MasukShare
เดาอารมณ์ไม่ถูก (25)
Terakhir Diperbarui:
2025-05-01 16:59:16
Bab terkait
แค้นฝังรัก ไม่ให้ลบ (26)
พอมาถึงบ่อนฉันก็เดินตามเจ้าของบ่อนขึ้นมายังบนออฟฟิศ พี่ทอร์ชเปิดประตูเข้าไปก็ต้องหยุดชะงัก "อัน"ใช่แล้วอันอดีตเพื่อนสนิทของฉันนั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง พอเธอเห็นพี่ทอร์ชเปิดประตูกำลังจะเข้าไปเธอก็รีบลุกขึ้นเดินมาที่เขาโดยไม่ทันสังเกตว่าฉันยืนอยู่ด้านหลัง "พี่ทอร์ช"อันเดินเข้ามาสวมกอดพี่ทอร์ชถึงได้เห็นฉัน แต่เธอก็ไม่ผละออกแถมยังแสยะยิ้มร้ายให้ฉันด้วย "มาได้ยังไง"พี่ทอร์ชเอ่ยถามแล้วผลักอันออกเบา ๆ "อันคิดถึงพี่ทอร์ชนะคะก็เลยมาดักรอที่บ่อน แต่ไม่คิดว่าพี่จะพาเรอามาด้วย"เธอตวัดสายตามาที่ฉันหลังจากพูดจบ"หายดีแล้วเหรอเร"แล้วเอ่ยถามฉัน "อืม"ฉันตอบกลับสั้น ๆ แล้วเบือนหน้าไปทางอื่นพร้อมกับลอบหายใจ "เรื่องสามีแกฉันจะช่วย....""อัน"อันยังพูดไม่จบประโยคพี่ทอร์ชก็แทรกพูดซะก่อน "กลับไปก่อนพี่จะทำงาน"ว่าจบเขาก็เดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้าไปในห้อง ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขาเดินตาม ก็ถูกอันเอาไหล่ผลักฉันแล้วแทรกหน้าเดินตามพี่ทอร์ชเข้าไปติด ๆ "แต่อันอยากอยู่กับพี่..ให้อันอยู่ที่นี่นะคะ"เธอเดินไปสวมกอดพี่ทอร์ชจากด้านหลังแล้วพูดออดอ้อน ต่อหน้าฉันถามว่าเจ็บ ก็เจ็บนะ แต่ฉันจะทำอะไรได้ เพราะตอนนี้สถานะฉันกั
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01แค้นฝังรัก ใครหล่อกว่ากัน 18+ (27)
หลังจากวางสายพี่ปอนด์เรียบร้อยฉันก็ล้มตัวนอน ในหัวก็นึกถึงเรื่องที่คุยกับพี่ปอนด์ ซึ่งเขาจะช่วยฉันหาหลักฐานมัดตัวอันแล้วดำเนินคดีข้อหาทำร้ายฉันจนทำให้สูญเสียความทรงจำร่วมถึงล่าสุดที่เธอพยายามจะฆ่าฉันด้วย หลังจากที่อันได้รับผลกรรมแล้วฉันก็จะกลับไปอยู่ที่สิงคโปร์กับพี่ปอนด์เหมือนเดิม ส่วนพี่ทอร์ชเราสองคนคงต้องจบกันจริง ๆ ฉันก็ขอให้เขาได้พบกับคนดี ๆ แอ๊ดดดดด ขณะที่ฉันกำลังเคลิ้ม ๆ จะหลับก็มีเสียงคนเปิดประตูเข้ามาทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมอง ก็ปรากฎร่างชายหนุ่มสอดมือล้วงเข้าไปในกระเป๋าก้าวขายาวเดินมายังเตียงที่ฉันนอนอยู่ เขาคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนก็พี่ทอร์ชนั้นเอง ซึ่งเขาทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจมากที่เขากลับมาเร็ว คิดว่าจะกลับเช้าซะอีก"ยังไม่นอน?"เขาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงแล้วเอ่ยถามฉันน้ำเสียงเรียบ ฉันหยัดกายลุกนั่งเอาหลังพิงหัวเตียงแล้วตอบเขา "กำลังจะนอน"พี่ทอร์ชผงกหัวแล้วลากเก้าอี้มานั่งที่ข้างเตียงแล้วเอาขายกขึ้นไขว้ห้าง "ขอดูรูปไอ้คนที่ชื่อปอนด์หน่อยสิ"ฉันขมวดคิ้วจนเป็นปมจ้องหน้าเขาด้วยความสงสัย"พี่อยากจะดูทำไม""เอามาเถอะน่า"พี่ทอร์ชสวนกลับทันทีแล้วเบือนหน้าไปพ่นลมหายใจ ก่อนจะหันกลับมา"พ
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01แค้นฝังรัก ความเชื่อใจ (28)
