LOGINShare
EP 2/3 หัวใจมันสั่น
Last Updated:
2025-09-26 01:00:55แพรวรุ้งยืนยัน ส่งยิ้มออดอ้อนไปให้เจ้าหนู แต่พอสายตาแพรวพราวเจ้าเล่ห์ของเธอไปสานสบกับกวิน ก็ได้เปลี่ยนจากแพรวพราวเป็นจิกกัด ก็อยู่ดีไม่ว่าดีเขาหาเรื่องให้เธออีกจนได้ ฮึ่ม! แล้วนั่น!?
“คุณ! นั่นมันกระเป๋าเดินทางของฉันนี่ มาอยู่ที่นี่ได้ไง!?” ร้องเสียงหลงเมื่อสายตาไปปะทะกับกระเป๋าสองใบโตๆ ซึ่งมันน่าจะเป็นของเธออย่างไม่ต้องสงสัย เพราะอย่างอีตานี่คงไม่ใช้กระเป๋าสีชมพูแปร๋นอย่างนั้นหรอก
“ก็...ผมสั่งให้ทีมงานไปรอเราบนเกาะปันรัก ที่นั่นมีน้ำตก คุณอยากถ่ายแบบที่น้ำตกไม่ใช่เหรอ? เปลี่ยนให้แล้วนี่ไง ขอบคุณผมหรือยังล่ะ?”
“นั่นมันคนละเรื่องกับที่กระเป๋าฉันมาอยู่ในห้องนี้” โต้กลับเสียงเขียว มันไม่เกี่ยวกับเรื่องกระเป๋าจริงๆ นี่นา
“น่านงาย! มินว่าแล้ว ปะป๊าคิดมะซื่อกะน้าแพว” หนูน้อยดักคอ
“ไม่มีทางลูกรัก ปะป๊าสาบาน เอาเป็นว่าเราจบเรื่องนี้แล้วหลีกทางให้น้าแพรวเข้าห้องน้ำดีกว่านะ ปะป๊าคิดว่าเธอคงอยากหาอะไรที่มันมิดชิดกว่าเศษผ้าขี้ริ้วใส่แล้วล่ะ”
“ตาบ้า! แล้วใครเป็นคนคิดคอนเซ็ปต์ชุดยะ ไม่ใช่บริษัทพวกคุณหรือไง”
“ไม่ใช่บริษัทเพิร์ล เพราะคนคิดคือผมเอง”
เขาตอบหน้าตายแล้วเข้าไปอุ้มบุตรชายออกมาจากเตียงใหญ่
“คุณ! แล้วกระเป๋า...”
“เอาน่าคุณ ประหยัดงบประมาณ ไหนๆ ทีมงานเขาก็ไปกันหมดแล้ว นอนห้องเดียวกันจะเป็นไร ผมไม่เชื่อหรอกน่าว่าอย่างคุณจะยังเวอร์จิ้น แล้วผมก็ไม่มีทางหลงหน้าสวยๆ กับอกภูเขาไฟของคุณแน่นอน”
ชายหนุ่มยืนยันหน้าทะเล้น แพรวรุ้งได้แต่กัดฟันกรอดๆ
“ตาบ้า! ออกไปจากห้องนี้เลยนะฉันยึดแล้ว!”
“อ้าว! ปะป๊า น้าแพวยึดห้องแล้วมินจานอนไหน?”
หนูน้อยถามพาซื่อ ชูถุงน้องเขียดขึ้นมาขู่แพรวรุ้งกลายๆ
“โอ...สำหรับน้องมีนที่แสนดีของน้าแพรว น้าแพรวยอมให้นอนด้วยก็ได้จ้ะ ให้นอนหนุนแขนยังได้เลย” เสียงอ่อนเสียงหวานแต่แววตาอยากจะฆ่า
“โอเคคับ งั้นคืนนี้มินจะนอนกอดหน้าแพว น้าแพวต้องให้มิน ดูดนม ด้วยนะ”
“ห๊า! อะไรนะ? เมื่อกี้?”
