EP7...ถึงจะรัก แต่ยังคบกันไม่ได้

“แด๊ด...” เธอไม่รู้หรอกว่าการริลองในครั้งนี้มันจะสร้างความผิดพลาดหรือกลายเป็นบทเรียนครั้งใหญ่ในชีวิตกันแน่ แต่สิ่งที่เธอรู้แน่แก่ใจก็คือ เธอต้องการมันอย่างจริงจังและจริงใจที่สุด เธอต้องการเขาเข้ามาในชีวิตของเธอ เธอต้องการ...

“หนูษา...แด๊ดจะคลั่งตายแล้ว” เขาเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยจิ้มลิ้มซึ่งอยู่ในอารมณ์เคลิบเคลิ้ม สาวน้อยยิ้มหวานให้เขาแล้วแอ่นอกขึ้นป้อนปากร้อน พร้อมกับสวมกอดศีรษะของเขาไว้ ปากของเขาจึงละเลงจูบแบบไม่ยั้ง ตะโบมโลมไล้ทรวงอกหอมหวานอย่างกระหืดกระหาย ผ่านเสื้อสีขาวและบราเซียลูกไม้สีเนื้อที่ปกป้องเต้าตูมโตเอาไว้อย่างปลอดภัย

“มันเป็นของแดดดี้ค่ะ เป็นของแดดดี้” ดวงตาสวยปรือมองเพดานห้อง แอ่นอกป้อนปากเขาอย่างเต็มใจ ริมฝีปากหนารูปกระจับจูบไล้ไถถูไปทั่ว แรงสัมผัสจากภายนอกส่งผลให้ทรวงเต้าร้อนฉ่าไปด้วยความใคร่ ยอดปทุมถันถูกกระตุ้นจนมันตื่นตัวขึ้นมา...

ริมฝีปากหนาตักตวงทรวงสาว กายแกร่งในชุดคลุมสีขาวทาบทับร่างสวยระทวยอ่อนในชุดนักเรียนมัธยม ลำร้อนแสนดุแข็งปั๊กบดเบียดบนน่องสาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ สาวน้อยรู้สึกได้ถึงท่อนดุ ซึ่งมีผลให้ร่องสวาทของเธอสยิวซ่าน ขนลุกขนชันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

เธออดคิดไม่ได้ว่าหากมันเข้ามาสิงสู่ในร่างกายของเธอ อนุภาพของมันจะร้ายแรงแค่ไหน อิทธิฤทธิ์ของมันจะทำให้เธอทรมานเพียงใด...

“หนูษา...แด๊ดไม่ไหวแล้ว...” เขากระซิบเสียงแหบพร่า ห้วงหายใจติดขัดด้วยอารมณ์ราคะ ดวงตาคมดุแฝงความร้อนแรงจ้องดวงหน้าแดงก่ำของสาวน้อยด้วยความกระหาย ความต้องการทางเพศของเขาคงจวนเจียนระเบิดเต็มที แต่มันจำเป็นที่เขาจะต้องระงับความรู้สึกและอารมณ์ทั้งหมดไว้แค่นี้

“ทำสิคะแดดดี้ ทำเลย...” เธอพร้อมจะเป็นของเขามาตั้งแต่เกิดแล้วนี่นา เขาเองก็น่ารู้ แต่เขากลับผละตัวออกทั้งที่ลำร้อนกำลังผงาด กระหายจะสอดใส่เต็มที่แล้วขยับตัวไปนั่งที่ริมโซฟาแทน

ศลิษาลุกขึ้นนั่งอย่างขัดใจ มองเขาตาขวางข้น ข่วนได้ก็จะข่วนเลยนาทีนี้ “หยุดทำไมคะแดดดี้”

“หนูษากลับห้องไปก่อนได้มั้ย ตอนนี้เลย” เพราะหากเจ้าหล่อนยังไม่ยอมกลับไป เขาได้เสียผู้ใหญ่แน่

“ไม่ค่ะ ทำไมต้องกลับ คืนนี้หนูจะอยู่ที่ห้องของแดดดี้จนถึงเช้าเลยค่ะ” เจ้าหล่อนดื้อตาใสเหมือนที่เคยเป็น เพราะรู้ว่ายังไงเขาก็ยอมเธอตลอด แต่ครั้งนี้กลับไม่เหมือนกับทุกครั้งน่ะสิ

“แด๊ดบอกให้กลับห้องไง” เขาหมายถึงห้องพักในคอนโดหรูแห่งนี้นั่นแหละ เขาเองเป็นคนซื้อห้องนี้ให้เป็นของขวัญวันเกิดปีที่ 16 ของสาวน้อย หรือเมื่อ2ปีที่แล้ว

ศลิษาทำหน้าเง้างอนใส่ แต่เข้ามาสวมกอดกายแกร่งไว้แน่นด้วยความรัก ทำใจเขาแทบกระเจิง “แดดดี้ใจร้ายจัง ทั้งจูบทั้งหอม ทำให้หนูหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว แต่กลับไล่กันแบบนี้”

“มันไม่ควรน่ะสิ เข้าใจมั้ย” เขาพูดเสียงกระซิบ รับรู้ถึงเต้าอกนุ่มนิ่มที่เบียดชิดลำตัว

“ยังไงคะ” ถามกระเง้ากระงอด

“ก็เรายังเด็ก”

“คำก็เด็กสองคำก็เด็ก คอยดูนะ หนูจะทำให้แดดดี้รู้ว่าหนูไม่เด็กแล้ว หนูจะกลับไปตามที่แดดดี้สั่ง แต่จะไม่กลับห้องตัวเองหรอกค่ะ แต่หนูจะไปหาพี่พีที่ห้องแทน ดีมั้ยคะ?”