บทที่ 371

ภายในร้านขายของชำของชายชราผู้แปลกประหลาด

เซียวเป่ยมองซูหว่านที่กำลังนอนคว่ำอยู่บนเตียง และแผ่นหลังเต็มไปด้วยบาดแผลที่เปื้อนเลือด ในใจรู้สึกเจ็บปวด และเสียใจอย่างมาก

แผ่นหลังที่เดิมทีขาวไร้ที่ติ ตอนนี้กลับกลายเป็นน่าเกลียดน่ากลัว

แก้มที่สวยสดงดงามของซูหว่าน ก็ถูกมีดกรีดเละเทะเช่นกัน

และทั้งหมดนี้ เป็นเพราะเขาเซียวเป่ย

เซียวเป่ยรู้สึกผิด และเสียใจอย่างมาก

แม้ว่าเขาและซูหว่านจะหย่าร้างกันแล้ว แต่ยังไงก็อยู่กินฉันสามีภรรยากันมาสามปี ใช่ว่าจะตัดก็ตัดได้ง่ายๆ

บางครั้ง คนเราก็มีความซับซ้อนมาก

ทั้งๆที่ในใจคิดแบบนี้ แต่สิ่งที่พูดออกไป กลับเป็นอีกอย่าง

เซียวเป่ยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ นัยน์ตาของเขาก็เริ่มชัดเจนขึ้น และก็เปลี่ยนไปเป็นสงบนิ่ง

ไม่ว่าจะยังไง สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการรักษาอาการบาดเจ็บของ ซูหว่าน

ที่ประตู ชายชราแปลกหน้าเหลือบมองสักครู่ ส่ายหัวอย่างจนใจแล้วกล่าวพร้อมถอนหายใจว่า: “คุณน่ะ มีความรักที่ลึกซึ้ง พรหมลิขิตของคุณกับซูหว่าน คงจะไม่จบลงง่ายขนาดนั้นหรอก”

หลังจากพึมพำไปครู่หนึ่ง ชายชราผู้แปลกประหลาดก็หันหลังกลับแล้วจากไป และทิ้งท้ายไว้ว่า: “ผมจะไปทำยามาให้คุณ”

เมื่อ