로그인"เปล่า เราง่วงแล้วรีบกลับกันเถอะ" พูดพลางหันหน้าหนีชายหนุ่มไปอีกทาง "กลับคอนโดกันนะ" "ไม่ เราจะกลับบ้าน" "อยากจะโดนปล้ำในรถหรือไง" นัทยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าเนียน "นายพูดบ้าอะ...อื้อ" ริมฝีปากบางถูกบดจูบขยี้โดยไม่ทันได้ตั้งตัว "จ๊วบ จ๊วบ" ริมฝีปากหนาหยักจูบบดเม้มริมฝีปากบางไม่ยอมหยุดไม่
"ไม่ทราบว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวเจอกันครั้งแรกปิ๊งกันเลยไหมครับ" สิ้นเสียงพิธีกรวินกับบัวตองก็หันไปส่งยิ้มให้กันพร้อมกับจับกุมมือกันเอาไว้แน่น "ครับ ครั้งแรกที่ผมเจอบัว ผมก็ตกหลุมรักบัวเลย รู้สึกหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูกในใจ" "คำตอบนี่คงจะทำให้ใครหลายๆ คนเขินม้วนกันเป็นแถวเลยนะครับ โดยเฉพาะเจ้าสาวยิ้มไม่ห
หนึ่งเดือนต่อมา พิธีแต่งงานระหว่างวินกับบัวตองถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายในโรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง ใจกลางเมือง แขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างก็เป็นคนในแวดวงธุรกิจที่มีชื่อเสียงรวมไปถึงหุ้นส่วนและพนักงานในบริษัทชาไทยจำกัดด้วย ร่วมด้วยเพื่อนๆ ของเนตรนภาอีกจำนวนหนึ่ง พิธีการช่วงเช้าเป็นไปด้วยความราบรื่น ทั้งกา
วันต่อมา ภายในร้านอาหารหรูร้านหนึ่งยามค่ำคืนปราศจากผู้คนมีเพียงแค่พนักงานและนักดนตรีเล่นสดในร้านเท่านั้น การตกแต่งและเสียงดนตรีส่งให้บรรยากาศในร้านโรแมนติกมากยิ่งขึ้น ร่างบางในชุดเดรสยาวสายเดี่ยวสีครีมเดินเข้ามาในร้านโดยมีวินเดินประคองขนาบข้างเข้ามาในร้านช้าๆ ด้วยเพราะมีผ้าปิดตาทั้งสองข้างเอาไว้อยู
"ฉันว่าถ้าเธอชอบเด็กมีเองเลยจะดีกว่านะ" บัวตองเอ่ยพลางหันไปทางนัท "หึ ถ้ามีเองสงสัยจะเหมาของมาหมดทั้งห้าง ลูกคนอื่นยังเห่อขนาดนี้ ถ้ามีเองไม่อยากจะคิดเลย" นัทหัวเราะขบขัน "นัท นายอย่าเวอร์น่า" ปายมองค้อนชายหนุ่ม "มีเลยไหมล่ะ จะได้รู้ว่าจะเป็นอย่างที่พูดไหม" นัทยักคิ้วส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้ปาย
สองเดือนต่อมา ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งบัวตองกับวินกำลังผลัดกันอุ้มทารกน้อยลูกของษาที่เพิ่งคลอดเมื่อคืนด้วยความเอ็นดู ษานอนมองลูกน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนบัวตองด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มตื้นตันใจ เธอดีใจที่วินกับบัวตองห่วงใยมาเยี่ยมเธอกับลูกน้อยถึงโรงพยาบาล "น่าเกลียดน่าชังจังเลยนะคะ พี่วิน" บัวตองส่งยิ้มกว้างให







