เข้าสู่ระบบแชร์
เข้าหา 7
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-24 21:04:50“ดาวเป็นอะไร?”
“แล้วปากไปโดนอะไรมาทำไมถึงบวมขนาดนั้น?”
ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าห้องมะเหมี่ยวก็ถามเพื่อนสาวคนสนิทที่ทำหน้ามุ่ยบอกบุญไม่รับ แถมริมฝีปากบางยังบวมเป่งจนเห็นได้ชัด
“ปะ...เปล่า! มดกัดน่ะ”
นับดาวตอบยิ้ม ๆ ถ้าบอกว่าโดนขโมยจูบมีหวังได้อายเพื่อนตายเลย
“ฮึ...มดอะไรคงจะตัวใหญ่น่าดูถึงได้เจ่อขนาดนี้!”
ขวับ!!
ร่างบางหันขวับคอแทบเคล็ดเมื่อได้ยินเสียงยียวนกวนประสาท เสียงนั้นเธอจำได้ดีว่าเป็น ชายโรคจิตที่ขโมยจูบแรกเธอไป!
“นาย!! ไอ้โรคจิต!”
หญิงสาวจ้องหน้าชายหนุ่มตาขวาง
“ทำไม! อยากโดนมดกัดอีกหรือไง!”
ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ใกล้จนปลายจมูกโด่งชนกับแก้มใส พูดด้วยน้ำเสียงยียวน
...ไอ้บ้า! นายมันโรคจิตที่สุด...
แต่เธอก็ได้แต่ด่าเขา ทางสายตา ก่อนจะเดินหนี
หมับ!!
ทว่ามือสากกลับรวบเอวคอดดึงเข้าหาตัว เป็นเหตุให้ใบหน้าหวานชนเข้ากับแผงอกแกร่งอย่างจัง
“นี่นาย!!”
สองมือเรียวดันแผงอกแกร่ง พยายามดันตัวออกจากท่อนแขน แต่ร่างหนากลับยิ่งออกแรงดึงเธอเข้ามาแนบชิด
“ทำอะไรวะ!” เตโชที่เพิ่งคุยโทรศัพท์เดินเข้าห้องเห็นภาพบาดตา กระชากสไนเปอร์ออกจากนับดาวทันที
“หึ...”
แต่สไนเปอร์กลับเบ้ปากมองหญิงสาวอย่างเย้ยหยันแล้วเดินไปนั่งโต๊ะว่างหลังห้อง
“เป็นอะไรหรือเปล่า?” เตโชจ้องหน้าสไนเปอร์อย่างเอาเรื่อง ก่อนจะถามเพื่อนสาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยความห่วงใย
ส่วนคนต้นเรื่องก็เอาแต่จ้องหญิงสาวอย่างพิจารณา ถึงจะแปลกใจอยู่บ้างที่เธอทำเป็นจำตัวเองไม่ได้
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังอยากได้เขาจนตัวสั่น คงเพราะกลัวเขาเอาเรื่องที่ทำกับลูกกับเมีย
แล้วยังหอบเงินจำนวนหลายสิบล้านหนีกลับประเทศไทย แต่เรื่องเงินชายหนุ่มไม่ได้สนใจแต่เขาสนใจเรื่องที่แฟนสาวต้องตาย
ถึงตำรวจจะจับคนร้ายได้แต่คนขับได้บอกว่านับดาวหญิงสาวที่นั่งมาด้วยเป็นคนทำ และที่น่าแค้นใจคือพ่อของตัวเองที่ช่วยเมีย
เพราะแบบนี้เขาเลยต้องจัดการเรื่องนี้เอง ทันทีที่เท้าแตะพื้นประเทศไทย เขาได้จ้างนักสืบโดยให้ภาพถ่ายและชื่อ แต่ไม่คิดว่าโชคจะเข้าข้างเพียงไม่กี่วันข้อมูลหญิงสาวก็มาอยู่ในมือ
และด้วยเส้นสายพี่ชาย ตัวเขาเองก็สามารถเข้าเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยโดยไม่ต้องยื่นใบสมัคร และเลือกที่จะอยู่ห้องเดียวกันกับหญิงสาว
...ฉันจะทำให้เธอตายทั้งเป็นนับดาว!!...