"เลิกโกหก เลิกตอแหลสักที!"พี่ทอร์ชตวาดใส่อันเสียงดังจนเธอสะดุ้งโหย่ง"พะ พี่ทอร์ชหมายความว่าอะไร"อันเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ แล้วตวัดสายตามองมาที่ฉัน "ก็หมายความว่าแกเลิกโกหกสักที ผู้ชายที่แกพามาเขาไม่ใช่พี่ปอนด์!"ฉันพูดขึ้นด้วยความโกรธไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่เคยสนิทจะยังคงแอบอ้างพาคนอื่นมาให้เป็นสามีของฉันให้ได้ "นี่แก.."อันยกมือชี้หน้าฉัน "แกก็ไม่รู้สินะว่าฉันฟื้นความทรงจำได้แล้ว..ยังไงก็ขอบคุณแกนะที่วันนั้นพยายามจะฆ่าฉันแต่ไม่สำเร็จและก็ทำให้ฉันจำเรื่องราวทั้งหมดได้"ฉันพูดแล้วยกยิ้มมุมปากใส่ ในขณะที่ชายหนุ่มที่มากับเธอมีทีท่าที่จะหนึ ส่วนอันก็รีบเดินไปเกาะแขนพี่ทอร์ชแต่ก็โดนสะบัดออก"พี่ทอร์ชอย่าไปเชื่อมันนะคะ"อันมองหน้าพี่ทอร์ชแล้วหันมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาต"หึ"พี่ทอร์ชแสยะยิ้มร้าย แล้วบอกให้คนข้างนอกเข้ามาซึ่งเป็นชายฉกรรจ์สามคน"จับมันไว้"พี่ทอร์ชเอ่ยปากสั่งทั้งสาม ชายหนุ่มที่มากับอันดูท่าไม่ดี จึงจับตัวฉันล็อกคอ "อย่าเข้ามานะ"แล้วดึงมีดสั้นที่พกมาจ่อที่คอฉัน "ไม่งั้นอีนี่ตาย"พี่ทอร์ชหันมาที่ฉันด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ในขณะที่อันเดินยิ้มมาประกบร่างฉันอย่างผู้ชนะ "มึงคิดว่าจะออกไปจ
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01แค้นฝังรัก เริ่มสับสน (29)
พอพี่ทอร์ชเดินออกไปจากห้องฉันก็พ่นลมหายเฮือกใหญ่ ในหัวก็นึกถึงคำพูดของเขา เป็นเพราะฉันที่มีปัญหาอะไรก็ไม่บอกกับเขาตรง ๆ ทั้ง ๆ ที่ปากก็บอกว่าเขาเป็นคนสำคัญกับฉันอันดับที่สองรองจากแม่ มันทำให้ฉันรู้สึกผิดกับพี่ทอร์ชมาก ๆ "เรขอโทษนะคะพี่ทอร์ช"ฉันได้แต่พูดคำว่าขอโทษกับตัวเองเพราะตอนนี้เขาคงไม่รับฟังมันแล้ว ครืนนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจึงหลุดจากภวังค์แล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ฉันขมวดคิ้วสงสัยสายที่โทรเข้าเพราะเบอร์ที่ไม่ได้เม้มชื่อเอาไว้ แต่ก็เลือกที่จะกดสายรับ "สวัสดีค่ะ"(เร พี่มาถึงไทยแล้วนะตอนนี้กำลังจะเข้าโรงแรมที่จองไว้)ปลายสายพูดตอบกลับมามันจึงทำให้ฉันฉีกยิ้มกว้าง."พี่ปอนด์"(อืม มาเจอกันหน่อยไหม)พี่ปอนด์พูดเข้ามาด้วยน้ำเสียงสดใสปนความดีใจ"เอ่อ..คือตอนนี้เรอยู่ที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ"(ห๊ะ เรอยู่ที่โรงพยาบาล? เรเป็นอะไร แล้วเรอยู่โรงพยาบาลไหน)พอฉันพูดจบพี่ปอนด์ก็รัวคำถามใส่ฉันด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ "เรไม่ได้เป็นอะไรมาก มีดบาดนิดหน่อยพรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เรจะเป็นคนไปหาพี่เองนะคะ"ฉันตอบกลับไปเพื่อไม่ให้ลูกชายเพื่อนพ่อเป็นห่วง.(อืม )พี่ปอนด์ตอบกลับสั้น ๆ น้ำเสียงฟั
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01แค้นฝังรัก คำขอร้อง (30)
