Share

บทที่ 169

last update Last Updated: 2025-10-22 19:33:38

บรรยากาศระหว่างเขากับเธอเริ่มตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง จากเดิมที่ก็ตึงเครียดอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งไปกันใหญ่ งานนี้คงไม่ง่ายสำหรับเขาแล้วสินะ

"ไปหาหมอกันนะที่รัก" ไบรอันต์หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมใส่ ก่อนจะเดินไปหาเสื้อผ้ามาจัดการเปลี่ยนให้เธอใหม่อีกครั้ง

"ฮึก!" ฮันน่ารีบส่ายหน้าไปมาทันที ทำไมทุกครั้งที่เธอทะเลาะหรือมีปัญหากันกับเขา จะต้องไปจบที่โรงพยาบาลทุกทีก็ไม่รู้

"ทำไม..." เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นเบาๆอย่างไม่เข้าใจ ทั้งที่เขาทำเธอเจ็บขนาดนี้ ทำไมเธอถึงบอกว่าไม่ไป เธอรู้ไหมว่าเขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน

"....." แต่คำตอบที่ได้จากเธอก็คือการส่ายหน้าไปมาเหมือนเดิม แต่ก็ยังดีกว่าก่อนหน้านี้ ที่เธอไม่มีปฏิกิริยาตอบรับเขาเลยสักอย่าง

"งั้นกินยาหน่อยนะ" ยาในที่นี้ที่เขาพูดถึงไม่ใช่เพียงแค่ยาแก้ปวดเท่านั้น แต่เป็นยานอนหลับที่เขามักจะพกมันติดตัวอยู่ตลอดเวลา เผื่อได้ใช้ในวันที่เขาเครียดๆและนอนไม่หลับ

ไบรอันต์เดินมาหยิบยาในกระเป๋า แล้วเดินกลับไปหาเธอที่โซฟาอีกครั้ง พร้อมกับยาเม็ดเล็กและน้ำเปล่าในมือ มือบางอันสั่นเทายืนมารับยาจากเขาช้าๆ แม้จะรู้ว่าสิ่งที่เขายื่นให้มันไม่ใช่ยาที่ควรจะทานตอนนี้ แต่เธ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แค้นรัก   บทที่ 258

    "กูรู้ว่าลูกมันหวงแม่ แต่ก็ไม่คิดว่าจะหวงขนาดนี้" คริสเตียนที่เห็นชอบ ร่วมมือกันกับอลันเพื่อแกล้งเพื่อน ก็ถึงกลับไปต่อไม่ถูก ที่เห็นดีแลนร้องไห้ดังจ้า ทิ้งทุกอย่างในมือ แล้ววิ่งเข้าไปหาคนเป็นแม่ทันทีแบบนั้น "ไอ้คริสบอกให้กูลองดู ใครจะคิดว่าลูกมึงจะหวงแม่เอาเรื่องขนาดนี้วะ" อลันเองก็มีสีหน้าที่รู้สึกผิดขึ้นมาไม่ต่างจากคริสเตียน ที่พวกเขานั้นทำหลานร้องไห้ดังลั่นบ้าน จนเด็กๆ ที่กำลังเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน ถึงกับหยุดนิ่ง แล้วมองไปที่เฟรย่ากับดีแลน ที่กอดโอ๋กันแน่นกลางบ้าน เพี้ยะ! "เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง" ฝ่ามือเล็กๆ ของณดา ภรรยาของอลัน ฟาดลงกับต้นแขนของสามีอย่างแรง เพี้ยะ! ตามมาด้วยเสียงฝ่ามือที่ฟาดลงกับต้นแขนเช่นกัน ที่ดังมาจากอีกคู่ เมื่อทอฝันเองก็ฟาดมือลงกับไหล่สามีอย่างคริสเตียน อย่างแรงไม่ต่างกัน "พี่คริสก็เหมือนกัน โดนกับตัวเองบ้างจะรู้สึก!" "พี่โดนมาเยอะแล้วที่รัก อย่าให้โดนอีกเลย" คริสเตียนถึงกับรีบหันมากอดซบอกภรรยาไว้แน่น แล้วรีบอ้อนทันที เพราะเขานั้น กว่าจะมีวันนี้ก็เรียกว่าสาหัสหนักมาก จนแทบจะหมดโอกาสด้วยซ้ำ "คนเก่งของแม่หยุดร้องแล้ว ไปครับ เราไปเล่นตรงนู้นกับพี่ๆ กันด

  • แค้นรัก   บทที่ 257

    "พอเลย วันๆคิดแต่เรื่องจะทำน้องให้ดีแลน" "ไม่ใจอ่อนกับพี่จริงเหรอ" แดเนียลถึงกับทำเสียงอ่อน จ้องมองเธอด้วยสายตาออดอ้อน ที่น้อยครั้งนักเขาจะแสดงมันออกมา นอกซะจากจะอยู่กับเธอสองคนเท่านั้น "แค่ดีแลนคนเดียวน้องเฟรก็ปวดหัวจะแย่แล้วค่ะ ไหนจะแด๊ดดี้คนหื่นของดีแลนอีก แค่นี้ก็รับมือไม่ไหวแล้ว" "ไม่มีน้องก็ได้แค่ได้เข้าหอกับเมียทุกวันก็พอ" พูดจบเขาก็ตวัดร่างบางของภรรยา ที่อยู่ในชุดเจ้าสาวขึ้นแนบอกทันที พรึบ! "ว้าย! อะไรของพี่แดนเนี่ย เพื่อนมาเต็มบ้านจะมาหื่นอะไรตอนนี้คะ" สองแขนเล็กรีบโอบกอดรอบลำคอหนาไว้แน่นด้วยความตกใจ ก่อนจะว่าให้คนหื่นอย่างเขา อย่างไม่จริงจังนัก เมื่อตอนนี้เขากำลังอุ้มเธอเดินเข้าไปภายในบ้าน ตามหลังลูกชายที่เดินเตาะแตะ นำหน้าไปจนจะถึงประตูบ้านอยู่แล้ว "หื่นตรงไหน แต่งงานกันแล้วก็ต้องเข้าหอสิ" "ใช้เป็นข้ออ้างไม่ได้ค่ะ เพราะพี่แดนก็พาน้องเฟรเข้าหอทุกวันอยู่แล้ว" "หึ พี่จะพาเมียพี่เข้าหอทุกวัน จนกว่าน้องดีแลนจะมา" แดเนียลยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อพูดถึงการมีน้องให้ลูกชายสุดที่รัก ที่จนตอนนี้เขาก็ยังทำไม่สำเร็จสักที "นี่พี่แดนยังไม่ล้มเลิกความคิดนี้อีกเหรอคะ" "ก็พี

  • แค้นรัก   บททึ่ 256

    "สมน้ำหน้า ชอบแกล้งลูกดีนัก" "หวง~" เสียงเล็กๆ เอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่ก็พอฟังรู้เรื่องว่าเจ้าตัวนั้นพูดอะไร "หึๆ รู้แล้วครับว่าหวง กลับบ้านกันครับ ให้แด๊ดอุ้มไหม หรือจะเดินเอง" แดเนียลหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ก่อนจะเอ่ยถามลูกชายด้วยรอยยิ้ม ดีแลนที่พอได้ยินแบบนั้น ก็มีสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้ารับหงึกหงักเบาๆ แล้วปล่อยมืออีกข้าง จากการโอบกอดรอบลำคอระหงของคนเป็นแม่ ก่อนจะชูสองแขนขึ้นสูง เพื่อบ่งบอกว่าให้คนเป็นพ่อนั้น อุ้มตัวเองแทนการที่ต้องเดินเอง แดเนียลรับลูกชายเข้ามาสู่อ้อมกอดทันที ที่เจ้าตัวชูแขนขึ้นสูง ก่อนจะโอบอุ้มขึ้นแนบอก พร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วยื่นมืออีกข้างลงมาหาร่างบางของภรรยา ที่ยังคงนั่งยองๆ อยู่ที่เดิม "ขอบคุณค่ะ ^^" เฟรย่าที่เห็นแบบนั้น ก็รีบยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่นอย่างไม่รอช้า ก่อนจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนเคียงข้างกับเขาทันที ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกพากันก้าวเดินออกมาตามทางเดิน ที่ตลอดสองข้างทางนั้น ถูกตกแต่งไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ โดยที่ร่างสูงของแดเนียลนั้น ใช้แขนเพียงข้างเดียวโอบอุ้มลูกชายไว้แนบอก มืออีกข้างก็ประสานจับมือเล็กของภรรยาสาวส

  • แค้นรัก   บทที่ 255

    "คุณแดเนียล คุณจะรับคุณเฟรย่าเป็นภรรยาของคุณ และดูแลเธอจนกว่าชีวิตจะสิ้นลมหายใจหรือไม่" เสียงของบาทหลวงกล่าวถามขึ้นทันที เมื่อทั้งคู่ต่างพยักหน้าให้กัน พร้อมกับหันหน้าไปทางบาทหลวง ที่ทำหน้าที่เป็นพยานรัก กล่าวคำปฏิญาณต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้า ให้กับเธอและเขาในวันนี้ อย่างเรียบง่ายตามที่เธอต้องการ โดยที่ไม่ต้องมีพิธีอะไรมากมาย ขอแค่ให้เธอและเขา ได้กล่าวคำสัญญาต่อกันและกัน ในสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ "ผม...แดเนียล ยินดีรับคุณเฟรย่าเป็นภรรยา และขอสัญญาว่า จะรักและซื่อสัตย์ต่อเธอเพียงคนเดียวไปตลอดชีวิต" น้ำเสียงทุ้มของแดเนียล เอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัดด้วยความหนักแน่น พร้อมกับกล่าวคำสัญญาต่อเธอ ต่อหน้าพระเจ้าด้วยความหนักแน่น ในความรักที่มีต่อเธอ "คุณเฟรย่า คุณยินดีที่จะรับคุณแดเนียลเป็นสามีของคุณหรือไม่" "ฉัน...เฟรย่า ยินดีรับคุณแดเนียลเป็นสามี และขอสัญญาว่า จะรักและซื่อสัตย์ต่อเขาเพียงคนเดียว ไปตลอดชีวิตเช่นกัน" เฟรย่าตอบรับด้วยน้ำเสียงที่ดังฟังชัด กึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ ก่อนที่เธอจะกล่าวคำสัญญาต่อเขา ด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นไม่ต่างจากเขา แดเนียลหมุมตัวหันหน้าเข้าหาเธออีกครั้ง พร้อมกั

