Accueil / โรแมนติก / แค้นฝังรัก / ทำไมยังซิง(8) nc++

Share

ทำไมยังซิง(8) nc++

last update Dernière mise à jour: 2025-04-21 15:36:44

พรึ่บ!

"โอ๊ย.."พอเข้ามาในห้องฉันก็โดนคุณทอร์ชจับเหวี่ยงล้มลงไปที่โซฟาอย่างแรง

"คันมากใช่ไหม ถึงต้องไปอ่อยพี่ชายกู!"ชายหนุ่มร่างสูงยืนปลดกระดุมเสื้อแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน

"เรอาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะ"ฉันพยายามหยัดตัวลุกขึ้นแล้วบอกกับคนตัวโต แต่เขาก็ผลักฉันกลับนอนลงไป

"กูไม่เชื่อผู้หญิงอย่างมึงหรอก...ถ้าคันมากนักเดี๋ยวกูจะสนองให้มึงเอง"พรึ่บ! ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มโยนเสื้อลงพื้นแล้วเข้ามาคร่อมร่างฉัน แคว่ก..

"ว้ายยย"เขากระชากเสื้อฉันขาดติดมือ ผิวฉันก็โดนเศษผ้าบาดจะรู้สึกแสบไปหมด

"คุณทอร์ชอย่าทำอะไรเรอาเลยนะคะ"ฉันยกมือขึ้นไหว้ด้วยน้ำตาคลอเบ้า รู้สึกกลัวเอามาก ๆ ทำไมนะทั้ง ๆ ที่เขาบอกว่าฉันมีสามีแล้ว แต่ทำไมรู้สึกกลัวกับการที่จะมีอะไรกับผู้ชายแบบนี้

"ชอบไม่ใช่เหรอที่จะโดนกระแทก?"คนตัวโตพูดพร้อมกับกระชากบราเชียร์ฉันออกแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ ทำให้ตอนนี้ฉันตกอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าช่วงบน

"สวยใช่ได้หนิ"สายตาคมจ้องมาที่หน้าอกของฉัน แล้วถอดกางเกงของฉันจนหมดรวมถึงกางเกงชั้นใน และแน่นอนฉันนอนเปลือยเปล่าทั้งช่วงบนและล่าง ด้วยน้ำตา

"อย่าทำเรอาเลยนะ ฮืออ"ฉันยังคงยกมือไหว้คุณทอร์ชไปทั้งน้ำตา ขณะที่เขาลงจากตัวฉันแล้วกำลังปลดกางเกงตัวเองออก

"อย่ามาสะดีดสะดิ้งหน่อยเลย...ทำอย่างกับไม่เคยโดนคxxกระแทก"นั้นสิ! ทำไมฉันรู้สึกเหมือนครั้งนี้จะเป็นครั้งแรก ฉันพยายามหยัดกายลุกจากโซฟา

"ถ้ามึงลุก มึงโดนหนักแน่กูจะเยxจนมึงต้องนอนหยอดข้าวต้มเลย"ฉันหยุดชะงักนิ่งจ้องมองเขาด้วยน้ำตา แล้วต้องเบือนหน้าหนีเมื่อชายหนุ่มได้ถอดกางเกงตัวเองออกจนหมด ทำให้แก่นกายของเขาผงาดออกมา

"ทำอย่างกับไม่เคยเห็น..หันมาดู!"เขาตวาดให้ฉันหันไปมองแก่นกายตัวเอง

"...."ฉันยังคงเบือนหน้าหนีแล้วหลับตาปี๋

"กูบอกให้หันมา!"

"...."พรึ่บ! มือหนาจับที่หน้าฉันให้หันไปมองแก่นกายด้วยตัวเอง

"ลืมตามองคxxกูเดี๋ยวนี้!"เขาตวาดสั่งฉันเสียงดังจนฉันรู้สึกกลัวจึงค่อย ๆ ลืมตามอง ก็เห็นท่อนเอ็นขนาดใหญ่มากผงาดแทบจะจิ้มหน้าฉัน

"ของกูใหญ่กว่าบรรดาผัวมึงไหม"คุณทอร์ชเอ่ยถามพร้อมกับรูดแท่นเอ็นตัวเองเข้าออก จนปลายหัวหยักมีน้ำใสไหลออกมา ก่อนที่จะหยิบถุงยางอนามัยมาสวมใส่

"อะ. "ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มจับขาฉันอ้าออกกว้างแล้วจ้องมองเนินอวบอย่างชะงักนิดนึง ก่อนที่จะจับท่อนเอ็นมาจ่อที่ร่องแคบ พรวดดด

"กรั๊ดดดดด"คุณทอร์ชกระแทกเอวสอบดันท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้าไปจนสุดลำ มันทำให้ฉันต้องกรีดร้องด้วยความเจ็บแสบ

"เหี้ย..เลือด!"เขาก้มมองที่จุดเชื่อมต่อแล้วช้อนตามองหน้าฉันด้วยสีหน้าแปลกใจ ก่อนที่จะแสยะยิ้มร้าย แล้วกระแทกเอวสอบ ปึก ปึก

"เรอาเจ็บ เอามันออกไปเถอะ เรอาขอร้อง ฮืออ"

"จะเอาออกทำไม กูกำลังเสียว อา"ปึก ปึก ปึก เอวสอบถาโถมเข้ามาไม่หยุด มันทำให้ฉันเจ็บแสบ และจุกที่หน้าท้องเป็นอย่างมาก น้ำตารินไหลออกมาอยู่ตลอด ปากก็ส่งเสียงอ้อนวอนขอร้องให้เขาหยุด

คุณทอร์ชยังคงกระหน่ำกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ยั้ง ในขณะที่ฉันยังนอนเจ็บปวดตรงช่างล่าง

"แน่นฉิบ..อ่า"ปึก ปึก ปึก เขาลดจังหวะลงและดึงร่างฉันลุกขึ้นแล้วอุ้มฉันเข้าห้องขณะที่ตรงนั้นยังเชื่อมต่อกันอยู่

คุณทอร์ชจับฉันนอนในลักษณะครึ่งตัวส่วนขาทั้งสองของฉันเขาก็เอาเกี่ยวไว้ที่เอวตัวเอง แล้วยืนที่ปลายเตียงโยกสะโพกรัว ๆ ปึก ปึก ปึก

