Share
บทที่ 367
Related chapter
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 368
“ไสหัวไป!”ชายหน้าบากตะคอกบริกรทุกคนตกใจกลัวจนสีหน้าซีดเซียว แล้วรีบวิ่งไปที่บันได วิ่งลงไปชั้นล่างราวกับว่ากำลังวิ่งเอาชีวิตรอดเซียวเป่ยก็วิ่งเข้ามาจากประตูพอดี พอเห็นบริกรสาวสองสามคนวิ่งลงมาชั้นล่างอย่างตื่นตระหนก ก็เขม่นตา แล้วถามอย่างกังวลใจว่า “เมื่อกี้เสียงกรี๊ดอยู่ชั้นไหน?”บริกรสาวเหล่านั้นหวาดกลัวเป็นอย่างมาก และมองไปทางบันไดด้วยสายตาด้วยความอกสั่นขวัญแขวนทันใดนั้น!เสียงกรีดร้องโหยหวนหนึ่ง ก็ดังมาจากบันไดจากนั้น ร่างคนที่เปื้อนเลือดร่างหนึ่ง ก็กลิ้งลงมาจากบันได จนไปถึงห้องโถงใหญ่เลือดสีแดงสด ย้อมกระเบื้องสีขาวของห้องโถงและบันไดจนเป็นสีแดงพนักงานและแขกทุกคนที่อยู่ในห้องโถง ต่างก็ตกใจกลัวจนตัวสั่นสะท้าน แล้วกรีดร้องกันระนาวเซียวเป่ยตาเบิกมองออกไป!“ซู...หว่าน?”ในขณะนั้น หลังจากที่ได้เห็นร่างนั้น เซียวเป่ยก็สั่นไปทั้งตัว ดวงตาของเขาหรี่ลง และรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา!เป็นซูหว่าน!ทำไมถึงเป็นแบบนี้?เซียวเป่ยในตอนนี้ เป็นเหมือนเสือดุร้ายที่ลงมาจากภูเขา เสียงดังฟรึ่บ พุ่งไปที่ตรงหน้าซูหว่าน แล้วอุ้มหญิงสาวที่จวนจะตายอยู่บนพื้นไว้ในอ้อมแ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 369
สายตาที่ชายหน้าบากมองเซียวเป่ย แฝงไปด้วยความดูถูกและโกรธเคืองคนที่กล้าช่วยคนที่เป็นปรปักษ์กับคุณหนู ช่างมุทะลุจริงๆ!“กล้าช่วยคนที่เป็นปรปักษ์กับคุณหนู ไอ้หนุ่ม แกมีกี่ชีวิตเหรอ?!”ชายหน้าบากเป็นตะโกนด้วยความโกรธ และไม่พอใจเป็นอย่างมาก!“อาการบาดเจ็บทั้งหมดของเธอแกเป็นคนทำเหรอ?”สายตาของเซียวเป่ยเย็นชา ราวกับว่าเป็นยมทูต จ้องมองชายหน้าบากที่กำลังเดินลงมาจากบันไดทีละขั้นแววตานั้น เหมือนกับการจ้องมองคนตาย“ฉันเป็นคนทำ” ชายหน้าบากเยาะเย้ยด้วยสีหน้าที่ดุร้าย แล้วถามว่า: “ทำไม แกอยากจะแก้แค้นเหรอ? ไอ้หนุ่ม แกก็ไม่ดูเลยว่าที่นี่มันที่ไหน ฉันขอแนะนำว่า อย่าพยายามทำตัวเหมือนฮีโร่!”“ไม่เช่นนั้น ไม่แค่แกคนเดียวเท่านั้น คนในครอบครัวของแก ญาติและเพื่อนพ้องของแก จะต้องชดใช้ด้วยความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส เพราะพฤติกรรมโง่ๆของแกในวันนี้!”เซียวเป่ยกำหมัดเอาไว้แน่น รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวโหมกระหน่ำไปทั่วร่างกาย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “กล้าแตะต้องอดีตภรรยาของฉัน พวกแกสมควรตาย!”เมื่อชายหน้าบากได้ยินดังนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป จากนั้นก็เยาะเย้ยอย่างสนุกสนานว่า: “ที่แท้แกก็คือเซี