สไนเปอร์มองนับดาวด้วยความคับแค้นใจ สองมึงกำหมัดแน่น ยิ่งเห็นเธอทำตัวใสซื่อเขายิ่งเกลียด! เกลียดผู้หญิงไร้ยางอาย ผู้หญิงหน้าด้านคนนี้!
.
.
“สวัสดีครับ นักศึกษาทุกคนวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรก อาจารย์อยากให้นักศึกษาทุกคนช่วยอะไรทางมหาวิทยาลัยหน่อยได้ไหมครับ!”
ทุกคนต่างทำหน้าเบื่อโลกที่ได้ยินอาจารย์ที่ปรึกษา ประจำคณะและประจำห้องพูดแบบนั้น
โดยเฉพาะหนุ่ม ๆ ที่แทบจะอยากเดินหนีออกจากห้อง
ส่วนสาว ๆ ในห้องก็เอาแต่จ้องหนุ่มหล่อ ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธเขาหล่อเข้ม เคร่งขรึมดุดัน ยิ่งท่าทีเฉยชา ไม่สนใจใครยิ่งทำให้เป็นจุดเด่นและเป็นที่หมายปองของสาว ๆ
โดยเฉพาะ น้ำตาล ที่ถูกชะตาชายหนุ่มตั้งแต่แว็บแรก
“โห่......” นักศึกษาหนุ่มโห่ร้องอย่างโอดครวญ
“อาจารย์ให้คนละ 2 คะแนนไปเจอกันที่สนามบาส!” อาจารย์หนุ่มพูดอย่างอารมณ์ดี
“แบบนี้ค่อยน่าฟังหน่อย!” เตโชเอ่ยขึ้น
“ปะดาว!” ก่อนจะหันไปยิ้มให้นับดาวที่รู้สึกถึงรังสีอะไรบางอย่างที่จ้องมองมาที่เธอ
พรึบ!
“ถ้าไม่มีคะแนนให้หนูไม่ไปบอกเลย!” มะเหมี่ยวยิ้ม ๆ ตามประสาเด็กสาวร่าเริงผู้มองโลกในแง่ดี
“ดะ...เดี๋ยว” แต่ไม่ทันที่นับดาวจะลุกเดินตามเพื่อนอาจารย์หนุ่มกลับเรียกเธอไว้
“เธออยู่ก่อนพอดีมีเพื่อนใหม่” อาจารย์หนุ่มมองไปที่สไนเปอร์ ที่นั่งทำหน้าตาเฉยไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว ยิ่งท่าทางเย็นชาไม่สนโลกของเขา ยิ่งทำให้อาจารย์หนุ่มเหนื่อยใจ ถ้าไม่เพราะอธิการบดีเป็นคนรับและสั่งให้ดูแลเขาไม่มีทางรับนักศึกษานิสัยแบบนี้เด็ดขาด!
“เขามาจากต่างประเทศเราเป็นหัวหน้าห้องและรองประธานคณะ ช่วยแนะนำสถานที่ให้เพื่อนหน่อยแล้วกัน”
“ส่วนที่เหลือตามอาจารย์มาใครมาช้าหักคะแนน!”
ทุกคนเดินตามอาจารย์ไปอย่างโอ้เอ้ มีเพียงเตโชที่สังเกตเห็นความไม่ปกติและคิดจะอยู่เป็นเพื่อนนับดาว
“เต!! ไปได้แล้ว!!” แต่ทว่ามะเหมี่ยว กลับลากเขาออกจากห้องไปเสียก่อน
...แล้วจะทำยังไงดี! เฮ้อ!...
นับดาวได้แต่ถอนหายใจไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมองอีกฝ่าย ขนาดนั่งห่างกันตั้งหลายเมตรยังรู้สึกถึงความเย็นชา สายตาเขาที่มองเธอมันมีลับลมคมในมันดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก!
พรึบ!!
ตึก ตึก ตึก
เมื่อเห็นหญิงสาวเอาแต่นั่งนิ่งสไนเปอร์เลยเป็นฝ่ายเข้าหาเธอเอง จากที่เป็นคนถูกล่าครั้งนี้เขาจะเป็นนักล่า และจะทำให้หญิงสาวสยบแทบเท้า เขาจะทำให้เธออ้อนวอนร้องขอชีวิต! สมกับความแค้นในใจที่สุมอก!