"โคตรเสียว...อื้มม"

"อะ..ฮือออ"

"หยุดร้อง!"ฉันยังคงร้องออกมาด้วยความเจ็บจนคนตัวใหญ่เกิดรำคาญตวาดฉันเสียงดังขณะที่เอวยังคงขยับอยู่

"ซี๊ดดดดด จะแตก.."ปึก! ปึก! ปึก! และแล้วฉันก็รู้สึกว่ามีน้ำอุ่น ๆ พ่นเข้ามาในกาย

ฉันคิดว่าจะจบแค่นั้นแต่ไม่เลย คุณทอร์ชจับฉันนอนคว่ำแล้วยกสะโพกขึ้นระดับเอวหนาแล้วสอดแทรกลำรักเข้าไปในร่องแคบอีก ปึก ปึก ปึก และฉันก็ไม่รู้ว่าจอดับไปจนไหน

.

.

Torch

ผมนั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟากลางห้องสายตาจ้องมองไปที่แฟนเก่าที่นอนหลับอยู่บนเตียงด้วยความสงสัย

"ทำไมเธอยังซิง?"มันเป็นคำถามที่อยู่ในหัวของผม ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอได้เลิกกับผมเพื่อไปแต่งงานกับไอ้แก่ที่เมืองนอก แต่มันก็ไม่ใช่เป็นคำพูดของเจ้าตัวหรอก คนที่บอกกับผมก็คือ'อัน'เพื่อนสนิทของเธอ

@หลายปีก่อน

วันนั้นผมได้ขับรถไปบ้านเรอา ซึ่งตอนนั้นเราเป็นแฟนกันอยู่ แต่พอมาถึงหน้าบ้านของเธอผมก็เห็นรถคันหรูจอดอยู่ด้านในบ้าน จึงรีบลงจากรถเดินเข้าไปด้านใน ก็ปะทะกับเรอาและแม่ของเธอ แต่สิ่งที่ผมแปลกใจต้องสะดุดตากับชายวัยสูงอายุที่กำลังเอาแขนโอบไหล่แฟนของผมอยู่

"พี่ทอร์ช"เธอเอ่ยเรียกชื่อผมด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก ในมือกำหูกระเป๋าไว้แน่น

"จะไปไหนกันครับ"ผมยกมือไหว้แม่เรอาก่อนที่จะเอ่ยปากถาม

"เอ่อ..พวกเรากำลังจะไปอยู่เมืองนอก"พอผมได้ฟังแบบนั้นก็ตวัดสายตามองคนรัก เธอได้แต่ก้มหน้างุดเม้มปากทั้งสอง

"หมายความว่ายังไงเร...จะไปอยู่เมืองนอกทำไมพี่ไม่รู้"

"คุณลุงภูมิ แม่ เรขอไปคุยกับพี่ทอร์ชสักครู่นะคะ"

"รีบคุยนะเดี๋ยวจะตกเครื่อง"ชายสูงอายุพูดแล้วผงกหัวให้แม่เรอาก่อนจะพากันเดินไปที่รถ

พอทั้งคู่เดินออกไปผมก็รีบเดินไปหาแฟนสาวใกล้ ๆ

"คิดจะหนีพี่ไปแบบนี้? แล้วไอ้แก่นั้นเป็นใคร"ผมยิงคำถามใส่คนตัวเล็กทันที

"คือ..คุณลุงภูมิจะเป็นคนดูแลพวกเราค่ะ"

"พี่ไม่เข้าใจ ทำไมมันถึงจะต้องมาดูแลเรกับแม่"ผมขมวดคิ้วถาม

"คุณลุงภูมิมีเงินพอที่จะ...."

"เร ได้เวลาแล้วลูก"เรอายังพูดไม่จบแม่ของเธอก็ตะโกนตามเธอไป

"พี่ทอร์ชเรต้องไปแล้ว...ถ้าเรจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเรจะรีบกลับมาอธิบายกับพี่นะ"ว่าจบคนตัวเล็กก็รีบวิ่งไปขึ้นรถ ปล่อยให้ผมยืนตัวแข็งพูดอะไรไม่ออก จุกในอกหัวใจแทบจะสลาย

ผับ KAI

"มึงจะกินให้ตายเลยหรือไง พอ ๆ"นั้นเป็นเสียงไวท์เพื่อนสนิทของผมเอ่ยปรามในขณะที่ผมกระดกแก้วเหล้าไม่หยุด

"ผู้หญิงหน้าเงิน"ผมจำคำพูดสุดท้ายของเรอาได้ 'คุณภูมิเงินพอที่จะ...' จากที่ผมเห็นและได้ยินมันก็บ่งบอกแล้วว่าผู้หญิงอย่างเรอาต้องการผู้ชายที่มีเงิน

"มันอาจจะไม่เป็นแบบที่มึงคิดก็ได้"

"หึ..กูเห็นกับตา มันปล่อยให้ไอ้แก่นั้นโอบไหล่"

"....."ไอ้ไวท์ได้แต่จ้องหน้าผมแล้วลอบหายใจเบา ๆ

"พี่ทอร์ช..."ผมกับไอ้ไวท์หันไปที่เสียง ก็ปรากฎร่างหญิงสาวที่เป็นเพื่อนสนิท อดีตแฟนผม

"พี่ทอร์ชรู้ข่าวหรือยังคะว่า เรอากำลังจะแต่งงานที่เมืองนอก"ปัง ! พออัน เพื่อนสนิทเรอาพูดจบผมก็ตบที่โต๊ะอย่างแรงจนหญิงสาวสะดุ้ง

"กับไอ้แก่นั้นใช่ไหม"ผมกัดฟันพูดด้วยความแค้นใจ

"คุณลุงภูมิ? พี่ทอร์ชรู้แล้วเหรอคะ"

_________________________________

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application

Related chapter

  • แค้นฝังรัก   แปลกใจ(9)

