Masuk“ไปเก็บของ ฉันจะไปส่ง” แล้วก็เป็นไปตามที่คาด ลูเซียสสั่งด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “ไม่มีอะไรที่ฉันต้องเอาไป ฉันมาแต่ตัวก็ควรจะไปแต่ตัว” จอมใจพยายามค้นหาความรักในดวงตาคู่นั้น กลับเจอแต่ความว่างเปล่า หรือมันอาจจะไม่มีตั้งแต่แรกแล้วก็ได้ เพียงคิดแค่นั้นหัวใจก็บีบเค้นจนแทบกระอักเลือด “คุณจะปล่อยฉันไปจริงเหรอ” ถามเพราะไม่เชื่อในสิ่งที่หูได้ยิน ทำไมถึงรู้สึกใจหายก็ไม่รู้ เวลาที่ต้องจากกันมันช่างเดินทางมาถึงเร็วนัก ต่อแต่นี้ไปทุกอย่างคงจะไม่เป็นเหมือนเดิม ไม่สิมันต้องไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม ไม่มีอีกแล้วช่วงเวลาดีๆ กับคนที่ตัวเองรัก มันจบลงไปตั้งแต่วันที่เขาไม่เชื่อใจเธอ “ทำไม ทำหน้างงทำไม หรือว่าติดใจในรสสวาทของฉัน แต่เสียใจนะ ฉันสะอิดสะเอียนเธอเต็มทน” ยักไหล่ด้วยท่าทางไม่ยี่หระ มองเธอเหมือนของไร้ค่าไร้ราคา ที่ไม่มีชีวิตจิตใจ พออยากได้ก็บังคับอย่างเลือดเย็น พอเบื่อก็ถีบหัวส่งอย่างเฉยเมย “คุณไม่จำเป็นต้องเอาเครื่องไปส่งฉันหรอก แค่ให้เรือไปส่งฉันที่ฝั่งก็พอ”
Lihat lebih banyakโรงแรมแกรนด์ โอเปร่า
ย่านบอร์ดเวย์ มหานครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
ท่ามกลางความเจริญของเมืองที่ดาษดื่นไปด้วยตึกระฟ้า ยังมีโรงแรมเก่าแก่ทว่าโอ่อ่าและหรูหรา ซึ่งรังสรรค์ขึ้นด้วยการผสมผสานระหว่างสถาปัตยกรรมสมัยเก่าและสมัยใหม่ได้อย่างลงตัว ถูกจัดให้อยู่ในอันดับหนึ่งในสิบของโรงแรมที่ได้รับความนิยมสูงสุดจากลูกค้าและนักท่องเที่ยว จากนิตยสารแนะนำที่กิน ที่เที่ยวและที่พักชั้นนำของโลก โรงแรมแห่งนี้ตั้งอยู่ ณ ใจกลางกรุงนิวยอร์กซิตี้ มหานครเอกและเมืองที่เจริญที่สุดในโลก
แค่ชื่อของโรงแรมก็บ่งบอกและการันตีได้เป็นอย่างดีแล้วว่า เป็นสถานที่จัดแสดงโอเปร่าขึ้นชื่อของอเมริกา บางคนเรียกที่นี่ว่าโอเปร่าเฮาส์ ซึ่งโอเปร่าเฮาส์ที่ว่านี้หาใช่โรงอุปรากรที่ซิดนีย์ ของประเทศออสเตรเลียแต่อย่างใด การแสดงโอเปร่าของทางโรงแรมแกรนด์ โอเปร่า จัดขึ้นเพื่อต้อนรับแขกที่เข้าพักโรงแรมและผู้ที่ชื่นชอบศิลปะการแสดงแขนงนี้จากทั่วทุกมุมโลก จะมีให้ชมกันในวันหยุดสุดสัปดาห์ของทุกอาทิตย์ ทุกรอบที่มีการแสดงบัตรจะถูกขายจนหมดเกลี้ยง ฉะนั้นโอเปร่าจึงถือเป็นตัวชูโรงของโรงแรมชื่อดังแห่งนี้
