เข้าสู่ระบบ"บัวชอบไหมบรรยากาศแบบนี้" เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้น "ชอบสิคะ" ตอบพลางมองไปรอบๆ บริเวณสวน "พี่ดีใจนะ ที่บัวชอบ" มองด้วยสายตาสื่อความหมาย "ขอบคุณนะคะ ที่พาบัวมาทานมื้อเย็นในบรรยากาศดีๆ แบบนี้" พูดพลางหลบสายตาหวานฉ่ำที่ชายหนุ่มส่งมาให้ "บัวรู้ใช่ไหมว่าพี่คิดยังไงกับบัว" ชายหนุ่มเดินเข้าไปจับกุมมือบางเ
หนึ่งเดือนต่อมา ดำรงกำลังนั่งเปิดแฟ้มเอกสารยอดขายและรายได้ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาของบริษัทอยู่ในห้องทำงานภายในบริษัท พอดำรงเห็นยอดขายและรายได้เพิ่มขึ้นก็ยิ้มออก เพราะเขาไม่คิดเลยว่านัทจะทำได้อย่างที่พูดไว้จริงๆ และตอนนี้คนที่ทำยอดขายพุ่งก็กำลังนอนป่วยเพราะหักโหมงานเกินไปอยู่ในโรงพยาบาล ดำรงจึงรีบบ
"ค่ะ ษารู้ และก็ไม่อยากจะได้เงินจากใครด้วยถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ถ้าวินไม่สะดวกษากับคุณพ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกค่ะ" "มันไม่ใช่ว่าไม่สะดวกอะไรหรอกนะษา เรื่องเงินมันไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมอยู่แล้ว แต่ความจำเป็นของมันนั่นสิคือปัญหาสำหรับผม " พูดพลางเซนต์เช็กหนึ่งล้านบาทไปด้วย "งั้นษาขอไปคุยกับคุณพ่อก่อนนะคะ"
"ถ้าคนส่งยืนยันอย่างนั้นก็คงจะไม่ผิดที่แล้วล่ะคะ" บัวตองเอ่ยพลางครุ่นคิดนึกหาคนส่งอยู่ในหัว "แม่ว่าเราเลิกหาคนส่งมาเถอะ เก็บไว้แบบนั้นแหละ ถ้าส่งผิดเดี๋ยวเขาก็มาตามเอาคืนกลับไปเอง" เนตรนภาพยายามนึกหาคนที่สั่งของมาส่งให้แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก "ค่ะ" บัวตองรับคำด้วยความคลางแคลงใจเพราะยังคงติดใจสง
ณ บ้านไชยพัฒนานัทเดินหอบแฟ้มเอกสารบางอย่างตรงเข้าไปหาดำรงในห้องทำงานพร้อมกับปาย ทันทีที่แฟ้มเอกสารถูกวางลงบนโต๊ะ ดำรงก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าชายหนุ่มเป็นคำถาม "เอกสารที่การันตีความสำเร็จของผมครับ" "หึ ไหนฉันหวังว่าหลายเดือนที่ผ่านมายอดจะพุ่งขึ้นเรื่อยๆ นะ" ดำรงพูดพลางเปิดอ่านดูเอกสารทันที "เป็นไงค
"ไม่เป็นไรค่ะ บัวไม่ได้ถือสาอะไร" "ว่าแต่หลังจากนี้บัวจะทำอะไรต่อเหรอ" ษารีบเปลี่ยนเรื่องคุย "คงจะเลี้ยงกรให้โตกว่านี้สักปีหนึ่งค่ะ หลังจากนั้นค่อยว่ากัน" พูดพลางคิดสิ่งที่อยากจะทำอยู่ในหัว "บัวอยากจะทำอะไร แม่สนับสนุนเต็มที่เลยนะ ขอแค่บอกมา" "ค่ะ" บัวตองส่งยิ้มให้เนตรนภา ษาอยู่คุยกับเนตรน







