MasukShare
TR(10)
Terakhir Diperbarui:
2025-04-21 15:37:42
Bab terkait
แค้นฝังรัก แหกก่อน(11)
Rhea"เป็นยังไงบ้างคะคุณเร"พอฉันลืมตาผอ.ดริฟก็เดินเข้ามาถามอาการทันที "ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ"ฉันหยัดกายลุกขึ้นแล้วลงจากเตียง โดยมีผอ.ดริฟคอยประคอง "คุณปวดหัวแบบนี้บ่อย ๆ เหรอคะ"ฉันหันไปที่ร่างบางแล้วผงกหัวช้า ๆ "คุณเป็นอะไรเหรอคะ"ผอ.ดริฟยังคงถามต้อแล้วประคองฉันไปนั่งที่โซฟา "เรสูญเสียความทรงจำ..ถ้านึกอะไรขึ้นมาทีไรจะปวดหัวทุกที"คนฟังเบิกตาโตด้วยความตกใจเล็กน้อย "ทำไมถึงสูญเสียความทรงจำล่ะคะ"ผอ.ดริฟเอ่ยถามด้วยสีหน้าอยากรู้"เมื่อสามเดือนที่แล้วเรประสบอุบัติเหตุ..จึงทำให้ศีรษะเกิดความกระทบกระเทือนอย่างหนักจึงทำให้สูญเสียความทรงจำ"ฉันบอกตามความจริง ในขณะที่ผอ.ดริฟนั่งฟังอึ้ง ๆ สีหน้าราวกับคิดอะไรบางอย่างในใจ "เรจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งชื่อตัวเอง แล้วเอกสารสำคัญก็หายไปหมดตอนที่เกิดอุบัติเหตุ"ฉันบอกกับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเศร้า"...."ผอ.ดริฟนั่งฟังอย่างเงียบ "โชคดีที่คุณทอร์ชรู้ว่าฉันมีชื่อจริง ๆ ว่าเรอา"ว่าจบผอ.ดริฟก็จ้องหน้าฉันแล้วขมวดคิ้ว"พี่ทอร์ชรู้จักคุณเร?"ฉันผงกหัวรับแล้วก้มหน้าเม้มปากทั้งสอง."คุณเรจะเป็นผู้หญิงคนนั้นไหมนะ"คนตรงหน้าพึมพำเบา ๆ แต่ฉันพอได้ยิน "ไม่ใช่หรอกค่ะ...เพ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก หวงตัว(12)nc++
"ฮึก.."ฉันกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่จ้องหน้าคนบนร่าง ก่อนที่จะได้ยินเสียง แคว่กก เสื้อฉันถูกกระชากจนขาดติดคามือหนา เศษผ้าได้บาดผิวเนียนบางของฉันจนเป็นรอยแดง "หึ"คนตัวโตแค่นเสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจก่อนที่จะสอดมือเข้าไปด้านหลังแล้วปลดตะขอบราฉันออกด้วยมือเดียวก่อนจะดึงมันออกมาอย่างง่ายดาย และตอนนี้ช่วงบนฉันก็เปลือยเปล่าปราศจากสิ่งปกปิด คุณทอร์ชเพ่งมองที่เต้าอกฉันแล้วกระตุกยกยิ้ม "สวย..กูยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำไมมึงถึงพ้นมือผัวแก่กับผัวอีกคนมาได้"ฉันมองหน้าคนตัวโตด้วยน้ำตาคลอด้วยความกลัว "อย่าทำอะไรเรเลยนะ"แล้วบอกกับชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มด้วยเสียงสั่นเคลือ "คิดว่ากูจะทำตามสิ่งที่มึงขอ?"ไม่พูดเปล่ามือขาก็ดึงกางเกงฉันลงต่ำ แล้วใช้เท้าถีบมันลงจนหลุดออกจากขาทั้งสองชิ้น ก่อนที่จะก้มลงตะโบมดูดเลียที่ยอดปทุมถันสีชมพูอ่อนทั้งสองฝั่ง เขากระดกลิ้นตวัดดุนสลับไปมา มือหนาก็คอยบีบเค้นเต็มแรงจนทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ "อะ อื้อออ"ตอนนี้เต้าอกฉันเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของคนบนร่างคุณทอร์ชเงยหน้าขึ้นมองฉันแล้วยกยิ้มมุมปากก่อนที่ถอยลงมาที่ช่วงล่างแล้วอ้าขาฉันออกกว้าง นิ้วร้ายได้สอดแทรกเข้าไปในร่องคับแคบทันที
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก มันตัองใช้เวลา(13)
พอฉันลืมตาขึ้นมาก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้อง ก็เห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มนั่งจ้องฉันอยู่ที่โซฟากลางห้องนอน เขาหยัดกายลุกขึ้นเดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาที่เตียง ฉันจึงรีบหยัดกายลุกขึ้นในสภาพกายที่มีผ้าขนหนูพันตัว "ไปอาบน้ำแล้วออกมากินข้าว"คุณทอร์ชพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มสายตาคมจดจ้องมาที่ฉัน "ค่ะ"ฉันก้มหน้าตอบรับสั้น ๆ แล้วรีบลงจากเตียง 'อะ' ระหว่างก้าวขาฉันรู้สึกเจ็บช่วงล่างมากจึงร้องออกมา "หึ"เสียงแค่นหัวเราะดังมาจากด้านหลังขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉันอาบน้ำอย่างทุลักทุเลเนื่องจากเจ็บแสบที่ช่วงล่างมาก มันบวมแดมซ้ำไปหมด หลังจากอาบน้ำเสร็จพอเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไร้ร่างคนตัวโต แต่ที่ปลายเตียงมีเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ และกางเกงยีนส์ของฉันที่ไม่เสียหายวางอยู่ ส่วนเสื้อไม่ต้องพูดถึงมันขาดไปแล้วล่ะ ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วตัดสินใจสวมใส่มันก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องแต่งตัว คุณทอร์ชนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในครัวขนาดเล็ก ตรงหน้ามีถ้วยข้าวต้มพร้อมกับถุงยาอะไรสักอย่าง "กินข้าวซะจะได้กินยา"พอเขาพูดจบฉันก็ขยับเก้าอี้นั่งลงอย่างว่าง่าย ความรู้สึกตอนนี้ฉันกลัวชายตรงหน้ามาก เขาต้องการจะให้ฉันทำอะไรฉันจะต้อ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก ใส่ไว้ตลอด(14)
พอเลิกงานฉันกับผอ.ดริฟต่างพากันเดินผ่านประตูไปที่หน้าตึก4ชั้น ก็เป็นจังหวะที่คุณทอร์ชขับรถมาถึงพอดิบพอดี เราสองคนยืนมองเขาจนลงมาจากรถ "วันนี้มารับแฟน..เฮ้ยคุณเรไวจังเลยนะคะพี่ชาย"เป็นผอ.ดริฟที่เอ่ยและเหมือนกับกำลังจะแซวแต่คงจะคิดได้จึงเปลี่ยนสรรพนาม "ที่บ่อนไม่มีปัญหาอะไร..แล้วพ่อกับแม่?"ผู้เป็นพี่ล้วงกระเป๋ากางเกงเอ่ยถามน้องสาว"อยู่ข้างบนพี่จะขึ้นไปหาไหม""ไม่อ่ะ เอาไว้วันหลัง"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มปฏิเสธน้องสาวแล้วหันมาที่ฉัน "ไป!"เขามักชอบตวาดใส่ฉันอยู่ตลอดจนตอนนี้ฉันเริ่มชินแล้วล่ะ ฉันผงกหัวรับก่อนที่จะหันไปมาผอ.ดริฟ "เรกลับก่อนนะคะ""อืม"ผอ.ดริฟตอบกลับแล้วยิ้มหวานให้จากนั้นฉันก็เดินตามคุณทอร์ชมาขึ้นรถ ระหว่างทาง"หิวไหม"จู่ ๆ ชายหนุ่มที่ชอบตวาดใส่ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่ตายังจ้องไปที่ถนน"หื้อ?"ฉันรู้สึกหลาดใจไม่คิดว่าเขาจะถาม"กูถามว่าหิว..."ครืนนนน ครืนนนน ยังพูดไม่จบประโยคโทรศัพท์คุณทอร์ชก็ดังขึ้น เขาจึงชะงักแล้วหยิบมาขึ้นมาก่อนจะกดรับสาย"ว่าไงอัน"ฉันไม่สนใจเบือนหน้าหันมองไปที่นอกหน้าต่างรถ (เดี๋ยวนี้พี่ทอร์ชไม่มาหาอันเลยนะคะ)"เอ่อ...ช่วงนี้พี่ยุ่ง ๆ"(ยุ่งเหรอค