วันนี้เป็นต้นสัปดาห์จึงไม่มีการจัดแสดงโอเปร่า ทำให้บรรยากาศภายในโรงแรมลดความคึกคักลงไปบ้างเล็กน้อย แต่ถึงกระนั้นแขกที่มาใช้บริการก็ยังหนาตาอยู่ไม่สร่างซา โดยเฉพาะในเวลาทานอาหารค่ำเช่นนี้ ห้องอาหารของโรงแรมคราคร่ำไปด้วยแขกระดับวีไอพี ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นผู้ลากมากดี เศรษฐี ไฮโซ และคนมีชื่อเสียงในแวดวงสังคม บางคนก็แต่งตัวมาโชว์ฐานะ อวดร่ำอวดรวย ไม่ต่างอะไรกับตู้เพชรเคลื่อนที่ มองแล้วชวนให้นึกขันอยู่ไม่น้อย
ขณะนี้จอมใจ ยอดหญิง วิศวกรสาวชาวไทย กำลังนั่งทานอาหารค่ำร่วมกับหนุ่มหล่อ ที่คอยเทียวไล้เทียวขื่อเธอตลอดระยะเวลาสามเดือนที่ผ่านมา…โดมินิก ลิเบอรี มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อ เสเพลย์บอยชาวอังกฤษ ผู้ย้ายถิ่นฐานมาตั้งรกรากและทำธุรกิจที่อเมริกา และเป็นคู่ค้ารายสำคัญของวาเลนติอาโน่ กรุ๊ป เขารู้จักกับจอมใจเมื่อสามเดือนที่แล้ว ผ่านทางงานที่ต้องติดต่อกันอยู่เป็นประจำ แค่แรกพบโดมินิกก็รู้สึกถูกชะตากับหญิงสาว และยิ่งได้ใกล้ชิดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเกิดความหลงใหลในความเป็นตัวตนของเธอมากเท่านั้น
อาหารเลิศรสบวกกับบรรยากาศแสนจะโรแมนติก คลอเคล้าด้วยดนตรีแจ๊สสุดคลาสสิค อันเกิดจากฝีมือการบรรเลงขั้นเทพของศิลปินร่วมสมัยผู้มีชื่อเสียงกระฉ่อน และเป็นที่กล่าวขานของคนทั่วโลกอยู่ในขณะนี้ เสียงอันไพเราะเพราะพริ้งจากบทเพลงที่กำลังบรรเลง เป็นตัวเรียกน้ำย่อยเสริมความอยากอาหารให้หลายๆ คนในห้องอาหารอันหรูหราแห่งนี้ การละเลียดอาหารช้าๆ ไปพร้อมกับการฟังเพลงในจังหวะเบาๆ มันช่างเป็นอะไรที่น่าอภิรมย์สำหรับหลายคนในที่นี้ยิ่งนัก ยิ่งถ้าได้ไวน์ชั้นดีมาขึ้นโต๊ะด้วยแล้ว นี่มันสวรรค์บนดินชัดๆ บ้างก็มีคู่รักออกไปเต้นรำโอบกอดและซบไหล่กันซึมซับบรรยากาศอันน่าจดจำ แต่จอมใจกลับไม่มีความรู้สึกเหล่านั้นเลยแม้แต่กระผีกเดียว
ใช่ว่าเธอจะขาดสุนทรียภาพทางอารมณ์ ตรงกันข้าม เธอเองก็ชื่นชอบการฟังเพลงอยู่ไม่น้อย ถึงแม้ว่าแจ๊สจะไม่ใช่หนึ่งในประเภทดนตรีที่เธอพิสมัยก็ตาม ซึ่งเหตุผลที่ทำให้ทุกอย่างดูกร่อย ก็มาจากการมาทานข้าวกับคนที่เธอให้คำจำกัดความแค่คำว่าเพื่อน ไม่มีทางจะขยับสถานะมาเป็นเพื่อนรู้ใจหรือในนามของคำว่าแฟนอย่างโดมินิก ใช่ว่าเธอจะไม่เคยไปไหนมาไหนกับเขาตามลำพัง แต่มาวันนี้มันกลับดูแตกต่าง บรรยากาศชวนให้รู้สึกอึดอัดและกระอักกระอ่วนในเวลาเดียวกัน ตอนแรกที่ชายหนุ่มชวนมาดินเนอร์ใจหนึ่งสาวแสบก็อยากจะปฏิเสธ แต่ก็กลัวว่าพ่อหนุ่มหล่อจะเสียใจจึงได้ตกปากรับคำด้วยภาวะจำยอม