“เฮ้อ...ลูกต้องพูดว่าให้น้าแพวป้อนนมให้ลูกด้วย” เขาบอกบุตรชาย
“เอ่อ...แบบว่าลูกผมต้องมีคนช่วยป้อนนมจนกว่าแกจะหลับ คือประมาณว่าต้องคอยจับขวดนมให้แกจนกว่าแกจะหลับไปเองนั่นล่ะ” ชายหนุ่มอธิบาย
“เชื่อเลย! เลี้ยงลูกยังไงเนี่ย โตแล้วยังดูดขวดนมอีก”
แพรวรุ้งเปรยอย่างเหลืออด เด็กคนนี้ดูๆ ไปก็น่าจะเกินสี่ขวบแล้วด้วย
“ยางมะโต ปะป๊าบอกว่าถ้าโตแล้วจาให้มิน ดูดนมจากเต้า”
หนูน้อยตอบเสร็จแล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจ
“อ๊าย! ลามกทั้งพ่อทั้งลูกออกไปเลยนะ!” แพรวรุ้งคว้าหมอนได้ก็ไล่ตีสองพ่อลูก เกิดเป็นปาร์ตี้ปาหมอนย่อมๆ ที่สนุกเหลือเกินในความรู้สึกของมีนา
“กรี๊ด! ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย! มันมาทางนี้แล้ว!”
แพรวรุ้งร้องเสียงหลงเมื่อเขียดน้อยตัวหนึ่งหลุดออกจากถุงที่หนูมีนาจอมวายร้ายทำหลุดมือ
“ฮ่าๆๆ / ฮ่าๆๆ” สองพ่อลูกหัวเราะชอบใจพร้อมๆ กัน แถมยังยืนเท้าสะเอวมองนางแบบสาวเต้นเร่าๆ อยู่บนพื้นข้างเตียงโดยไม่คิดช่วยเหลือแม้แต่น้อย
“เอามันออกไป! อย่านะ กรี๊ดดด!”
แพรวรุ้งวิ่งวนรอบห้องเมื่อเจ้าหนูจอมแสบจับขาเขียดชะตาขาดวิ่งไล่ตามเธอ
“มีน พอแล้วลูก พอแล้วเดี๋ยวเขียดมันตาย ปะป๊าว่าลูกเอาเขียดไปปล่อยดีกว่า เร็วเข้า เดี๋ยวปะป๊าพาไปหม่ำข้าว”
กวินหว่านล้อมลูกชายเมื่อเห็นแพรวรุ้งยืนหอบแฮ่กๆ หมดสภาพ
“ม่ายได้ น้าแพวฉัญญาก่อนว่าจาให้มินดูดนม”
หนูน้อยต่อรองด้วยเงื่อนไขของคำสัญญา
“ห๊า! นี่คุณ ลูกคุณขออะไรเนี่ย?”
กวินยิ้มขัน ขยิบตาบอกใบ้สาวเจ้าว่าให้รับปากไปก่อน
“โธ่เอ๊ย! ก็ได้ๆ” แพรวรุ้งรับปากอย่างเสียมิได้ ทำไมสวรรค์ต้องส่งเธอมาอยู่กับสองพ่อลูกนี่ด้วยนะ ให้ตายเถอะ!
“โอเค งั้นมินเอาเขียดปายป่อยก่อน”
หนูน้อยทำท่าเดินจากไป แพรวรุ้งถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่แล้ว
“น้าแพว!”
“กรี๊ดดด!”
แพรวรุ้งกระโดดกอดคอกวินเมื่อถูกเจ้าหนูน้อยแกล้งปามือเปล่าเข้าใส่ เธอเข้าใจว่ามีเจ้าตัวเขียวอยู่ในนั้นเลยตกใจกลัว เจ้ามีนจอมแสบส่งเสียงหัวเราะชอบใจแล้วแผ่นแนบออกนอกห้อง
วินาทีที่ลับร่างเจ้าหนู คนทั้งสองเกิดเสียหลักล้มลงบนฟูกหนาในท่าที่แพรวรุ้งโดนทับแบนเป็นกระดาษ
“ว้าย! ตาบ้าเอ๊ย ลุกออกไปจากตัวฉันนะ!”
หญิงสาวตวาดเสียงลั่น หน้าอกหน้าใจไซส์ฝรั่งคงได้แบนเป็นข้าวเกรียบก็คราวนี้
“ไม่...รู้ตัวไหมแพรวรุ้ง ตัวคุณนี่น้า มันเหมือน...”
“เหมือนอะไร!”