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก คำพูดไม่ตรงกัน(15)
"เรใส่สร้อยเส้นนี้ตลอด..ไม่เคยถอดมันสักครั้ง"สิ้นเสียงหวานชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มก็หยุดชะงักทุกการกระทำสายตาคมจ้องมองหญิงสาวนิ่ง ๆ แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกดี "เรจำได้ว่าสร้อยเส้นนี้คุณทอร์ชเป็นคนซื้อให้...เรชอบมันมากเลยค่ะ"เรอาบอกพลางก้มมองเส้นที่อยู่ในมือตัวเอง..ท่ามกลางสายตาคมกริบที่จ้องมองอยู่ราวกับติดอยู่ในภวังค์ ภาพวันสุดท้ายที่เขาจะได้เจอกับเธอก็ผุดขึ้นมาในหัว ถึงแม้ว่าเรอาจะยืนอยู่เคียงข้างชายสูงวัยแต่ที่คอของเธอก็ยังสวมเส้นที่เขาซื้อให้อยู่"ขอโทษค่ะ"คนตัวโตหลุดจากภวังค์เมื่อพนักงานเสิร์ฟเข้ามายื่นบิลค่าอาหารให้ชายหนุ่ม "กลับ!"หลังจากเคลียร์บิลค่าอาหารเรียบร้อยคุณทอร์ชก็หยัดกายลุกขึ้นแล้วบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงทุ้มดุสไตล์เขา ก่อนที่จะเดินล้วงกระเป๋านำหน้าฉันออกมาจากร้าน คุณทอร์ชเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งที่ตำแหน่งคนขับโดยที่ฉันก็ตามเข้าไปติด ๆ เขาหันมามองที่ฉันแล้วพูดขึ้น"ทำไมไม่ใส่มันล่ะ"แล้วหลุบสายตามองลงมาที่กล่องสร้อยในมือฉัน "ค่ะ"ฉันยิ้มหวานแล้วเปิดกล่องแกะสร้อยขึ้นมาใส่ หมั่บ! จู่ ๆ ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มก็ดึงร่างบางหันหลังแล้วใส่ตะขอสร้อยให้อย่างรวดเร็ว. ทำให้ฉันตกใจเล็กน
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก กูเป็นคนแรกของมึง(16)
ฉันนั่งฟังอันที่อ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทของฉันเล่าเรื่องของฉันกับคุณทอร์ชสมัยตอนที่ยังคบกันเงียบ ๆ ตอนนี้ในหัวฉันปั่นป่วนไปหมดไม่รู้ว่าอันหรือคุณทอร์ชพูดเรื่องจริง เพราะจากที่ฟัง ๆ ดูทั้งคู่ต่างพูดไม่ตรงกัน พออันพูดจบฉันจึงเอ่ยถามเธอขึ้นทันที "ตอนที่แกหนีพี่ทอร์ชไปแต่งงานที่เมืองนอกเขาโกรธแค้นแกมากเลยนะ...""ทำไมเขาต้องโกรธแค้นฉันทั้ง ๆ ที่เขาทำร้ายฉันก่อน"ฉันแย้งขึ้นทันทึเพราะถ้าที่อันพูดเป็นเรื่องจริง คุณทอร์ชก็ไม่สมควรจะโกรธแค้นอะไรฉัน เขาควรจะปล่อยฉันไปมีความสุขไม่ใช่เหรอ"แกจำไม่ได้เหรอว่าก่อนที่แกจะไป..แกหลอกเงินเขามาห้าล้าน"พออันพูดจบฉันก็เบิกตากลม จริงเหรอเนี่ยที่ฉันหลอกเงินเขา"ฉันหลอกเงินเขาไปทำอะไร?..เธอพอจะรู้ไหม"ฉันจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัยและเนื่องจากฉันจำมันไม่ได้ด้วย"แกบอกจะเอาเงินไปรักษาแม่"อันตอบกลับฉันทันที"แม่?..เธอรู้ไหมว่าแม่ฉันอยู่ที่ไหน"ฉันพูดขึ้นทันที และรู้สึกเริ่มมีความหวังที่จะได้พบกับครอบครัวของตัวเอง "ตอนนี้คงจะอยู่กับสามีคนใหม่ของแกที่สิงคโปร์""ฉันจะติดต่อท่านได้ยังไงกัน"ฉันพึมพำแล้วก้มหน้างุด"ฉันพอจะช่วยเธอได้นะ"ฉันเงยหน้ามองหญิงสาวที่อ้างว่าเป็นเพื่