ก่อนหน้านี้จอมใจได้ไปเรียนรู้งานที่สำนักงานใหญ่ ณ กรุงโรม ประเทศอิตาลี เป็นเวลาหกเดือน แล้วนำความรู้ที่ได้กลับมาต่อยอดร่วมกับทีมงานที่อเมริกา พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทางจนหมดแล้ว เธอก็ทำเรื่องขอย้ายไปประจำการที่บริษัทแม่ในอิตาลีทันที โดยให้เหตุผลว่าอยากจะลองทำอะไรที่มันแปลกใหม่ดูบ้าง ประจวบเหมาะกับทางบริษัทแม่กำลังจะมีโปรเจคใหญ่เกี่ยวกับการวางโครงข่ายเซลล์เชื้อเพลิงที่ไนจีเรีย หัวหน้าของเธอจึงไม่คิดจะคัดค้านหรือเหนี่ยวรั้งลูกน้องเอาไว้ เพราะเห็นว่าคนมากความสามารถและมุมานะอย่างจอมใจ ยังมีโอกาสที่จะก้าวหน้าในสายงานได้อีกเยอะ หากเธอได้ทำงานในด้านที่ตัวเองถนัด
และเหตุผลสำคัญอีกประการหนึ่ง ที่ทำให้จอมใจตัดสินใจว่าจะย้ายไปทำงานที่อิตาลีอย่างแน่นอน ก็คือพ่อหนุ่มหล่อที่กำลังนั่งละเลียดอาหารร่วมโต๊ะกับเธออยู่ ณ ขณะนี้นั่นเอง จอมใจไม่ใช่คนโง่ จึงรู้ว่าที่โดมินิกเข้ามาตีสนิทและคอยมารับมาส่ง บ้างก็ชวนไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนัง ไปดูอเมริกันฟุตบอลในสุดสัปดาห์ ทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นเพราะเขาแอบมีใจให้เธอ ซึ่งชายหนุ่มก็เลือกที่จะแสดงออกด้วยการกระทำมากกว่าคำพูด
จอมใจยอมรับว่าเมื่อได้รู้จักกับโดมินิก ชีวิตของเธอก็มีสีสันกว่าแต่ก่อนมากโข เขาทำให้วันหยุดสุดสัปดาห์อันน่าเบื่อกลายเป็นวันที่น่าตื่นเต้นมาตลอดระยะเวลาสามเดือน พาไปเปิดประสบการณ์ใหม่ๆ ในสิ่งที่เธอไม่คิดว่าตัวเองจะได้ทำในชีวิตนี้ แต่เขาก็เป็นได้แค่เพื่อนที่ดีคนหนึ่งสำหรับเธอเท่านั้น เพราะสาวแสบไม่คิดจะเปิดใจรับชายใดเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต ไม่ว่าจะในตอนนี้หรือในอนาคตวันข้างหน้า เด็กกำพร้าไร้ญาติอย่างเธออยู่คนเดียวมาเนิ่นนานจนชินชา เกินกว่าจะหาใครมาร่วมเดินทางเคียงข้างเสียแล้ว
“จอมคุณจะย้ายไปทำงานที่อิตาลีจริงเหรอครับ” โดมินิกเอ่ยเสียงขรึม ใบหน้าหล่อเหลาตามแบบฉบับผู้ดีอังกฤษฉายแววอาลัยอาวรณ์อย่างเห็นได้ชัด รู้สึกเสียดายที่ตัวเองมาเจอเธอช้าไป หากพบกันตั้งแต่หญิงสาวมาทำงานที่อเมริกาใหม่ๆ ไม่แน่ว่าตอนนี้ทั้งสองอาจจะเป็นแฟนกันไปแล้วก็ได้
“ค่ะดอม ฉันอยากลองทำอะไรที่มันท้าทายดูบ้าง และคิดว่าที่อิตาลีคงจะสนองความต้องการของฉันได้ไม่มากก็น้อย” จอมใจพยักหน้าหงึกหงัก ทำเสียงงึมงำเพราะยังมีข้าวอยู่เต็มปาก จนเขาอดที่จะอมยิ้มด้วยความเอ็นดูไม่ได้ และนี่ก็เป็นเสน่ห์เฉพาะตัวอีกอย่างหนึ่งของเธอที่ทำให้เขาหลงใหล ความเป็นธรรมชาติที่ไม่เคยได้สัมผัสจากผู้หญิงคนไหนมาก่อน ทำให้หนุ่มเพลย์บอยคิดจะลองคบหาอย่างจริงจังกับสาวเจ้าดูซักตั้ง