    "คุณลุงภูมิ? พี่ทอร์ชรู้แล้วเหรอคะ"อันเอ่ยแล้วขมวดคิ้วจ้องหน้าผม."...."ผมนั่งนิ่งได้แต่ขมกรามแน่นด้วยความแค้น "ไม่คิดเลยว่าเรจะเลือกคนแก่คราวพ่อมาเป็นสามี"ผมหันขวับไปที่คนพูด "อันขอโทษค่ะ""เธอรู้อะไรมาอีก เล่าให้พี่ฟังทั้งหมด"ผมพูดด้วยน้ำเสียงขรึมก่อนที่จะกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก "พี่พอรู้มาบ้างใช่ไหมคะว่าการเงินทางบ้านเรมึปัญหาตั้งแต่พ่อเรเสีย""อืม"ผมรู้เรื่องนี้ และผมก็เสนอตัวที่จะช่วยอดีตแฟนแต่เธอกลับปฏิเสธผมทุกอย่าง อ้างว่าเกรงใจผม "คุณลุงภูมิเป็นเพื่อนพ่อเร เขามีธุรกิจอยู่ที่เมืองนอก ฐานะไม่ต้องพูดถึงเขารวยมาก..""...ถ้าเรได้แต่งงานกับคุณลุงภูมิก็คงจะสบายไปทั้งชาติ"อันพูดน้ำเสียงเบา ๆ สีหน้าเกร็ง ๆ พอพูดจบเธอก็ก้มหน้างุด "หึ"ผมแค่นหัวเราะในลำคอแล้วกำแก้วเหล้าแน่น "ลุงอะไรนั้นอยากให้เรเป็นเมีย?"อันนี้เป็นไอ้ไวท์เพื่อนสนิทพูดกับอัน "ใช่ค่ะ""แก่ปูนนั้นยังอยากได้เมียเด็ก...""...นกเขายังขันอยู่เหรอวะ เหอะ"พอไอ้ไวท์พูดจบก็กลั้วหัวเราะออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรได้แต่นั่งกระดกเหล้า ตอนนี้ผมรู้สึกแค้นใจมาก ทำไมคนที่ผมรักถึงหักหลังกันได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมเลย ผมสามารถทำให้เ

    Dernière mise à jour : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   TR(10)

    Trochพอส่งเรอาที่เนอสเซอรี่เสร็จผมก็ขับรถมาที่บ้านลุงชัยคนที่ช่วยเหลือเรอาหลังจากที่ประสบอุบัติเหตุจนทำให้สูญเสียความทรงจำ เพราะผมอยากรู้ข้อมูลอะไรบางอย่าง ระหว่างที่กำลังขับรถอยู่นั้น ครืนนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดูจึงรู้ว่าเป็นสายของ'อัน'เพื่อนเรอา เมื่อวานเธอก็โทรมานัดผมที่ผับ แต่เมื่อคืนผมไม่ได้เข้าผับเลยเพราะอดีตแฟนทำผมหงุดหงิด และผมก็ได้จัดการกระแทกเธอไป จึงทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้ผ่านผู้ชายคนไหนมาเลย ผมคือคนแรก นั้นเป็นเรื่องที่ผมอยากรู้ ว่าทำไมเรอาที่เคยมีสามีแล้วแต่เธอยังบริสุทธิ์อยู่"ฮาโหล"ผมตัดสินใจกดรับสายแล้วพูดทักทายด้วยน้ำเสียงปกติ (เมื่อวานทำไมพี่ทอร์ชไม่เข้าผับล่ะคะเรานัดกันไว้ไม่ใช่เหรอ)อันพูดเข้ามาด้วยน้ำเสียงงอแงเล็กน้อย "มีธุระนิดหน่อยน่ะ"ผมตอบปัด ๆ ไป เพราะยังไม่อยากบอกว่าผมพาเรอาเข้ามาอยู่ในคอนโดด้วย (เอ่อ..ธุระอะไรคะ แล้วพี่อยู่ไหน)"อัน!"ผมทำเสียงดุเธอด้วยความหงุดหงิดเพราะผมไม่ชอบให้ใครมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมากและที่สำคัญผมก็บอกกับเธอแล้ว (อันขอโทษค่ะ อันแค่คิดถึงพี่)"อืม..ว่าง ๆ พี่จะเข้าไปหาแค่นี้ก่อนนะ"ว่าจบผมก็กดวางสายทันที เพราะใกล

    Dernière mise à jour : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   แหกก่อน(11)

    Rhea"เป็นยังไงบ้างคะคุณเร"พอฉันลืมตาผอ.ดริฟก็เดินเข้ามาถามอาการทันที "ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ"ฉันหยัดกายลุกขึ้นแล้วลงจากเตียง โดยมีผอ.ดริฟคอยประคอง "คุณปวดหัวแบบนี้บ่อย ๆ เหรอคะ"ฉันหันไปที่ร่างบางแล้วผงกหัวช้า ๆ "คุณเป็นอะไรเหรอคะ"ผอ.ดริฟยังคงถามต้อแล้วประคองฉันไปนั่งที่โซฟา "เรสูญเสียความทรงจำ..ถ้านึกอะไรขึ้นมาทีไรจะปวดหัวทุกที"คนฟังเบิกตาโตด้วยความตกใจเล็กน้อย "ทำไมถึงสูญเสียความทรงจำล่ะคะ"ผอ.ดริฟเอ่ยถามด้วยสีหน้าอยากรู้"เมื่อสามเดือนที่แล้วเรประสบอุบัติเหตุ..จึงทำให้ศีรษะเกิดความกระทบกระเทือนอย่างหนักจึงทำให้สูญเสียความทรงจำ"ฉันบอกตามความจริง ในขณะที่ผอ.ดริฟนั่งฟังอึ้ง ๆ สีหน้าราวกับคิดอะไรบางอย่างในใจ "เรจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งชื่อตัวเอง แล้วเอกสารสำคัญก็หายไปหมดตอนที่เกิดอุบัติเหตุ"ฉันบอกกับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเศร้า"...."ผอ.ดริฟนั่งฟังอย่างเงียบ "โชคดีที่คุณทอร์ชรู้ว่าฉันมีชื่อจริง ๆ ว่าเรอา"ว่าจบผอ.ดริฟก็จ้องหน้าฉันแล้วขมวดคิ้ว"พี่ทอร์ชรู้จักคุณเร?"ฉันผงกหัวรับแล้วก้มหน้าเม้มปากทั้งสอง."คุณเรจะเป็นผู้หญิงคนนั้นไหมนะ"คนตรงหน้าพึมพำเบา ๆ แต่ฉันพอได้ยิน "ไม่ใช่หรอกค่ะ...เพ