“นะ...นายเข้ามาทะ...ทำไม!” นับดาวพูดเสียงตะกุกตะกักเมื่อชายหนุ่มเดินตรงเข้ามาหาเธอ สายตาเกรี้ยวกราดคู่นั้น ที่มองเธอมันเลือดเย็นเหลือเกิน
หมับ!!
“ปะ...ปล่อย!”
มือสากคว้าจับแขนเรียวไว้แน่นเมื่อคนตัวเล็กคิดจะลุกหนี เพราะดูทรงแล้วจะไม่ปลอดภัย
ขนาดไม่เคยเจอหน้ากันเขายังจูบเธอเสียปากเจ่อแล้วตอนนี้อยู่ในห้องกันสองต่อสอง แล้ววันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรกนักศึกษาส่วนใหญ่ก็อยู่หอประชุม
ตึกคณะแทบจะไม่มีใครอยู่เลย
“ไม่อยากได้ฉันแล้วหรือไง!”
สไนเปอร์พูดเสียงเย็น แต่แฝงไปด้วยความดุดัน ดวงตาคู่ดำสนิทจ้องหน้าคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย
“พูดบ้าอะไร! ฉันอยากได้นายตอนไหน!”
“หน้าก็ไม่เคยเจอ! ชื่ออะไรก็ยังไม่รู้จัก!” นับดาวตอบอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
“ฮึ!”
“เล่นละครเก่งนิ!” แต่ชายหนุ่มกลับหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน
พรึบ!!
“อึก!!” กระชากแขนเรียวเล็กให้ลุกขึ้นจนร่างบางปลิวตามแรงกระชาก ส่งผลให้ใบหน้าหวานแนบชิดติดแผงอกแกร่ง
“วันนั้นเธอยังแก้ผ้าต่อหน้าฉันอยู่เลย”
เสียงกระซิบแผ่วเบา ทำเอาคนตัวเล็กในอ้อมแขนถึงกับตาเบิกกว้าง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั้น
“พูดบ้าอะไร!”
“ปล่อย!!” เธอพูดเสียงแข็งและคิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ ๆ
... หรือจะเป็นคนบ้าหนีออกมาจากโรงพยาบาลบ้า ถึงได้พูดอะไรบ้า ๆ แบบนี้ ฉันไม่เคยเจอเขามาก่อนแล้วเขาทำแบบนี้เพื่ออะไร?...
แต่เธอก็ได้แต่มองหน้าเขาด้วยความสงสัย!
บทล่าสุด
แค้นรักทาสสวาท Special episode
ตอนเช้า“ตื่นสายนะเรา”“เพราะใครล่ะ ดาวถึงตื่นสายแบบนี้ แล้วลูกล่ะคะไปไหนแล้ว”“ตื่นมาก็ถามหาแต่ลูกสนใจผัวบ้างไหม?” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันมองคนตัวเล็กที่ยังคงนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม“ก็ผัวอยู่ตรงนี้ ดาวไม่เห็นลูกก็ต้องถามหาลูกสิ พี่จะมางอแงทำไมกัน” นับดาวได้แต่ถอนหายใจพร้อมดันตัวลุกขึ้นนั่ง“หึ ต่อปากต่อคำเก่งนักนะ แบบนี้มันน่าเอา” สายตาเจ้าเล่ห์มองต่ำไปที่เป้ากางเกงตัวเอง“ลามก พี่หยุดลามกแล้วตอบดาวมาก่อนลูกไปไหน” นับดาวพูดจริงจัง“อยู่กับหม่าม้า เธอตื่นสายฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เลยพาลงไปเล่นข้างล่าง” มือหนาลูบที่หัวเมียแล้วเอาแต่ยิ้มกริ่ม“ยิ้มอะไรคะ พี่ดูแปลก ๆ นะดาวว่า” นับดาวพยายามจับผิดคนตรงหน้าที่เอาแต่ยิ้ม“ไปอาบน้ำพ่อกับตะวันรอนานแล้วนะ” เมื่อได้ยินพ่อของลูกพูดแบบนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเขาจะพาไปที่ไหนสักแห่ง“พี่จะพาดาวไปไหนเหรอ”“ไปอาบน้ำไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง ให้เวลา 20 นาทีเดี๋ยวไปเล่นกับลูกรอ” เขายักคิ้วกวน ๆ พร้อมจุ๊บปากบาง แล้วเดินออกจากห้องทันที นับดาวได้แต่ทำหน้าสงสัยก่อนจะหอบผ้าห่มเดินเข้าห้องน้ำ30 นาทีผ่านไป“ช้า” ทันทีที่เห็นเมียเดินมาคุณพ่อคนหล่อก็บ่นเสียงดุ“…….” แต่เม
แค้นรักทาสสวาท หญิงเดียวในดวงใจ (END) 83
“แดดดี้อยากจะขอบคุณเบบี๋ที่ทำให้ผู้ชายเลว ๆ คนนี้กลับตัวกลับใจ เป็นคนดี ขอบคุณที่เบบี๋ยอมไว้ใจฝากชีวิตไว้กับแด๊ด ขอบคุณที่มอบสิ่งมีค่าที่สุดให้แด๊ด” กันต์มองไปที่ลูกสาวทั้งสองคน พร้อมส่งยิ้มให้เมียรักที่มองหน้าเขาน้ำตาคลอด้วยความซึ้งใจ“แดดดี้ขอมอบเพลงนี้แทนความรู้สึกที่แด๊ดมีต่อเบบี๋” กันต์เดินเข้าไปนั่งลงคุกเข่าร้องเพลงต่อหน้าเมียสุดที่รัก พร้อมลูกสาวจอมแสบ อย่างญี่ปุ่นที่วิ่งเข้าไปกอดหอมพ่อเพื่อให้กำลังใจ‘ที่ผ่านมานานเท่าไรกาลเวลาไม่อาจลืมหัวใจเปลี่ยนไปจากเธอคงเป็นไปไม่ได้เมื่อใจผูกพันมีแต่เธอแม้จะนอนและฝัน ฉันมีแต่เธอเท่านั้นไม่อาจแบ่งใจเผื่อไว้ให้ใครใจเมื่อเจอเธอแล้ว เหมือนคนที่เจอจุดหมายเมื่อมีเธอไม่ต้องการใครเมื่อวานก็รัก วันนี้รักเธอพรุ่งนี้ก็รักเธอ เพราะใจที่มีเธอไม่มีอีกแล้ว ใครจะมาเข้าใจฉันได้ดีอย่างเธอตอบแทนเธอรักเดียวใจเดียว’“เบบี๋รักแดดดี้ ขอบคุณนะคะที่แดดดี้ทำทุกอย่างเพื่อเบบี๋กับลูก ๆ” เบบี๋พูดเสียงสะอื้น มันตื้นตันใจจนห้ามน้ำตาไม่ได้ ก่อนสี่คนพ่อแม่ลูกจะกอดหอม แสดงความรักอย่างไม่อายสายตาทุกสายตาที่มองแล้วได้แต่ยิ้มตาม“……” มีแต่สไนเปอร์นั่งทำหน้าขรึมไม่
แค้นรักทาสสวาท ครอบครัวตระกูลปืน 82
1 ชั่วโมงผ่านไป“แม่จ๋า พี่ตะวัน คุณตาขา” ร่างอ้วนกลมวิ่งเข้าไปกอดแม่ที่ประคองคุณตาเดินเข้าบ้าน“ไปดูลูกก่อน บ่นถึงเธอทั้งวัน” สไนเปอร์เดินเข้าไปประคองพ่อตาทันที“คิดถึงจังเลย วันนี้ภูพิงค์ของแม่จ๋าดื้อไหม” นับดาวยิ้มรับพร้อมเดินเข้าไปอุ้มลูกสาวตัวน้อยในชุดเจ้าหญิงสีชมพูน่ารัก“ไม่ค่ะ หนูเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซนเยย” แล้วทำไมต้องอ้อนขนาดนี้ด้วย