MasukShare
นางบำเรอ(6)
Terakhir Diperbarui:
2025-04-21 15:35:20
Bab terkait
แค้นฝังรัก มึงชื่อเรอา(7)
หลังจากเก็บกวาด เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเรียบร้อยแล้ว ฉันก็พาตัวเองเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย ก่อนที่จะสวมใส่เสื้อผ้า แล้วเข้าครัวทำอาหารเช้ากิน ระหว่างที่ฉันนั่งทานข้าว..จู่ ๆ เสียงประตูก็เปิดเข้ามา พร้อมกับร่างชายหนุ่ม ฉันรีบวางช้อนลงแล้วลุกขึ้นยืน ชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามือสอดเข้าไปในกระเป๋าตรงมาที่โต๊ะอาหาร พอเดินมาถึงเขาก็ชะเง้อมองอาหารที่อยู่ในจาน ซึ่งมันเป็นข้าวผัดกุ้งแบบง่าย ๆ "หึ"คุณทอร์ชแค่นหัวเราะในลำคอ แล้วหันมาจ้องหน้าฉัน "รีบกินซะเพราะเดี๋ยวมึงต้องออกไปกับกู"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น "ปะ ไปไหนเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามเขาอบ่างเกร็ง ๆ "ทำไมต้องถาม!"ชายหนุ่มหน้าเข้มตวาดใส่อย่างฉุนเฉียว."...."ฉันก้มหน้างุดตัวสั่นด้วยความกลัว "รีบกิน!"ฉันสะดุ้งโหย่งเมื่อคนตัวโตตะคอกใส่ฉันอีกครั้งแล้วเสียงดังมาก ฉันจึงรีบขยับเก้าอี้ แล้วนั่งลงหยิบช้อนตักข้าวเข้าปาก .ตอนนี้ฉันนั่งตัวแข็งอยู่บนรถคุณทอร์ช เขาขับรถพาฉันไปที่แห่งใดก็ไม่ทราบได้ บรรยากาศในรถเงียบกริบ มีแค่เสียงเครื่องปรับอากาศในรถออกมาเบา ๆ ครืนนน ครืน จู่ ๆ โทรศัพท์ของคนขับก็ดังขึ้นเขาจึงกดรับ "ว่าไงครับอัน"(....)ฉันไม่ได้ยินคนปลายสายหรอก
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก ทำไมยังซิง(8) nc++
พรึ่บ!"โอ๊ย.."พอเข้ามาในห้องฉันก็โดนคุณทอร์ชจับเหวี่ยงล้มลงไปที่โซฟาอย่างแรง "คันมากใช่ไหม ถึงต้องไปอ่อยพี่ชายกู!"ชายหนุ่มร่างสูงยืนปลดกระดุมเสื้อแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน"เรอาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะ"ฉันพยายามหยัดตัวลุกขึ้นแล้วบอกกับคนตัวโต แต่เขาก็ผลักฉันกลับนอนลงไป "กูไม่เชื่อผู้หญิงอย่างมึงหรอก...ถ้าคันมากนักเดี๋ยวกูจะสนองให้มึงเอง"พรึ่บ! ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มโยนเสื้อลงพื้นแล้วเข้ามาคร่อมร่างฉัน แคว่ก.."ว้ายยย"เขากระชากเสื้อฉันขาดติดมือ ผิวฉันก็โดนเศษผ้าบาดจะรู้สึกแสบไปหมด "คุณทอร์ชอย่าทำอะไรเรอาเลยนะคะ"ฉันยกมือขึ้นไหว้ด้วยน้ำตาคลอเบ้า รู้สึกกลัวเอามาก ๆ ทำไมนะทั้ง ๆ ที่เขาบอกว่าฉันมีสามีแล้ว แต่ทำไมรู้สึกกลัวกับการที่จะมีอะไรกับผู้ชายแบบนี้"ชอบไม่ใช่เหรอที่จะโดนกระแทก?"คนตัวโตพูดพร้อมกับกระชากบราเชียร์ฉันออกแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ ทำให้ตอนนี้ฉันตกอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าช่วงบน "สวยใช่ได้หนิ"สายตาคมจ้องมาที่หน้าอกของฉัน แล้วถอดกางเกงของฉันจนหมดรวมถึงกางเกงชั้นใน และแน่นอนฉันนอนเปลือยเปล่าทั้งช่วงบนและล่าง ด้วยน้ำตา "อย่าทำเรอาเลยนะ ฮืออ"ฉันยังคงยกมือไหว้คุณทอร์ชไปทั้ง
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก แปลกใจ(9)