  • แค้นรัก   บทที่ 254

    สองปีต่อมา ภายในโบสถ์อันศักดิ์สิทธิ์ ถูกเนรมิตรจัดแต่งไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์อย่างสวยงาม ให้บรรยายที่แสนโรแมนติก ด้วยกลิ่นหอมฟุ้งของดอกไม้นานาพันธุ์ ที่ทำให้บรรยากาศนั้นดูสดชื่นและผ่อนคลาย แถมยังโอบล้อมไปด้วยความอบอุ่น ของพิธีศีลสมรส ที่ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ต่างก็เฝ้ารอมาแสนนาน จนในที่สุด เขาและเธอก็มีวันนี้ "อุ้ม~" เสียงเล็กๆ ที่เอ่ยออกมาด้วยคำพูดที่ยังไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำ พร้อมกับสองแขนเล็กๆ ที่ชูขึ้นสูง "อีกนิดเดียวจะถึงแด๊ดดี้แล้วครับ คนเก่งของแม่ พาแม่เดินไปหาแด๊ดดี้ได้ไหมครับ" เสียงหวานอ่อนโยน เอ่ยพูดกับลูกชายวัยขวบเศษ ที่ตอนนี้กำลังร้องงอแงขอให้เธออุ้ม เฟรย่าที่ตอนนี้อยู่ในชุดเจ้าสาว ราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยายอย่างที่เธอใฝ่ฝัน มือข้างหนึ่งถือช่อดอกไม้ขนาดพอเหมาะ มืออีกข้างจับมือลูกชายไว้แน่น ใบหน้าสวยเปื้อนยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อวันนี้ที่เธอเฝ้ารอคอยมาตลอดหลายปี ในที่สุดก็มาถึง เมื่อตอนนี้เธอกำลังก้าวเดินตามทางเดินเข้ามาภายในโบสถ์ ที่สองข้างทางนั้น ถูกประดับตกแต่งไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ โดยที่ปลายทางของเธอก็คือเขา...แดเนียล เจ้าบ่าวและพ่อของลูกเธอ ที่ตอนนี้เขายืนรอเธออยู่ที

  • แค้นรัก   บทที่ 253

    "หึ~ น้องเฟรครับ ขอตัวเล็กให้พี่สักคนนะครับที่รัก" แดเนียลหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ แล้วกระซิบบอกชิดใบหูของเธอ ด้วยน้ำเสียงพร่ากระเส่า "พี่แดน~ >เสียงกระซิบที่ข้างหู พร้อมกับคำพูดและสรรพนามที่แปลกใหม่ ที่เขาใช้พูดกับเธอ ทำเอาเธอแทบอยากจะกลั้นหายใจ ยิ่งนานวันเขายิ่งเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปจนเธอเองก็แทบสูญเสียความเป็นตัวเองเพราะเขา จากที่เคยรุกเขาก่อน เคยพูดจาหยอกล้อ และยั่วยวนเขาก่อนตลอด ทุกวันนี้เธอแทบจะเป็นฝ่ายตั้งรับแทนแล้ว "ว่างไงครับ มีตัวเล็กให้พี่สักคนจะได้ไหม" ยิ่งเห็นคนตัวเล็กใต้ร่างกายแกร่งของเขาเขินหน้าแดง เขายิ่งอยากจะแกล้ง "น้องเฟรเสียความเป็นตัวเองไปหมดแล้วนะ!" เฟรย่าแกล้งกลบเกลื่อนความเขินอาย ด้วยการทำเป็นตะเบ็งเสียงใส่เขาอย่างไม่พอใจ "ตอบไม่ตรงคำถาม" "แล้วพี่แดนคิดว่าน้องเฟรปฏิเสธได้ไหมล่ะคะ ถึงจะบอกว่าไม่ แต่สุดท้ายก็แพ้พี่แดนอยู่ดี" "หึ~ ยัยแม่มดน้อยของพี่สิ้นฤทธิ์ไปซะแล้ว" "ก็เพราะพี่แดนนั้นแหละที่เป็นคนทำ" "ก็บอกแล้วไง ว่าพี่จะปกป้องเอง และจะปกป้องตลอดไป ไม่ให้ใครมาทำร้ายแม่มดน้อยคนนี้ของพี่ได้อีกแล้ว" เขาเอ่ยบอกกับเธอด้วยรอยยิ้ม พ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status