รับไว้พิจารณาไหม

ร้องโอดโอ๊ย ก่อนจะหมดสติไปในอ้อมแขนของหยางฟงฉี

“องครักษ์ ส่งคนไปจับตัว เจี้ยนหลิงนางวางยาไท่จือเฟย”

วังหลวง สามวันต่อมาหลังจากที่ เสี่ยวหลิน เพิ่งจะฟื้นคืนสติด้วยการรักษาอย่างสุดกำลังของหมอหลวง

“ตรวจไม่พบพิษ ไม่มีหลักฐาน ไท่จือเจ้ายังกล้ากล่าวหานาง”

“ท่านพ่อ เป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อ….”

“ในเมื่ออะไรกัน ครั้งนั้นเจ้าเองก็ให้ขันทีตรวจสอบพิษแล้ว”

หยางฟงฉี ถอนหายใจ ในเมื่อเขาเองสับเปลี่ยนจานขนมและยังให้สั่งให้เสี่ยวหลินทำแบบเดียวกับเขา จะเป็นไปได้อย่างไรที่นางจะรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมเขาหากเป็นเช่นนั้นนางก็ต้องจงใจใส่พิษไว้ในจานถัดมาเสมออย่างนั้นหรือ นับว่านางอ่านใจเขาได้แต่แทบจะไม่มีทางจะเป็นไปได้ใครกันจะคิดได้แบบนั้น

“เสด็จพ่อลูกไร้คำแก้ตัว”

พิษชนิดนั้นคือพิษใดกันแน่แม้แต่ขันทียังตรวจสอบพิษไม่ได้ ทั้งๆที่หมอหลวงบอกว่าเสี่ยวหลินต้องพิษอย่างแน่นอน พิษนั้นทำร้ายช่องท้องของนางจะเป็นไปได้อย่างไรที่ไม่อาจตรวจสอบพิษได้ มีพิษชนิดนั้นอยู่ด้วยหรือ แต่เมื่อไร้ซึ่งหลักฐานเขาแค่เพียงต้องประเมินหลินเจี้ยนหลิงคนนี้ให้สูงขึ้นกว่าเดิม คนเช่นไรจึงจะ สามารถปรุงยาพิษชนิดที่ไม่อาจตรวจสอบพิษได้

“เจ้าส่งคนจับตัวนาง