“ไวอะกร้า ดีๆ นี่เอง” เขาบอกตาหวานเชื่อม รู้สึกดียามได้ก่ายเกยบนเนื้อตัวนุ่มๆ ของสาวเจ้า
“หมายความว่ายังไง อย่ามาตีเนียนนะ ลุกออกไปเดี๋ยวนี้!”
แพรวรุ้งร้องเสียงดังเพื่อข่มอารมณ์พิศวาสของอดีตบอดี้การ์ดจอมหื่น
“ไม่เอาน่า อย่าทำท่าเหมือนสาวเวอร์จิ้นสิ ผมรู้หรอกน่าว่าอย่างคุณน่ะ คงผ่านผู้ชายมาเป็นคันรถ!”
เผียะ!
กวินหน้าหันตามแรงตบ เขาหันกลับมาจ้องคนที่กล้าทำร้ายเขาด้วยฝ่ามือน้อยข้างนั้น จ้องหล่อนปานอยากจะฆ่าให้ตาย
“กล้าดียังไงมาตบผมห๊ะ!”
“ก็ความคิดคุณมันต่ำ! เอาสมองหรือหัวแม่ตีนคิดห๊า!”
“แพรวรุ้ง! มันจะมากเกินไปแล้วนะ”
“ไม่มากหรอกกับสิ่งที่คุณกล่าวหาฉัน อยากจะโดนอีกตบหรือเปล่าล่ะ”
กวินกัดกรามดังกรอดๆ ข่มความโกรธที่แล่นมาเป็นริ้วๆ
“ไม่เคยมีใครทำร้ายผมได้ขนาดนี้ คุณนี่มันรนหาที่จริงๆ” พูดจบก็ก้มลงหมายจุมพิตลงทัณฑ์คนปากดี
“ไม่ ปล่อยนะ!”
แพรวรุ้งขัดขืนแต่ชายหนุ่มมีหรือจะฟัง เขาเฝ้าดูดดึงขบกัดบนริมฝีปากงามอย่างถือสิทธิ์จนได้กลิ่นคาวเลือดจางๆ ติดมากับรสจูบ
แพรวรุ้งเจ็บจนน้ำตาร่วงเมื่อเขาตบเธอคืนด้วยปากร้ายๆ จนร่างกายอ่อนระทวยด้วยไม่เคยพานพบ เขาทำร้ายเธอด้วยความช่ำชองของบุรุษเพศ น่าละอายใจนักที่เธอไม่มีแรงพอที่จะขัดขืนมัน
“เห็นไหมว่าคุณคุ้นเคยกับมัน” เขาเยาะหยันเสียงสั่น ท่อนกายแกร่งแห่งบุรุษผงาดง้ำถูไถไปกับหน้าท้องแบนราบจนสาวเจ้าขนลุกเกรียว
“ฉันไม่เคยจูบกับใคร อย่ามาป่วนประสาทฉัน”
เธอยืนยัน พยายามดิ้นหนีจมูกและปากของเขา ที่สำคัญกว่านั้น อะไรบางอย่างที่เบื้องล่างกำลังทำให้เธออยากขาดใจ เธอกำลังกลัว ได้โปรดเถอะ เอามันออกไปที
“ยะ อย่า!” ร้องห้ามแต่ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อชุดของเธอถูกกระชากออกไป นาทีนั้นหัวใจของแพรวรุ้งเต้นตึกตักถี่ๆ ไม่เป็นจังหวะ ทั้งอยากขัดขวางเมื่อรู้ว่าจะเกิดสิ่งใดตามมา แต่อีกใจก็วาดหวังให้มันเกิดขึ้นด้วยความอยากลองอยากรู้ อารมณ์หวามหวานกับสติสัมปชัญญะกำลังตีกันยุ่งเหยิงอยู่ในหัว
“โอ...คุณสวยเหลือเกินแพรวรุ้ง”
เขาครางเสียงกระเส่าแล้วบดขยี้จุมพิตเร่าร้อนลงมาอีกครั้ง
แพรวรุ้งมึนเมาในรสจูบจนไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ นาทีนั้นเธอทำได้เพียงแอ่นอกเข้าหาริมฝีปากร้อนๆ ที่ลากลิ้นไล้เลีย ตั้งแต่ติ่งหูเรื่อยลงมาที่ลำคอจนถึงเนินทรวง
“คุณ!” เธอตกใจด้วยว่าบราเซียร์ตัวสวยถูกชายหนุ่มกระชากออกอย่างแรงจนสองเต้าเนียนแน่นอวบอัดเด้งออกมา มันช่างล่อตาชายหนุ่มยิ่งนัก เขากดจุมพิตแรงๆ และสูดดมรอบฐานสองเต้างามที่เบ่งบานชูช่อรอคอยเรียวลิ้นร้อนๆ
“อย่า” แพรวรุ้งร้องห้าม แต่กลับแอ่นอกรับเรียวลิ้นจากปากเขา
กวินแลบลิ้นไล้เล็มยอดทรวงสีหวานจนหล่อนครางอืออาไม่ได้ศัพท์ แต่ทว่า...สวรรค์ช่างใจร้าย!