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก ไม่เคยนอกใจ(17)nc++
"แต่กูคือคนแรก!...กูได้เยxก่อนผัวมึงจำไว้"ด้วยตากลมเบิกกว้างหัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมาหลังจากชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มพูดจบ "คะ คุณหมายความว่า...""กูแม่งโคตรดีใจเลยที่มึงยังไม่เคยโดนเอาทั้งที่มีผัวถึงสองคน...""...เก็บความซิงไว้ให้กู?"ฉันจ้องหน้าคุณทอร์ชค้าง ๆ ด้วยหัวใจที่เต้นรัว ๆ ในหัวรู้สึกปั่นป่วนไปหมด ฉันมีสามีถึงสองคนแต่ทำไมฉันยังบริสุทธิ์อยู่นะ? หรือว่า..ฉันไม่เคยมีสามีคุณทอร์ชหันมากระตุกยกยิ้มร้ายใส่ฉันแล้วหันกลับไปมองที่ถนน ก่อนที่จะเหยียบคันเร่ง เร่งความเร็ว "คะ คุณทอร์ชขับช้า ๆ หน่อยได้ไหมคะ"มือบาง ๆ ของฉันจับเบาะไว้แน่นด้วยความกลัว"กูเงี่xน!"เขาหันมาบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มแล้วแสยะยิ้มร้าย ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแทบจะทะลุออกมาจากอก คำพูดของเขารวมถึงสายตามันรู้สึกน่ากลัวจัง.ปลั่ก!ร่างฉันถูกผลักลงไปที่เตียงนอนอย่างแรง.ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มใช้มือหนากระชากเสื้อที่ฉันใส่จนขาดวิ่นทำให้เศษผ้าบาดเนื้อเนียนฉันจนเป็นรอย"อะ.."ฉันร้องออกมาด้วยความแสบที่ผิว"หึ"คุณทอร์ชไม่สนใจเขายังคงจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันจนตอนนี้ฉันเปลือยเปล่าไปเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นคุณทอร์ชก็คว้าบุหรี่มาจุดสูบแล้วปล
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก ไม่รักก็ปล่อย 18
ฉันตามคุณทอร์ชเข้าไปในห้องทำงานแล้วเดินไปยืนตรงหน้าโต๊ะประจำตำแหน่งของเขา"มีอะไรให้เรช่วยบ้างไหมคะ"พอสิ้นเสียงคุณทอร์ชก็เงยหน้าขึ้นจ้องหน้าฉันนิ่ง"เอ่อ..."สายตาคมกริบทำเอาฉันรู้สึกกลัวจึงเลือกที่จะก้มหน้างุดแล้วเม้มปากทั้งสองแน่น"ไปนั่งเงียบ ๆ"เสียงทุ้มเอ่ยสั่งฉัน "ค่ะ"ฉันตอบรับอย่างว่าง่ายก่อนที่จะขยับกายเดินไปนั่งที่โซฟา แล้วนั่งเงียบ ๆ ตามคำสั่ง นั่งไปนั่งมาฉันก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ..Torchผมละสายตาจากเอกสารแล้วส่งสายตาจ้องมองไปยังคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่บนโซฟานิ่ง ๆ เรอาเป็นแบบไหนก็ยังเป็นแบบนั้น เธออ่อนหวาน แม้จะสูญเสียความทรงจำเธอก็ไม่มีท่าทีที่เปลี่ยนไปเลย ผมนึกถึงคำพูดของเธอที่บอกกับผมว่าเธอคิดถึงแม่ จริงอยู่ผมคุ้นเคยกับแม่ของเธอ ทำให้ผมนึกถึงเรื่องของแม่เรอาขึ้นมา ซึ่งผมรู้มาจากอันว่าแม่ของเธอป่วยหนัก โดยที่เรอาไม่ได้บอกผมเลย 'พี่ทอร์ชรู้ไหมคะว่าแม่เรเขาป่วยหนัก'นั้นเป็นคำพูดของอันเพื่อนสนิทเรอา 'พี่ไม่รู้เลย...ทำไมเรไม่บอกพี่''เรคงจะเกรงใจพี่น่ะค่ะ..เห็นบอกกับอันว่าต้องใช้เงินค่ารักษาแม่ตั้งห้าล้าน''ห้าล้าน'ผมเอ่ยด้วยน้ำเรียบ'อันเองก็เห็นใจเรนะคะ..อยากจะ