เห็นร่างบางกำลังจะก้าวขาพ้นประตูบริษัท เขาจะไม่ยอมให้เธอเดินลอยหน้าจากไปโดยที่ยังไม่ได้สั่งสอนและเอาคืน คิดได้ดังนั้น ร่างใหญ่ก็ผุดลุกขึ้น เป็นเหตุให้ลูกน้องคู่ใจลุกตามเจ้านายโดยอัตโนมัติ แฟรงค์กำลังจะก้าวขาตามกลับต้องชะงักเมื่อโดนสายตาดุปรามเอาไว้“เดี๋ยวก่อน” เจ้าของร่างใหญ่วิ่งตามมาทันที่ทางเดินแคบๆ ข้างบริษัท ถือวิสาสะคว้าหมับเข้าที่ข้อมือน้อยของสาวแสบจอมใจไม่พอใจเป็นอย่างมากที่ตัวเองโดนฉวยข้อมือจากคนเบื้องหลัง ใครกันนะที่บังอาจมากระตุกต่อมน้ำโหขาโหด ไวเท่าความคิด ใบหน้าบึ้งตึงหันขวับกลับมา แล้วจิกตาลงมองมือใหญ่ที่กุมมือเธออยู่ ค่อยๆ เงยหน้ามองเจ้าของมืออย่างมีชั้นเชิง ไม่กระโตกกระตาก แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง แต่ยังไม่ได้พูดอะไรเขาก็โพล่งขึ้นซะก่อน“เธอมาทำอะไรที่นี่ยัยเด็กปากจัด” ลูเซียสเริ่มลงมือคิดบัญชีกับเธอทันที สายตาคมปลาบมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของคนตัวเล็กอย่างเหยียดๆ“อ้าว…นึกว่าใคร ที่แท้ก็คุณเอวยาวนั่นเอง” ไม่น่าเชื่อว่าโลกมันจะกลมได้ขนาดนี้ อยู่ดีๆ ก็นำพาให้เธอได้มาปะทะกับผู้ชายไร้มารยาทอีกหน“ว่าไงคะคุณ ยังอัดอั้นเพราะไม่ได้ปลดปล่อยจากวันนั้นอยู่เหรอ ถึงได้เที่ยวมาระรานคนอื
“หน้าด้านไม่หน้าด้านฉันไม่รู้ รู้แต่ว่าฉันอยากได้คุณ และต้องเป็นคุณเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่จะมาเป็นทั้งสามีและพ่อของลูกฉัน” บังคับไม่ให้เสียงสั่น พยายามกล้ำกลืนฝืนทนซ่อนความเสียใจไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบตึง“หากเธอยังคิดจะแต่งงานกับฉัน สิ่งที่เธอจะได้จากฉันไม่ใช่ทะเบียนสมรส แต่มันคือความเป็นผัว ที่ฉันจะยัดเยียดให้สาสมกับความร่านของเธอ”โดมินิกกระชากเสียงแข็งตอกใส่หน้าคาร่า แล้วร่างผึ่งผายก็เดินจากไป โดยไม่คิดที่จะสนใจเสียงร้องไห้กระซิกของคนที่โดนทำร้ายจิตใจอย่างแสนสาหัสอยู่เบื้องหลังสามวันหลังจากย้ายมาที่อิตาลี จอมใจก็เพิ่งจะเข้าบริษัทมารายงานตัวกับหัวหน้าแผนก แต่ก็ยังไม่ได้ทำงานอะไร เพราะหน้าที่ของเธอจะต้องผ่านองค์ประชุมให้ท่านประธานและท่านรองประธานพิจารณาเสียก่อน และก็แว่วๆ มาว่าเธอจะได้ร่วมทำงานในโปรเจคใหญ่ ที่มีท่านรองประธานเข้ามาคุมงานอย่างละเอียดโดยตรง เมื่อยังไม่มีอะไรทำเป็นชิ้นเป็นอัน หัวหน้าของเธอจึงบอกให้กลับไปพักผ่อน แล้วค่อยมาเริ่มงานในอาทิตย์หน้า“ไม่มีอะไรทำ งั้นไปหายัยน้ำผึ้งดีกว่า” คนที่กำลังเซ็งจัดพึมพำกับตัวเองแผ่วเบา แววตาดูสดใสและมีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันตาว่าแล้วมือเรี