    Dernière mise à jour : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   หวงตัว(12)nc++

    "ฮึก.."ฉันกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่จ้องหน้าคนบนร่าง ก่อนที่จะได้ยินเสียง แคว่กก เสื้อฉันถูกกระชากจนขาดติดคามือหนา เศษผ้าได้บาดผิวเนียนบางของฉันจนเป็นรอยแดง "หึ"คนตัวโตแค่นเสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจก่อนที่จะสอดมือเข้าไปด้านหลังแล้วปลดตะขอบราฉันออกด้วยมือเดียวก่อนจะดึงมันออกมาอย่างง่ายดาย และตอนนี้ช่วงบนฉันก็เปลือยเปล่าปราศจากสิ่งปกปิด คุณทอร์ชเพ่งมองที่เต้าอกฉันแล้วกระตุกยกยิ้ม "สวย..กูยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำไมมึงถึงพ้นมือผัวแก่กับผัวอีกคนมาได้"ฉันมองหน้าคนตัวโตด้วยน้ำตาคลอด้วยความกลัว "อย่าทำอะไรเรเลยนะ"แล้วบอกกับชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มด้วยเสียงสั่นเคลือ "คิดว่ากูจะทำตามสิ่งที่มึงขอ?"ไม่พูดเปล่ามือขาก็ดึงกางเกงฉันลงต่ำ แล้วใช้เท้าถีบมันลงจนหลุดออกจากขาทั้งสองชิ้น ก่อนที่จะก้มลงตะโบมดูดเลียที่ยอดปทุมถันสีชมพูอ่อนทั้งสองฝั่ง เขากระดกลิ้นตวัดดุนสลับไปมา มือหนาก็คอยบีบเค้นเต็มแรงจนทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ "อะ อื้อออ"ตอนนี้เต้าอกฉันเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของคนบนร่างคุณทอร์ชเงยหน้าขึ้นมองฉันแล้วยกยิ้มมุมปากก่อนที่ถอยลงมาที่ช่วงล่างแล้วอ้าขาฉันออกกว้าง นิ้วร้ายได้สอดแทรกเข้าไปในร่องคับแคบทันที

    Dernière mise à jour : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   มันตัองใช้เวลา(13)

    พอฉันลืมตาขึ้นมาก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้อง ก็เห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มนั่งจ้องฉันอยู่ที่โซฟากลางห้องนอน เขาหยัดกายลุกขึ้นเดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาที่เตียง ฉันจึงรีบหยัดกายลุกขึ้นในสภาพกายที่มีผ้าขนหนูพันตัว "ไปอาบน้ำแล้วออกมากินข้าว"คุณทอร์ชพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มสายตาคมจดจ้องมาที่ฉัน "ค่ะ"ฉันก้มหน้าตอบรับสั้น ๆ แล้วรีบลงจากเตียง 'อะ' ระหว่างก้าวขาฉันรู้สึกเจ็บช่วงล่างมากจึงร้องออกมา "หึ"เสียงแค่นหัวเราะดังมาจากด้านหลังขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉันอาบน้ำอย่างทุลักทุเลเนื่องจากเจ็บแสบที่ช่วงล่างมาก มันบวมแดมซ้ำไปหมด หลังจากอาบน้ำเสร็จพอเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไร้ร่างคนตัวโต แต่ที่ปลายเตียงมีเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ และกางเกงยีนส์ของฉันที่ไม่เสียหายวางอยู่ ส่วนเสื้อไม่ต้องพูดถึงมันขาดไปแล้วล่ะ ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วตัดสินใจสวมใส่มันก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องแต่งตัว คุณทอร์ชนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในครัวขนาดเล็ก ตรงหน้ามีถ้วยข้าวต้มพร้อมกับถุงยาอะไรสักอย่าง "กินข้าวซะจะได้กินยา"พอเขาพูดจบฉันก็ขยับเก้าอี้นั่งลงอย่างว่าง่าย ความรู้สึกตอนนี้ฉันกลัวชายตรงหน้ามาก เขาต้องการจะให้ฉันทำอะไรฉันจะต้อ

    Dernière mise à jour : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   ใส่ไว้ตลอด(14)

    พอเลิกงานฉันกับผอ.ดริฟต่างพากันเดินผ่านประตูไปที่หน้าตึก4ชั้น ก็เป็นจังหวะที่คุณทอร์ชขับรถมาถึงพอดิบพอดี เราสองคนยืนมองเขาจนลงมาจากรถ "วันนี้มารับแฟน..เฮ้ยคุณเรไวจังเลยนะคะพี่ชาย"เป็นผอ.ดริฟที่เอ่ยและเหมือนกับกำลังจะแซวแต่คงจะคิดได้จึงเปลี่ยนสรรพนาม "ที่บ่อนไม่มีปัญหาอะไร..แล้วพ่อกับแม่?"ผู้เป็นพี่ล้วงกระเป๋ากางเกงเอ่ยถามน้องสาว"อยู่ข้างบนพี่จะขึ้นไปหาไหม""ไม่อ่ะ เอาไว้วันหลัง"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มปฏิเสธน้องสาวแล้วหันมาที่ฉัน "ไป!"เขามักชอบตวาดใส่ฉันอยู่ตลอดจนตอนนี้ฉันเริ่มชินแล้วล่ะ ฉันผงกหัวรับก่อนที่จะหันไปมาผอ.ดริฟ "เรกลับก่อนนะคะ""อืม"ผอ.ดริฟตอบกลับแล้วยิ้มหวานให้จากนั้นฉันก็เดินตามคุณทอร์ชมาขึ้นรถ ระหว่างทาง"หิวไหม"จู่ ๆ ชายหนุ่มที่ชอบตวาดใส่ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่ตายังจ้องไปที่ถนน"หื้อ?"ฉันรู้สึกหลาดใจไม่คิดว่าเขาจะถาม"กูถามว่าหิว..."ครืนนนน ครืนนนน ยังพูดไม่จบประโยคโทรศัพท์คุณทอร์ชก็ดังขึ้น เขาจึงชะงักแล้วหยิบมาขึ้นมาก่อนจะกดรับสาย"ว่าไงอัน"ฉันไม่สนใจเบือนหน้าหันมองไปที่นอกหน้าต่างรถ (เดี๋ยวนี้พี่ทอร์ชไม่มาหาอันเลยนะคะ)"เอ่อ...ช่วงนี้พี่ยุ่ง ๆ"(ยุ่งเหรอค