แกร่ก! ขณะที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงประตูก็เปิดเข้ามาพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่มีหน้าตาบึ้งตึง เขาเดินตรงมากระชากโทรศัพท์ฉันไปจากมือ "มึงติดต่อกับไอ้นั่นใช่ไหม!"เขาตวาดใส่ด้วยสีหน้าโกรธจัด "พี่หมายถึงใคร"ฉันเอ่ยถามเสียงเรียบแต่หัวใจเต้นรัว ๆ ด้วยความตกใจ "มึงยังจะถามอีกเหรอ..หรือว่ามึงติดต่อผู้ชายหลายคน?"พี่ทอร์ชย้อนถามแล้วขบกรามแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปนที่ขมับ "พี่ทอร์ชอย่ามาหาเรื่องกันสิ"ฉันพูดออกไปอย่างไม่พอใจ แล้วเบือนหน้าหนี"นี่เบอร์ไอ้ปอนด์ใช่ไหม"ฉันหันกลับมาเห็นพี่ทอร์ชโชว์เบอร์โทรที่โทรเข้าล่าสุด "...."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่มองตาปริบ ๆ เขารู้ได้ยังไงกันนะว่าเป็นเบอร์พี่ปอนด์ หรือเขารู้แล้วว่าพี่ปอนด์มาไทย "มาไทยอย่างที่คิดไว้จริง ๆ"เขาพึมพำเบา ๆ พอได้ยิน "มึงติดต่อให้มันมารับ?"พี่ทอร์ชเอ่ยถามเสียงดัง."...."ฉันก็ยังเงียบไม่พูดอะไรออกไป "ทำไมถึงไม่ตอบ!"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มตวาดใส่เสียงดังพร้อมกับใช้ฝ่ามือตบลงมาที่เตียงนอน "ใช่"ฉันจึงตอบกลับไปสั้น ๆ "มึงกล้าดียังไงที่เอาโทรศัพท์ที่กูซื้อให้ติดต่อกับผู้ชายคนอื่น"พอพี่ทอร์ชพูดจบฉันนี่ต้องขมวดคิ้วจ้องหน้าเขาจนเป็นปม "...."
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01แค้นฝังรัก Torch(1)
ผับ KAIขณะที่ชายหนุ่มหน้าเข้มกำลังจูบแลกลิ้นกับหญิงสาวท่ามกลางไฟสลัว ๆ อยู่ในห้องวีไอพี จู่ ๆ ประตูห้องก็เปิดเข้ามา เขาจึงหยุดชะงักแล้วหันไปที่ประตูพร้อมขมวดคิ้วหนาอย่างไม่สบอารมณ์ "โทษที คิดว่ามึงอยู่คนเดียว"ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามาใหม่พูดพร้อมกับหัวเราะแห้ง ๆ แล้วยกมือเกาท้ายทอย "...." ชายหนุ่มไม่พูดอะไรได้แต่นั่งมองชายหนุ่มอีกคนที่กำลังเดินมาที่โต๊ะ ด้วยสึหน้าที่มีคำถาม "ไอ้ทอร์ชกูเจอเรวะ"เมื่อได้ฟังแบบนั้นหัวใจก็เกิดเต้นแรง เขากำหมัดแน่นพร้อมกับขบกรามจนเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นมาที่ขมับ "แต่ลักษณะเรดูแปลก ๆ ที่สำคัญตอนกูเข้าไปทัก เธอเหมือนกับจะจำกูไม่ได้""หึ"ชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอก่อนที่จะเลือกถามเพื่อนสนิทตัวเองกลับไป "มึงเห็นมันที่ไหน""โรงพยาบาล""กับใคร"เขาถามต่อ "กับผู้หญิงแก่ ๆไม่ใช่แม่เร""แล้วผัวมัน?""กูจะไปรู้เหรอ กูคุยได้ไม่กี่คำเรก็ถูกเรียกเข้าไปตรวจแล้ว"ชายหนุ่มหน้าเข้มนั่งนิ่งก่อนที่จะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบแล้วพ่นควันออกมา "ไอ้ไวท์มึงทำยังไงก็ได้พาตัวนังนั้นมาหากู..""...กูจะได้ชำระแค้น"ว่าจบชายหนุ่มใบหน้าหล่อคมเข้มก็ขบกรามแน่น ..Torch ตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงหน้าห้อ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก ฉันคือเรอาใช่ไหม(2)
