Chapter 40

[มุมมองของโดนัลด์]

ผมเขาคิดว่าลินดายังหลับอยู่ โดยทั่วไปผมจะตื่นแต่เช้า และแต่งตัวอย่างดี ซึ่งเป็นปกติที่ผมจะเป็นคนแบบนั้น ผมออกไปด้านนอก เพื่อดูว่าฉากถ่ายรูปแต่งงานได้ถูกจัดวางไว้อย่างเหมาะสมแล้วหรือไม่ รูปแบบการจัดฉากสำหรับถ่ายรูปนี้ จะจัดอย่างเรียบง่าย และผู้คนที่มาในงาน จะเห็นความสวยงามทั้งหมดของมัน ภูมิทัศน์ภายนอกก็ถูกจัดตกแต่งอย่างสวยงาม อย่างอ่อนโยน กลุ่มดอกไม้หลากสีรวมตัวกันอยู่ใต้ใบไม้ ราวกับฝูงผีเสื้อ กางปีกและหยุดในอากาศ ซึ่งค่อนข้างน่าทึ่ง ทุกอย่างดูสวยงามมาก สถานที่จัดงานเต็มไปด้วยความสุขราวกับสายรุ้งที่เจิดจ้า

นักเล่นเชลโล สามหรือสี่คนเล่นเชลโลบนเก้าอี้ริมถนน นักเต้นรำซ้อมเต้นกันหลายคนในศาลาสีขาว แขกที่มาร่วมงานยืนเป็นกลุ่มสองคน พูดคุยและหัวเราะกัน เด็กๆ วิ่งส่งเสียงหัวเราะกันทั่วลานบ้าน และบริกรก็หมุนเวียนกันไป แสดงว่าลินดายังพักผ่อนอยู่หรืออย่างที่พวกเขาคิด ผมยืนอยู่หน้าประตู ตรงแนวรั้วเดิม เพื่อพูดกับญาติและเพื่อนๆของผม

"สวัสดี ไชโย ขอบคุณที่มางานของเรา ยินดีที่ได้พบคุณที่นี่" นี่คือเพื่อนร่วมงานหญิง เธอมากับเด็กผู้หญิงอายุเจ็ดหรือแปดขวบ แล้วแขกก็เข้ามาทีละคน สองคน