    Dernière mise à jour : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   คำพูดไม่ตรงกัน(15)

    "เรใส่สร้อยเส้นนี้ตลอด..ไม่เคยถอดมันสักครั้ง"สิ้นเสียงหวานชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มก็หยุดชะงักทุกการกระทำสายตาคมจ้องมองหญิงสาวนิ่ง ๆ แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกดี "เรจำได้ว่าสร้อยเส้นนี้คุณทอร์ชเป็นคนซื้อให้...เรชอบมันมากเลยค่ะ"เรอาบอกพลางก้มมองเส้นที่อยู่ในมือตัวเอง..ท่ามกลางสายตาคมกริบที่จ้องมองอยู่ราวกับติดอยู่ในภวังค์ ภาพวันสุดท้ายที่เขาจะได้เจอกับเธอก็ผุดขึ้นมาในหัว ถึงแม้ว่าเรอาจะยืนอยู่เคียงข้างชายสูงวัยแต่ที่คอของเธอก็ยังสวมเส้นที่เขาซื้อให้อยู่"ขอโทษค่ะ"คนตัวโตหลุดจากภวังค์เมื่อพนักงานเสิร์ฟเข้ามายื่นบิลค่าอาหารให้ชายหนุ่ม "กลับ!"หลังจากเคลียร์บิลค่าอาหารเรียบร้อยคุณทอร์ชก็หยัดกายลุกขึ้นแล้วบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงทุ้มดุสไตล์เขา ก่อนที่จะเดินล้วงกระเป๋านำหน้าฉันออกมาจากร้าน คุณทอร์ชเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งที่ตำแหน่งคนขับโดยที่ฉันก็ตามเข้าไปติด ๆ เขาหันมามองที่ฉันแล้วพูดขึ้น"ทำไมไม่ใส่มันล่ะ"แล้วหลุบสายตามองลงมาที่กล่องสร้อยในมือฉัน "ค่ะ"ฉันยิ้มหวานแล้วเปิดกล่องแกะสร้อยขึ้นมาใส่ หมั่บ! จู่ ๆ ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มก็ดึงร่างบางหันหลังแล้วใส่ตะขอสร้อยให้อย่างรวดเร็ว. ทำให้ฉันตกใจเล็กน

    Dernière mise à jour : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   กูเป็นคนแรกของมึง(16)

    ฉันนั่งฟังอันที่อ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทของฉันเล่าเรื่องของฉันกับคุณทอร์ชสมัยตอนที่ยังคบกันเงียบ ๆ ตอนนี้ในหัวฉันปั่นป่วนไปหมดไม่รู้ว่าอันหรือคุณทอร์ชพูดเรื่องจริง เพราะจากที่ฟัง ๆ ดูทั้งคู่ต่างพูดไม่ตรงกัน พออันพูดจบฉันจึงเอ่ยถามเธอขึ้นทันที "ตอนที่แกหนีพี่ทอร์ชไปแต่งงานที่เมืองนอกเขาโกรธแค้นแกมากเลยนะ...""ทำไมเขาต้องโกรธแค้นฉันทั้ง ๆ ที่เขาทำร้ายฉันก่อน"ฉันแย้งขึ้นทันทึเพราะถ้าที่อันพูดเป็นเรื่องจริง คุณทอร์ชก็ไม่สมควรจะโกรธแค้นอะไรฉัน เขาควรจะปล่อยฉันไปมีความสุขไม่ใช่เหรอ"แกจำไม่ได้เหรอว่าก่อนที่แกจะไป..แกหลอกเงินเขามาห้าล้าน"พออันพูดจบฉันก็เบิกตากลม จริงเหรอเนี่ยที่ฉันหลอกเงินเขา"ฉันหลอกเงินเขาไปทำอะไร?..เธอพอจะรู้ไหม"ฉันจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัยและเนื่องจากฉันจำมันไม่ได้ด้วย"แกบอกจะเอาเงินไปรักษาแม่"อันตอบกลับฉันทันที"แม่?..เธอรู้ไหมว่าแม่ฉันอยู่ที่ไหน"ฉันพูดขึ้นทันที และรู้สึกเริ่มมีความหวังที่จะได้พบกับครอบครัวของตัวเอง "ตอนนี้คงจะอยู่กับสามีคนใหม่ของแกที่สิงคโปร์""ฉันจะติดต่อท่านได้ยังไงกัน"ฉันพึมพำแล้วก้มหน้างุด"ฉันพอจะช่วยเธอได้นะ"ฉันเงยหน้ามองหญิงสาวที่อ้างว่าเป็นเพื่

    Dernière mise à jour : 2025-04-21

Latest chapter

  • แค้นฝังรัก   คำขอร้อง (30)