Rhea"พอจำอะไรได้บ้างหรือยัง"ขณะที่ฉันกำลังนั่งเหม่อ พยายามรวบรวมความจำของตัวเองอยู่หน้าบ้านหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ อยู่ ๆ ก็มีเสียงจากด้านหลังดังขึ้น ฉันจึงหันไปที่เสียงแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ พร้อมกับส่ายหัว หญิงสาวสูงอายุเดินเข้ามาแล้วนั่งลงที่ข้างกายฉัน เธอยกมือลูบหัวฉันสัมผัสได้ถึงความเอ็นดูที่เธอส่งมา "เอกสารสำคัญก็ดันไหม้ไปพร้อมกับรถ"ฉันก้มหน้างุดรู้สึกแย่มาก ที่ฉันได้เกิดอุบัติเหตุและไม่สามารถจำอะไรได้เลยแม้แต่ชื่อตัวเอง. ฉันร้อนใจมาก พยายามคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกจนบางครั้งมันทำให้ฉันปวดหัวอย่างรุนแรง จนป้าภากับลุงเล็กที่ช่วยชีวิตฉันไว้ ต้องพาไปหาหมออยู่บ่อยครั้ง"ยังไงก็ค่อย ๆนึกไป สักวันก็คงจะจำอะไรขึ้นมาได้""ขอบคุณนะคะป้าภาที่ช่วยดูแล..."ฉันหยุดพูดแล้วก้มหน้างุดเม้มปากทั้งสองข้างเข้ากัน ฉันชื่ออะไรกันนะ ทำไมถึงจำไม่ได้ "หนูชอบภูเขาหรือทะเล"ฉันเอ่ยหน้าจ้องหน้าหญิงสาวสูงอายุที่ใจดีด้วยความสงสัย "เอ่อ...หนูชอบทะเลค่ะ"ฉันจำไม่ได้แม้กระทั่งว่าตัวเองชอบอะไร แต่ที่บอกไปแบบนั้นเพราะคิดว่าทะเลมันน่าจะสวยงาม สดชื่นและดูแล้วสบายตา สบายใจกว่า "งั้นป้าขอหนูว่าแมร์ เป็นภาษาฝรั่งเศษที่แปลว่า ทะเ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก ถึงเวลาแล้วสินะ(3)
หลังจากที่ลุงเล็กพาฉันซื้อเสื้อผ้าของใช้จนครบเรียบร้อยแล้ว ก็พาฉันกลับมาที่บ้าน พอฉันลงจากรถป้าภาก็เดินมารับ "ไงแมร์ได้อะไรมาบ้าง"ป้าภาเอ่ยถามพร้อมกับส่งสายตาไปยังถุงที่ฉันถือ "เยอะแยะเลยค่ะ ยังไงก็ขอบคุณป้าภากับลุงเล็กมากเลยนะคะ แมร์จะช่วยทำงานอย่างสุดกำลังให้คุ้มกับค่าเสื้อผ้าพวกนี้เลย""โอ๊ย ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก ไป ๆ เข้าบ้านกัน"ป้าภาเดินนำหน้าฉันมาในบ้านซึ่งเป็นร้านขายของชำและร้านขายอาหาร "เดี๋ยวแมร์ขึ้นไปเก็บของก่อนนะคะ เดี๋ยวจะลงมาช่วยขายของ"ฉันว่า"จ๊ะ"ป้าภาตอบรับก็หันไปคุยกับลุงเล็ก ที่เพิ่งจะเดินเข้ามา "ตอนที่แกไปห้าง คุณชัยโทรมาบอกว่าคุณทอร์ชเจ้านายคุณชัยอยากคุยเรื่องหนี้ที่แกติดเขาน่ะ"ฉันได้ยินแว่ว ๆ ที่ป้าภาพูดกับลุงเล็กเรื่องหนี้ก็รู้สึกหนักใจแทน "อืม ๆ"ลุงเล็กตอบกลับสั้น ๆ ฉันอยากจะหางานทำเพิ่มจัง เพื่อช่วยลุงเล็กกับป้าภาปลดหนี้ แต่มันติดที่ฉันไม่มึเอกสารอะไรเลย และยังจำเรื่องราวของตัวเองไม่ได้ พอคิดอะไรมาก ๆ ก็ทำให้ปวดหัวขึ้นมาอึก หลังจากที่ฉันช่วยป้าภาเก็บของล้างรวมถึงปิดร้านเสร็จเรียบร้อย "แมร์"เป็นป้าภาที่เรียกฉันขณะที่กำลังจะขึ้นไปบนห้อง "คะ"ฉันหันกลับไปขา
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
Bab terbaru
แค้นฝังรัก คำขอร้อง (30)
แกร่ก! ขณะที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงประตูก็เปิดเข้ามาพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่มีหน้าตาบึ้งตึง เขาเดินตรงมากระชากโทรศัพท์ฉันไปจากมือ "มึงติดต่อกับไอ้นั่นใช่ไหม!"เขาตวาดใส่ด้วยสีหน้าโกรธจัด "พี่หมายถึงใคร"ฉันเอ่ยถามเสียงเรียบแต่หัวใจเต้นรัว ๆ ด้วยความตกใจ "มึงยังจะถามอีกเหรอ..หรือว่ามึงติดต่อผู้ชายหลายคน?"