“พี่ดอมมีอะไรจะพูดกับคาร่าเหรอคะ หรือทนคิดถึงคาร่าไม่ไหว จนต้องลากออกมาอยู่กันตามลำพังถึงที่นี่” คนถูกลากออกมาเปิดประเด็นสนทนาขึ้นก่อน เพราะทนแรงกดดันจากความอึดอัดไม่ไหว ยิ่งเห็นเขาหันหลังให้และกำหมัดแน่นเธอยิ่งเหมือนจะหายใจไม่ออก“เฮอะ…อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยแม่คุณ แค่ฉันใช้อากาศหายใจร่วมกับเธอเพียงเสี้ยวนาที มันก็น่าสะอิดสะเอียนมากพอแล้ว” โดมินิกใช้วาจาเชือดเฉือนจิตใจคนฟังอย่างร้ายกาจ คาร่าเจ็บจี๊ดไปถึงขั้วหัวใจ จนอยากจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนั้น แต่เธอก็ทำอย่างใจคิดไม่ได้ หัวใจไม่รักดีมันเป็นของเขาซะแล้ว“งั้น…พี่ดอมก็คงลำบากหน่อยนะคะ ที่จะต้องใช้อากาศหายใจร่วมกับคาร่าไปตลอดชีวิต เพราะคาร่าจะเกาะแบบไม่ปล่อยแน่” ทั้งที่เจ็บแปลบในอกกับวาจากระแทกแดกดัน คาร่าก็ยังปั้นหน้ายิ้มหน้าระรื่น ก่อนจะใช้วาจาจัดจ้านโต้ตอบอย่างทัดเทียมกัน“คิดเหรอว่าฉันจะแต่งงานกับผู้หญิงอย่างเธอ ฝันสูงไปแล้วมั้งแม่คุณ” โดมินิกเค้นเสียงอย่างขุ่นข้องหมองใจ ไม่รู้ว่าเธอจะอะไรกับเขานัก ทั้งที่เขาออกจะแสดงชัดเจนว่าไม่ต้องการเธอมาเป็นเมีย แต่แม่คุณยังตามตอแยเขาอย่างหน้าด้านๆ ผู้หญิงประเภทนี้หรือที่เขาจะเอามาเป็นแม่ของลูก
คฤหาสน์ลิเบอรีขณะนี้คาร่ากำลังเฝ้ารอโดมินิกอย่างใจจดใจจ่อ เธอบินมาหาคู่หมั้นหนุ่มที่อเมริกาได้สองวันแล้ว แต่ก็ไม่เห็นแม้เงาของโดมินิก จนคุณนายซาร่า ลิเบอรี มารดาของชายหนุ่ม ต้องโทรไปตามพ่อลูกชายตัวดีให้มาหาว่าที่ลูกสะใภ้ของนางที่บ้าน โดยการออกคำสั่งอย่างเผด็จการ เมื่อมารดาสุดที่รักแต่ทว่าโหดยื่นคำขาดมาแบบนี้มีหรือเพลย์บอยหนุ่มจะไม่ยอมทำตามโดยดุษฎีระหว่างที่รออยู่นั้นคาร่าก็ลุกเดินไปเดินมา ชะเง้อชะแง้เฝ้าแต่แลรอคอยจนคอจะยาวไปถึงหน้าประตู บ้างก็วิ่งออกไปหน้าบ้าน ไม่นานก็กลับมานั่งลงแนบข้างมารดาของโดมินิก“ใจเย็นๆ นะลูกเดี๋ยวพี่เขาก็มาแล้ว” ประมุขของบ้านวัยห้าสิบปลายๆ ที่ยังคงเค้าความสวยสง่าเอาไว้ไม่เสื่อมคลาย เอ่ยเหมือนให้กำลังใจว่าที่สะใภ้ พลางตบเบาๆ บนหลังมือที่กำลังบีบกันแน่น“ค่ะคุณป้า” เจ้าของดวงหน้ากระจ่างใสรับคำโดยการพยักหน้าน้อยๆ ตอนนี้บอกไม่ได้ว่าคาร่ารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบหน้าคู่หมั้นหนุ่ม หรือหวาดหวั่นว่าเขาจะไม่กลับบ้านกันแน่ ความรู้สึกทั้งสองกำลังดาหน้ากันเข้ามา แต่ไม่รู้ว่าอันไหนมีน้ำหนักมากกว่ากันในเวลานี้ไม่นานความหวังของคนรอก็เป็นจริง เมื่อมีเสียงรถเคลื่อนตัวมาด้วย