    แกร่ก! ขณะที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงประตูก็เปิดเข้ามาพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่มีหน้าตาบึ้งตึง เขาเดินตรงมากระชากโทรศัพท์ฉันไปจากมือ "มึงติดต่อกับไอ้นั่นใช่ไหม!"เขาตวาดใส่ด้วยสีหน้าโกรธจัด "พี่หมายถึงใคร"ฉันเอ่ยถามเสียงเรียบแต่หัวใจเต้นรัว ๆ ด้วยความตกใจ "มึงยังจะถามอีกเหรอ..หรือว่ามึงติดต่อผู้ชายหลายคน?"พี่ทอร์ชย้อนถามแล้วขบกรามแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปนที่ขมับ "พี่ทอร์ชอย่ามาหาเรื่องกันสิ"ฉันพูดออกไปอย่างไม่พอใจ แล้วเบือนหน้าหนี"นี่เบอร์ไอ้ปอนด์ใช่ไหม"ฉันหันกลับมาเห็นพี่ทอร์ชโชว์เบอร์โทรที่โทรเข้าล่าสุด "...."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่มองตาปริบ ๆ เขารู้ได้ยังไงกันนะว่าเป็นเบอร์พี่ปอนด์ หรือเขารู้แล้วว่าพี่ปอนด์มาไทย "มาไทยอย่างที่คิดไว้จริง ๆ"เขาพึมพำเบา ๆ พอได้ยิน "มึงติดต่อให้มันมารับ?"พี่ทอร์ชเอ่ยถามเสียงดัง."...."ฉันก็ยังเงียบไม่พูดอะไรออกไป "ทำไมถึงไม่ตอบ!"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มตวาดใส่เสียงดังพร้อมกับใช้ฝ่ามือตบลงมาที่เตียงนอน "ใช่"ฉันจึงตอบกลับไปสั้น ๆ "มึงกล้าดียังไงที่เอาโทรศัพท์ที่กูซื้อให้ติดต่อกับผู้ชายคนอื่น"พอพี่ทอร์ชพูดจบฉันนี่ต้องขมวดคิ้วจ้องหน้าเขาจนเป็นปม "...."

  • แค้นฝังรัก   เริ่มสับสน (29)

    พอพี่ทอร์ชเดินออกไปจากห้องฉันก็พ่นลมหายเฮือกใหญ่ ในหัวก็นึกถึงคำพูดของเขา เป็นเพราะฉันที่มีปัญหาอะไรก็ไม่บอกกับเขาตรง ๆ ทั้ง ๆ ที่ปากก็บอกว่าเขาเป็นคนสำคัญกับฉันอันดับที่สองรองจากแม่ มันทำให้ฉันรู้สึกผิดกับพี่ทอร์ชมาก ๆ "เรขอโทษนะคะพี่ทอร์ช"ฉันได้แต่พูดคำว่าขอโทษกับตัวเองเพราะตอนนี้เขาคงไม่รับฟังมันแล้ว ครืนนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจึงหลุดจากภวังค์แล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ฉันขมวดคิ้วสงสัยสายที่โทรเข้าเพราะเบอร์ที่ไม่ได้เม้มชื่อเอาไว้ แต่ก็เลือกที่จะกดสายรับ "สวัสดีค่ะ"(เร พี่มาถึงไทยแล้วนะตอนนี้กำลังจะเข้าโรงแรมที่จองไว้)ปลายสายพูดตอบกลับมามันจึงทำให้ฉันฉีกยิ้มกว้าง."พี่ปอนด์"(อืม มาเจอกันหน่อยไหม)พี่ปอนด์พูดเข้ามาด้วยน้ำเสียงสดใสปนความดีใจ"เอ่อ..คือตอนนี้เรอยู่ที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ"(ห๊ะ เรอยู่ที่โรงพยาบาล? เรเป็นอะไร แล้วเรอยู่โรงพยาบาลไหน)พอฉันพูดจบพี่ปอนด์ก็รัวคำถามใส่ฉันด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ "เรไม่ได้เป็นอะไรมาก มีดบาดนิดหน่อยพรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เรจะเป็นคนไปหาพี่เองนะคะ"ฉันตอบกลับไปเพื่อไม่ให้ลูกชายเพื่อนพ่อเป็นห่วง.(อืม )พี่ปอนด์ตอบกลับสั้น ๆ น้ำเสียงฟั

  • แค้นฝังรัก   ความเชื่อใจ (28)

    "เลิกโกหก เลิกตอแหลสักที!"พี่ทอร์ชตวาดใส่อันเสียงดังจนเธอสะดุ้งโหย่ง"พะ พี่ทอร์ชหมายความว่าอะไร"อันเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ แล้วตวัดสายตามองมาที่ฉัน "ก็หมายความว่าแกเลิกโกหกสักที ผู้ชายที่แกพามาเขาไม่ใช่พี่ปอนด์!"ฉันพูดขึ้นด้วยความโกรธไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่เคยสนิทจะยังคงแอบอ้างพาคนอื่นมาให้เป็นสามีของฉันให้ได้ "นี่แก.."อันยกมือชี้หน้าฉัน "แกก็ไม่รู้สินะว่าฉันฟื้นความทรงจำได้แล้ว..ยังไงก็ขอบคุณแกนะที่วันนั้นพยายามจะฆ่าฉันแต่ไม่สำเร็จและก็ทำให้ฉันจำเรื่องราวทั้งหมดได้"ฉันพูดแล้วยกยิ้มมุมปากใส่ ในขณะที่ชายหนุ่มที่มากับเธอมีทีท่าที่จะหนึ ส่วนอันก็รีบเดินไปเกาะแขนพี่ทอร์ชแต่ก็โดนสะบัดออก"พี่ทอร์ชอย่าไปเชื่อมันนะคะ"อันมองหน้าพี่ทอร์ชแล้วหันมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาต"หึ"พี่ทอร์ชแสยะยิ้มร้าย แล้วบอกให้คนข้างนอกเข้ามาซึ่งเป็นชายฉกรรจ์สามคน"จับมันไว้"พี่ทอร์ชเอ่ยปากสั่งทั้งสาม ชายหนุ่มที่มากับอันดูท่าไม่ดี จึงจับตัวฉันล็อกคอ "อย่าเข้ามานะ"แล้วดึงมีดสั้นที่พกมาจ่อที่คอฉัน "ไม่งั้นอีนี่ตาย"พี่ทอร์ชหันมาที่ฉันด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ในขณะที่อันเดินยิ้มมาประกบร่างฉันอย่างผู้ชนะ "มึงคิดว่าจะออกไปจ

  • แค้นฝังรัก   ใครหล่อกว่ากัน 18+ (27)