พี่ทอร์ชย้อนถามแล้วขบกรามแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปนที่ขมับ "พี่ทอร์ชอย่ามาหาเรื่องกันสิ"ฉันพูดออกไปอย่างไม่พอใจ แล้วเบือนหน้าหนี"นี่เบอร์ไอ้ปอนด์ใช่ไหม"ฉันหันกลับมาเห็นพี่ทอร์ชโชว์เบอร์โทรที่โทรเข้าล่าสุด "...."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่มองตาปริบ ๆ เขารู้ได้ยังไงกันนะว่าเป็นเบอร์พี่ปอนด์ หรือเขารู้แล้วว่าพี่ปอนด์มาไทย "มาไทยอย่างที่คิดไว้จริง ๆ"เขาพึมพำเบา ๆ พอได้ยิน "มึงติดต่อให้มันมารับ?"พี่ทอร์ชเอ่ยถามเสียงดัง."...."ฉันก็ยังเงียบไม่พูดอะไรออกไป "ทำไมถึงไม่ตอบ!"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มตวาดใส่เสียงดังพร้อมกับใช้ฝ่ามือตบลงมาที่เตียงนอน "ใช่"ฉันจึงตอบกลับไปสั้น ๆ "มึงกล้าดียังไงที่เอาโทรศัพท์ที่กูซื้อให้ติดต่อกับผู้ชายคนอื่น"พอพี่ทอร์ชพูดจบฉันนี่ต้องขมวดคิ้วจ้องหน้าเขาจนเป็นปม "...."
แค้นฝังรัก เริ่มสับสน (29)
พอพี่ทอร์ชเดินออกไปจากห้องฉันก็พ่นลมหายเฮือกใหญ่ ในหัวก็นึกถึงคำพูดของเขา เป็นเพราะฉันที่มีปัญหาอะไรก็ไม่บอกกับเขาตรง ๆ ทั้ง ๆ ที่ปากก็บอกว่าเขาเป็นคนสำคัญกับฉันอันดับที่สองรองจากแม่ มันทำให้ฉันรู้สึกผิดกับพี่ทอร์ชมาก ๆ "เรขอโทษนะคะพี่ทอร์ช"ฉันได้แต่พูดคำว่าขอโทษกับตัวเองเพราะตอนนี้เขาคงไม่รับฟังมันแล้ว ครืนนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจึงหลุดจากภวังค์แล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ฉันขมวดคิ้วสงสัยสายที่โทรเข้าเพราะเบอร์ที่ไม่ได้เม้มชื่อเอาไว้ แต่ก็เลือกที่จะกดสายรับ "สวัสดีค่ะ"(เร พี่มาถึงไทยแล้วนะตอนนี้กำลังจะเข้าโรงแรมที่จองไว้)ปลายสายพูดตอบกลับมามันจึงทำให้ฉันฉีกยิ้มกว้าง."พี่ปอนด์"(อืม มาเจอกันหน่อยไหม)พี่ปอนด์พูดเข้ามาด้วยน้ำเสียงสดใสปนความดีใจ"เอ่อ..คือตอนนี้เรอยู่ที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ"(ห๊ะ เรอยู่ที่โรงพยาบาล? เรเป็นอะไร แล้วเรอยู่โรงพยาบาลไหน)พอฉันพูดจบพี่ปอนด์ก็รัวคำถามใส่ฉันด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ "เรไม่ได้เป็นอะไรมาก มีดบาดนิดหน่อยพรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เรจะเป็นคนไปหาพี่เองนะคะ"ฉันตอบกลับไปเพื่อไม่ให้ลูกชายเพื่อนพ่อเป็นห่วง.(อืม )พี่ปอนด์ตอบกลับสั้น ๆ น้ำเสียงฟั
แค้นฝังรัก ความเชื่อใจ (28)
"เลิกโกหก เลิกตอแหลสักที!"พี่ทอร์ชตวาดใส่อันเสียงดังจนเธอสะดุ้งโหย่ง"พะ พี่ทอร์ชหมายความว่าอะไร"อันเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ แล้วตวัดสายตามองมาที่ฉัน "ก็หมายความว่าแกเลิกโกหกสักที ผู้ชายที่แกพามาเขาไม่ใช่พี่ปอนด์!"ฉันพูดขึ้นด้วยความโกรธไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่เคยสนิทจะยังคงแอบอ้างพาคนอื่นมาให้เป็นสามีของฉันให้ได้ "นี่แก.."อันยกมือชี้หน้าฉัน "แกก็ไม่รู้สินะว่าฉันฟื้นความทรงจำได้แล้ว..