"คุณลุงภูมิ? พี่ทอร์ชรู้แล้วเหรอคะ"อันเอ่ยแล้วขมวดคิ้วจ้องหน้าผม."...."ผมนั่งนิ่งได้แต่ขมกรามแน่นด้วยความแค้น "ไม่คิดเลยว่าเรจะเลือกคนแก่คราวพ่อมาเป็นสามี"ผมหันขวับไปที่คนพูด "อันขอโทษค่ะ""เธอรู้อะไรมาอีก เล่าให้พี่ฟังทั้งหมด"ผมพูดด้วยน้ำเสียงขรึมก่อนที่จะกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก "พี่พอรู้มาบ้างใช่ไหมคะว่าการเงินทางบ้านเรมึปัญหาตั้งแต่พ่อเรเสีย""อืม"ผมรู้เรื่องนี้ และผมก็เสนอตัวที่จะช่วยอดีตแฟนแต่เธอกลับปฏิเสธผมทุกอย่าง อ้างว่าเกรงใจผม "คุณลุงภูมิเป็นเพื่อนพ่อเร เขามีธุรกิจอยู่ที่เมืองนอก ฐานะไม่ต้องพูดถึงเขารวยมาก..""...ถ้าเรได้แต่งงานกับคุณลุงภูมิก็คงจะสบายไปทั้งชาติ"อันพูดน้ำเสียงเบา ๆ สีหน้าเกร็ง ๆ พอพูดจบเธอก็ก้มหน้างุด "หึ"ผมแค่นหัวเราะในลำคอแล้วกำแก้วเหล้าแน่น "ลุงอะไรนั้นอยากให้เรเป็นเมีย?"อันนี้เป็นไอ้ไวท์เพื่อนสนิทพูดกับอัน "ใช่ค่ะ""แก่ปูนนั้นยังอยากได้เมียเด็ก...""...นกเขายังขันอยู่เหรอวะ เหอะ"พอไอ้ไวท์พูดจบก็กลั้วหัวเราะออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรได้แต่นั่งกระดกเหล้า ตอนนี้ผมรู้สึกแค้นใจมาก ทำไมคนที่ผมรักถึงหักหลังกันได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมเลย ผมสามารถทำให้เ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก TR(10)
Trochพอส่งเรอาที่เนอสเซอรี่เสร็จผมก็ขับรถมาที่บ้านลุงชัยคนที่ช่วยเหลือเรอาหลังจากที่ประสบอุบัติเหตุจนทำให้สูญเสียความทรงจำ เพราะผมอยากรู้ข้อมูลอะไรบางอย่าง ระหว่างที่กำลังขับรถอยู่นั้น ครืนนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดูจึงรู้ว่าเป็นสายของ'อัน'เพื่อนเรอา เมื่อวานเธอก็โทรมานัดผมที่ผับ แต่เมื่อคืนผมไม่ได้เข้าผับเลยเพราะอดีตแฟนทำผมหงุดหงิด และผมก็ได้จัดการกระแทกเธอไป จึงทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้ผ่านผู้ชายคนไหนมาเลย ผมคือคนแรก นั้นเป็นเรื่องที่ผมอยากรู้ ว่าทำไมเรอาที่เคยมีสามีแล้วแต่เธอยังบริสุทธิ์อยู่"ฮาโหล"ผมตัดสินใจกดรับสายแล้วพูดทักทายด้วยน้ำเสียงปกติ (เมื่อวานทำไมพี่ทอร์ชไม่เข้าผับล่ะคะเรานัดกันไว้ไม่ใช่เหรอ)อันพูดเข้ามาด้วยน้ำเสียงงอแงเล็กน้อย "มีธุระนิดหน่อยน่ะ"ผมตอบปัด ๆ ไป เพราะยังไม่อยากบอกว่าผมพาเรอาเข้ามาอยู่ในคอนโดด้วย (เอ่อ..ธุระอะไรคะ แล้วพี่อยู่ไหน)"อัน!"ผมทำเสียงดุเธอด้วยความหงุดหงิดเพราะผมไม่ชอบให้ใครมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมากและที่สำคัญผมก็บอกกับเธอแล้ว (อันขอโทษค่ะ อันแค่คิดถึงพี่)"อืม..ว่าง ๆ พี่จะเข้าไปหาแค่นี้ก่อนนะ"ว่าจบผมก็กดวางสายทันที เพราะใกล
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก แหกก่อน(11)
Rhea"เป็นยังไงบ้างคะคุณเร"พอฉันลืมตาผอ.ดริฟก็เดินเข้ามาถามอาการทันที "ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ"ฉันหยัดกายลุกขึ้นแล้วลงจากเตียง โดยมีผอ.ดริฟคอยประคอง "คุณปวดหัวแบบนี้บ่อย ๆ เหรอคะ"ฉันหันไปที่ร่างบางแล้วผงกหัวช้า ๆ "คุณเป็นอะไรเหรอคะ"ผอ.ดริฟยังคงถามต้อแล้วประคองฉันไปนั่งที่โซฟา "เรสูญเสียความทรงจำ..ถ้านึกอะไรขึ้นมาทีไรจะปวดหัวทุกที"คนฟังเบิกตาโตด้วยความตกใจเล็กน้อย "ทำไมถึงสูญเสียความทรงจำล่ะคะ"ผอ.ดริฟเอ่ยถามด้วยสีหน้าอยากรู้"เมื่อสามเดือนที่แล้วเรประสบอุบัติเหตุ..จึงทำให้ศีรษะเกิดความกระทบกระเทือนอย่างหนักจึงทำให้สูญเสียความทรงจำ"ฉันบอกตามความจริง ในขณะที่ผอ.