    หลังจากวางสายพี่ปอนด์เรียบร้อยฉันก็ล้มตัวนอน ในหัวก็นึกถึงเรื่องที่คุยกับพี่ปอนด์ ซึ่งเขาจะช่วยฉันหาหลักฐานมัดตัวอันแล้วดำเนินคดีข้อหาทำร้ายฉันจนทำให้สูญเสียความทรงจำร่วมถึงล่าสุดที่เธอพยายามจะฆ่าฉันด้วย หลังจากที่อันได้รับผลกรรมแล้วฉันก็จะกลับไปอยู่ที่สิงคโปร์กับพี่ปอนด์เหมือนเดิม ส่วนพี่ทอร์ชเราสองคนคงต้องจบกันจริง ๆ ฉันก็ขอให้เขาได้พบกับคนดี ๆ แอ๊ดดดดด ขณะที่ฉันกำลังเคลิ้ม ๆ จะหลับก็มีเสียงคนเปิดประตูเข้ามาทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมอง ก็ปรากฎร่างชายหนุ่มสอดมือล้วงเข้าไปในกระเป๋าก้าวขายาวเดินมายังเตียงที่ฉันนอนอยู่ เขาคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนก็พี่ทอร์ชนั้นเอง ซึ่งเขาทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจมากที่เขากลับมาเร็ว คิดว่าจะกลับเช้าซะอีก"ยังไม่นอน?"เขาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงแล้วเอ่ยถามฉันน้ำเสียงเรียบ ฉันหยัดกายลุกนั่งเอาหลังพิงหัวเตียงแล้วตอบเขา "กำลังจะนอน"พี่ทอร์ชผงกหัวแล้วลากเก้าอี้มานั่งที่ข้างเตียงแล้วเอาขายกขึ้นไขว้ห้าง "ขอดูรูปไอ้คนที่ชื่อปอนด์หน่อยสิ"ฉันขมวดคิ้วจนเป็นปมจ้องหน้าเขาด้วยความสงสัย"พี่อยากจะดูทำไม""เอามาเถอะน่า"พี่ทอร์ชสวนกลับทันทีแล้วเบือนหน้าไปพ่นลมหายใจ ก่อนจะหันกลับมา"พ

  • แค้นฝังรัก   ไม่ให้ลบ (26)

    พอมาถึงบ่อนฉันก็เดินตามเจ้าของบ่อนขึ้นมายังบนออฟฟิศ พี่ทอร์ชเปิดประตูเข้าไปก็ต้องหยุดชะงัก "อัน"ใช่แล้วอันอดีตเพื่อนสนิทของฉันนั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง พอเธอเห็นพี่ทอร์ชเปิดประตูกำลังจะเข้าไปเธอก็รีบลุกขึ้นเดินมาที่เขาโดยไม่ทันสังเกตว่าฉันยืนอยู่ด้านหลัง "พี่ทอร์ช"อันเดินเข้ามาสวมกอดพี่ทอร์ชถึงได้เห็นฉัน แต่เธอก็ไม่ผละออกแถมยังแสยะยิ้มร้ายให้ฉันด้วย "มาได้ยังไง"พี่ทอร์ชเอ่ยถามแล้วผลักอันออกเบา ๆ "อันคิดถึงพี่ทอร์ชนะคะก็เลยมาดักรอที่บ่อน แต่ไม่คิดว่าพี่จะพาเรอามาด้วย"เธอตวัดสายตามาที่ฉันหลังจากพูดจบ"หายดีแล้วเหรอเร"แล้วเอ่ยถามฉัน "อืม"ฉันตอบกลับสั้น ๆ แล้วเบือนหน้าไปทางอื่นพร้อมกับลอบหายใจ "เรื่องสามีแกฉันจะช่วย....""อัน"อันยังพูดไม่จบประโยคพี่ทอร์ชก็แทรกพูดซะก่อน "กลับไปก่อนพี่จะทำงาน"ว่าจบเขาก็เดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้าไปในห้อง ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขาเดินตาม ก็ถูกอันเอาไหล่ผลักฉันแล้วแทรกหน้าเดินตามพี่ทอร์ชเข้าไปติด ๆ "แต่อันอยากอยู่กับพี่..ให้อันอยู่ที่นี่นะคะ"เธอเดินไปสวมกอดพี่ทอร์ชจากด้านหลังแล้วพูดออดอ้อน ต่อหน้าฉันถามว่าเจ็บ ก็เจ็บนะ แต่ฉันจะทำอะไรได้ เพราะตอนนี้สถานะฉันกั

  • แค้นฝังรัก   เดาอารมณ์ไม่ถูก (25)

    พี่ทอร์ชพาฉันกลับมายังคอนโดของเขา ฉันก็ค่อย ๆ พยุงตัวเองเข้าห้องน้ำทั้ง ๆ ที่ขายังสั่นอยู่ เหลือบเห็นชายหนุ่มร่างสูงยืนกอดอกจ้องมองฉันแล้วแสยะยิ้มร้าย ปัง! ฉันปิดประตูห้องน้ำดัง ๆ ด้วยความโกรธ "ไอ้คนบ้ากาม เอาแต่ใจ เหอะ! คอยดูนะเรจะหนีพี่ไปให้ได้ เรไม่ยอมทนอยู่กับคนอย่างพี่หรอก พี่ทอร์ชไม่ใช่คนที่เรเคยรักเคยรู้จักอีกต่อไป"ฉันปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองไป ปากก็บ่นคนด้านนอกไปด้วย หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยฉันก็ออกมาจากห้องน้ำพบเห็นพี่ทอร์ชนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ปลายเตียงใส่สภาพพร้อมอาบน้ำคือช่วงล่างมีผ้าหนูพันรอบเอว "อืม ผมจะเข้าไป"ฉันไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาพูดคุยอยู่กับใครเดินไปนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งหยิบไดร์ขึ้นมาเป่าผม ฉันดูแล้วว่าพี่ทอร์ชวางสายไปแล้วจึงเปิดเครื่องแล้วเป่าผมที่เพิ่งสระทันที พรึ่บ! จู่ ๆ พี่ทอร์ชก็เดินเข้ามาแย่งไดร์เป่าผมไปจากฉัน "จะทำอะไร"ฉันหันไปถามคนตัวโตด้วยความงุนงง"เดี๋ยวพี่..กูทำให้"พี่ทอร์ชเผลอเรียกตัวเองว่าพี่แต่ทว่าก็รีบเปลี่ยนทันที "ไม่ต้อง"ฉันเอียงหัวหนีเพราะไม่ต้องการให้เขามาวุ่นวายกับฉัน "อยู่เฉย ๆ"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มไม่สนใจจับหัวให้ตรงแล้วใช้ไดร์เป

  • แค้นฝังรัก   ไม่ยอมปล่อย (24)

