Share

บทที่ 1417

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
ตำแหน่งเดิมที่หยวนตั๋วถูกมัดอยู่ ตอนนี้เหลือเพียงเชือกเท่านั้น

รุ่ยอ๋องตำหนิตนเอง

“เป็นความผิดของข้าเอง!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่โทษใครเลย

ตอนนั้นสถานการณ์ซับซ้อน ไม่มีผู้ใดสามารถรับประกันได้ว่าทุกอย่างจะราบรื่น

อีกทั้ง ยากที่จะคาดเดาได้ว่า หยวนตั๋วจะถูกช่วยเหลือ

นางนั่งยอง ๆ ลงไปเพื่อตรวจสอบร่องรอยรอบด้าน พบรอยเท้าซึ่งไม่ใช่ของรุ่ยอ๋อง และยังมีรอยเท้าของคนอื่นอีกหลายรอย

เห็นได้ชัดว่า ทันทีที่เขาจากไป ก็มีกก็มีคนมาช่วยหยวนตั๋ว เมื่อสังเกตจากทิศทางของรอยเท้า พบว่ามุ่งหน้าไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้

เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยเสียงลุ่มลึก

“คงจะเป็นชาวแคว้นตงซาน”

ตอนนี้ยังไม่สายที่จะตามทัน

นางรีบขึ้นหลังม้า กำชับรุ่ยอ๋องก่อนจากไป “คุ้มกันพวกฝ่าบาทกลับไปก่อน!”

พลันตวัดแส้ม้าออกไปทันที

รุ่ยอ๋องยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น คิ้วขมวดแน่น

ให้ฮองเฮาไล่ตามไปเพียงลำพัง จะดีหรือ?

อย่างไรก็ตาม เขาย้อนกลับไปก่อนดีกว่า

ระหว่างทางเขาได้พบกับหลิวหวาและองครักษ์อื่น ๆ รวมถึงพวกจางฉี่หยาง

“ท่านอ๋อง!” หลิวหวาเป็นคนแรกที่แสดงความเคารพ

ก่อนหน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1581

    เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้ว ซ่งหลีไม่อยู่แคว้นซีหนี่ว์หรือ?นางรีบถามเวยเฉียงทันที“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”เฟิ่งเวยเฉียงฝืนยิ้มออกมา“พี่หญิง มันไม่ได้รุนแรงเหมือนที่ท่านคิด“เขาคิดถึงพ่อแม่ จึงกลับไปเยี่ยมสองผู้เฒ่าที่แคว้นหนานฉี“ก่อนปีใหม่ยังส่งจดหมายมาให้ข้า บอกว่าบิดาของเขาป่วย เขาจึงยังไปไหนไม่ได้”เฟิ่งจิ่วเหยียนถามอีก“ระหว่างพวกเจ้า ไม่ได้มีความบาดหมางกันจริงหรือ?”นางรู้สึกได้ว่า ยามที่เวยเฉียงเอ่ยถึงซ่งหลี ไม่ได้หวานซึ้งเหมือนในวันวาน เหลือเพียงความหม่นหมองและเลื่อนลอยเฟิ่งเวยเฉียงไม่ได้ตอบคำถามทันที กลับหันไปมองทางเฉียวเอ๋อร์เฉียวเอ๋อร์ค่อนข้างมีไหวพริบ จึงพูดทันที“ข้ายังมีการบ้านอีก!” แม่นางน้อยพูดจบก็หนีไปเฟิ่งเวยเฉียงถึงได้บอกความจริงกับพี่หญิง “พี่หญิงก็รู้ ในเมื่อข้ารับเลี้ยงเฉียวเอ๋อร์แล้ว ก็ไม่อยากให้พี่ใหญ่มารบกวนพวกข้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเฉียวเอ๋อร์“พี่ใหญ่ดึงดันจะอยู่ในแคว้นซีหนี่ว์ไม่ยอมไปไหน ข้าทำเป็นหลับตาข้างเดียวมาตลอด แต่เขาก็ยังมารบกวนเฉียวเอ๋อร์ ผ่านทางซ่งหลีเป็นประจำ ถึงขนาดอยากเจอเฉียวเอ๋อร์“ซ่งหลีจิตใจดี ข้ารู้“ข้าจึงไม่ห้ามที่เขา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1580