“ลองไปทำงานที่บริษัทผมดูไหม เผื่อมันจะเป็นอะไรที่ท้าทายสำหรับคุณบ้าง” คนไม่อยากจากสาวที่ตัวเองแอบปลื้มชักชวนด้วยท่าทางกระตือรือร้น เพียงหวังว่าข้อเสนอของตน จะสามารถเหนี่ยวรั้งสาวเอเชียร่างเล็กแต่ใจใหญ่ให้อยู่ทำงานที่อเมริกาต่อไปอีก“โอ๊ย…อย่าเลยค่ะ ฉันไม่อยากทำให้งานคุณเสียหาย ยัยจอมคนนี้ยิ่งมือบอนอยู่ด้วยสิ” จอมใจเข้าใจในคำพูดของอีกฝ่ายในทันที ว่าเขาอยากจะให้เธอเปลี่ยนใจอยู่ที่นี่ต่อไป จึงตอบกลับอย่างติดตลก เพื่อดับความตึงเครียดที่กำลังก่อตัวขึ้นลูกย่อมๆ“เฮ้อ…งั้นเราก็คงต้องไกลกันจริงๆ แล้วสินะ” ระบายลมหายใจออกมาแรงๆ โดมินิกรู้ดีว่าหากจอมใจได้ลั่นวาจาหรือตัดสินใจไปแล้ว ไม่มีทางที่เธอจะล้มเลิกความตั้งใจง่ายๆ แน่ ฉะนั้นสิ่งที่เขาพอทำได้ในตอนนี้คือยอมรับในการตัดสินใจของเธอ ปล่อยเธอไปก่อน แต่เขาจะไม่ยอมปล่อยให้เธอหลุดมือไปอย่างเด็ดขาด“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นล่ะค่ะ” จอมใจพูดโดยไม่มองหน้าคู่สนทนา แสร้งทำทีเป็นสนใจอาหารที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้า จนเขาอดที่จะน้อยใจไม่ได้ ตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยเลยสักครั้งที่หญิงสาวจะแสดงให้เขารู้ว่า เธอยอมแง้มหัวใจดวงแกร่งเปิดรับเขาบ้างแล้ว“ผมจะพยายามหาเวลา
โรงแรมแกรนด์ โอเปร่า ย่านบอร์ดเวย์ มหานครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกาท่ามกลางความเจริญของเมืองที่ดาษดื่นไปด้วยตึกระฟ้า ยังมีโรงแรมเก่าแก่ทว่าโอ่อ่าและหรูหรา ซึ่งรังสรรค์ขึ้นด้วยการผสมผสานระหว่างสถาปัตยกรรมสมัยเก่าและสมัยใหม่ได้อย่างลงตัว ถูกจัดให้อยู่ในอันดับหนึ่งในสิบของโรงแรมที่ได้รับความนิยมสูงสุดจากลูกค้าและนักท่องเที่ยว จากนิตยสารแนะนำที่กิน ที่เที่ยวและที่พักชั้นนำของโลก โรงแรมแห่งนี้ตั้งอยู่ ณ ใจกลางกรุงนิวยอร์กซิตี้ มหานครเอกและเมืองที่เจริญที่สุดในโลก แค่ชื่อของโรงแรมก็บ่งบอกและการันตีได้เป็นอย่างดีแล้วว่า เป็นสถานที่จัดแสดงโอเปร่าขึ้นชื่อของอเมริกา บางคนเรียกที่นี่ว่าโอเปร่าเฮาส์ ซึ่งโอเปร่าเฮาส์ที่ว่านี้หาใช่โรงอุปรากรที่ซิดนีย์ ของประเทศออสเตรเลียแต่อย่างใด การแสดงโอเปร่าของทางโรงแรมแกรนด์ โอเปร่า จัดขึ้นเพื่อต้อนรับแขกที่เข้าพักโรงแรมและผู้ที่ชื่นชอบศิลปะการแสดงแขนงนี้จากทั่วทุกมุมโลก จะมีให้ชมกันในวันหยุดสุดสัปดาห์ของทุกอาทิตย์ ทุกรอบที่มีการแสดงบัตรจะถูกขายจนหมดเกลี้ยง ฉะนั้นโอเปร่าจึงถือเป็นตัวชูโรงของโรงแรมชื่อดังแห่งนี้ วันนี้เป็นต้นสัปดาห์จึงไม่มีการจัดแสดงโอเปร่า ท






Komen