    "มึงฟื้นความทรงจำได้แล้วใช่ไหม"พี่ทอร์ชแทรกพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง "ใช่..และเรก็จำได้ด้วยว่าใครเป็นคนทำร้ายเรจนทำให้ต้องสูญเสียความทรงจำ"ฉันตอบกลับไปตามความจริงที่จำเรื่องราวต่าง ๆ ได้ "...."พี่ทอร์ชจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าอึ้ง ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร "อัน..เมียของพี่ไงที่ทำร้ายเร""ไม่จริง!"ชายหนุ่มสวนกลับทันที "เหอะ..คงจะรักกันมากสินะถึงขนาดมันพูดอะไรพี่ก็เชื่อไปซะหมด"ฉันกลั้วหัวเราะออกมาแล้วพูดประชดประชันใส่ "เรอา"พี่ทอร์ชแค่นน้ำเสียงเรียกชื่อฉัน "ทำไมคะ เรจะแตะต้องเมียพี่ไม่ได้เลยงั้นเหรอ""หยุดพูดสักที ไม่มีใครเป็นเมียกูทั้งนั้น!"ว่าจบพี่ทอร์ชก็เหยียบคันเร่งขับรถออก ผับ KAI ระหว่างไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมา มีแต่ความเงียบ จนพี่ทอร์ชขับรถมาถึงผับของเขา และก่อนที่ฉันจะเปิดประตูรถลง คนตัวโตก็พูดขึ้น "เรามีเรื่องต้องคุยกัน ตามกูไปที่ห้องทำงาน"พูดจบเขาก็เปิดประตูลงจากรถก่อน ฉันได้แต่ลอบหายใจแล้วลงรถตามพี่ทอร์ชเข้ามาในผับ วันนี้ลูกค้าในผับค่อนข้างเยอะฉันกับพี่ทอร์ชแหวกฝูงชนคนมากมายขึ้นมาบนชั้นสองของผับ แล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องทำงานของเขา พอฉันปิดประตูเรียบร้อย ก็เดินไปที่โซฟาซึ่งมีพี

  • แค้นฝังรัก   แปลกใจ nc18+ (23)

    แท็กซี่ขับเลยไปหน้าบ้านตามที่ฉันบอก จากนั้นฉันก็ชำระค่าโดยสารแล้วลงจากรถ เดินไปข้าง ๆ บ้านพร้อมกับยกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายสองชายหนุ่มที่นั่งพูดคุยเฮฮาอยู่ที่ในรั้วหน้าบ้านของฉัน "มึงคิดว่าเพื่อนอันจะฟื้นความจำกลับมาได้ป่ะวะ"ชายหนุ่มที่ทำร้ายฉันจนสูญเสียความทรงจำเอ่ยถามพี่อาร์มพี่ชายอัน "ไม่แน่ใจว่ะ แต่ตอนนี้เห็นอันบอกว่ายังจำอะไรไม่ได้อยู่เลย ฮ่า ๆ"พี่ชายอดีตเพื่อนสนิทตอบกลับแล้วหัวเราะด้วยท่าทางสะใจ "ถ้าเกิดมันจำได้ขึ้นมาล่ะ?......กูคิดว่าเราต้องรีบขายบ้านหลังนี้แล้วหนีไปดีกว่า"ไม่นะ เขาไม่มีสิทธิ์ขายบ้านของฉัน"จะขายได้ยังไง..ในเมื่อบ้านหลังนี้เป็นชื่อเรอา""ก็ทำให้มันเซ็นซะตอนที่มันยังสูญเสียความทรงจำสิ"อย่าหวังว่าจะหลอกฉันได้ เพราะตอนนี้ฉันจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้หมดแล้ว และคลิปก็จะเป็นหลักฐานที่จะทำให้พวกแกเข้าคุก!..ฉันกลับมายังที่คอนโดของพี่ทอร์ชพอเปิดประตูเข้าก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มนั่งอยู่ที่โซฟาสายตาคมจ้องมองมาที่ฉันอย่างดุดันก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้นเดินตรงมาที่ฉัน หมั่บ! มือหนากระชากแขนฉันเข้าร่างแกร่งอย่างแรง "มึงไปไหนมา!"ปากหนาพูดด้วยน้ำเสียงกัดฟัน "เ

  • แค้นฝังรัก   หมดรัก (22)

    ฉันมาอยู่ที่โรงพยาบาลสามสี่วันแล้วก็ไม่ได้มีใครคอยเฝ้าดูแลฉันช่วงกลางดึกเลย ฉันต้องทำอะไรด้วยตัวของฉันเองตั้งแต่ที่ยังเจ็บหนัก จนตอนนี้เริ่มดีขึ้นมากแล้ว ฉันไม่เคยรับการดูแลจากพี่ทอร์ชเลย คงจะเกลียดฉันมากสินะ บางทีนอน ๆ อยู่ก็นึกถึงวันเวลาเก่า ๆ เมื่อตอนที่ฉันกับพี่ทอร์ชยังคบกันอยู่ น้ำตามันก็พานจะไหลออกมา เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขมาก ๆ พี่ทอร์ชอ่อนโยน ดูแลฉันเป็นอย่างดี ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดที่ได้รับความรักจากพี่ทอร์ช แต่มันก็เป็นแค่อดีตที่มันคงจะย้อนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว เพราะตอนนี้พี่ทอร์ชไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาคงหมดรักฉันไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ไปมีอะไรกับอันเพื่อนสนิทของฉันหรอก เช้าวันต่อมา ฉันลุกลงจากเตียงจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอออกมาจากห้องน้ำก็พบชายหนุ่มหน้าหล่อเข้ามาไขว้ห้างจ้องมาที่ฉันอยู่ที่บนโซฟา "มานี่สิ"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้ม "...."ฉันเดินเข้าไปหาเขาตามคำสั่งอย่างว่าง่าย และเมื่อได้ยินอยู่ตรงหน้าเขาสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยแดงเป็นจ้ำที่คอของเขา หัวใจฉันก็เกิดสั่นหวิว ๆ ขึ้นมาทันที "นั่ง!"พี่ทอร์ชตวาดใส่ฉันพร้อมกับตวัดสายตาไป

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status