    เฟิ่งเวยเฉียงเป็นประมุขแคว้นซีหนี่ว์มาหลายปี ไม่ใช่แม่นางน้อยที่ไม่ทันโลกผู้นั้นอีกแล้วเรื่องในแคว้น นางจัดการได้คล่องมือขึ้นทุกวันทว่านางผูกพันกับพี่หญิงและแคว้นหนานฉีเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงไม่เคยคิดว่า ทั้งสองแคว้นจะอยู่ในตำแหน่งปรปักษ์กันวันนี้จู่ ๆ พี่หญิงก็ถามเช่นนี้ จึงทำให้นางกระสับกระส่ายอยู่ไม่สุขสีหน้าของเฟิ่งเวยเฉียงเปลี่ยนไปเล็กน้อย “พี่หญิง ท่านคงไม่ถามคำถามนี้อย่างไร้ต้นสายปลายเหตุแน่นอน“แคว้นหนานฉี…มีเจตนายกทัพมาใช่หรือไม่?”นางก็ว่า ทำไมจู่ ๆ พี่หญิงถึงมารักษาครรภ์ที่แคว้นซีหนี่ว์ต้องมีเรื่องภายในเกิดขึ้นแน่ ๆ!เฟิ่งจิ่วเหยียนวางถ้วยยาลง พูดอย่างหนักแน่น“ปัจจุบัน ความสนใจของแคว้นหนานฉีอยู่ที่ทางตะวันออกและทางใต้“แต่อีกสิบปี หากแคว้นซีหนี่ว์ไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะมาปกป้อง แม้ไม่ใช่แคว้นหนานฉี ก็จะถูกแคว้นอื่นจับตามอง”ลำคอของเฟิ่งเวยเฉียงแห้งผาก“ต้องเป็นแบบนี้เท่านั้นหรือ? ต้องสู้กันอย่างเดียวหรือ?”นางไม่เข้าใจทุกแคว้นใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ?เฟิ่งจิ่วเหยียนมองออกไปนอกตำหนัก “สัตว์ป่าแย่งชิงอาณาเขตกันโดยกำเนิด มนุษย์เองก็เป็นเช่น

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1579

    คุกหลวง ขันทีประกาศราชโองการเสร็จ กลับไม่เห็นคนในห้องขังมีปฏิกิริยาใด ๆเขาเค้นเสียงย้ำเตือน“แม่ทัพหยวน ฝ่าบาทคืนตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ให้แก่ท่าน ให้ท่านรีบออกเดินทาง นำทหารต้านศัตรู ท่านยังไม่รีบลุกขึ้นมารับราชโองการอีกหรือ?”หยวนจั้นแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน หันหลังให้ประตูห้องขัง นอนราบบนพื้นที่ปูด้วยฟางแห้ง ๆ ไม่ส่งเสียงพูดสิ่งใด ราวกับเป็นเพียงแค่โคนตมกองหนึ่ง“แม่ทัพหยวน! ท่านจะขัดราชโองการไม่ปฏิบัติตามหรือ!”ในตอนนี้เอง รัชทายาทก็เข้ามาเขาส่งสายตาให้ข้าหลวงที่เข้ามาส่งราชโองการออกไปที่แห่งนี้จึงเหลือเพียงเขากับหยวนจั้นสองคน ไม่มีคำพูดอะไรที่พูดไม่ได้“หลายเดือนแล้ว เจ้ายังคิดไม่ได้อีกหรือ ยังคิดแต่เรื่องอยากตายหรือไร?“เจ้าไม่อยากแต่งเข้าเป็นเขยตระกูลเฉินเพื่อเอาตัวรอด ข้ากับปู่ของเจ้าก็ไม่บังคับเจ้า ครั้งนี้เสด็จพ่อยอมฝ่าฝืนความเห็นขุนนางทั้งหลายเพื่อใช้งานเจ้า นับว่าเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายของเจ้าแล้ว“หยวนจั้น! ลุกขึ้นมาซะ!”หยวนจั้นยิ้มเยาะ “องค์ชายคิดว่า ข้าควรรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณกับคนที่ฆ่าครอบครัวของข้า และขอบคุณที่เขาใช้งานข้าหรือ?”รัชทายาทขมวดคิ้วเล็กน้อย “อย

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1578

    ช่วงนี้เซียวอวี้ยุ่งมาก กังวลว่าเรื่องเหล่านี้จะกระทบต่อครรภ์ของจิ่วเหยียน และความสัมพันธ์ของพวกเขาเขาเอ่ย “ออกนอกวัง…ออกนอกวังก็ดีเหมือนกัน ทางจื้อจ้ายจวีเงียบสงบดี”จื้อจ้ายจวีเป็นสถานที่ที่เขาซื้อไว้ เป็นที่อยู่อาศัยนอกวังที่มอบให้นางเขารู้ นางไม่ชอบอยู่ในวังตลอดเวลาทว่าถึงจะเป็นจื้อจ้ายจวี ก็ยังอยู่ในขอบเขตการปกครองของเขาเขาสามารถรับรองความปลอดภัยของนางได้เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดอย่างเรียบนิ่ง “หม่อมฉันอยากไปแคว้นซีหนี่ว์”หัวใจของเซียวอวี้หนักอึ้งจากนั้นเขาจับมือของนาง พูดเสียงอบอุ่น“คิดถึงพวกน้องสาวของเจ้าหรือ? ไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนี้ รอหนานเจียงสงบลง เจ้าก็คลอดลูกเสร็จพอดี แล้วเราจะไปกับเจ้าด้วย”เฟิ่งจิ่วเหยียนส่ายหน้า“ครั้งนี้ หม่อมฉันจะพาพวกอาหลิ่นไปด้วย“มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น ท่านถึงจะสามารถทำใจให้สงบไม่วอกแวก”แววตาของเซียวอวี้เปลี่ยนไปเล็กน้อย “จิ่วเหยียน เหตุใดเจ้าต้องทำเช่นนี้? พวกเจ้าไปกันหมด เรามีแต่จะยิ่งไม่มีสมาธิ หากแค่รักษาครรภ์ จื้อจ้ายจวีก็เหมาะสมอย่างมาก”เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดตรงไปตรงมา“ไม่ใช่เพียงการรักษาครรภ์”นางจดจ้องบุรุษตรงหน้า ท่าทีเด็ด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1577