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 370
ทันใดนั้น เขารู้สึกชาไปทั้งตัว นอนอยู่บนพื้น ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ทำได้แค่มองเซียวเป่ยหยิบกริชขึ้นมาจากบนพื้น แล้วเดินเข้าไปหาเขา“แก แกแตะต้องฉันไม่ได้นะ!”“ฉันมาจากตระกูลหลี่ในเมืองหลวงของมณฑลเชียวนะ!"“ถ้ากล้าแตะต้องฉัน คุณหนูของฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่!”ชายหน้าบากตะโกนสีหน้าของเซียวเป่ยเคร่งขรึม แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ตระกูลหลี่ในเมืองหลวงของมณฑล ขอบคุณที่เตือนฉันนะ?”“แต่ทุกบาดแผลบนร่างกายของหว่านเอ๋อร์ แกจะต้องได้รับประสบการณ์เป็นสิบเท่า!”พอพูดจบ ก็มีเสียงดังแคว่ก!เซียวเป่ยยกมือขึ้น กรีดหน้าของชายหน้าบากจนเป็นบาดแผลที่น่ากลัวทันใดนั้น ผิวหนังก็เต็มไปด้วยแผลเหวอะหวะ และมีเลือดไหลออกมา“โอ๊ย……”ชายหน้าบากส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนออกมาทันที และตะโกน: “ไอ้เวร! ไอ้สารเลว! ฉันเป็นคนของตระกูลหลี่ในเมืองหลวงของมณฑลเชียวนะ! คุณหนูของฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่!”“บอกฉันหน่อย ว่าทำไม! ฉันไม่เคยทำให้ตระกูลหลี่ในเมืองหลวงของมณฑลขุ่นเคืองใจ จึงไม่รู้ว่าทำไมคุณหนูของแกถึงได้ลงมือกับอดีตภรรยาของฉันรุนแรงขนาดนี้”เซียวเป่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาชายหน้าบากลังเลเล็กน้อยแคว่ก!ใช้กริ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 371
ภายในร้านขายของชำของชายชราผู้แปลกประหลาดเซียวเป่ยมองซูหว่านที่กำลังนอนคว่ำอยู่บนเตียง และแผ่นหลังเต็มไปด้วยบาดแผลที่เปื้อนเลือด ในใจรู้สึกเจ็บปวด และเสียใจอย่างมากแผ่นหลังที่เดิมทีขาวไร้ที่ติ ตอนนี้กลับกลายเป็นน่าเกลียดน่ากลัวแก้มที่สวยสดงดงามของซูหว่าน ก็ถูกมีดกรีดเละเทะเช่นกันและทั้งหมดนี้ เป็นเพราะเขาเซียวเป่ยเซียวเป่ยรู้สึกผิด และเสียใจอย่างมากแม้ว่าเขาและซูหว่านจะหย่าร้างกันแล้ว แต่ยังไงก็อยู่กินฉันสามีภรรยากันมาสามปี ใช่ว่าจะตัดก็ตัดได้ง่ายๆบางครั้ง คนเราก็มีความซับซ้อนมากทั้งๆที่ในใจคิดแบบนี้ แต่สิ่งที่พูดออกไป กลับเป็นอีกอย่างเซียวเป่ยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ นัยน์ตาของเขาก็เริ่มชัดเจนขึ้น และก็เปลี่ยนไปเป็นสงบนิ่งไม่ว่าจะยังไง สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการรักษาอาการบาดเจ็บของ ซูหว่านที่ประตู ชายชราแปลกหน้าเหลือบมองสักครู่ ส่ายหัวอย่างจนใจแล้วกล่าวพร้อมถอนหายใจว่า: “คุณน่ะ มีความรักที่ลึกซึ้ง พรหมลิขิตของคุณกับซูหว่าน คงจะไม่จบลงง่ายขนาดนั้นหรอก”หลังจากพึมพำไปครู่หนึ่ง ชายชราผู้แปลกประหลาดก็หันหลังกลับแล้วจากไป และทิ้งท้ายไว้ว่า: “ผมจะไปทำยามาให้คุณ”เมื่อ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 372
