LOGINShare
บทที่ 155
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1699
เฟิ่งจิ่วเหยียนสุขุมใจเย็น“ใช้พิษต้านพิษ”“หม่อมฉันพาเขาไปให้เสียวอู่ ให้เสียวอู่กล่อมหลับไปแล้ว”เซียวอวี้เพิ่งจะโล่งใจ ทันใดนั้นหัวใจก็กระตุกขึ้นมาอีกครั้งลูกชายของเขา ไม่วางใจให้เสียวอู่ดูแล อย่างไร เสียวอู่เองยังดูแลตัวเองไม่ได้เฟิ่งจิ่วเหยียนมองออกถึงความกังวลของเซียวอวี้ จึงวางมือลงบนบ่าของเขา“ดึกมากแล้ว พักผ่อนเถอะ “เป็นเพราะท่านคอยตามใจอาลี่ เอาแต่ใจทุกอย่าง ในฐานะองค์ชาย จะอ่อนไหวเช่นนี้ไม่ได้“อาหลิ่นยังสามารถแยกจากพวกเรา ไปนอนเองได้แล้ว”เซียวอวี้ฝืนพูดโน้มน้าวตัวเอง“ก็จริง ถือว่าเป็นการฝึกฝนเขา”ในเวลาเดียวกันเมืองหลวง ภายในวังแม่นมกำลังคอยดูแลล้างหน้าล้างตาให้รัชทายาทน้อย อย่างไม่กล้าละเลยอาหลิ่นเปลี่ยนสวมชุดนอน ปีนขึ้นเตียงเอง นอนลง ดึงผ้าห่มคลุมตัว สองมือวางลงบนหน้าอก ตบปลอบตัวเองเบา ๆ“อาหลิ่นว่าง่าย นอนหลับ…”แม่นมทั้งสงสารทั้งอยากหัวเราะฝ่าบาทกับฮองเฮาออกจากวังไปหนึ่งเดือนกว่า รัชทายาทคิดถึงจนแทบเพ้อไปแล้วความจริงต่อให้พาองค์ชายอีกคนไปด้วย ก็จะเป็นอะไรไปเล่า?แม่นมแอบเช็ดน้ำตา แล้วหันตัวเดินออกจากห้องบรรทมด้านนอกตำหนัก หนิงเฟยเห็นแม่น
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1698
หยวนจั้นไม่ได้ตัดสินใจในทันทีหลังอาหาร ท่านผู้เฒ่าหยวนเรียกหยวนจั้นไปคุยด้วยตามลำพัง“อาจั้น เจ้ากับข้าต่างก็รู้ดีว่า แคว้นตงซานไม่มีทางหวนกลับมาได้อีกแล้ว“สิ่งที่ผ่านไปแล้ว เป็นอุปสรรคของเจ้าได้ แต่ไม่ควรเป็นกรงขังผูกมัดชีวิตของเจ้าตระกูลหยวนเลี้ยงเจ้าเติบโตมาขนาดนี้ หากเจ้ายังยอมรับข้าที่เป็นท่านปู่คนนี้ ก็จงฟังข้า ลงเขาไปกับฮ่องเต้ฉี ทำในสิ่งที่เจ้าควรทำ”แววตาหยวนจั้นแฝงไปด้วยความเจ็บปวด “ท่านปู่ ข้าไม่วางใจ…ไม่วางใจมอบท่านไว้กับเสียวอู่”สีหน้าท่านผู้เฒ่าหยวนฉายแววลังเล“แค่ก ๆ ต้าอู่คนนั้น นิสัยออกจะเหมือนเด็กจริง“แต่เจ้าวางใจได้“ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบสุขบนภูเขาหวูหยา ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี“เอาล่ะ เรื่องของเจ้าก็ตัดสินใจเช่นนี้เถิด! จะเอาอย่างต้าอู่ที่เอาแต่เรื่อยเปื่อย ไร้ความสำเร็จเลยสักอย่างไม่ได้…”เวลานี้ เสียวอู่โผล่มาอย่างกะทันหัน“ท่านตา ท่านชมหยวนจั้นก็ช่างเถอะ แต่ไยต้องว่าข้าเสีย ๆ หาย ๆ ด้วยเล่า!“ข้าเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรือ?”หากไม่มีเขา ยังไม่รู้ว่าทั้งสองคนจะมีชีวิตอยู่อย่างไรท่านผู้เฒ่าหยวนหันศีรษะไปอย่างเชื่องช้า“เจ้ามาทำไม?”เสียวอู่หั
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1697