    ณ ตำหนักจื้อเฉินทันทีที่เฟิ่งจิ่วเหยียนมาถึง บุตรชายทั้งสองก็โผเข้ามาในอ้อมแขนของนางแต่ทันใดนั้นด้านหลังก็มี “กรงเล็บปีศาจ” ยื่นออกมา คว้าคอเสื้อด้านหลังของพวกเขาไว้ แล้วดึงพวกเขากลับไป“มาวุ่นวายอะไรกันอยู่ตรงนี้ เสด็จแม่พวกเจ้ามาหาเสด็จพ่ออย่างเราต่างหาก” เซียวอวี้ส่งเด็กทั้งสองคนไปให้แม่นม ให้พวกนางพาเหล่าองค์ชายไปที่ตำหนักด้านข้างเฟิ่งจิ่วเหยียนมองสำรวจเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความเป็นห่วงเขาเอาแต่ส่ายศีรษะ“ผู้ใดตื่นตระหนกไม่ดูตาม้าตาเรือ จนทำให้เจ้าต้องตกใจ?”“ไม่ได้รับบาดเจ็บหรือเพคะ?” เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเซียวอวี้หัวเราะเสียงใส: “เราดูอ่อนแอเพียงนั้นเชียวหรือ? วางใจเถอะ เราปลอดภัยดี”ขณะพูดยังหมุนตัวรอบหนึ่งต่อหน้านาง และเอ่ยด้วยท่าทีหยอกล้อ“หรือจะให้เราถอดเสื้อผ้าออก ให้เจ้าตรวจดูอย่างละเอียดสักรอบดีหรือไม่?”เมื่อเฟิ่งจิ่วเหยียนมั่นใจว่าเขาไม่เป็นอะไร จิตใจก็สงบลงเขาจับมือนางให้นั่งลง “นักฆ่าพวกนั้นไม่สามารถเข้าใกล้ตัวเราได้ ตอนนี้กำลังถูกสอบสวนอยู่ แต่เป็นไปได้ว่าจะเป็นคนที่เซียวเหิงส่งมา เจ้านั่นเริ่มจะอยู่ไม่นิ่งแล้ว”เฟิ่งจิ่วเหยียนย้อนถาม: “เพราะเหต

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1576

    ในท้องพระโรง เหล่าขุนนางตกใจเป็นอย่างมาก“หนานเจียงมิใช่กำลังโจมตีต้าเซี่ยอยู่หรือ? แล้วอ้อมมาโจมตีแคว้นตงซานตั้งแต่เมื่อใด?!”“หรือว่าต้าเซี่ยถูกยึดครองจนหมดแล้ว?”“ไม่ใช่! น่าจะเป็นหนานเจียงอ้อมมาทางทิศตะวันออกของต้าเซี่ย แล้วโจมตีชายแดนใต้ของเรา!”ทหารที่มารายงานข่าวคุกเข่าอยู่บนพื้น เอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนใจ“ฝ่าบาท! โปรดส่งกำลังทหารไปโดยเร็วเถิด! หากช้ากว่านี้จะไม่ทันการแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”บนบัลลังก์มังกร ฮ่องเต้ทรงมีสีหน้าคร่ำเคร่ง พลางตะคอกด้วยความโมโห“ทหารชายแดนสืบข่าวสถานการณ์ของศัตรูประสาอะไร! พวกเขาจึงบุกมาถึงหน้าประตูได้! ถึงแม้เราจะส่งกำลังเสริมไปตอนนี้ ก็สายเกินไปแล้ว!”ทหารผู้นั้นมีสีหน้าทุกข์ใจ“ขอกราบทูลฝ่าบาท ตั้งแต่ต้าเซี่ยถูกโจมตีเมืองจนแตกพ่ายติดต่อกัน แม่ทัพก็ได้ส่งสายลับไปแล้ว เพียงแต่...เพียงแต่ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่า กองทัพศัตรูที่เห็นชัดว่ายังอยู่ในเขตแดนต้าเซี่ย จู่ ๆ จะมาปรากฏตัวในแคว้นตงซานของพวกเราอย่างไม่มีที่มาที่ไป พวกสายลับจึงไม่อาจสืบหาต้นตอได้เลย...”เสนาบดีผู้หนึ่งในนั้นก้าวมาข้างหน้า“ฝ่าบาท ต้องเป็น ‘ใยแมงมุม’! ชาวหนานเจียงเหล่านั้น จะต้องใช้เส้น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status