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01
Bab terbaru
แค้นฝังรัก 5 คนพ่อแม่ลูก nc20++(จบ)
เขาว่ากันว่า...'ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ'หลังจากที่ผ่านเรื่องราวร้าย ๆ มาอย่างหนักหน่วง แทบเอาชีวิตไม่รอดแต่สุดท้ายฉันก็ผ่านมามันได้ และตอนนี้ฉันก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้วฉันมีสามี และลูกที่น่ารักของฉันทั้งสอง นั้นก็คือ รณ และทอยฉันรักน้องทอยราวกับลูกแท้ ๆ ให้ความรักเท่ากับรณ หนึ่งเดือน สองเดือนแรกหลังจากที่อันเสีย น้องทอยร้องไห้หาแม่ของเขาบ่อยมาก และดูเศร้า ไม่สดใสเหมือนก่อน บ่นคิดถึงแต่แม่ แต่ด้วยความรักและความอบอุ่นที่ฉันกับพี่ทอร์ชคอยโอบกอดเขาไว้ในยามที่เขาเศร้า ทำให้เด็กน้อยกลับสดใสได้ไม่นาน รณมักจะชวนพี่คุย ชวนพี่เล่น เวลาเห็นน้องทอยนั่งหงอยเหงา แม้จะเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่รณก็มีความผูกพันธิ์กับพี่ชายต่างมารดาราวกับพี่ชายแท้ ๆ จึงมีความรักและเป็นห่วงน้องทอยมากเป็นพิเศษพอเข้าเดือนสามน้องทอยก็กลับมาสดใสยิ้มแย้ม มีความสุขเหมือนเดิม ยังขอเข้าเฟรมถ่ายรูปกับฉันและพี่ทอร์ชให้วันแต่งงานด้วย ต่างจากรณลูกชายฉันขานั้นไม่ชอบเข้ากล้องจะอุ้มมาถ่ายด้วยกันก็ไม่ยอมงานแต่งของฉันไม่ได้จัดใหญ่โตเหมือนกับงานของอัน ฉันต้องการให้งานแต่งของฉันเป็นไปอย่างเรียบง่าย ตอนนี้ฉันกับพี่ทอร์ชก็ได้จดทะเบีย
แค้นฝังรัก จุดจบ(54)
ภาพในกล้องวงจรปิด...เวลา 17.20นอันเดินออกมาจากรั้วบ้านแล้วกำลังจะเปิดประตูรถที่จอดไว้หน้าบ้าน จู่ ๆ ก็มีรถยนต์อักคันขับเข้ามาจอดที่ท้ายรถของเธอ เจ้าของรถดังกล่าวลงมาแล้วเดินไปหาอัน วงจรปิดที่หน้าบ้านได้ถ่ายใบหน้าไว้ชัดเจน แน่นอนว่าชายหนุ่มคนนั้นก็คือ'นัน'อดีตแฟนเก่าของอันนั้นเอง ทั้งคู่เหมือนมีปากเสียง จนกระทั่งอันได้ตบเข้าที่ใบหน้านันอย่างจัง ทำให้ชายหนุ่มโกรธ จึงผลักอันจนร่างเซ แล้วชักปืนที่เอวออกมา ราวกับขมขู่ให้อันมอบกระเป๋าที่สะพายอยู่ให้ ระหว่างที่อันกำลังจะส่งกระเป๋าให้กับนัน อยู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนใจ เอากระเป๋าฟาดไปที่ใบหน้าอดีตแฟนเก่าแล้วหันหลังวิ่งหนี ปัง! นันที่กำลังโมโหสุดเดือดจึงลั่นไกยิงไปที่แขนอัน แต่อาจจะแค่ถาก ๆ อันก็วิ่งตะโกนขอความช่วยเหลือ กล้องวงจรปิดอีกตัวบันทึกภาพต่อ เห็นอันวิ่งหนีสุดชีวิต ขณะที่นันก็วิ่งตามไปติด ๆ เธอวิ่งอย่างรนรานทำให้พลาดล้มลง แล้วศีรษะฟาดเข้าที่พื้นอย่างแรง จากนั้นเธอก็สลบไป จนนันมาถึงตัวเธอก็ใช้เท้าเขี่ยร่างอันที่นอนแน่นิ่ง ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าอันขึ้นมา แล้วหยิบของมีค่าไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ ที่อันสวมใส่ ทั้งหมดที่เห็นทำให้ฉัน
แค้นฝังรัก จับมือไว้ให้แน่น(53)