ยังไงก็ขอบคุณแกนะที่วันนั้นพยายามจะฆ่าฉันแต่ไม่สำเร็จและก็ทำให้ฉันจำเรื่องราวทั้งหมดได้"ฉันพูดแล้วยกยิ้มมุมปากใส่ ในขณะที่ชายหนุ่มที่มากับเธอมีทีท่าที่จะหนึ ส่วนอันก็รีบเดินไปเกาะแขนพี่ทอร์ชแต่ก็โดนสะบัดออก"พี่ทอร์ชอย่าไปเชื่อมันนะคะ"อันมองหน้าพี่ทอร์ชแล้วหันมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาต"หึ"พี่ทอร์ชแสยะยิ้มร้าย แล้วบอกให้คนข้างนอกเข้ามาซึ่งเป็นชายฉกรรจ์สามคน"จับมันไว้"พี่ทอร์ชเอ่ยปากสั่งทั้งสาม ชายหนุ่มที่มากับอันดูท่าไม่ดี จึงจับตัวฉันล็อกคอ "อย่าเข้ามานะ"แล้วดึงมีดสั้นที่พกมาจ่อที่คอฉัน "ไม่งั้นอีนี่ตาย"พี่ทอร์ชหันมาที่ฉันด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ในขณะที่อันเดินยิ้มมาประกบร่างฉันอย่างผู้ชนะ "มึงคิดว่าจะออกไปจ
แค้นฝังรัก ใครหล่อกว่ากัน 18+ (27)
หลังจากวางสายพี่ปอนด์เรียบร้อยฉันก็ล้มตัวนอน ในหัวก็นึกถึงเรื่องที่คุยกับพี่ปอนด์ ซึ่งเขาจะช่วยฉันหาหลักฐานมัดตัวอันแล้วดำเนินคดีข้อหาทำร้ายฉันจนทำให้สูญเสียความทรงจำร่วมถึงล่าสุดที่เธอพยายามจะฆ่าฉันด้วย หลังจากที่อันได้รับผลกรรมแล้วฉันก็จะกลับไปอยู่ที่สิงคโปร์กับพี่ปอนด์เหมือนเดิม ส่วนพี่ทอร์ชเราสองคนคงต้องจบกันจริง ๆ ฉันก็ขอให้เขาได้พบกับคนดี ๆ แอ๊ดดดดด ขณะที่ฉันกำลังเคลิ้ม ๆ จะหลับก็มีเสียงคนเปิดประตูเข้ามาทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมอง ก็ปรากฎร่างชายหนุ่มสอดมือล้วงเข้าไปในกระเป๋าก้าวขายาวเดินมายังเตียงที่ฉันนอนอยู่ เขาคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนก็พี่ทอร์ชนั้นเอง ซึ่งเขาทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจมากที่เขากลับมาเร็ว คิดว่าจะกลับเช้าซะอีก"ยังไม่นอน?"เขาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงแล้วเอ่ยถามฉันน้ำเสียงเรียบ ฉันหยัดกายลุกนั่งเอาหลังพิงหัวเตียงแล้วตอบเขา "กำลังจะนอน"พี่ทอร์ชผงกหัวแล้วลากเก้าอี้มานั่งที่ข้างเตียงแล้วเอาขายกขึ้นไขว้ห้าง "ขอดูรูปไอ้คนที่ชื่อปอนด์หน่อยสิ"ฉันขมวดคิ้วจนเป็นปมจ้องหน้าเขาด้วยความสงสัย"พี่อยากจะดูทำไม""เอามาเถอะน่า"พี่ทอร์ชสวนกลับทันทีแล้วเบือนหน้าไปพ่นลมหายใจ ก่อนจะหันกลับมา"พ
แค้นฝังรัก ไม่ให้ลบ (26)
พอมาถึงบ่อนฉันก็เดินตามเจ้าของบ่อนขึ้นมายังบนออฟฟิศ พี่ทอร์ชเปิดประตูเข้าไปก็ต้องหยุดชะงัก "อัน"ใช่แล้วอันอดีตเพื่อนสนิทของฉันนั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง พอเธอเห็นพี่ทอร์ชเปิดประตูกำลังจะเข้าไปเธอก็รีบลุกขึ้นเดินมาที่เขาโดยไม่ทันสังเกตว่าฉันยืนอยู่ด้านหลัง "พี่ทอร์ช"อันเดินเข้ามาสวมกอดพี่ทอร์ชถึงได้เห็นฉัน แต่เธอก็ไม่ผละออกแถมยังแสยะยิ้มร้ายให้ฉันด้วย "มาได้ยังไง"พี่ทอร์ชเอ่ยถามแล้วผลักอันออกเบา ๆ "อันคิดถึงพี่ทอร์ชนะคะก็เลยมาดักรอที่บ่อน แต่ไม่คิดว่าพี่จะพาเรอามาด้วย"เธอตวัดสายตามาที่ฉันหลังจากพูดจบ"หายดีแล้วเหรอเร"แล้วเอ่ยถามฉัน "อืม"ฉันตอบกลับสั้น ๆ แล้วเบือนหน้าไปทางอื่นพร้อมกับลอบหายใจ "เรื่องสามีแกฉันจะช่วย....""อัน"อันยังพูดไม่จบประโยคพี่ทอร์ชก็แทรกพูดซะก่อน "กลับไปก่อนพี่จะทำงาน"ว่าจบเขาก็เดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้าไปในห้อง ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขาเดินตาม ก็ถูกอันเอาไหล่ผลักฉันแล้วแทรกหน้าเดินตามพี่ทอร์ชเข้าไปติด ๆ "แต่อันอยากอยู่กับพี่..ให้อันอยู่ที่นี่นะคะ"เธอเดินไปสวมกอดพี่ทอร์ชจากด้านหลังแล้วพูดออดอ้อน ต่อหน้าฉันถามว่าเจ็บ ก็เจ็บนะ แต่ฉันจะทำอะไรได้ เพราะตอนนี้สถานะฉันกั
