"เอ่อ..." ร่างบางเขยิบห่างคนตัวโตเล็กน้อยตอนนี้ทั้งหน้าทั้งตัวชาวาบไปหมดเพราะเข้าใจคำถามของเขาว่าต้องการอะไร
"เธอเคยมีอะไรกับใครมาก่อนหรือเปล่า" ว่าจบก็ผลักร่างบางนอนราบไปกับเตียงใช้แขนแกร่งกดตัวเธอเอาไว้
"ไม่ค่ะ.." ใจของเจ้าเอยตอนนี้เต้นแรงโครมครามแข่งกับเสียงฟ้าเสียงฝนที่กำลังกระหน่ำจนแทบออกมาอยู่ข้างนอกและรีบหันหน้าหนีคนที่กำลังยื่นใบหน้าคมเข้มเข้ามาใกล้
"ดูไปดูมาเธอก็น่ารักไม่น้อยเลยไม่มีใครจีบเธอบ้างหรือไง" ดวงตาคมไล่มองใบหน้าหวานใกล้ๆเขายอมรับความจริงที่ว่าเธอดูน่ารักไม่น้อยเพราะมีทั้งดวงตาที่กลมโตขนตาที่งอนยาวปากนิดจมูกหน่อยแก้มพองมีรักยิ้มนับว่าเป็นของเล่นชิ้นโบว์แดงที่เขาจะมีเอาไว้เลยก็ว่าได้แล้วก็อยากจะรู้นักว่าหญิงสาวที่ดูน่ามองคนนี้จะไม่มมีใครเข้ามาจีบบ้างหรืออย่างไร
"ไม่ค่ะเอยไม่ได้สนใจใคร" เจ้าเอยตอบไปตามความจริงเธอไม่ได้คิดจะสนใจใครเพราะอยากตั้งใจเรียนให้มันจบแล้วเรื่องคนรักก็ค่อยว่ากันอีกที
"ดีแล้ว..งั้นฉันจะลองดูซิว่าเธอจะสะอาดเอี่ยมอ่องอยู่อย่างที่ปากพูดหรือเปล่า" จมูกโด่งไล่ดอมดมลำคอระหงส์กลิ่นหอมอ่อนๆของเธอทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายบวกกับปลุกอารมณ์ไปในคราเดียว
มือหนายกอุ้มร่างบางนอนตรงกลางเตียงก่อนจะค่อยๆแกะถอดเสื้อผ้าที่หญิงสาวสวมใส่ภายใต้แสงสลัวของแฟลชมือถือ
"อืม.." มือน้อยรีบจับมือของเขาเอาไว้ด้วยสีหน้ากังวลก่อนที่เขาจะแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออก
"อย่าปฏิเสธ...ฉันไม่ชอบ" เสียงทุ้มเอ่ยจบก็ดึงมือหญิงสาวออกและจัดการกับเสื้อเชิ้ตของเขาบนตัวเธอให้ออกไป
"....." เมื่อสลัดเสื้อเชิ้ตของเขาออกบนตัวหญิงสาวออกไปได้ดวงตาคมก็เอาแต่จ้องมองเสื้อซีทรูสีขาวโปร่งทะลุไปถึงชั้นในสีดำ
คนตัวโตจ้องมองมันอยู่แบบนั้นและลอบกลืนน้ำลายเล็กน้อยไม่คิดว่สหญิงสาวร่างเล็กจะมีเนื้อนูนอกตูมที่ดูท่าจะใหญ่เกินตัว
ทั้งหุ่นบางก็ยังโค้งเว้าเป็นนาฬิกาทรายยิ่งมองก็ยิ่งเป็นภาพที่ปลุกอารมณ์ชั้นดีจนอะไรๆใต้ผ้าขนหนูที่เขาพันรอบเอวเอาไว้เด้งผงาดชูชันพร้อมเต็มที่ในการสร้างบทรักในคืนนี้
"เอ่อ.." ดวงตากลมโตไหวระริกกลืนน้ำลายไม่ลงคอรีบยกมือทั้งสองกอดก่ายปิดหน้าอกนูนของเธอเพราะอีกฝ่ายเอาแต่จับจ้องไม่ลดละจนเธออายจนหน้าชาไปหมด
