แรงรักซ่อนปรารถนา

[1]คู่กัด- เจ็ดปีที่แล้ว -“กรี๊ดดด!!!”เสียงกรีดร้องดังมาจากห้องหอรอรักของพ่อเลี้ยงวัยเลยหนุ่ม ก่อนจะตามมาด้วยเสียงฝีเท้าอีกสิบกว่าคู่ที่วิ่งกรูมาออยังหน้าห้องดังกล่าว ความตื่นตกใจเกิดขึ้นในหัวใจของทุกคนที่อยู่ในสถานการณ์นั้นปัง!ประตูห้องหอเปิดผางออกอย่างเร็วแรงด้วยแรงกระแทกจากบาทาของบุรุษมาดเข้มหนึ่งในนั้น“หนูเปล่านะ! หนูเปล่า...ฮึกๆ เขาจะปล้ำหนู ฮือ...”น้ำเสียงอู้อี้เจือน้ำมูกน้ำตาดังเล็ดลอดออกมาจากปากเจ้าสาววัยกระเตาะที่กำลังขวัญเสีย หล่อนนั่งอยู่ข้างเตียง เข่ามนงอขึ้นชิดอก ผมเผ้าหลุดลุ่ยรุงรัง แม้แต่ชุดเจ้าสาวก็ขาดวิ่นเผยให้เห็นผิวเนื้อขาวใสในวัยขบเผาะบนเตียงกว้างปรากฏร่างอ้วนกลมของเจ้าบ่าวนอนคว่ำอยู่ ใบหน้าอวบอูมจมอยู่กับฟูกหนาที่โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบ“คุณลุง!” บุรุษหนุ่มร่างสูงใหญ่ ขานเรียกบิดาของเพื่อนรักด้วยความตกใจอย่างที่สุด ใจเต้นระรัวด้วยกลัวว่าสิ่งที่คิดไว้จะเป็นเรื่องจริง“เสี่ย!” เสียงเรียกเสี่ยวัยดึกเจ้าบ่าวผู้โชคร้ายดังระงมไปทั่วห้องหอ บรรดาญาติๆ และเพื่อนสนิทต่างกรูเข้ามาห้อมล้อมร่างที่ไร้ลมหายใจของท่าน บ้างก็ช่วยปั๊มหัวใจ บ้างก็ช่วยผายปอด ด้วยพวกเขารู้ดีว่าเส

 [2]หัวใจมันสั่น  บริษัทเทพมณี กาญจนบุรี“ขอบคุณค่ะท่านฮัสเซ็น ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ”ชมจันทร์เอ่ยกับคู่ค้าคนสำคัญด้วยความนอบน้อม ท่านฮัสเซ็นเป็นผู้ใหญ่ใจดีทีเดียว ท่านเป็นกันเองกับทีมงานไม่ถือตัวทั้งที่เป็นพระญาติกับองค์ราชาแห่งซาเนีย“เช่นกันครับหนูจันทร์ ในเมื่อ เทพมณี มีเพชรพลอยดีๆ หายาก ก็มีแต่คนอยากร่วมเป็นคู่ค้า ผมดีใจเสียอีกที่ได้อัญมณีดีๆ มาทำเครื่องประดับ”ท่านฮัสเซ็น บุรุษร่างท้วมใบหน้าคมเข้มบ่งบอกสัญชาติ เอ่ยกับหญิงสาวคราวลูกที่ท่านนึกเอ็นดูตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า อาจเป็นเพราะท่านชอบผู้หญิงไทยกระมังเลยสนิทกับหญิงสาวได้ง่าย อีกทั้งภรรยาของท่านก็เป็นชาวไทย“เอ่อ มัวแต่ขอบคุณกันไปขอบคุณกันมา ผมว่าเชิญที่รถเลยดีกว่าครับ ทางเราเตรียมอาหารไทยไว้ต้อนรับท่านที่โรงแรมใกล้ๆ นี่เอง เชิญครับ”ทัศเทพผายมือให้คู่ค้าคนสำคัญ ท่านเดินนำหน้าไปพร้อมกับหน่วยอารักขาอีกเป็นขบวนตามแบบฉบับของบุรุษผู้มีอำนาจแ