ดริฟนั่งฟังอึ้ง ๆ สีหน้าราวกับคิดอะไรบางอย่างในใจ "เรจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งชื่อตัวเอง แล้วเอกสารสำคัญก็หายไปหมดตอนที่เกิดอุบัติเหตุ"ฉันบอกกับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเศร้า"...."ผอ.ดริฟนั่งฟังอย่างเงียบ "โชคดีที่คุณทอร์ชรู้ว่าฉันมีชื่อจริง ๆ ว่าเรอา"ว่าจบผอ.ดริฟก็จ้องหน้าฉันแล้วขมวดคิ้ว"พี่ทอร์ชรู้จักคุณเร?"ฉันผงกหัวรับแล้วก้มหน้าเม้มปากทั้งสอง."คุณเรจะเป็นผู้หญิงคนนั้นไหมนะ"คนตรงหน้าพึมพำเบา ๆ แต่ฉันพอได้ยิน "ไม่ใช่หรอกค่ะ...เพ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก หวงตัว(12)nc++
"ฮึก.."ฉันกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่จ้องหน้าคนบนร่าง ก่อนที่จะได้ยินเสียง แคว่กก เสื้อฉันถูกกระชากจนขาดติดคามือหนา เศษผ้าได้บาดผิวเนียนบางของฉันจนเป็นรอยแดง "หึ"คนตัวโตแค่นเสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจก่อนที่จะสอดมือเข้าไปด้านหลังแล้วปลดตะขอบราฉันออกด้วยมือเดียวก่อนจะดึงมันออกมาอย่างง่ายดาย และตอนนี้ช่วงบนฉันก็เปลือยเปล่าปราศจากสิ่งปกปิด คุณทอร์ชเพ่งมองที่เต้าอกฉันแล้วกระตุกยกยิ้ม "สวย..กูยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำไมมึงถึงพ้นมือผัวแก่กับผัวอีกคนมาได้"ฉันมองหน้าคนตัวโตด้วยน้ำตาคลอด้วยความกลัว "อย่าทำอะไรเรเลยนะ"แล้วบอกกับชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มด้วยเสียงสั่นเคลือ "คิดว่ากูจะทำตามสิ่งที่มึงขอ?"ไม่พูดเปล่ามือขาก็ดึงกางเกงฉันลงต่ำ แล้วใช้เท้าถีบมันลงจนหลุดออกจากขาทั้งสองชิ้น ก่อนที่จะก้มลงตะโบมดูดเลียที่ยอดปทุมถันสีชมพูอ่อนทั้งสองฝั่ง เขากระดกลิ้นตวัดดุนสลับไปมา มือหนาก็คอยบีบเค้นเต็มแรงจนทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ "อะ อื้อออ"ตอนนี้เต้าอกฉันเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของคนบนร่างคุณทอร์ชเงยหน้าขึ้นมองฉันแล้วยกยิ้มมุมปากก่อนที่ถอยลงมาที่ช่วงล่างแล้วอ้าขาฉันออกกว้าง นิ้วร้ายได้สอดแทรกเข้าไปในร่องคับแคบทันที
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก มันตัองใช้เวลา(13)
พอฉันลืมตาขึ้นมาก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้อง ก็เห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มนั่งจ้องฉันอยู่ที่โซฟากลางห้องนอน เขาหยัดกายลุกขึ้นเดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาที่เตียง ฉันจึงรีบหยัดกายลุกขึ้นในสภาพกายที่มีผ้าขนหนูพันตัว "ไปอาบน้ำแล้วออกมากินข้าว"คุณทอร์ชพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มสายตาคมจดจ้องมาที่ฉัน "ค่ะ"ฉันก้มหน้าตอบรับสั้น ๆ แล้วรีบลงจากเตียง 'อะ' ระหว่างก้าวขาฉันรู้สึกเจ็บช่วงล่างมากจึงร้องออกมา "หึ"เสียงแค่นหัวเราะดังมาจากด้านหลังขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉันอาบน้ำอย่างทุลักทุเลเนื่องจากเจ็บแสบที่ช่วงล่างมาก มันบวมแดมซ้ำไปหมด หลังจากอาบน้ำเสร็จพอเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไร้ร่างคนตัวโต แต่ที่ปลายเตียงมีเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ และกางเกงยีนส์ของฉันที่ไม่เสียหายวางอยู่ ส่วนเสื้อไม่ต้องพูดถึงมันขาดไปแล้วล่ะ ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วตัดสินใจสวมใส่มันก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องแต่งตัว คุณทอร์ชนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในครัวขนาดเล็ก ตรงหน้ามีถ้วยข้าวต้มพร้อมกับถุงยาอะไรสักอย่าง "กินข้าวซะจะได้กินยา"พอเขาพูดจบฉันก็ขยับเก้าอี้นั่งลงอย่างว่าง่าย ความรู้สึกตอนนี้ฉันกลัวชายตรงหน้ามาก เขาต้องการจะให้ฉันทำอะไรฉันจะต้อ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21แค้นฝังรัก ใส่ไว้ตลอด(14)
พอเลิกงานฉันกับผอ.ดริฟต่างพากันเดินผ่านประตูไปที่หน้าตึก4ชั้น ก็เป็นจังหวะที่คุณทอร์ชขับรถมาถึงพอดิบพอดี เราสองคนยืนมองเขาจนลงมาจากรถ "วันนี้มารับแฟน..เฮ้ยคุณเรไวจังเลยนะคะพี่ชาย"เป็นผอ.ดริฟที่เอ่ยและเหมือนกับกำลังจะแซวแต่คงจะคิดได้จึงเปลี่ยนสรรพนาม "ที่บ่อนไม่มีปัญหาอะไร..แล้วพ่อกับแม่?"ผู้เป็นพี่ล้วงกระเป๋ากางเกงเอ่ยถามน้องสาว"อยู่ข้างบนพี่จะขึ้นไปหาไหม""ไม่อ่ะ เอาไว้วันหลัง"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มปฏิเสธน้องสาวแล้วหันมาที่ฉัน "ไป!"เขามักชอบตวาดใส่ฉันอยู่ตลอดจนตอนนี้ฉันเริ่มชินแล้วล่ะ ฉันผงกหัวรับก่อนที่จะหันไปมาผอ.ดริฟ "เรกลับก่อนนะคะ""อืม"ผอ.ดริฟตอบกลับแล้วยิ้มหวานให้จากนั้นฉันก็เดินตามคุณทอร์ชมาขึ้นรถ ระหว่างทาง"หิวไหม"จู่ ๆ ชายหนุ่มที่ชอบตวาดใส่ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่ตายังจ้องไปที่ถนน"หื้อ?"ฉันรู้สึกหลาดใจไม่คิดว่าเขาจะถาม"กูถามว่าหิว..."ครืนนนน ครืนนนน ยังพูดไม่จบประโยคโทรศัพท์คุณทอร์ชก็ดังขึ้น เขาจึงชะงักแล้วหยิบมาขึ้นมาก่อนจะกดรับสาย"ว่าไงอัน"ฉันไม่สนใจเบือนหน้าหันมองไปที่นอกหน้าต่างรถ (เดี๋ยวนี้พี่ทอร์ชไม่มาหาอันเลยนะคะ)"เอ่อ...ช่วงนี้พี่ยุ่ง ๆ"(ยุ่งเหรอค
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
Bab terbaru
แค้นฝังรัก คำขอร้อง (30)
แกร่ก! ขณะที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงประตูก็เปิดเข้ามาพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่มีหน้าตาบึ้งตึง เขาเดินตรงมากระชากโทรศัพท์ฉันไปจากมือ "มึงติดต่อกับไอ้นั่นใช่ไหม!"เขาตวาดใส่ด้วยสีหน้าโกรธจัด "พี่หมายถึงใคร"ฉันเอ่ยถามเสียงเรียบแต่หัวใจเต้นรัว ๆ ด้วยความตกใจ "มึงยังจะถามอีกเหรอ..หรือว่ามึงติดต่อผู้ชายหลายคน?"พี่ทอร์ชย้อนถามแล้วขบกรามแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปนที่ขมับ "พี่ทอร์ชอย่ามาหาเรื่องกันสิ"ฉันพูดออกไปอย่างไม่พอใจ แล้วเบือนหน้าหนี"นี่เบอร์ไอ้ปอนด์ใช่ไหม"ฉันหันกลับมาเห็นพี่ทอร์ชโชว์เบอร์โทรที่โทรเข้าล่าสุด "...."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่มองตาปริบ ๆ เขารู้ได้ยังไงกันนะว่าเป็นเบอร์พี่ปอนด์ หรือเขารู้แล้วว่าพี่ปอนด์มาไทย "มาไทยอย่างที่คิดไว้จริง ๆ"เขาพึมพำเบา ๆ พอได้ยิน "มึงติดต่อให้มันมารับ?"พี่ทอร์ชเอ่ยถามเสียงดัง."...."ฉันก็ยังเงียบไม่พูดอะไรออกไป "ทำไมถึงไม่ตอบ!"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มตวาดใส่เสียงดังพร้อมกับใช้ฝ่ามือตบลงมาที่เตียงนอน "ใช่"ฉันจึงตอบกลับไปสั้น ๆ "มึงกล้าดียังไงที่เอาโทรศัพท์ที่กูซื้อให้ติดต่อกับผู้ชายคนอื่น"พอพี่ทอร์ชพูดจบฉันนี่ต้องขมวดคิ้วจ้องหน้าเขาจนเป็นปม "...."