"อืม.." เหนือเมฆคร่อมกอดก่ายร่างบางจะก้มลงบดจูบไปที่ริมฝีปากบางส่งลิ้นร้ายตวัดฉกชิมความหวานจากโพรงปากของหญิงสาว
"อืม..." ใบหน้าหวานหลับตาปี๋ขมวดคิ้วจนผูกโบว์รู้สึกมวนท้องแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อลิ้นร้ายของคนตัวโตตวัดทั่วปากทั้งยังดูดดึงริมฝีปากของเธอจนรู้สึกเจ็บเล็กน้อยใจ
ดวงน้อยเต้นโครมครามหนักกว่าเดิมทั้งยังไม่กล้าแม้แต่หายใจเพราะยังตกใจกับรสสัมผัสที่แปลกใหม่
"อยากตายหรือไงทำไมไม่หายใจ" เหนือเมฆถอดถอนจูบบ่นหญิงสาวอุกเพราะรู้ว่าเธอนั้นกำลังจะขาดอากาศหายใจ
"ฟู่วว.. คือ..ไม่รู้ค่ะ...คุณเหนืออย่าพึ่งทำอะไรเอยได้หรือเปล่าคะ" เมื่อริมฝีปากหนาละจูบออกไปได้เจ้าเอยก็รีบสูดอากาศเข้าปอดทั้งขอร้องให้เขาละการกระทำวันนี้ไปก่อนเพราะเธอรู้สึกไม่โอเคกับสถานการณ์ตอนนี้เท่าไรนัก
"ไม่ได้.." เหนือเมฆไม่อยากจะเชื่อว่าหญิงสาวจะมาขอร้องให้เขาหยุดตอนนี้
"อืม.." สิ้นเสียงตอบกลับที่ไม่ค่อยพอใจก็บดจูบริมฝีปากบางอีกรอบหวังว่าครั้งนี้เธอจะไม่ทำให้เขาเสียอารมณ์อย่างเมื่อครู่
"จะเกร็งทำไมนักหนาทำตัวสบายๆเป็นหรือเปล่า"
และแล้วเขาก็ต้องละริมฝีปากหนาออกดุหญิงสาวอีกจนได้เมื่อสาวเจ้าเล่นนอนตัวเกร็งแถมมือของเขาจะเลื้อยไปทางไหนเธอก็ยกมือน้อยมาห้ามไปเสียหมด
".. เอยทำใจให้สบายไม่ได้ค่ะ.." เสียงหวานสั่นเครือเล็กน้อยเมื่อถูกดุ
"พยายามสิ" เหนือเมฆชักจะเริ่มรำคาญความงี่เง่าของคนใต้ร่างอยู่พอสมควร
"อย่าดุเอยได้หรือเปล่าคะ.. ม.. มันจะร้องให้" ดวงตากลมโตไหวระริกน้ำตาคลอหากเขาพูดดีๆกับเธอหน่อยในสถานการณ์ที่เธอกำลังทำใจลำบากแบบนี้เธอคงไม่ต้องกลัวเขาแบบนี้
"หื้มม... ไม่จะแล้วล่ะมั้ง..." เหนือเมฆถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบน้ำตาของเธอก็รินไหลออกมาแล้ว
สองมือเรียวปาดน้ำตาลวกๆพยายามทำใจสบายๆเพราะหากทำให้เขาโมโหหรือไม่ถูกใจอะไรอีกเขาอาจจะเปลี่ยนใจไม่คิดจะช่วยพี่ชายเธอและเลือกที่จะดำเนินคดีก็เป็นได้
"อยู่เฉยๆผ่อนคลายแล้วเธอจะมีความสุข" เหนือเมฆพยายามทำใจเย็นกับหญิงสาวเพราะไม่อยากให้อาการกลัวของเธอมาขัดอารมณ์ของเขาใบหน้าคมเข้มค่อยๆซุกดอมดมลำคอระหงส์ของหญิงสาวอีกครั้งก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงที่นิ่มนวลกว่าเดิมเพื่อให้เธอผ่อนคลายอาการกลัวเขาลง
