บทที่ 18 ความเจ็บปวด(2)

แพรววาจ้องมองเอวาด้วยความนึกสงสาร นับวันเสือเริ่มทำเหมือนกับว่าเอวาไม่ใช่คน แพรววาสวมกอดเพื่อนสนิทของเธอทันที

" ถ้าฉันรวยกว่านี้อีกนิดเดียว แกจะไม่ต้องมาทนกับอะไรแบบนี้เลยเอวา"

" อืม.. แกไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก เราเลือกทางนี้เอง"

เอาเถอะ ไปเรียนกัน เพื่อน ๆ คิดถึงแย่แล้ว แพรววาขับรถออกจากคอนโดของเพื่อนสนิทด้วยความเร็ว ใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง สองสาวเดินย่างกรายเข้าไปในห้องเรียน ทว่าอยู่สองร่างชายหญิงคู่หนึ่งก็ปรากฏร่างเดินตามพวกเธอมาติด ๆ

" อ้าว นั่นเพื่อนร่วมห้องเสือหนิ ไม่เข้าไปทักทายหน่อยหรอ"

เบลล่าเดินย่างกราย เข้าไปทักทายกลุ่มเพื่อน ๆ ของเอวาทันที ทำเอาหญิงสาวใจกระตุกวูบ เธอยืนมองมือเรียวที่กอดที่แขนชายหนุ่ม ที่ตรงนั้นมันเคยเป็นของเธอ แต่เมื่อถึงเวลาเธอก็คงต้องคืนเขาไปถูกแล้ว

" เราชื่อเบลล่านะ เป็นแฟนเสือ... เราเพิ่งกลับจากลอนดอน เพิ่งจะมาเรียนต่อที่นี่"

" แฟนเสืองั้นเหรอ"

แพรวาจ้องมองเสือด้วยแววตาโกรธเคือง เธอเข้าใจมาตลอดว่าเสือคบหากับเอวาตลอด รวมๆเพื่อน ๆ ร่วมชั้น

เอวาพยายามซ่อนความเจ็บปวดไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะฝืนยิ้มออกไป เสือจ้องมองเอวาด้