เสียวอู่หันกลับไปมองหยวนจั้น“หา? เจ้าเป็นคนโง่หรือ? ข้าแค่พูดเปรียบเทียบ เจ้าฟังไม่เข้าใจหรือ? ก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้เจ้าไปกินจริง ๆ...”เซียวอวี้ตะคอกด้วยความโมโห“พอได้แล้ว! อย่าให้ข้าได้ยินคำนั้นอีก!”มุมปากของเสวียนหลิงเฟิงมีรอยยิ้ม“เสียวอู่ ข้าจะบอกเจ้าว่า ตอนเจ้ายังเด็ก... ก็เคยกินสิ่งนั้นจริง ๆ”เสียวอู่: ?!!“ท่านอาจารย์! ท่าน... ท่านคงไม่ได้โกหกข้ากระมัง!”เวลานั้น ศิษย์คนหนึ่งที่อยู่ตรงลานกว้างก็ยืนยันเช่นเดียวกัน“เสียวอู่ เป็นความจริง!“ข้าเห็นกับตาตัวเอง!“ตอนนั้นเจ้ายังเด็กมาก ยังเดินไม่ได้เลย วันนั้นเจ้าถ่ายหนักใส่เบาะนอนยาว พวกเรากลับมาจากการฝึก ก็เห็นเจ้าใช้นิ้วจิ้ม...”ใบหน้าของเสียวอู่กระตุก ราวกับถูกฟ้าผ่า ตาเบิกโพลง อ้าปากค้างเฟิ่งจิ่วเหยียนเห็นว่าพวกเขายิ่งนอกเรื่องไปไกล จึงรีบดึงกลับมาที่หัวข้อสนทนาเดิม“ฝ่าบาท เรื่องที่เสียวอู่ตายแล้วฟื้น ยังต้องจัดการอย่างรอบคอบ”เซียวอวี้กล่าวด้วยน้ำเสียงขรึม“บนโลกนี้ จะไม่มีคนชื่อเสียวอู่อีกต่อไป”เสียวอู่ตัวสั่นเล็กน้อย“ศิษย์... ศิษย์พี่ ท่านยังจะฆ่าข้าอีกหรือ?!”เสวียนหลิงเฟิงเตือนอย่างจนใจ“ที่ฝ่าบาทพ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1696
เสียวอู่หลบซ่อนอยู่ในที่ลับมาตลอด แต่เขาไม่อาจทนเห็นอาลี่ถูกทอดทิ้งได้จริง ๆ อดไม่ไหวชั่วขณะ จึงพุ่งออกมาเนื่องจากความไวของเขารวดเร็วอย่างมาก แม้แต่หยวนจั้นก็ไม่อาจรั้งเขาไว้ได้ทันหยวนจั้น: ...ไม่กลัวคู่ต่อสู้อย่างถานไถเหยี่ยน แต่กลัวสหายร่วมทีมอย่างเสียวอู่ใต้ชายคาระเบียงเซียวอวี้มีสีหน้าคร่ำเคร่ง จ้องมองที่เสียวอู่“เจ้าตายไปแล้วมิใช่หรือ”เฟิ่งจิ่วเหยียนฟังออกถึงความหมายแฝงของเขา—เสียวอู่ไม่ควรปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนเสียวอู่ลูบคอของตัวเอง หัวเราะแหะแหะ พึมพำกับตัวเองด้วยท่าทางเซ่อซ่า“อ้อ... ข้าควรจะตายไปแล้ว“ข้าตายไปนานแล้ว... แต่วิญญาณของข้าหวนกลับมาอีก เป็นไปได้อย่างไร พวกท่านมองเห็นวิญญาณได้ด้วยหรือ... ภูเขาหวูหยาช่างเป็นดินแดนกำเนิดของอัจฉริยะจริง ๆ! ฮ่า! ฮ่า!”เขาฝืนหัวเราะอยู่สองครั้ง ทันใดนั้นก็ยกแขนสองข้างเหยียดตรงไปข้างหน้า สองเท้าชิดกัน แล้วกระโดดมาข้างหน้าอู๋ไป๋: ไม่สิ นี่จะแสดงตบตาเช่นนี้เลยหรือ?ในตอนนั้นเอง เสียวอู่ก็แสดงต่อไปไม่ไหวแล้วเขาคุกเข่าลงเสียงดัง “ตึง”“ศิษย์พี่! ฮือ ๆ... อย่าฆ่าข้าเลย! ท่านถือว่าข้าตายไปแล้วก็ได้!”เสวียนหลิงเฟิงได้ยิน
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1695
เหตุใดอาลี่ถึงร้องไห้กับเซียวอวี้ เพราะถึงแม้เขาอายุยังน้อย แต่ก็รู้วิธีจัดการที่เหมาะสมกับเสด็จพ่อและเสด็จแม่มานานแล้วเสด็จแม่ดูเหมือนจะรักและเอ็นดูเขามาก แต่หากเสด็จแม่ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเขาจะร้องไห้หรืออ้อนวอนเพียงใด เสด็จแม่ก็จะไม่เปลี่ยนใจอย่างแน่นอนเสด็จพ่อไม่เหมือนกันเสด็จพ่อดูเหมือนจะดุและเข้มงวด แต่แค่เขาร้องไห้ ไม่ว่าเรื่องใดเสด็จพ่อจะรับปากเขาทุกเรื่อง“เสด็จพ่อ! เสด็จพ่อ!” อาลี่น้ำมูกน้ำตาไหลเป็นทาง ส่งเสียงสะอึกสะอื้น