สามวันต่อมา...ตอนนี้หมอให้น้องรณกลับบ้านได้แล้วหลังจากที่อาการน้องดีขึ้น หมอกำชับว่าให้น้องรณอยู่ในพื้นที่อบอุ่นสวมใส่เสื้อผ้าหนา ๆ เพราะช่วงนี้อากาศยังเย็นอยู่ พี่ทอร์ชได้บอกกับหมอไปว่า"ผมจะพาลูกกลับไปอยู่กรุงเทพแล้วล่ะครับ"ใช่แล้ว สรุปฉันตัดสินใจที่จะไปกับพี่ทอร์ชด้วยความที่เขาอ้อนวอนทุกวันจนฉันใจอ่อน"ต่อไปนี้พี่จะจับมือเธอไว้ให้แน่น เธอห้ามปล่อยมือเด็ดขาด"แม่ขออยู่ที่นี่เพราะเธอชอบบรรยากาศท่านอ้างว่าอยู่กรุงเทพรู้สึกอึดอัด ไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ ฉันก็ตามใจท่านและสัญญาว่าจะมาเยี่ยมท่านบ่อย ๆกรุงเทพมหานคร...พี่ทอร์ชพาฉันกับลูกมายังตึก4ชั้นซึ่งมีพ่อ แม่ รออยู่ ฉันรู้สึกเกร็ง ๆ อยู่เหมือนกันนะเนี่ย ขณะที่มือหนาจับมือฉันไว้ตลอดติ๊ด...พอประตูลิฟต์เปิดพี่ทอร์ชที่อุ้มลูกมืออีกข้างจับมือฉันเดินเข้ามาในห้องรับแขก"สวัสดีดีค่ะ น้าโดส น้าเทียน"ฉันสลัดมือออกจากมือพี่ทอร์ชแล้วยกมือไหว้พ่อแม่พี่ทอร์ช"สวัสดีจ๊ะหนูเร"แม่พี่ทอร์ชเอ่ยแล้วคลี่ยิ้มหวานให้ ส่วนพ่อของเขาก็ผงกหัวรับ แล้วให้ฉันนั่งลงที่โซฟา ก่อนที่พี่ทอร์ชจะเดินไปยืนตรงหน้าพ่อกับแม่ แล้วพูดกับลูกให้ไหว้ปู่กับย่า แต่รณนิ่งแต่หันมามอ
แค้นฝังรัก รักลูกเท่ากัน(52)
"พรุ่งนี้พี่จะเข้ามาแต่เช้า เรอยากกินอะไรพิเศษไหม"พี่ปอนด์เอ่ยถามขณะที่ฉันเดินออกมาส่งเขากับผอ.ดริฟที่นอกห้องพักฟื้นของเด็กเล็ก โดยมีพี่ทอร์ชเฝ้าดูลูกอยู่ในห้อง"ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ"ฉันตอบปฏิเสธไปเพราะตอนนี้ไม่อยากกินอะไรเลย เป็นห่วงแต่ลูกและยังกังวลเรื่องที่พี่ทอร์ชบอกว่าจะหย่ากับอัน"คุณเร..จริง ๆ แล้วพ่อของดริฟท่านบอกให้พี่ทอร์ชพาคุณและลูกไปหาท่าน"ผอ.ดริฟพูดขึ้น"...."ฉันก้มหน้างุดเพราะไม่อยากไปเลยจริง ๆ"ดริฟเข้าใจคุณเรนะคะ ดริฟเคารพการตัดสินใจของคุณเรค่ะ"ฉันเงยแล้วยิ้มหวานให้อย่างจริงใจและดีใจที่มีคนเข้าใจฉัน"พี่ไปก่อนนะ"พี่ปอนด์พูดขึ้นแล้วจับมือแฟนสาวหันหลังเดินไป ฉันลอบมองแผ่นหลังทั้งคู่แล้วถอนลมหายใจเบา ๆ ก่อนจะกลับเข้ามาในห้อง พอเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าพ่อลูกกำลังนั่งหยอกล้อกันอยู่บนเตียง รณยิ้มให้พี่ทอร์ชด้วย น้อยคนมากที่จะเห็นรอยยิ้มเด็กคนนี้"เร พี่คิดว่าลูกจะยิ้มไม่เป็นซะอีก"พอฉันเดินมาที่ข้างเตียงพี่ทอร์ชก็หันมาบอกฉันแล้วยกยิ้มพอใจแววตามีแต่ความสุข"รณ เป็นคนยิ้มยากน่ะ"ฉันยกมือกอดอกแล้วพูดขึ้นสายตามองไปยังลูกชายที่กำลังหันมาทำหน้านิ่งใส่ฉันเฉย"อ้าว ไม่ยิ้มให้แม่บ้างล่ะครับ
แค้นฝังรัก สารภาพ(51)
Part อัน"ฮือออ อันมีเรื่องจะบอกกับทุกคน ฮึก"แม่พี่ทอร์ชวางช้อนแล้วเดินมาประคองฉันไปนั่ง"มีเรื่องอะไรหรือหนูอัน"พอฉันนั่งลงน้าเทียนแม่พี่ทอร์ชก็เดินไปนั่งที่ตัวเองในขณะที่คนที่นั่งอยู่หันมาที่ฉันเป็นตาเดียวยกเว้นพี่ทอร์ช ที่ไม่สนใจอะไรฉันเลย"หยุดร้องไห้ แล้วพูดมาหนูมีเรื่องอะไร"ฉันพยายามหยุดร้องไห้ตามคำสั่งแม่พี่ทอร์ช แล้วหันไปที่พี่ทอร์ช"พี่ทอร์ช...