ไม่นานนักสาวเจ้าก็ต้องหลับตาปี๋พวงแก้มแดงซ่านเป็นลูกตำลึงเมื่อชั้นในตัวจิ๋วทั้งสองได้ถูกปลดเปลื้องออกไปโดยฝีมือของคนตัวโตตอนนี้ร่างกายของเธอก็เหลือแต่ชุดเดรสซีทรูสีขาวที่ใส่ก็เหมือนไม่ได้ใส่ปกปิดลำตัวเอาไว้
"......." เหนือเมฆมองร่างบางผ่านชุดซีทรูสีขาวอย่างพึงพอใจก่อนจะถลกผ้าผืนบางขี้นเหนือหน้าอกและค่อยๆปัดป่ายมือหนาสัมผัสเนื้อนิ่มเต่งตึงจากเรียวขาอ่อนจนไปถึงอกอิ่มกลมกลึงตั้งชูชันอยู่ตรงหน้า
เขาค่อยๆสอดประสานมือหนาทั้งสองกับมือของหญิงสาวกดลงข้างลำตัวเหนทอหัวเล็กน้อยและก้มลงกอบกุมดูดดึงยอดอกอิ่มด้วยอาการหิวกระหาย
"อื้อ.. อืม.." ใบหน้าหวานแหงนขึ้นกัดริมฝีปากแน่นขณะที่ริมฝีปากหนาประกบดูดคลึงยอดอกอิ่มสลับกันไปมาทำให้เธอยิ่งเริ่มมวนท้องมากขึ้นกว่าเก่าและยังไม่เข้าใจว่าอาการเหล่านี้ของเธอเกิดขึ้นจากอะไรด้วยพึ่งเคยมีประสบการณ์บนเตียงกับผู้ชายครั้งแรก
ฟึ่บบ หลังจากหยอกล้อกับเต้างามจนพอใจตอนนี้เขาก็เริ่มไม่ไหวกับการที่จะเล้าโลมต่อไปแล้วจึงลุกนั่งคุกเข่าดึงผ้าขนหนูที่พันอยู่รอบเอวออกก่อนจะสอดแทรกขาแกร่งกลางขาเรียวเล็กทั้งสองของหญิงสาว
เนินนานจนไม่รู้กี่นาทีที่เหนือเมฆจูบภรรยารักอยู่แบบนั้นจนตอนนี้ร่างบางเริ่มโอนอ่อนกับเขาบ้างแล้วและมันก็ทำให้เขาได้รู้ว่าเธอไม่ได้หมดรักเขาอย่างที่พูดรู้ดังนั้นจึงเดินหน้าบดจูบอย่างดูดดื่มต่อเพราะเขาโหยหาร่างบางมานานจนวันนี้ยังไงก็ต้องได้ครอบครองอีกครั้ง"พอเถอะคุณเหนือ""ไม่.." ร่างบางที่พึ่งถูกอุ้มมานอนบนเตียงนุ่มเธอก็เอ่ยปากขอให้อีกฝ่ายพอแค่นี้เพราะเธอเริ่มจะคุมสติไม่อยู่แต่มีหรือเหนือเมฆจะยอมเพราะเขารู้ว่าเจ้าเอยยังไม่หมดรักเขาและเขาก็จะรีบกระชับสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นเหมือนเดิมโดยเร็วที่สุดและแล้วบทรักบทสวาทก็ได้เริ่มขึ้นเหนือเมฆเรียกเสียงครางระงมของร่างบางไปจวบครึ่งค่อนคืนจึงพาเธออุ้มกลับไปนอนในห้องนอนของเธอกับลูกส่วนเขาก็นอนเฝ้าเธออยู่ไม่ห่างวันต่อมา ช่วงเช้าที่เจ้าเอยยังไม่ตื่นเหนือเมฆก็เป็นคนจัดแจงดูแลลูกทุกอย่างทั้งทำอาหารป้อนข้าวลูกรวมไปถึงอาบน้ำอาบท่าให้ลูกน้อยยอมรับว่าไม่ถนัดเท่าไรแต่เขาก็สุขใจที่ได้ทำ"ชุดของนนท์อยู่ไหนครับลูก" เหนือเมฆอาบน้ำเช็ดตัวให้ลูกชายของเขาเสร็จตอนนี้ก็ต้องมาแต่งตัว"ในนี้ครับ" เด็กชายตัวกลมในผ้าขนหนูสีขาวเดินตัวป้อมนำคนเป็นพ่อไปที่ตู้หลังเล็ก
