ยอมเป็นตัวสำรอง

ตอนที่ 4

ยอมเป็นตัวสำรอง

“ง่วงนอนไหมถ้าคุณจะลาครึ่งวันก็ได้นะ ผมจะแจ้ง ฝ่ายบุคคลให้ว่า ผมให้คุณออกไปทำงานข้างนอก”

น้ำขิงเอางานเข้ามาเสนอให้เจ้านายด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเธอไม่ได้ง่วงนอนเหมือนที่อีกฝ่ายสงสัยแต่เธอแค่กำลังรู้สึก หมดแรงที่จะสู้หน้าใครต่อใครถึงแม้ว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นจะไม่มีใครรู้แต่ตัวเองที่รู้อยู่เต็มอก

น้ำขิงไม่เสียใจที่เธอเสียตัวให้กับผู้ชายตรงหน้าแต่เธอเสียใจที่เขาไม่เคยเห็นค่าของเธอเลยมากกว่า

“บ่ายนี้คุณมีประชุม เอกสารที่ต้องใช้ฉันจะเตรียมไว้ให้ก่อนเที่ยงค่ะ”

หญิงสาวไม่ตอบคำถามแต่เธอเลือกที่จะพูดถึงแต่เรื่องงานทุกอย่างที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับเมื่อคืนนี้เธอตั้งใจแล้วว่าเธอจะทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเหมือนทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝันที่ผ่านไปแล้วและเธอจะพยายามลืมมันให้ได้

วันเวลาที่ปกติแล้วน้ำขิงรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่เธอได้มาทำงานเพราะเธอชอบในตำแหน่งหน้าที่ที่เธอได้รับเพราะมันตรงกับที่เธอเรียนมาแต่นับจากนาทีนี้มันคือความทรมานใจ

น้ำขิงเฝ้าถามตัวเองว่าสุดท้ายแล้วเธอจะเลือกเส้นทางชีวิตของอย่างไรทว่ามันไม่มีคำตอบเธอรู้แค่เพียงเธอไม่อยากจากที่นี