แค้นฝังรัก เริ่มสับสน (29)
พอพี่ทอร์ชเดินออกไปจากห้องฉันก็พ่นลมหายเฮือกใหญ่ ในหัวก็นึกถึงคำพูดของเขา เป็นเพราะฉันที่มีปัญหาอะไรก็ไม่บอกกับเขาตรง ๆ ทั้ง ๆ ที่ปากก็บอกว่าเขาเป็นคนสำคัญกับฉันอันดับที่สองรองจากแม่ มันทำให้ฉันรู้สึกผิดกับพี่ทอร์ชมาก ๆ "เรขอโทษนะคะพี่ทอร์ช"ฉันได้แต่พูดคำว่าขอโทษกับตัวเองเพราะตอนนี้เขาคงไม่รับฟังมันแล้ว ครืนนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจึงหลุดจากภวังค์แล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ฉันขมวดคิ้วสงสัยสายที่โทรเข้าเพราะเบอร์ที่ไม่ได้เม้มชื่อเอาไว้ แต่ก็เลือกที่จะกดสายรับ "สวัสดีค่ะ"(เร พี่มาถึงไทยแล้วนะตอนนี้กำลังจะเข้าโรงแรมที่จองไว้)ปลายสายพูดตอบกลับมามันจึงทำให้ฉันฉีกยิ้มกว้าง."พี่ปอนด์"(อืม มาเจอกันหน่อยไหม)พี่ปอนด์พูดเข้ามาด้วยน้ำเสียงสดใสปนความดีใจ"เอ่อ..คือตอนนี้เรอยู่ที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ"(ห๊ะ เรอยู่ที่โรงพยาบาล? เรเป็นอะไร แล้วเรอยู่โรงพยาบาลไหน)พอฉันพูดจบพี่ปอนด์ก็รัวคำถามใส่ฉันด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ "เรไม่ได้เป็นอะไรมาก มีดบาดนิดหน่อยพรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เรจะเป็นคนไปหาพี่เองนะคะ"ฉันตอบกลับไปเพื่อไม่ให้ลูกชายเพื่อนพ่อเป็นห่วง.(อืม )พี่ปอนด์ตอบกลับสั้น ๆ น้ำเสียงฟั
แค้นฝังรัก ความเชื่อใจ (28)
"เลิกโกหก เลิกตอแหลสักที!"พี่ทอร์ชตวาดใส่อันเสียงดังจนเธอสะดุ้งโหย่ง"พะ พี่ทอร์ชหมายความว่าอะไร"อันเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ แล้วตวัดสายตามองมาที่ฉัน "ก็หมายความว่าแกเลิกโกหกสักที ผู้ชายที่แกพามาเขาไม่ใช่พี่ปอนด์!"ฉันพูดขึ้นด้วยความโกรธไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่เคยสนิทจะยังคงแอบอ้างพาคนอื่นมาให้เป็นสามีของฉันให้ได้ "นี่แก.."อันยกมือชี้หน้าฉัน "แกก็ไม่รู้สินะว่าฉันฟื้นความทรงจำได้แล้ว..ยังไงก็ขอบคุณแกนะที่วันนั้นพยายามจะฆ่าฉันแต่ไม่สำเร็จและก็ทำให้ฉันจำเรื่องราวทั้งหมดได้"ฉันพูดแล้วยกยิ้มมุมปากใส่ ในขณะที่ชายหนุ่มที่มากับเธอมีทีท่าที่จะหนึ ส่วนอันก็รีบเดินไปเกาะแขนพี่ทอร์ชแต่ก็โดนสะบัดออก"พี่ทอร์ชอย่าไปเชื่อมันนะคะ"อันมองหน้าพี่ทอร์ชแล้วหันมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาต"หึ"พี่ทอร์ชแสยะยิ้มร้าย แล้วบอกให้คนข้างนอกเข้ามาซึ่งเป็นชายฉกรรจ์สามคน"จับมันไว้"พี่ทอร์ชเอ่ยปากสั่งทั้งสาม ชายหนุ่มที่มากับอันดูท่าไม่ดี จึงจับตัวฉันล็อกคอ "อย่าเข้ามานะ"แล้วดึงมีดสั้นที่พกมาจ่อที่คอฉัน "ไม่งั้นอีนี่ตาย"พี่ทอร์ชหันมาที่ฉันด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ในขณะที่อันเดินยิ้มมาประกบร่างฉันอย่างผู้ชนะ "มึงคิดว่าจะออกไปจ
แค้นฝังรัก ใครหล่อกว่ากัน 18+ (27)