แค่นี้แม่ก็หลงลูกไม่ไหวแล้ว“พี่ตะวันกอดหนูหน่อย” พร้อมอ้าแขนป้อม ๆ ยื่นไปหาพี่ชายอีกคน“คุณตาด้วยกอดหนูหน่อยคิดถึงคุณตาที่สุดในโลกเลย” พี่ชายกับคุณตาได้แต่มองหลานสาวตัวน้อยแล้วยิ้ม ก่อนจะกอดหอมกันพักใหญ่แล้วขึ้นไปพักบนห้องที่กันต์เตรียมไว้ให้“ยิ้มอะไรคะ แล้วภูผาล่ะ ตั้งแต่มาดาวยังไม่เห็นลูกเลย” นับดาวชะเง้อคอมองหาลูกชาย“อยู่กับพี่กันต์ โดนญี่ปุ่นลวนลามทั้งวัน” สไนเปอร์พูดอย่างเหนื่อยใจ พร้อมทำหน้าบูดบึ้งเพราะหวงลูกชาย“แม่จ๋าหนูหิวหม่ำแม่” ระหว่างที่พ่อกับแม่พูดถึงพี่ชายเด็กน้อยตัวอ้วนกลับงอแงเอาเสียดื้อ ๆ“อะไรกันคะ” นับดาวจับมือเล็กที่ล้วงเข้าไปในเสื้อพร้อมจ้องใบหน้าจิ้มลิ้มที่งัวเงีย“พี่เปอร์ลูกนอนกลางวันไหม”“……” สไนเปอร์ได้แต่ส่ายหัว เพร
แค้นรักทาสสวาท ครอบครัวตระกูลปืน 81
หลายวันผ่านไป“พี่กันต์พี่บอกลูกสาวพี่ให้หยุดวอแวลูกชายผมสักทีได้ไหมวะ” สไนเปอร์ที่เอาลูกขี่หลัง หลังเตรียมจัดงานปาร์ตี้เล็ก ๆ เซอร์ไพรส์เมียที่ออกไปรับพ่อกับน้องชาย บ่นพี่ชายที่ไล่วิ่งตามจับลูกสาวตัวแสบที่เอาแต่แกล้งคนนั้นกวนคนนี้ โดยเฉพาะภูผาลูกชายสุดที่รักพ่อเปอร์ ที่ตอนนี้กอดคอพ่อแน่นส่วนลูกสาวตัวอ้วน ๆ เล่นอยู่กับป้า ๆ หัวเราะคิกคักตามประสาผู้หญิง“เออ กูรู้แล้วไอ้เปอร์ กูก็ตามอยู่เนี่ย!”“ญี่ปุ่นแด๊ดไหว้ละ ลูกไปอยู่กับหม่ามี้ แด๊ดไม่ไหวแล้วนะ” กันต์มือเท้าเอวจ้องหน้าลูกสาว ที่ทำหน้านิ่งไม่ได้สนใจฟังที่พ่อพูดเลย“ภูผา เราไปวิ่งเล่นกันดีกว่าญี่ปุ่นไม่มีเพื่อนเลย พี่พาร์ทก็ไม่เล่นด้วยเอาแต่รักฟองเบียร์ น้องตอร์ชก็ไม่เล่นด้วยหยิกญี่ปุ่นตลอดเลย” เด็กน้อยทำหน้าน่าสงสาร“พอร์ช ลูกพอร์ช ไม่ใช่ตอร์ช คำอื่นแด๊ดก็เห็นหนูพูดชัดแล้วทำไมเรียกพอร์ชแบบนั้น” กันต์พูดอย่างเหนื่อยใจ“ตอร์ช ตอร์ช ญี่ปุ่นจะเรียกตอร์ช!!!!!”“เฮ้อ กูจะบ้าตายใครก็ได้เอาปืนมายิงกูที!!!” แต่ก็ทำได้แค่บ่น ท่องไว้กันต์ท่องไว้ ลูกกู ลูกกู ก็คือลูกกู แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวจะตายให้ได้ จะทำยังไงลูกสาวตัวน้อยจะเหมือนลูกคนอื่น
แค้นรักทาสสวาท พ่อจ๋าขี้งอแง 80