Latest chapter
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 13/2 ปิดฉาก
กวินแค่นหัวเราะแล้วหันกลับไปต่อกรกับตาเฒ่าเจ้าเล่ห์พราวพริ้งยืนจังงังอยู่กับที่ นี่นางโดนหลอกอีกแล้วเหรอ ครั้งหนึ่งตาเฒ่าหื่นกามก็ล่อลวงให้นางบำรุงบำเรอความใคร่ให้มัน ตั้งแต่สาวยันอายุปูนนี้ อยากจะเลิกก็เลิกไม่ได้เพราะกลัวว่าจะถูกอีกฝ่ายเปิดโปงให้ตนเสียหน้าเสียชื่อเสียง พอเวลานี้ กวิน คนที่นางเผลอมีใจให้ ก็โกหกหลอกลวงนางเพื่อ.. เพื่ออะไร!? หรือว่า...แพรวรุ้ง!“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!” กวินร้องบอก หน้าตาดุดัน ตาแก่พุงหนาชักปืนออกมาขู่ มองดูลูกน้องที่ถูกต่อยหมดท่าแล้วให้ขัดใจนัก ไร้ฝีมือจริงๆ“อาลายวะ! พูดกันลีๆ ก็ล่าย ทำไมต้องใช้กำลัง หรือว่าลื้ออยากมีเลื่อง นี่มันผู้หญิงของอั๊ว ลื้อม่ายมีสิทธิ์”“เฮอะ! ผู้หญิงของแก แต่นั่น เมียกูโว้ย!”“ไม่จริง! ไม่จริง! กวินโกหก เธอโกหก! เธอเจอยัยแพรวแค่ตอนไปถ่ายแบบเท่านั้น แถมไปไม่กี่วันยังไม่ทันได้ทำงานด้วยซ้ำก็เลิกกองกลางคัน แล้วยัยแพรวจะไปเป็นเมียเธอได้ยังไง!?”“ทำไมจะไม่ได้ล่ะคุณหญิง ก็ที่เธอหายไปเพราะผมนี่แหละเป็นคนพาเธอไปเอง โจรกระจอกที่ลักพาตัวแพรวรุ
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 13/1 ปิดฉาก
[13]ปิดฉากเมฆากุมมือบางของภรรยาเอาไว้ เฝ้าดอมดมทั้งจูบจุมพิตฝ่ามือบางครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับการทำเช่นนั้นจะทำให้หล่อนตื่นขึ้นมาพูดคุยกับเขาเช่นเมื่อวานนี้ เกือบสามชั่วโมงแล้วที่เขานั่งอยู่ตรงนี้ คุณหมอบอกว่าไม่เกินชั่วโมงหล่อนคงฟื้น แล้วทำไมผ่านไปตั้งสามชั่วโมง หล่อนยังไม่ลืมตา“วารินทร์ คนขี้เซา ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ เธอยังไม่ได้รดน้ำในแปลงผักเลย วันนี้จะอู้งานใช่ไหม” เมฆาเอ่ยทั้งน้ำตา วันวานที่ผ่านผันแต่ความทรงจำในบางเรื่องยังไม่เลือนหาย เขายังจำได้เมื่อครั้งที่ลักพาตัวศรีภรรยามาจากอกของพี่ชาย ช่างเป็นสิ่งที่เลวร้าย แต่ถ้าถามว่าหากย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะทำแบบนั้นไหม บอกได้เลยว่า...ทำ เขายอมเป็นคนชั่ว หากว่าวันนี้ได้ครอบครองหัวใจของภรรยา“ปะ...เปล่านะ นายเหมืองจะกลับคำ...ใช่ไหม ไหนบอกว่าจะไม่ใช้แรงงานเมียแล้วไง แค่กๆ”เสียงแหบแห้งของคนป่วยร้องค้าน“วารินทร์...คนดีของนายเหมือง ฟื้นแล้วจริงๆ ผมดีใจเหลือเกิน”นายเหมืองหนุ่มเพียรกดจูบบนใ