ยาตัวนี้ สามารถฟื้นฟูกล้ามเนื้อที่ตายแล้ว และขจัดรอยแผลเป็นได้แค่ทา ก็จะไม่ทิ้งรอยแผลเป็นใดๆเลยครึ่งวันต่อมาซูหว่านที่ตื่นจากการหลับใหล ก็ลุกขึ้นมาทันที เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่อยู่บนตัวยังไม่หายดี จึงเปล่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดตอนนี้ รู้สึกไม่คุ้นชินเป็นอย่างมากนี่คือที่ไหนกันเนี่ย?ซูหว่านรู้สึกสับสนเล็กน้อย แล้วก้มศีรษะมองลงไปที่เสื้อเชิ้ตสีขาวหลวมๆที่อยู่บนตัวของตนเองนี่เป็นเสื้อผ้าผู้ชาย?แล้วเสื้อผ้าของฉันล่ะ?ใครเปลี่ยนเสื้อให้ฉัน?ทันใดนั้น ซูหว่านก็เริ่มกังวลใจ เธอบีบเสื้อผ้าบนหน้าอกของเธอเอาไว้แน่น เหมือนกระต่ายขาวตัวน้อยที่หวาดกลัว จากนั้นก็กระโดดลงจากเตียง และคิดที่จะวิ่งออกไปแต่เนื่องจากบาดเจ็บสาหัสจนเกินไป ระหว่างที่ล้มลงไปที่พื้น บาดแผลที่แผ่นหลังของเธอ จึงฉีกขาดอีกครั้ง เธอจึงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและล้มลงกับพื้นทันทีที่ประตู เซียวเป่ยเดินเข้ามาพร้อมกับยาหนึ่งถ้วย เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ก็วางถ้วยยาลงอย่างวิตกกังวล แล้วรีบเข้าไป ช่วยพยุงซูหว่านที่อยู่บนพื้นขึ้นมาแล้วถามว่า “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”ซูหว่านเลิกคิ้ว ทันทีที่เธอเห็นเซียวเป
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 373
เซียวเป่ยรู้สึกจนใจเล็กน้อย กล่าวพึมพำว่า:“ใช่ว่าผมจะไม่เคยเห็นมาก่อน”“หันกลับไปสิ!” ซูหว่านตะโกน ลำคอเปลี่ยนไปเป็นสีแดงเซียวเป่ยไม่มีทางเลือก จึงทำได้แค่หันกลับไปจากนั้น ก็มีเสียงเปลื้องผ้าก็ดังมาจากด้านหลังหลังจากนั้นไม่นาน ซูหว่านก็พูดด้วยความโกรธว่า: “ฉัน ฉันถอดเสร็จแล้ว คุณหันกลับมาเถอะ...”เซียวเป่ยพ่นลมหายใจออกมาทางปาก หันกลับมา ก็เห็นซูหว่านที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงทั้งแผ่นหลัง หันหน้าเข้าหาตนเองรูปร่างที่เว้าโค้ง ช่างทำให้คนหลงใหลมากจริงๆถึงแม้จะเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น แต่ก็ดีขึ้นกว่าตอนก่อนหน้านี้มากเมื่อเซียวเป่ยเห็นรอยแผลเป็นเหล่านี้ ความโกรธในใจที่สงบลงแล้ว ก็ระเบิดออกมาอีกครั้งเขาเดินไป นั่งอยู่ที่ข้างเตียง แล้วใช้ยาทาแผลฉีกขาดที่อยู่บนหลังของซูหว่านอย่างระมัดระวัง“ซี๊ดซี๊ด...”ซูหว่านอดไม่ได้ที่จะครางออกมาเล็กน้อย ทำให้เซียวเป่ยรู้สึกฟุ้งซ่านเล็กน้อยซูหว่านก็รู้ว่ามันไม่ดีที่ตนเองจะเปล่งเสียงแบบนี้ออกมา จึงจำเป็นต้องกัดฟันแต่ว่า ทุกครั้งที่เซียวเป่ยทายาบนหลังของตนเอง เธอก็รู้สึกชาไปทั้งตัวโดยเฉพาะตัวยา ตอนที่ทาลงไปที่แผล จะรู้สึกเย็น และสบายมากเซีย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 374