แค้นฝังรัก เดาอารมณ์ไม่ถูก (25)
พี่ทอร์ชพาฉันกลับมายังคอนโดของเขา ฉันก็ค่อย ๆ พยุงตัวเองเข้าห้องน้ำทั้ง ๆ ที่ขายังสั่นอยู่ เหลือบเห็นชายหนุ่มร่างสูงยืนกอดอกจ้องมองฉันแล้วแสยะยิ้มร้าย ปัง! ฉันปิดประตูห้องน้ำดัง ๆ ด้วยความโกรธ "ไอ้คนบ้ากาม เอาแต่ใจ เหอะ! คอยดูนะเรจะหนีพี่ไปให้ได้ เรไม่ยอมทนอยู่กับคนอย่างพี่หรอก พี่ทอร์ชไม่ใช่คนที่เรเคยรักเคยรู้จักอีกต่อไป"ฉันปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองไป ปากก็บ่นคนด้านนอกไปด้วย หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยฉันก็ออกมาจากห้องน้ำพบเห็นพี่ทอร์ชนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ปลายเตียงใส่สภาพพร้อมอาบน้ำคือช่วงล่างมีผ้าหนูพันรอบเอว "อืม ผมจะเข้าไป"ฉันไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาพูดคุยอยู่กับใครเดินไปนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งหยิบไดร์ขึ้นมาเป่าผม ฉันดูแล้วว่าพี่ทอร์ชวางสายไปแล้วจึงเปิดเครื่องแล้วเป่าผมที่เพิ่งสระทันที พรึ่บ! จู่ ๆ พี่ทอร์ชก็เดินเข้ามาแย่งไดร์เป่าผมไปจากฉัน "จะทำอะไร"ฉันหันไปถามคนตัวโตด้วยความงุนงง"เดี๋ยวพี่..กูทำให้"พี่ทอร์ชเผลอเรียกตัวเองว่าพี่แต่ทว่าก็รีบเปลี่ยนทันที "ไม่ต้อง"ฉันเอียงหัวหนีเพราะไม่ต้องการให้เขามาวุ่นวายกับฉัน "อยู่เฉย ๆ"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มไม่สนใจจับหัวให้ตรงแล้วใช้ไดร์เป
แค้นฝังรัก ไม่ยอมปล่อย (24)
"มึงฟื้นความทรงจำได้แล้วใช่ไหม"พี่ทอร์ชแทรกพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง "ใช่..และเรก็จำได้ด้วยว่าใครเป็นคนทำร้ายเรจนทำให้ต้องสูญเสียความทรงจำ"ฉันตอบกลับไปตามความจริงที่จำเรื่องราวต่าง ๆ ได้ "...."พี่ทอร์ชจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าอึ้ง ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร "อัน..เมียของพี่ไงที่ทำร้ายเร""ไม่จริง!"ชายหนุ่มสวนกลับทันที "เหอะ..คงจะรักกันมากสินะถึงขนาดมันพูดอะไรพี่ก็เชื่อไปซะหมด"ฉันกลั้วหัวเราะออกมาแล้วพูดประชดประชันใส่ "เรอา"พี่ทอร์ชแค่นน้ำเสียงเรียกชื่อฉัน "ทำไมคะ เรจะแตะต้องเมียพี่ไม่ได้เลยงั้นเหรอ""หยุดพูดสักที ไม่มีใครเป็นเมียกูทั้งนั้น!"ว่าจบพี่ทอร์ชก็เหยียบคันเร่งขับรถออก ผับ KAI ระหว่างไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมา มีแต่ความเงียบ จนพี่ทอร์ชขับรถมาถึงผับของเขา และก่อนที่ฉันจะเปิดประตูรถลง คนตัวโตก็พูดขึ้น "เรามีเรื่องต้องคุยกัน ตามกูไปที่ห้องทำงาน"พูดจบเขาก็เปิดประตูลงจากรถก่อน ฉันได้แต่ลอบหายใจแล้วลงรถตามพี่ทอร์ชเข้ามาในผับ วันนี้ลูกค้าในผับค่อนข้างเยอะฉันกับพี่ทอร์ชแหวกฝูงชนคนมากมายขึ้นมาบนชั้นสองของผับ แล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องทำงานของเขา พอฉันปิดประตูเรียบร้อย ก็เดินไปที่โซฟาซึ่งมีพี