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 12/4 เพิ่งเข้าใจ
“อ๊ะ...กวิน อืม...” แพรวรุ้งส่งเสียงเมื่อเขาเปลี่ยนจากนิ้วร้ายเป็นท่อนลำของความเป็นชายร้อนผ่าว เขาไม่ได้ถอดกางเกงด้วยซ้ำ เพียงแค่รูดซิบลงแล้วควักมันออกมาจากกางเกงชั้นใน เขาพยายามดุนดันแก่นกายร้อนผ่าวเข้ามาในร่างเธอ แต่มันช่างทำได้ยากเย็น“อ๊ะ! กวิน ฉันเจ็บ!”กวินชะงักเมื่อเสียงครางกระเส่าเปลี่ยนเป็นเสียงร้องอย่างเจ็บปวด เขาขยับกายอีกนิดเพื่อจะได้ยกร่างหล่อนขึ้นเหนือท่อนลำอีกหน“ค่อยๆ นั่งทับมัน อย่างนั้นแพรว อย่างนั้น อา....”แพรวรุ้งใบหน้าบิดเหยเก เขาบอกเธอเหมือนเป็นเรื่องง่ายแต่สิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่มันหนักหนาทีเดียว ตอนนี้ลำลึงค์ใหญ่โตสมชายชาตรี มุดเข้าไปในร่างเธอได้เพียงส่วนหัว ส่วนที่เหลือยังค้างเติ่งอยู่อย่างนั้นกวินยกร่างหล่อนขึ้นน้อยๆ แล้วค่อยๆ ปล่อยลงมาช้าๆ ทำอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ กระทั่งความชุ่มฉ่ำนำพาให้ช่องทางสวาทดูดกลืนลำเอ็นขนาดยักษ์จนหมด และมันสามารถลดความเจ็บปวดในการหลอมรวมได้ดีทีเดียว“โอ...ไม่!” แพรวรุ้งร้องเสียงหลงเมื่อเขาช้อนร่างเธอไว้แล้วยกขึ้นลงเป็นจังหวะ ท่อนลำแกร่งกร้าวหา
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 12/3 เพิ่งเข้าใจ
กวินชะงักเล็กน้อย คุณหญิงเจ้าเล่ห์นัก หนึ่งเดือนมานี้เขาทำทุกวิถีทางที่จะให้พราวพริ้งไว้ใจเขา การร่วมทุนร่วมหุ้นทำฟาร์มไข่มุกที่เกาะมันตรา มันเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น เกาะมันตรามีจริงเสียเมื่อไหร่กัน ลายเซ็นของนางต่างหากคือสิ่งที่เขาต้องการ เอกสารฉบับล่าสุดที่เขาเอามาให้นางเซ็น มันไม่ใช่เอกสารทางธุรกิจแบบธรรมดา แต่มีใบโอนทรัพย์สินแทรกมาอย่างแนบเนียน มันถูกทำขึ้นจากทีมงานที่เขาไว้ใจมากที่สุด เพื่องานนี้โดยเฉพาะ“โธ่...ไม่ได้ปากหวานสักหน่อย แค่พูดความจริงเท่านั้น ถ้าพี่พริ้งยังไม่เซ็นก็ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้ ยังไงซะ เงินที่จะเอามาใช้ในการทำฟาร์มงวดนี้ มันก็เป็นของพี่พริ้งอยู่ดี” กวินว่า“นั่นก็เงินของเธอด้วย ถ้าฟาร์มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาเมื่อไหร่ เธอต้องพาพี่ไปดูนะ พี่อยากรู้จริงๆ ว่าเกาะมันตราจะสวยแค่ไหน” พราวพริ้งทำหน้าเคลิ้มฝัน หารู้ไม่ว่า รูปถ่ายที่กวินเคยให้ดูนั้นมันเป็นสวนหนึ่งของเกาะปันรัก มิใช่เกาะมันตรา“แน่นอนครับ ตอนนี้ก็คืบหน้าไปมากแล้ว บ้านของเราสองคนก็สร้างได้ครึ่งหนึ่งแล้วนะครับ อีกเดือนสองเดือนน่าจะเข้าอยู่ได้เลย ผมไม่ไ
