Chapter 37

"ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง..." เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้นอีกครั้ง ฉันขยับตัวเล็กน้อย ฉันไม่รู้ว่าใครอยู่ที่หน้าประตูเวลานี้ ฉันคิดว่าทุกคนที่ควรอยู่ที่นี่ ก็มากันครบแล้ว แล้วใครล่ะที่อยู่หน้าประตูนั้น?

ฟิตซ์ ผู้ช่วยของแคโรไลน์ ทำท่าที่จะลุกขึ้นและไปเปิดประตู ทำไมเขาถึงเป็นคนที่ต้องการไปเปิดประตู? ฉันคิดว่าเขารู้แล้วว่าใครอยู่ที่นั่น

“เดี๋ยวผมไปเปิดให้นะครับ... คุณเพิ่งมาเหรอ” เขาพูดกับคนใกล้ประตู

“คุณยังรอใครอยู่หรือเปล่า” โดนัลด์ถามฉันด้วยสีหน้าสับสน เขาคิดว่าฉันยังรอใครสักคนอยู่ แต่ฉันก็อยากรู้พอๆ กับเขาว่าใครเป็นคนกดกริ่ง

ตอนหันไปเห็นคนที่เดินเข้ามา ฉันตกใจมากจนเลือดเริ่มเดือด มันคือแคโรไลน์ ทำไมเธอถึงมาที่นี่? ใครเชิญยัยโรคจิตนี้? ฉันกัดฟันและจ้องที่เธอด้วยสายตาที่ดุดัน

"สวัสดีทุกๆคน!" เธอพูดด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เดินไปที่โต๊ะของเรา ฉันหงุดหงิดเมื่อได้ยินเสียงของเธอ ฉันไม่ชอบที่เธอเดินมาหาเราอย่างมีความสุข ฉันไม่ชอบเธอเอามากๆเลยตอนนี้

แคโรไลน์ไม่เมาแล้วเหรอ? เธอไม่มีอาการเมาค้างเลยเหรอ? ทำไมเธอถึงมาที่นี่อย่างรวดเร็ว และเธอก็ดูแต่งตัวสวยเป็นพิเศษสำหรับโอกาสนี้ด้วย? ฉันเลยคิดว่าตอนท