ร้องไห้ได้น่าสงสารยิ่งนักเสียงร้องไห้นั้น ทำเอาเซียวอวี้ที่ได้ยินถึงกับขอบตาแดงเล็กน้อยเขาอุ้มอาลี่ขึ้นมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น สายตาที่มองไปยังเฟิ่งจิ่วเหยียน เต็มไปด้วยความวิงวอน“จิ่วเหยียน เราเข้าใจเป็นอย่างดีว่า การใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวอ้างว้างบนภูเขา ความเป็นอยู่นั้นยากลำบากเพียงใด อาลี่ยังเด็กนัก ต่อให้เจ้าตัดใจได้ แต่เราไม่อาจตัดใจได้“ช่างเถอะน่า พวกเราอย่าไปบังคับเขาเลย ต่อให้เขาไม่สามารถทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน ต่อให้เขาโตขึ้นจะเป็นคนไร้ประโยชน์ พวกเราก็สามารถดูแลเขาให้มีชีวิตสุขสบายได้“การที่พวกเรารวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง ก็ไม่ใช่เพื
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1694
พอเสวียนหลิงเฟิงเห็นเงาแผ่นหลังของเสียวอู่ ตรงขมับถึงกับเต้นตุบ ๆเจ้าศิษย์ตัวแสบ วิ่งเร็วกว่ากระต่ายเสียอีกเฟิ่งจิ่วเหยียนตามเซียวอวี้มาที่ภูเขาหวูหยา หนึ่งคือคิดจะถามให้ชัดเจนต่อหน้า เกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตของอดีตฮ่องเต้กับหยวนเฟย และสองคือ ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาติดอยู่ในแคว้นตงซาน โชคดีที่เสวียนหลิงเฟิงมองการณ์ไกล อาศัยความสัมพันธ์ระหว่างเสียวอู่กับตระกูลหยวนเป็นจุดเริ่มต้น โน้มน้าวท่านผู้เฒ่าหยวนมาเข้าร่วมในทางอ้อม และช่วยเหลือพวกเขาไว้ได้ ดังนั้นจึงตั้งใจมาขอบคุณโดยเฉพาะแน่นอนว่า ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญยิ่งกว่า...อาลี่ถูกเสด็จพ่อและเสด็จแม่จูงมือไว้ กำลังมีความสุขกับช่วงเวลาที่ไม่เคยได้ครอบครองเพียงลำพังมาก่อนเขาถามด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา“เสด็จพ่อ! เสด็จแม่! พวกท่านไม่ต้องการพี่ชายกับน้องชาย ต้องการลูกคนเดียวแล้วใช่หรือไม่?”มิเช่นนั้นเหตุใดถึงพาเขาออกมาเที่ยวเล่นเพียงคนเดียว?เฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้สบตากันแวบหนึ่ง ไม่รู้จะบอกกับอาลี่อย่างไร—พวกเขามาหาอาจารย์สอนวรยุทธ์ให้เขาลูกศิษย์ของภูเขาหวูหยาพาพวกเขามายังเรือนหลักก่อนเข้าประตู เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเล็ก
You may also like
สาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง19.3K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้33.7K viewsชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ
ประดับดิน14.4K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่123.4K viewsทะลุมิติสู่อ้อมกอดของคุณสามี
ฮวาเฟิ่งหวง80 viewsนอกบทนางร้าย
เทียนสื่อ6.4K viewsหญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน
เฟยหรง6.9K viewsเฮยจิวจู่ ดินแดนรักร้อนซ่อนแรงปรารถนา(Nc18+)
wan’an261 views