เรมีลูกกับพี่อีกคน"แล้วพูดขึ้น แต่สิ้นเสียงช้อนส้อมที่พี่ทอร์ชถือก็ร่วงหล่นลงมาแล้วหันขวับมาที่ฉัน"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ"ไม่ใช่แค่พี่ทอร์ชคนเดียวที่ตกใจพ่อแม่เขารวมถึงพี่เหนือก็ตกใจเช่นเดียวกัน"เรมีลูกกับพี่อีกคน..และตอนนี้ลูกของเรก็ป่วยหนัก ฮึก.."พรึ่บ พี่ทอร์ชลุกขึ้นทันที"เร...เรกับลูกของฉันอยู่ที่ไหน"คำพูดของเขาทำให้หัวใจฉันเหมือนโดนกรีด ลูกของฉัน? ฉันก้มหน้าลงแล้วส่ายหัว ซึ่งฉันไม่รู้จริง ๆ"ดริฟรู้ค่ะ"เสียงหวานน้องสาวสามีดังเข้ามาพร้อมเสียงลากกระเป๋า"ยัยดริฟ?"แม่พี่ทอร์ชพูดด้วยความสงสัย"แกรู้ได้ยังไง แล้วเรมีลูกกับพี่จริง ๆ หรือเปล่า ตอบพี่มา"พี่ทอร์ชเอ่ยถามน้องสาวอย่างใจร้อน"จริง คุณเรให้กำเนิดลูกของพี่อีกคน และตอนนี้เขากำ
แค้นฝังรัก ไม่น่าเชื่อ(50)
ตอนนี้ฉันเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องตรวจด้วยหัวใจที่สั่นหวิว น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเป็นห่วงและสงสารลูก ที่ตอนนี้เขาป่วยหนักมากเพราะหลายวันมานี้ ที่นี่อากาศเย็นมาก ยิ่งบริเวณพื้นที่ ที่ฉันอยู่มีหมอกลงตลอด จึงทำให้รณหนาวมีอาการชักขึ้นมา ฉันจึงให้ผึ้งรีบขับรถพาฉันกับลูกมาที่โรงพยาบาลทันที ตลอดทางฉันกอดลูกแล้วห่มหนาให้เพื่อให้อบอุ่น เพราะอาการค่อนข้าวหนาวมาก"พี่เรใจเย็น ๆ น้องรณถึงมือหมอแล้ว"ผึ้งเดินเข้ามาลูบแขนฉันแล้วพูดปลอบใจ"พะ พี่เป็นห่วง ฮืออ"ฉันร้องไห้ซบลงที่ไหล่ผึ้งอย่างกั้นไว้ไม่อยู่"น้องรณต้องไม่เป็นไร"สาวทอมพูดพร้อมเอามือมาลูบที่หลังฉัน"ผึ้งโทรบอกคุณปอนด์แล้วนะ"พอผละออกจากไหล่ ผึ้งก็พูดขึ้น"อืม"ฉันตอบกลับสั้น ๆ แต่สายตายังคงจดจ้องไปที่ห้องตรวจที่หมอกำลังรักษาลูกชาย"คุณปอนด์บอกว่าจะรีบมา"ผึ้งพูดต่อฉันก็ได้แต่ผงกหัว ไม่ได้ใส่ใจเพราะตอนนี้ฉันห่วงลูกน้อยอยู่เวลาผ่านไป..พอหมอเดินออกมาจากห้องตรวจ ฉันก็รีบวิ่งไปดักหน้าแล้วถามอาการลูกชายทันที"หมอคะ ลูกฉันเป็นยังไงบ้าง""พ้นขีดปลอดภัยแล้วครับ น้องน่าจะไม่ถูกกับอากาศเย็น ๆ...."พอพูดจบหมอก็คลี่ยิ้มบาง ๆ"...หมอจะให้พักฟื้นที่นี้ก่อน
แค้นฝังรัก ควรเสียสละบ้าง(49)
อัน.."แอ๊ะ"เสียงของทอยฉันได้กลับมาตั้งสติ และเป็นจังหวะที่ ดริฟหันมาพอดีฉันจึงคลี่ยิ้มแล้วอุ้มทอยเดินเข้าไป'แค่นี้ก่อนนะ'พอสิ้นเสียงน้องสาวสามึก็กดวางสาย แล้วยกแขนรอรับน้องทอยขณะที่ฉันกำลังยื่นให้เธออุ้ม"คิดถึงอาดริฟไหมครับ"ทอยผงกหัวแล้วฉีกยิ้มกว้าง. ฉันมองไปที่ดริฟแล้วนึกถึงเรื่องที่ได้ยินเธอพูดเมื่อกี้"อาดริฟมีของมาให้ด้วย"พูดจบผู้เป็นอาก็คว้าถุงของเล่นให้กับทอย พอเขาเห็นด้านในถุงก็ปรบมือดีอกดีใจ"พี่ทอร์ชไปทำงานแล้วเหรอคะ""ค่ะ"ฉันตอบกลับน้องสาวสามีที่ถามถึงพี่ชายตัวเอง"เอ่อ...อยู่ที่นี่ลำบากอะไรไหมคะ"ดริฟละสายตาจากทอยแล้วหันมาเอ่ยถามฉัน"ไม่ลำบากอะไรเลยค่ะ"ฉันบอกตามความจริง"พ่อกับแม่อยากจะมาเยี่ยมหลานอยู่เหมือนกันแต่ติดที่ต้องไปดูปู่เคเดนท่านเข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว""อาการเป็นยังไงบ้างคะ"ฉันเอ่ยถามทันทีด้วยความเป็นห่วง เมื่องานแต่งฉันได้เจอกับท่าน ซึ่งท่านก็ยอมรับฉันและเอ็นดูฉันด้วย รวมถึงคุณย่าเส้นด้าย และพ่อแม่พี่ทอร์ช ทุกคนดีกับฉัน เพราะพวกท่านไม่ได้รู้ความจริงที่ฉันท้องเพราะฝีมือตัวเองที่ตั้งใจจับพี่ทอร์ช และอดีตที่เคยทำร้ายเรอา เพื่อนของตัวเองเกือบปางตาย เพราะทั้งพี่ทอร์ช