วันต่อมา เจ้าเอยเตรียมเก็บผ้าผ่อนของเธอและลูกที่แห้งสนิทดีแล้วมาพับเก็บในห้องเพราะเธอต้องเตรียมทำอะไรให้เรียบร้อยก่อนที่จะไปรับลูกที่โรงเรียนในช่วงบ่ายโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้มีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาในบ้าน"เอย.." เหนือเมฆยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของหญิงสาวเขาเรียกเธอเสียงอ่อนภรรยาของเขายังคงน่ารักไม่เปลี่ยนจากเดิมเลยสักนิดผิดแค่ดูผมแห้งไปกว่าเดิมเท่านั้น"ค...คุณเหนือ" เจ้าเอยลึกขึ้นจากกองผ้าที่นั่งพับเธอตกใจจนหน้าเสียก่อนจะจ้องคนตรงหน้าที่ดูโทรมกว่าเดิมมากด้วยความสับสนไม่รู้ลึกๆแล้วเธอดีใจหรือเสียใจที่เห็นเขามายืนอยู่ตรงหน้าเธอแบบนี้"..ฉันคิดถึงเธอแทบจะขาดใจรู้หรือเปล่า...เธอใจร้ายกับฉันมากเลยเอย... ที่ทำให้ฉันทรมานใจอยู่ได้ตั้งนาน" เหนือเมฆเข้าไปสวมกอดร่างบางด้วยความคิดถึงก่อนจะเอ่ยคำพูดเชิงน้อยใจออกมา"ปล่อยเอย.. แล้วก็ออกไป" เจ้าเอยชะงักไปครู่หนึ่งเธอพยายามบอกตัวเองว่าอย่าใจอ่อนกับเขาและรีบไล่ให้เหนือเมฆออกไป"ฉันขอโทษกับเหตุการณ์ครั้งนั้นขอโทษจริงๆ" เหนือเมฆรู้ว่าเจ้าเอยคงโกรธในเหตุการณ์ครั้งนั้นแต่เขาอยากให้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ"คุณเหนือก็น่าจะรู้แล้วนะคะว่าเอยไม่ต้อง
"แกใจร้ายกับพวกฉันมากเลยนะที่ไม่ยอมติดต่อหากันบ้างเลย" ทรายแก้วหยิบขนมเข้าปากไปด้วยบ่นเจ้าเอยไปด้วยเพราะเจ้าเอยทำให้พวกเธอทุกข์ใจที่คิดว่าเสียเพื่อนรักไปตั้งหลายปี"ฉันกลัวว่าคุณเหนือจะรู้ว่าฉันยังอยู่ฉันไม่อยากเจอเค้า" ที่เจ้าเอยให้คนรู้น้อยที่สุดว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ก็เพราะกลัวว่าเหนือเมฆจะตามเธอเจอ"แกโกรธคุณเหนือมากเลยหรอก" เกวรินทร์รู้ดีว่าเรื่องครั้งนั้นเป็นฝีมือพีรยาแต่ก็ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอฝังใจเรื่องอะไรถึงยอมให้อภัยเหนือเมฆไม่ได้"ตอนนี้เฉยๆแล้วล่ะฉันไม่อยากกลับไปเจ็บเพราะเค้าอีกเด็ดขาด" แม้นเจ้าเอยจะรู้ว่าครั้งนั้นที่เหนือเมฆทำผิดด้วยฤทธิ์ยาแต่ภาพมันก็ยังติดตาเธอไม่หายไม่รู้อีกด้วยว่าเขาจะกลับไปเป็นคนเจ้าชู้เหมือนเดิมอีกหรือเปล่าเธอยิ่งคิดก็ยิ่งกลัวจึงไม่อยากเสี่ยงกลับไปอยู่กลับไปรักกับคนอย่างเหนือเมฆอีกตอนนี้เธอมีแค่ลูกก็พอแล้ว"แต่เรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือยัยพลอยทั้งนั้นนะแถมตอนที่ผ่านมาคุณเหนือดูพยายามตามหาแกตลอดไม่ได้สนใจผู้หญิงคนไหนเลยด้วย" ทรายแก้วไม่ได้จะพูดเข้าข้างเหนือเมฆแต่เวลาที่ผ่านมาเขาทำให้พวกเธอได้เห็นว่าเขาไม่มีวันลืมเจ้าเอย"ฉันรู้...แต่ฉันลืมเรื่องราวตอนน
หลายวันต่อมาวันนี้อิทธิกรพาครอบครัวมาเยี่ยมอำนาจเพราะอำนาจเริ่มยอมรับในตัวอิทธิกรแล้วด้วยเห็นว่าอิทธิกรมีงานการทำที่มั่นคงแถมยังเก่งมากๆเขารู้จากคำชมของนภดลที่ชมอิทธิกรไม่ขาดปาก"ผมขอบคุณคุณพ่อนะครับที่ยอมรับผม" อิทธิกรมานั่งคุยกันกับอำนาจที่ห้องรับแขกระหว่างที่อินทิราพาลูกสาวของเขาเดินเล่นอยู่ที่สวนหน้าบ้าน"ฉันก็ต้องขอโทษด้วยที่ก่อนหน้าทำไม่ดีเอาไว้""ผมเข้าใจครับว่าคุณพ่อรักอินมาก" อิทธิกรไม่เคยโกรธอำนาจแม้นแต่น้อยหากเป็นเขาก็อยากให้ลูกตัวเองได้คู่ครองที่ดีเช่นกัน"ตั้งใจทำงานหาประสบการณ์ให้ดีล่ะอีกไม่กี่ปีฉันก็จะเกษียณตัวเองแล้วแกจะได้เข้ามาบริหารแทนฉัน" อำนาจคิดเอาไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องฝากบริษัทให้กับอิทธิกรเพราะเชื่อใจว่าลูกเขยของเขาจะจัดการทุกอย่างแทนเขาได้"คือผมไม่มั่นใจว่าผมจะบริหารองค์กรใหญ่ขนาดนี้ได้" อิทธิกรถึงกับไปไม่เป็นเมื่ออีกฝ่ายมอบหมายสิ่งสำคัญให้"เชื่อมั่นในตัวเองเหมือนที่เชื่อมั่นว่าจะดูแลลูกสาวกับหลานฉันได้" แม้นอิทธิกรจะไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำได้แต่อำนาจเห็นว่าความสามารถที่อิทธิกรมีจากผลงานที่ผ่านมาระหว่างที่อิทธิกรทำงานในบริษัทของนภดลเขาก็เห็นแล้วว่าไม่ยา