“กูยอมลูกมึงไอ้เปอร์ กูว่าญี่ปุ่นอ้อนแล้วลูกมึงสุดจริง” กันต์ได้แต่ยิ้มอย่างดีใจที่เห็นน้องชายมีวันนี้ มีความสุขเหมือนคนอื่นได้สักที“เข้าไปกราบหม่าม้าสิ ไม่ต้องกลัว” มือหนาลูบลงที่หัวแม่ของลูกอย่างห่วงใย พร้อมเดินจูงมือเมียเข้าไปกราบแม่“หม่าม้าขอโทษ อย่าไปไหนอีกนะ คงจะลำบากมากสินะผู้หญิงตัวคนเดียวเลี้ยงลูกเพียงลำพัง” เสียงพูดที่อ่อนโยนเต็มไปด้วยความรักความห่วงใย หลังจากที่คิดอะไรได้หลายอย่างและไม่ควรมองคนแค่ภายนอก มือบางลูบลงที่หัวนับดาวที่ได้แต่นั่งยิ้มด้วยความดีใจ ที่ในที่สุดเธอจะได้อยู่กับคนที่รัก“เปอร์ขอบคุณหม่าม้าที่ยอมรับในตัวนับดาว” สไนเปอร์โผเข้ากอดแม่ โดยมีพี่ทั้งสองคนนั่งมองแล้วยิ้ม“พอ ๆ ๆ ๆ จะดึงเศร้าทำไม” กันต์พูดแทรกขึ้น“ภูพิงค์มาหาลุงสิคะ ไหนดูสิไม่เจอกันนานมาให้ลุงกอดหน่อย มาค่ะคนสวยภูผาด้วย คืนนี้นอนบ้านลุงนะรู้ไหม” พร้อมผายมือเรียกหลานรักให้เข้าไปหา“ดีเลยค่ะ ญี่ปุ่นจะได้มีเพื่อน พี่พาร์ทด้วยนอนกับญี่ปุ่นนะคะ ญี่ปุ่นอยากมีเพื่อนเล่น” ไม่พูดเปล่าญี่ปุ่นเดินเข้าไปหาภูผาที่เอาแต่นั่งกอดอก มองหน้าญี่ปุ่นอย่างเบื่อหน่าย“ทำไมทำหน้าแบบนั้นลูก” สไนเปอร์จ้องหน้าลูกอย่างส
แค้นรักทาสสวาท พ่อจ๋าขี้งอแง 79
ตอนเช้า“แม่จ๋า” เด็กหญิงตัวน้อยงัวเงียตื่น คลานเข้าไปกอดแม่ที่ยังนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดคนตัวโต“ว่าไงคะ” ใบหน้าหวานคลี่ยิ้มให้ลูกน้อยตะแคงข้างกอดตัวอ้วนกลมแนบอก“พ่อจ๋าหนูล่ะ พ่อจ๋าไปไหน” เด็กน้อยงอแงเรียกหาพ่อทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตา“พ่อจ๋าอยู่นี่ครับมาหาพ่อมา ภูผาด้วยมาให้พ่อนอนกอดหน่อย” สไนเปอร์ยิ้มรับพร้อมอ้าแขนรับลูก“หนูจะนอนตรงนี้” เด็กหญิงตัวอ้วน ลุกขึ้นไปนอนบนตัวพ่อ“ภูพิงค์น้องตัวหนักเดี๋ยวพ่อก็หายใจไม่ออกเหมือนพี่หรอก”“พ่อจ๋า พี่ภูผาว่าหนูอ้วน” เมื่อได้ยินพี่ชายพูดแบบนั้นใบหน้าจิ้มลิ้มก็บูดบึ้งทันที“พี่ไม่ได้ว่าสักหน่อย” เมื่อเห็นน้องงอนพี่ชายก็ได้แต่ถอนหายใจ เห็นแบบนี้คนเป็นพ่อกับแม่ก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้“ชิ หนูงอนแย้ว พี่ภูผาต้องง้อหนูเยย”“พ่อจ๋า วันนี้พ่อจ๋าพาไปหาคุณตาหน่อยนะคะ” แต่ไม่ทันไรกลับเปลี่ยนเรื่องพูดเสียงเจื้อยแจ้วเรื่องอื่นลืมว่าตัวเองกำลังงอนพี่ชายเอาเสียดื้อ ๆ“ครับพ่อจ๋าพาไปแน่นอน แต่ขอพ่อจ๋านอนกอดภูพิงค์กับภูผาให้หายคิดถึงก่อน” ท่อนแขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กของลูกทั้งสองคนไว้แนบอก ทำเอานับดาวได้แต่นั่งมองมันตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูกบ้านกันต์หลังจากที่พาลูกและ