แค้นฝังรัก ลูกอีกคน(48)
ผอ.ดริฟอยู่กับพวกเราที่นี่จนกว่าฉันจะคลอดที่อยู่ได้นานเพราะมันอยู่ในช่วงปิดเทอมพอดี..สองอาทิตย์ต่อมา..ระหว่างที่ฉันกับผอ.ดริฟออกมานั่งเล่นกันที่หน้าบ้าน ส่วนแม่ก็ไปเม้าท์มอยกับแม่ของผึ้ง พี่ปอนด์คุยงานกับผู้จัดการในบ้าน"พอคลอดน้องรณแล้วคุณเรจะกลับไปอยู่ที่กรุงเทพหรือเปล่าคะ""เอ่อ...เรก็คิด ๆ อยู่ว่าจะกลับไปดีหรือจะอยู่ที่นี่ถาวร"ฉันตอบกลับตามความคิดแต่ยังไม่มั่นใจ"ถ้าคุณเรเลือกที่จะอยู่ที่นี่ดริฟจะมาหาบ่อย ๆ นะคะ"ฉันคลี่ยิ้มหวานส่งไป แต่อยู่ ๆ ก็รู้สึกเจ็บท้องขึ้นมา"โอ๊ยยยย...""คุณเร คุณเรเป็นอะไรคะ"ผอ.ดริฟเห็นฉันนั่งงอตัวสีหน้าเหยเกก็ตกใจรีบลุกจากเก้าอี้แล้วเอ่ยถามทันทีด้วยความเป็นห่วง"เรปวดท้อง โอ๊ยยย""ห๊ะ ปวดท้อง! คุณปอนด์ ใช่ต้องไปบอกคุณปอนด์ คุณเรรอดริฟตรงนี้นะคะ"ผอ.ดริฟมีสีหน้าตื่นตกใจ ท่าทางรนรานรีบวิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อไปตามพี่ปอนด์ ในขณะที่ฉันนั่งปวดท้องแทบจะทนไม่ไหว แล้วสิ่งที่ทำให้ฉันตกใจเพราะมีน้ำไหลออกมาจากกลางกายผ่านตามเรียวขา"เร เป็นยังไงบ้าง"เสียงลูกชายเพื่อนสนิทพ่อเอ่ยถามด้วยความตกใจ"พี่ปอนด์ น้ำแตก"ฉันเงยหน้าบอกเขา ในขณะที่ผอ.ดริฟหันมองซ้ายมองขวา"น้ำแตกท
แค้นฝังรัก ความแตก(47)
แล้วแล้วก็ถึงวันที่ฉันต้องเดินทางไปที่เชียงใหม่ อายุครรภ์ของฉันก็เข้าเดือนที่สี่ พอมีหน้าท้องนูนออกมาบ้าง ถ้าใครไม่สังเกตก็จะไม่รู้ว่าฉันกำลังตั้งท้องอ่อนอยู่ส่วนอันเดือนหน้าเธอก็คลอดลูกแล้ว และตอนนี้ลูกของอันก็มีชื่อที่พี่ทอร์ชตั้งไว้แล้ว ชื่อ 'ทอย' หรือ 'เด็กชายทินภัทร' ฉันไม่ได้เจออดีตเพื่อนตั้งแต่วันนั้น แต่ที่รู้ก็มาจากผอ.ดริฟพี่ปอนด์ได้บินมาเชียงใหม่กับพวกเราด้วย จริง ๆ แล้วผอ.ดริฟจะตามมาด้วยแต่พี่ปอนด์คัดค้านเพราะกลัวว่าผอ.ดริฟจะรู้ว่าที่ฉันมาเพราะหลบมาคลอดลูก จึงอ้างต่าง ๆ นา ๆ ตามสไตล์ผู้ชายที่ไม่เคยโกหก แต่ทุกเรื่องที่อ้างโกหกทั้งหมด จนผอ.ดริฟยอมที่จะไม่ตามมาด้วยบ้านที่เชียงใหม่กว้างขวางร่มรื่นดีมาก แถวยังใกล้โรงพยาบาล เดินทางสะดวกสบายดีคนสนิทของคุณลุงภูมิที่ดูแลบ้านให้นั้นก็เป็นคู่สามีภรรยาที่อายุค่อนข้างมากแล้ว.แต่สามารถดูแลบ้านไม่ให้เก่า หรือทรุดโทรมเลย ท่านทั้งสองมีลูกสาวหนึ่งคนที่ดูคล้ายจะทอม ๆ หน่อย ชื่อว่า ผึ้ง น้องเขามนุษย์สัมพันธ์ดีมาก เมื่อเธอรู้ว่าฉันกำลังตั้งครรภ์ ก็รีบเสนอตัวช่วยดูแลฉันทันที"ผึ้งจะดูแลพี่เรอย่างดีเลยฮะ ไม่ต้องเป็นห่วงเลย""ขับรถเป็นใช่ไหมเราน