หลังจากวางสายพี่ปอนด์เรียบร้อยฉันก็ล้มตัวนอน ในหัวก็นึกถึงเรื่องที่คุยกับพี่ปอนด์ ซึ่งเขาจะช่วยฉันหาหลักฐานมัดตัวอันแล้วดำเนินคดีข้อหาทำร้ายฉันจนทำให้สูญเสียความทรงจำร่วมถึงล่าสุดที่เธอพยายามจะฆ่าฉันด้วย หลังจากที่อันได้รับผลกรรมแล้วฉันก็จะกลับไปอยู่ที่สิงคโปร์กับพี่ปอนด์เหมือนเดิม ส่วนพี่ทอร์ชเราสองคนคงต้องจบกันจริง ๆ ฉันก็ขอให้เขาได้พบกับคนดี ๆ แอ๊ดดดดด ขณะที่ฉันกำลังเคลิ้ม ๆ จะหลับก็มีเสียงคนเปิดประตูเข้ามาทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมอง ก็ปรากฎร่างชายหนุ่มสอดมือล้วงเข้าไปในกระเป๋าก้าวขายาวเดินมายังเตียงที่ฉันนอนอยู่ เขาคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนก็พี่ทอร์ชนั้นเอง ซึ่งเขาทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจมากที่เขากลับมาเร็ว คิดว่าจะกลับเช้าซะอีก"ยังไม่นอน?"เขาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงแล้วเอ่ยถามฉันน้ำเสียงเรียบ ฉันหยัดกายลุกนั่งเอาหลังพิงหัวเตียงแล้วตอบเขา "กำลังจะนอน"พี่ทอร์ชผงกหัวแล้วลากเก้าอี้มานั่งที่ข้างเตียงแล้วเอาขายกขึ้นไขว้ห้าง "ขอดูรูปไอ้คนที่ชื่อปอนด์หน่อยสิ"ฉันขมวดคิ้วจนเป็นปมจ้องหน้าเขาด้วยความสงสัย"พี่อยากจะดูทำไม""เอามาเถอะน่า"พี่ทอร์ชสวนกลับทันทีแล้วเบือนหน้าไปพ่นลมหายใจ ก่อนจะหันกลับมา"พ
แค้นฝังรัก ไม่ให้ลบ (26)
พอมาถึงบ่อนฉันก็เดินตามเจ้าของบ่อนขึ้นมายังบนออฟฟิศ พี่ทอร์ชเปิดประตูเข้าไปก็ต้องหยุดชะงัก "อัน"ใช่แล้วอันอดีตเพื่อนสนิทของฉันนั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง พอเธอเห็นพี่ทอร์ชเปิดประตูกำลังจะเข้าไปเธอก็รีบลุกขึ้นเดินมาที่เขาโดยไม่ทันสังเกตว่าฉันยืนอยู่ด้านหลัง "พี่ทอร์ช"อันเดินเข้ามาสวมกอดพี่ทอร์ชถึงได้เห็นฉัน แต่เธอก็ไม่ผละออกแถมยังแสยะยิ้มร้ายให้ฉันด้วย "มาได้ยังไง"พี่ทอร์ชเอ่ยถามแล้วผลักอันออกเบา ๆ "อันคิดถึงพี่ทอร์ชนะคะก็เลยมาดักรอที่บ่อน แต่ไม่คิดว่าพี่จะพาเรอามาด้วย"เธอตวัดสายตามาที่ฉันหลังจากพูดจบ"หายดีแล้วเหรอเร"แล้วเอ่ยถามฉัน "อืม"ฉันตอบกลับสั้น ๆ แล้วเบือนหน้าไปทางอื่นพร้อมกับลอบหายใจ "เรื่องสามีแกฉันจะช่วย....""อัน"อันยังพูดไม่จบประโยคพี่ทอร์ชก็แทรกพูดซะก่อน "กลับไปก่อนพี่จะทำงาน"ว่าจบเขาก็เดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้าไปในห้อง ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขาเดินตาม ก็ถูกอันเอาไหล่ผลักฉันแล้วแทรกหน้าเดินตามพี่ทอร์ชเข้าไปติด ๆ "แต่อันอยากอยู่กับพี่..ให้อันอยู่ที่นี่นะคะ"เธอเดินไปสวมกอดพี่ทอร์ชจากด้านหลังแล้วพูดออดอ้อน ต่อหน้าฉันถามว่าเจ็บ ก็เจ็บนะ แต่ฉันจะทำอะไรได้ เพราะตอนนี้สถานะฉันกั
แค้นฝังรัก เดาอารมณ์ไม่ถูก (25)