แค้นฝังรัก แปลกใจ nc18+ (23)
แท็กซี่ขับเลยไปหน้าบ้านตามที่ฉันบอก จากนั้นฉันก็ชำระค่าโดยสารแล้วลงจากรถ เดินไปข้าง ๆ บ้านพร้อมกับยกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายสองชายหนุ่มที่นั่งพูดคุยเฮฮาอยู่ที่ในรั้วหน้าบ้านของฉัน "มึงคิดว่าเพื่อนอันจะฟื้นความจำกลับมาได้ป่ะวะ"ชายหนุ่มที่ทำร้ายฉันจนสูญเสียความทรงจำเอ่ยถามพี่อาร์มพี่ชายอัน "ไม่แน่ใจว่ะ แต่ตอนนี้เห็นอันบอกว่ายังจำอะไรไม่ได้อยู่เลย ฮ่า ๆ"พี่ชายอดีตเพื่อนสนิทตอบกลับแล้วหัวเราะด้วยท่าทางสะใจ "ถ้าเกิดมันจำได้ขึ้นมาล่ะ?......กูคิดว่าเราต้องรีบขายบ้านหลังนี้แล้วหนีไปดีกว่า"ไม่นะ เขาไม่มีสิทธิ์ขายบ้านของฉัน"จะขายได้ยังไง..ในเมื่อบ้านหลังนี้เป็นชื่อเรอา""ก็ทำให้มันเซ็นซะตอนที่มันยังสูญเสียความทรงจำสิ"อย่าหวังว่าจะหลอกฉันได้ เพราะตอนนี้ฉันจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้หมดแล้ว และคลิปก็จะเป็นหลักฐานที่จะทำให้พวกแกเข้าคุก!..ฉันกลับมายังที่คอนโดของพี่ทอร์ชพอเปิดประตูเข้าก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มนั่งอยู่ที่โซฟาสายตาคมจ้องมองมาที่ฉันอย่างดุดันก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้นเดินตรงมาที่ฉัน หมั่บ! มือหนากระชากแขนฉันเข้าร่างแกร่งอย่างแรง "มึงไปไหนมา!"ปากหนาพูดด้วยน้ำเสียงกัดฟัน "เ
แค้นฝังรัก หมดรัก (22)
ฉันมาอยู่ที่โรงพยาบาลสามสี่วันแล้วก็ไม่ได้มีใครคอยเฝ้าดูแลฉันช่วงกลางดึกเลย ฉันต้องทำอะไรด้วยตัวของฉันเองตั้งแต่ที่ยังเจ็บหนัก จนตอนนี้เริ่มดีขึ้นมากแล้ว ฉันไม่เคยรับการดูแลจากพี่ทอร์ชเลย คงจะเกลียดฉันมากสินะ บางทีนอน ๆ อยู่ก็นึกถึงวันเวลาเก่า ๆ เมื่อตอนที่ฉันกับพี่ทอร์ชยังคบกันอยู่ น้ำตามันก็พานจะไหลออกมา เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขมาก ๆ พี่ทอร์ชอ่อนโยน ดูแลฉันเป็นอย่างดี ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดที่ได้รับความรักจากพี่ทอร์ช แต่มันก็เป็นแค่อดีตที่มันคงจะย้อนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว เพราะตอนนี้พี่ทอร์ชไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาคงหมดรักฉันไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ไปมีอะไรกับอันเพื่อนสนิทของฉันหรอก เช้าวันต่อมา ฉันลุกลงจากเตียงจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอออกมาจากห้องน้ำก็พบชายหนุ่มหน้าหล่อเข้ามาไขว้ห้างจ้องมาที่ฉันอยู่ที่บนโซฟา "มานี่สิ"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้ม "...."ฉันเดินเข้าไปหาเขาตามคำสั่งอย่างว่าง่าย และเมื่อได้ยินอยู่ตรงหน้าเขาสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยแดงเป็นจ้ำที่คอของเขา หัวใจฉันก็เกิดสั่นหวิว ๆ ขึ้นมาทันที "นั่ง!"พี่ทอร์ชตวาดใส่ฉันพร้อมกับตวัดสายตาไป