"เจ็บใจหรือเปล่าล่ะ.. เหนือเมฆไม่มีวันเลิกเจ้าชู้ได้หรอกนะรู้เอาไว้ซะด้วย”พีรยาผลักเจ้าเอยจนเธอเซเล็กน้อยทั้งยังจีบปากจีบคอพูดย้ำให้เจ้าเอยได้เจ็บใจ ในส่วนของเจ้าเอยเธอไม่มีแรงโต้ตอบอะไรทำได้แค่ยืนปาดน้ำตากับภาพที่เห็น"มานี่.." พีรยาดึงมือเจ้าเอยให้เดินตามเธอขึ้นมาจนมาถึงผาชัน"พาเอยมาที่นี่ทำไม""รู้หรือเปล่าที่ฉันต้องการฆ่านังวิเวียนเพราะอะไร" พีรยาผลักเจ้าเอยต้อนไปที่ผาชันจนสาวเจ้าเริ่มหน้าซีดเผือดกลัวหญิงสาวตรงหน้าจับใจ"คุณพลอย" "เพราะมันเอากับเหนือเมฆยังไงล่ะ...รู้หรือยังว่าเหนือเมฆเอาผู้หญิงไม่เลือกหน้ารู้ทั้งรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทคู่หมั้นของตัวเองก็ยังไม่เว้น""ฮือๆๆ..." ยิ่งได้ฟังที่วิเวียนพูดความเสียใจและความกลัวก็ประดังประเดกันเข้ามาจนเจ้าเอยปล่อยโฮสะอึกสะอื้นตัวโยนเรื่องนี้เหนือเมฆไม่เคยเล่าให้เธอฟังแม้แต่น้อยผิดที่เธอเองจริงๆที่ให้ใจและไว้ใจเหนือเมฆเร็วเกินไปเพี๊ยะ"โอ้ยย.. ""คนอย่างแกมันมีดีกว่าฉันตรงไหน" พีรยายิ่งเห็นเจ้าเอยทำท่าทางอ่อนแอเธอก็ยิ่งหมั่นไส้เธอวาดแขนเป็นวงกว้างฟาดมือเรียวใบที่ใบหน้าเจ้าเอยจนเธอล้มลงพลั้กกก"อ๊ายยยยย..." ไม่ทันที่เจ้า
หลายวันต่อมาวันนี้วารุณีเข้ามาหาลูกชายและลูกสะใภ้ที่บ้านเพราะรู้ว่าเจ้าเอยย้ายมาอยู่ที่บ้านลูกชายเธอได้เป็นอาทิตย์แล้วตอนนี้ในห้องครัวของบ้านเต็มไปด้วยข้าวของมากมายที่วารุณีซื้อเอามาเพื่อเป็นของบำรุงให้ลูกสะใภ้ของเธอ"ถ้าเรายังกินของคาวไม่ค่อยได้ก็พยายามกินวิตามินที่แม่ซื้อมาให้เยอะๆล่ะแล้วผลไม้นั่นก็กินบ่อยๆนะลูกของดีๆทั้งนั้น""..ค่ะคุณแม่...เอ่อ..พี่โอบทำงานเป็นยังไงบ้างคะ""เห็นพ่อเราให้รับผิดชอบงานใหญ่อยู่นะลูกตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรนับว่าพี่เราก็เก่งใช้ได้""รู้แบบนี้เอยก็สบายใจค่ะ"หลายวันต่อมา.. เหนือเมฆรีบเคลียงานสำคัญให้เสร็จสิ้นก่อนจะให้พชรดูแลบริษัทเพราะเขาต้องการพาภรรยาตัวน้อยของเขามาฮันนีมูนหลังจดทะเบียนเติมความหวานให้กันและกันและแล้ววันนี้เขาก็ได้พาหญิงสาวมาที่ภูเก็ตมาพักที่บ้านพักของพ่อเขาที่ซื้อเอาไว้ตั้งแต่สมัยเป็นหนุ่มๆพื้นที่ของบ้านค่อนข้างกว้างเงียบสงบและติดริมทะเลวิวสวยงามใครเห็นที่นี่เป็นต้องหลงส่วนตัวเขาเองก็ชอบที่นี่ไม่น้อยจึงอยากให้เจ้าเอยมาเห็นที่นี่"เอยอยากอยู่ที่นี่นานๆจังเลยค่ะ" ร่างบางยืนกอดคนเป็นสามีแหงนหน้ายิ้มแป้นอยู่ริมหน้าต่างบานใหญ่ที่เป็นจุดชมว