พี่ทอร์ชพาฉันกลับมายังคอนโดของเขา ฉันก็ค่อย ๆ พยุงตัวเองเข้าห้องน้ำทั้ง ๆ ที่ขายังสั่นอยู่ เหลือบเห็นชายหนุ่มร่างสูงยืนกอดอกจ้องมองฉันแล้วแสยะยิ้มร้าย ปัง! ฉันปิดประตูห้องน้ำดัง ๆ ด้วยความโกรธ "ไอ้คนบ้ากาม เอาแต่ใจ เหอะ! คอยดูนะเรจะหนีพี่ไปให้ได้ เรไม่ยอมทนอยู่กับคนอย่างพี่หรอก พี่ทอร์ชไม่ใช่คนที่เรเคยรักเคยรู้จักอีกต่อไป"ฉันปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองไป ปากก็บ่นคนด้านนอกไปด้วย หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยฉันก็ออกมาจากห้องน้ำพบเห็นพี่ทอร์ชนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ปลายเตียงใส่สภาพพร้อมอาบน้ำคือช่วงล่างมีผ้าหนูพันรอบเอว "อืม ผมจะเข้าไป"ฉันไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาพูดคุยอยู่กับใครเดินไปนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งหยิบไดร์ขึ้นมาเป่าผม ฉันดูแล้วว่าพี่ทอร์ชวางสายไปแล้วจึงเปิดเครื่องแล้วเป่าผมที่เพิ่งสระทันที พรึ่บ! จู่ ๆ พี่ทอร์ชก็เดินเข้ามาแย่งไดร์เป่าผมไปจากฉัน "จะทำอะไร"ฉันหันไปถามคนตัวโตด้วยความงุนงง"เดี๋ยวพี่..กูทำให้"พี่ทอร์ชเผลอเรียกตัวเองว่าพี่แต่ทว่าก็รีบเปลี่ยนทันที "ไม่ต้อง"ฉันเอียงหัวหนีเพราะไม่ต้องการให้เขามาวุ่นวายกับฉัน "อยู่เฉย ๆ"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มไม่สนใจจับหัวให้ตรงแล้วใช้ไดร์เป
แค้นฝังรัก ไม่ยอมปล่อย (24)
"มึงฟื้นความทรงจำได้แล้วใช่ไหม"พี่ทอร์ชแทรกพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง "ใช่..และเรก็จำได้ด้วยว่าใครเป็นคนทำร้ายเรจนทำให้ต้องสูญเสียความทรงจำ"ฉันตอบกลับไปตามความจริงที่จำเรื่องราวต่าง ๆ ได้ "...."พี่ทอร์ชจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าอึ้ง ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร "อัน..เมียของพี่ไงที่ทำร้ายเร""ไม่จริง!"ชายหนุ่มสวนกลับทันที "เหอะ..คงจะรักกันมากสินะถึงขนาดมันพูดอะไรพี่ก็เชื่อไปซะหมด"ฉันกลั้วหัวเราะออกมาแล้วพูดประชดประชันใส่ "เรอา"พี่ทอร์ชแค่นน้ำเสียงเรียกชื่อฉัน "ทำไมคะ เรจะแตะต้องเมียพี่ไม่ได้เลยงั้นเหรอ""หยุดพูดสักที ไม่มีใครเป็นเมียกูทั้งนั้น!"ว่าจบพี่ทอร์ชก็เหยียบคันเร่งขับรถออก ผับ KAI ระหว่างไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมา มีแต่ความเงียบ จนพี่ทอร์ชขับรถมาถึงผับของเขา และก่อนที่ฉันจะเปิดประตูรถลง คนตัวโตก็พูดขึ้น "เรามีเรื่องต้องคุยกัน ตามกูไปที่ห้องทำงาน"พูดจบเขาก็เปิดประตูลงจากรถก่อน ฉันได้แต่ลอบหายใจแล้วลงรถตามพี่ทอร์ชเข้ามาในผับ วันนี้ลูกค้าในผับค่อนข้างเยอะฉันกับพี่ทอร์ชแหวกฝูงชนคนมากมายขึ้นมาบนชั้นสองของผับ แล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องทำงานของเขา พอฉันปิดประตูเรียบร้อย ก็เดินไปที่โซฟาซึ่งมีพี
แค้นฝังรัก แปลกใจ nc18+ (23)