“เฮ้อ ถ้าเด็กคนนี้เงยหน้าขึ้น จะไม่มีใครกดหัวเขาลงได้”..........ในขณะเดียวกันลานเล็กๆที่บ้านพักชั่วคราวของหลี่เซียงเหลียน“คุณหนู เกิดเรื่องขึ้นแล้ว!”ลูกน้องคนหนึ่ง รีบวิ่งเข้าไปในลานบ้านอย่างเร่งรีบ ศีรษะเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น แล้วตะโกนบอกหลี่เซียงเหลียนที่ยังคงนั่งจิบชาอยู่ในลานบ้าน“ดูลุกลี้ลุกลน! เกิดอะไรขึ้น? ท้องฟ้าจะถล่มลงมาหรือยังไง!”หลี่เซียงเหลียนกล่าวตำหนิลูกน้องก็โค้งคำนับ แล้วกล่าวอย่างหวาดกลัวว่า: “คุณหนู พ่อบ้านหลิวกลับมาแล้ว เพียงแต่ว่า...”“หลิวเหมิ่ง?เขาอยู่ไหน?”หลี่เซียงเหลียนถามพร้อมขมวดคิ้ว“อยู่ ข้างนอก...” ลูกน้องตอบกลับอย่างสั่นเทาเมื่อหลี่เซียงเหลียนเห็นดังนี้ ก็รู้สึกใจไม่ดี รีบลุกขึ้น แล้วรีบไปที่ประตูทันทีพอมาถึงประตู แล้วเห็นภาพเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า หลี่เซียงเหลียนก็ตกใจจนตัวสั่น ถอยหลังไปสองสามก้าว ด้วยสีหน้าที่ซีดเซียว!มีชายคนหนึ่งนอนอยู่บนพื้น เลือดท่วมกาย มองไม่ออกเลยว่าเป็นใครหายใจรวยริน ดูไปแล้วเหมือนกำลังจะตาย“เขาเป็นใคร? รีบพาเขาออกไปเร็ว!” หลี่เซียงเหลียนตะคอกลูกน้องตอบอย่างรวดเร็วว่า:“คุณหนู เขาคือพ่อบ้านหลิว ...”“
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 375
คนหลายสิบคนนี้ก็กระโดดออกมา ด้วยท่าทางที่ดุร้าย และมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม!มีดมาเชเต้ที่อยู่ภายในมือ ต่างก็เปล่งแสงวาววับ“ฟันเขาซะ!”หนึ่งในคนที่อยู่ในนั้นตะโกนออกมาภายในชั่วพริบตาเดียว ลูกน้องที่สวมชุดดำหลายสิบคน ต่างก็พุ่งเข้าไปหาเซียวเป่ย ราวกับเสือร้ายกำลังกระโจนเข้าไปหาอาหาร พร้อมแกว่งมีดมาเชเต้ที่อยู่ในมือสีหน้าของเซียวเป่ยเต็มไปด้วยความเฉยเมยและไร้ซึ่งความหวาดกลัว มองลูกน้องเหล่านี้แกว่งมีดมาเชเต้แล้วพุ่งเข้ามาจากทั่วทุกสารทิศ โดยไม่ตกใจเลยแม้แต่น้อยเขาดูดบุหรี่อย่างนิ่งสงบ พ่นควันบุหรี่ออกมา จากนั้นก็ใช้มือดีด ก้นบุหรี่ที่ติดไฟ ยิงออกไป ราวกับว่าเป็นกระสุน ด้วยเสียงดังฟรึ่บ โจมตีไปที่ศีรษะของคนที่กำลังพุ่งมีดมาเชเต้มาที่เขาเสียงดังฟรึ่บ!เมื่อมีดมาเชเต้เล่มนั้นถูกก้นบุหรี่โจมตี ก็หักลงไปในทันทีหลังจากนั้น ก็มีเสียงก็ดังพรึ่บ เซียวเป่ยพับเก็บร่ม ใช้มือถือร่มสีดำเอาไว้ แล้วใช้เท้าถีบไปที่พื้นอย่างแรง จนเกิดเสียงดังพลั่ก ราวกับเป็นเสือร้าย ที่กำลังจะพุ่งออกไป!ปังปังปัง!หลังจากนั้น ทุกคนต่างก็พากันล้มอย่างระเนระนาดลูกน้องในชุดสีดำหลายสิบคน ยังไม่ทั
Latest chapter