แพรวรุ้งยืนยัน ส่งยิ้มออดอ้อนไปให้เจ้าหนู แต่พอสายตาแพรวพราวเจ้าเล่ห์ของเธอไปสานสบกับกวิน ก็ได้เปลี่ยนจากแพรวพราวเป็นจิกกัด ก็อยู่ดีไม่ว่าดีเขาหาเรื่องให้เธออีกจนได้ ฮึ่ม! แล้วนั่น!?“คุณ! นั่นมันกระเป๋าเดินทางของฉันนี่ มาอยู่ที่นี่ได้ไง!?” ร้องเสียงหลงเมื่อสายตาไปปะทะกับกระเป๋าสองใบโตๆ ซึ่งมันน่าจะเป็นของเธออย่างไม่ต้องสงสัย เพราะอย่างอีตานี่คงไม่ใช้กระเป๋าสีชมพูแปร๋นอย่างนั้นหรอก“ก็...ผมสั่งให้ทีมงานไปรอเราบนเกาะปันรัก ที่นั่นมีน้ำตก คุณอยากถ่ายแบบที่น้ำตกไม่ใช่เหรอ? เปลี่ยนให้แล้วนี่ไง ขอบคุณผมหรือยังล่ะ?”“นั่นมันคนละเรื่องกับที่กระเป๋าฉันมาอยู่ในห้องนี้” โต้กลับเสียงเขียว มันไม่เกี่ยวกับเรื่องกระเป๋าจริงๆ นี่นา“น่านงาย! มินว่าแล้ว ปะป๊าคิดมะซื่อกะน้าแพว” หนูน้อยดักคอ“ไม่มีทางลูกรัก ปะป๊าสาบาน เอาเป็นว่าเราจบเรื่องนี้แล้วหลีกทางให้น้าแพรวเข้าห้องน้ำดีกว่านะ ปะป๊าคิดว่าเธอคงอยากหาอะไรที่มันมิดชิดกว่าเศษผ้าขี้ริ้วใส่แล้วล่ะ”“ตาบ้า! แล้วใครเป็นคนคิดคอนเซ็ปต์ชุดยะ ไม่ใช่บร

[3]เสียงครวญจากห้องลูกชาย  เวลา 22:00 นาฬิกา ณ คฤหาสน์หลังงามของลูกเลี้ยงจอมหื่นชมจันทร์มุ่นคิ้วในทันทีที่เลื่อนรถเข้ามาจอดในรั้วคฤหาสน์ ทำไมทัศเทพไม่ดูบ้านช่องห้องหับบ้างเลย“อีตาบ้าเอ๊ย! กลัวโจรมันเข้าบ้านไม่ได้หรือไง เปิดอ้าซ่าซะ ดีนะที่ปิดประตูรั้วใหญ่ ไม่อย่างนั้นบ้านคงได้เหลือแต่เสาแน่ๆ”แม่เลี้ยงคนสวยเดินบ่นมาตามทาง เมื่อเห็นประตูบ้านเปิดเอาไว้ เด็กส้มก็กระไรไม่ได้ช่วยเป็นหูเป็นตาให้เจ้านายเลย สงสัยจะหลับไปแล้วเธอปิดบ้านช่องห้องหับให้เรียบร้อย ด้วยว่าวันนี้แม่บ้านที่พ่วงตำแหน่งแม่ครัว นางเกิดมีธุระด่วนต้องกลับต่างจังหวัด สาวใช้อีกสองคนก็เช่นกัน เดือดร้อนชมจันทร์ต้องไปซื้อข้าวของมาตุนไว้ให้ ‘ลูกเทวดา’ ผู้เอาแต่ใจ เพราะเธอไม่สามารถรู้ได้ว่าวันนี้มื้อนี้ ท่านอยากจะสวาปามอะไรนั่นเองแม่เลี้ยงคนงามเอาข้าวของออกจากท้ายรถเข้าไปเก็บในครัว อาหารสดเธอจับมันยัดๆ เข้าตู้เย็น ส่วนของแห้งก็กองไว้บนโต๊ะ พรุ่งนี้เด็กส้มคงช่วยจัดมันเข้าที่ เ

ชมจันทร์ครางไม่ได้ศัพท์ กายสาวบิดเร่าๆ เพราะความต้องการอย่างยิ่งยวด ถ้าเขาจะแกล้งกันอย่างนี้ก็สวมสอดความเป็นชายเข้าไปเถอะ เธอจะตายเพราะแรงปรารถนาอยู่แล้ว“จันทร์ เธอ...ต้องการฉันใช่ไหม จันทร์”“มะ...ไม่ จันทร์ไม่ต้องการ คุณเทพอย่า...อ๊ะ!”ชมจันทร์กายบิดเร่า ปฏิเสธความต้องการของตัวเองจนใบหน้าเหยเก แลเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ถูกครอบงำด้วยอารมณ์ปรารถนาแล้วอยากกลายร่างเป็นหญิงใจง่ายให้รู้แล้วรู้รอด จะได้ทำตามที่กายของตนบัญชา สามารถมีสัมพันธ์กับชายตรงหน้าโดยไม่ต้องกังวลต่อสิ่งใดๆ แต่ในความเป็นจริงเธอทำไม่ได้ ถ้าวันนี้เธอเป็นของเขา วันพรุ่งนี้เธอคงมีค่าเพียงแค่ผ้าเช็ดเท้าของเขาเท่านั้น!“ให้ตายเถอะ โอ...จันทร์ จันทร์ จันทร์!”เขาเรียกชื่อหล่อนระงม จับแก่นกายถูไถที่ร่องสวาทถี่ยิบจนมันระเบิดออกมาเป็นสายธาราแห่งชีวิตในที่สุด มันเปรอะเปื้อนทั่วเนินนูนที่ปกคลุมด้วยปุยไหมบางๆ และอ่อนนุ่ม หยาดธาราแห่งรักพุ่งลามเลยไปถึงหน้าท้องแบนราบและแอ่งสะดือบุ๋มทัศเทพบรรจงจูบบนใบหน้างามแดงระเรื่อ หล่อนยังครางอืออาเพราะยังไปไม่ถึงฝั่งฝั