้วยน้ำเสียงเข้มดุ แล้วจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาคมกริบ

"ค่ะ"ฉันตอบรับแล้วลุกขึ้นก่อนจะก้าวขาเดิน

"ไปศึกษางานกับคุณฟ้าเลขารองประธาน"ฉันหันขวับไปที่ท่านประธานทันที

"ไม่ต้องให้บอกนะคุณฟ้าอยู่ที่ไหน"เอ้า ไม่บอกแล้วฉันจะรู้ไหมล่ะคุณท่านประธาน

"...."ฉันยังยืนนิ่งมองไปที่พี่เหนือที่กำลังเปิดเอกสารเซ็นอะไรบางอย่าง เขาเงยหน้าขึ้นมองมาที่ฉัน

"ฉันบอกให้ออกไป"

"ค่ะ"โอเค ฉันต้องช่วยเหลือตัวเองแล้วแหละ

_______________________