แท็กซี่ขับเลยไปหน้าบ้านตามที่ฉันบอก จากนั้นฉันก็ชำระค่าโดยสารแล้วลงจากรถ เดินไปข้าง ๆ บ้านพร้อมกับยกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายสองชายหนุ่มที่นั่งพูดคุยเฮฮาอยู่ที่ในรั้วหน้าบ้านของฉัน "มึงคิดว่าเพื่อนอันจะฟื้นความจำกลับมาได้ป่ะวะ"ชายหนุ่มที่ทำร้ายฉันจนสูญเสียความทรงจำเอ่ยถามพี่อาร์มพี่ชายอัน "ไม่แน่ใจว่ะ แต่ตอนนี้เห็นอันบอกว่ายังจำอะไรไม่ได้อยู่เลย ฮ่า ๆ"พี่ชายอดีตเพื่อนสนิทตอบกลับแล้วหัวเราะด้วยท่าทางสะใจ "ถ้าเกิดมันจำได้ขึ้นมาล่ะ?......กูคิดว่าเราต้องรีบขายบ้านหลังนี้แล้วหนีไปดีกว่า"ไม่นะ เขาไม่มีสิทธิ์ขายบ้านของฉัน"จะขายได้ยังไง..ในเมื่อบ้านหลังนี้เป็นชื่อเรอา""ก็ทำให้มันเซ็นซะตอนที่มันยังสูญเสียความทรงจำสิ"อย่าหวังว่าจะหลอกฉันได้ เพราะตอนนี้ฉันจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้หมดแล้ว และคลิปก็จะเป็นหลักฐานที่จะทำให้พวกแกเข้าคุก!..ฉันกลับมายังที่คอนโดของพี่ทอร์ชพอเปิดประตูเข้าก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มนั่งอยู่ที่โซฟาสายตาคมจ้องมองมาที่ฉันอย่างดุดันก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้นเดินตรงมาที่ฉัน หมั่บ! มือหนากระชากแขนฉันเข้าร่างแกร่งอย่างแรง "มึงไปไหนมา!"ปากหนาพูดด้วยน้ำเสียงกัดฟัน "เ
แค้นฝังรัก หมดรัก (22)
ฉันมาอยู่ที่โรงพยาบาลสามสี่วันแล้วก็ไม่ได้มีใครคอยเฝ้าดูแลฉันช่วงกลางดึกเลย ฉันต้องทำอะไรด้วยตัวของฉันเองตั้งแต่ที่ยังเจ็บหนัก จนตอนนี้เริ่มดีขึ้นมากแล้ว ฉันไม่เคยรับการดูแลจากพี่ทอร์ชเลย คงจะเกลียดฉันมากสินะ บางทีนอน ๆ อยู่ก็นึกถึงวันเวลาเก่า ๆ เมื่อตอนที่ฉันกับพี่ทอร์ชยังคบกันอยู่ น้ำตามันก็พานจะไหลออกมา เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขมาก ๆ พี่ทอร์ชอ่อนโยน ดูแลฉันเป็นอย่างดี ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดที่ได้รับความรักจากพี่ทอร์ช แต่มันก็เป็นแค่อดีตที่มันคงจะย้อนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว เพราะตอนนี้พี่ทอร์ชไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาคงหมดรักฉันไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ไปมีอะไรกับอันเพื่อนสนิทของฉันหรอก เช้าวันต่อมา ฉันลุกลงจากเตียงจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอออกมาจากห้องน้ำก็พบชายหนุ่มหน้าหล่อเข้ามาไขว้ห้างจ้องมาที่ฉันอยู่ที่บนโซฟา "มานี่สิ"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้ม "...."ฉันเดินเข้าไปหาเขาตามคำสั่งอย่างว่าง่าย และเมื่อได้ยินอยู่ตรงหน้าเขาสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยแดงเป็นจ้ำที่คอของเขา หัวใจฉันก็เกิดสั่นหวิว ๆ ขึ้นมาทันที "นั่ง!"พี่ทอร์ชตวาดใส่ฉันพร้อมกับตวัดสายตาไป