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 12/2 เพิ่งเข้าใจ
ร่างสวยสูงโปร่งอย่างนางแบบของแพรวรุ้ง เดินนวยนาดลงมาตามขั้นบันได เรียวขายาวขาวสะอาดมันสามารถตรึงสายตาของหนึ่งบุรุษให้จดจ้องแน่วนิ่ง แพรวรุ้งใจเต้นโครมคราม ดวงตาเขาที่จ้องมองมาประหนึ่งจะเปลื้องผ้าเธออย่างไรอย่างนั้น“เอ้า? ยัยแพรวมาพอดี”มารดาผู้แสนดีเอ่ยทักบุตรสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานผิดปกติ แพรวรุ้งรับรู้โดยสัญชาตญาณ คุณหญิงพราวพริ้ง มารดาผู้ยังงดงามของเธอ กำลังมีความรัก“แพรวไม่รู้ว่าคุณแม่มีแขก ขอโทษที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยค่ะ”เธอกล่าวขอโทษแต่ไม่ได้คิดจะขึ้นไปเปลี่ยนแต่อย่างใด เดินมานั่งบนโซฟาเดี่ยวตัวหนึ่งที่ตั้งอยู่ในห้องรับแขก แอบปรายตาไปมองกวินอย่างยั่วเย้าอยู่ในที“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ถือ” กวินกล่าวเสียงเรียบเรื่อย จ้องมองวงหน้าเนียนของแพรวรุ้งตาไม่กะพริบ หล่อนดูสดใสอิ่มเอิบผิดหูผิดตา และหล่อนกล้ามากที่หนีออกจากเกาะปันรัก มันน่าโมโหจริงๆ“ขอโทษนะจ๊ะกวิน” พราวพริ้งหันไปขออภัยบุรุษในดวงใจ ก่อนจะหันมาสั่งบุตรสาว “เราก็รีบขึ้นไปเปลี่ยนชุดสิ จะมัวมาขอโทษขอโพยกันทำไม”
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 12/1 เพิ่งเข้าใจ
[12]เพิ่งเข้าใจ-------------วารินทร์กำลังจัดโต๊ะอาหารค่ำไว้รอนายเหมืองผู้เป็นสามี ร่างอรชรเริ่มอวบอิ่มขึ้นมากเมื่อเธอต้องเร่งอาหารหลักอาหารเสริมเพื่อบำรุงเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในครรภ์ แต่กระนั้น ความน่ารักสดใสของคุณน้องคนงามก็ยังไม่เลือนหายไป“สวัสดีคะพี่วารินทร์ จันทร์มาหาเฮียเมฆค่ะ”วารินทร์ทำหน้าไม่ถูก ด้วยว่าการพบกันครั้งแรก เธอเข้าใจแม่เลี้ยงคนงามผิดไป“สวัสดีค่ะ เอ่อ...นายเหมืองยังไม่กลับเลย คุณ...เอ่อ...น้องจันทร์มาซะค่ำเชียว ทานข้าวด้วยกันนะคะ” ว่าที่คุณแม่เอ่ยชวน แต่ชมจันทร์ตอบกลับมาเพียงรอยยิ้มและยื่นซองเอกสารให้กับนายหญิงแห่งเหมืองวารินทร์“ฝากให้เฮียด้วยนะคะ จันทร์รีบไป ลาเลยก็แล้วกันนะคะพี่ สวัสดีค่ะ” ชมจันทร์ลาพี่สะใภ้ ความอ่อนแอในหัวใจพาให้เธออยากไปให้พ้นๆ จากผู้คน อยากอยู่เงียบๆ อยากนอนร้องไห้ให้สมใจ“เอ้า? จันทร์มาได้ไงมืดค่ำป่านนี้”เมฆาที่เพิ่งเดินขึ้นเรือนมาเอ่ยทักน้องสาวทันที“เฮียเมฆ คือ
You may also like
