เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1237
บทล่าสุด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1242
จู่ ๆ ปฐมญาณของเขาก็เปล่งแสงเจิดจ้า ทำให้หลัวเวยเวยถูกตรึงอยู่กับที่ ขยับตัวไม่ได้แม้แต่น้อยจากนั้นก็เห็นปฐมญาณของเขาพุ่งตรงไปยังหว่างคิ้วของหลัวเวยเวยใบหน้าหลัวเวยเวยเต็มไปด้วยความตกใจ มือไม้เย็นเฉียบ สิ้นหวังจนหมดหนทางขณะที่เธอคิดว่าตัวเองต้องตายแน่ ๆ เย่ซิวก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเธออย่างกะทันหันแม้บ่าของเขาจะไม่ได้กว้างใหญ่ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูกเย่ซิวแบมือขวาออก เผยให้เห็นถึงพลังระดับถอดจิตขั้นกลางกลางฝ่ามือของเขาปรากฏเป็นวังวนสีเลือดจางซู่ที่กำลังพุ่งเข้าใส่ถึงกับใจสั่นอย่างรุนแรง “เป็นไปไม่ได้ แกเป็น…อ๊ากกก!!!”ปฐมญาณของเขาถูกวิชามารโลหิตดูดกลืนจนไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยวเพียงแต่ว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นฉับพลัน เย่ซิวจึงยังไม่อาจเก็บปฐมญาณไว้ได้ทันจากนั้นเขาก็หันกลับมามองหลัวเวยเวยที่ยังตกใจไม่หาย “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”หลัวเวยเวยส่ายหน้า “ไม่เป็นไร ครั้งนี้โชคดีที่นายช่วยไว้ ไม่งั้นฉันคงแย่แล้วจริง ๆ”เย่ซิวเลิกคิ้วขึ้น “แล้วจะตอบแทนผมยังไงดีล่ะ”“จะตอบแทนอะไรล่ะ ฉันเป็นผู้อาวุโสนะ นายช่วยฉันก็เป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”จู่ ๆ เย่ซิวก็ยื
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1241
เย่ซิวเดินมาหยุดอยู่ข้างหลัวเวยเวย เมื่อได้ยินคำพูดนั้นก็หัวเราะฮิ ๆ “ผมฆ่าลูกชายคุณไปแล้ว แถมยังฆ่าผู้อาวุโสกับศิษย์ระดับแนวหน้าของพวกคุณไปอีกตั้งมากมาย คุณจะปล่อยผมไปจริง ๆ เหรอ?”ตอนนี้จางซู่โกรธแทบอยากฉีกเย่ซิวเป็นชิ้น ๆแต่เพื่อให้มีชีวิตรอดต่อไป เขาก็ทำได้แค่กลืนความอัปยศตรงหน้าเท่านั้น“ฉันยอมรับว่าเมื่อก่อนไม่รู้จักแพ้ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าตัวเองผิดตรงไหน”เย่ซิวส่ายหน้า “คำพูดหลอกเด็กแบบนี้ผมไม่เชื่อหรอก มีแค่คุณต้องตาย ทุกคนถึงจะวางใจได้ เพราะงั้นก็ตายไปซะเถอะ”จางซู่โกรธจัดจนแรงอาฆาตปะทุ “ไอ้สารเลว จิตใจของแกมันโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกจะพูดอะไรก็ได้นะ!”เขาหันไปมองหลัวเวยเวย อารมณ์พลุ่งพล่านจนควบคุมไม่อยู่เย่ซิวทำท่า ‘ตกใจ’ ก่อนจะรีบหลบไปด้านหลังหลัวเวยเวยแล้วโอบเอวเธอไว้แน่น “เขาขู่ผมครับ ผมกลัวจะตายอยู่แล้ว”ใบหน้าหลัวเวยเวยขึ้นสีแดงจัดหมอนี่ใจกล้าเกินไปแล้ว ถึงกับกล้าโอบเอวเธอต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ร่างของเธอสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะสะบัดจนมือของเย่ซิวกระเด็นออก“ไม่ต้องพูดให้เปลืองน้ำลาย ฆ่าเขาซะ แล้วเอาศพไปสร้างหุ่นเชิด จะได้เพิ่มพลังให้สำนักอวิ้นหล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1240
หัวใจของจางซู่แทบจะหลั่งเลือดลูกชายที่เขาทุ่มเททุกสิ่งให้มาทั้งชีวิต ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว!ความพยายามทั้งหมดกลายเป็นศูนย์!เย่ซิวสีหน้านิ่งสนิท “คุณนี่ก็ตลกนะ เมื่อตะกี้ยังเห็นด้วยกับการดวลฃเป็นตายอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?ทำไม คุณคิดว่ามีแต่ลูกชายขยะของคุณเท่านั้นที่ฆ่าผมได้ แต่ผมฆ่าเขาไม่ได้งั้นเหรอ”ในใจจางซู่ก็คิดแบบนั้นจริง ๆ เขาตาแดงก่ำ มือควักสมบัติเวทมนตร์ระดับสูงออกมาชิ้นหนึ่ง พร้อมคำรามลั่น “เปิดค่ายกลซะ วันนี้ฉันจะฆ่าไอ้สารเลวนั่น แล้วเรื่องนี้จะจบแค่นั้น ไม่งั้น…”“ไม่งั้นอะไร?” เย่ซิวถือธงหมื่นวิญญาณไว้ในมือ รัศมีอันตรายแผ่กระจายออกจากตัว“ไม่งั้นสำนักวิญญาณเพลิงกับสำนักอวิ้นหลิงก็อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้!”“ภรรยาเจ้าสำนักได้ยินแล้วใช่ไหมครับ” เย่ซิวหันไปมองหลัวเวยเวย “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมเราไม่จัดการเขาไปเลยล่ะ”สีหน้าหลัวเวยเวยเปลี่ยนไปทันทีเย่ซิวเอ่ยต่อ “ในเมื่อมันถึงขั้นเป็นศัตรูที่ต้องตายกันไปข้างแล้ว ถ้ายังปล่อยให้เขากลับไปก็คงโง่เกินไปหน่อยแล้วรึเปล่า”แม้เย่ซิวจะไม่ต้องการให้เรื่องบานปลายถึงขั้นนี้แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ก็ต้องเด็ดขาดให้ถึงที่สุดจางซู่คือผู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1239
รั่วอวิ๋นทนไม่ไหว จึงหันไปเอ่ยกับจางซู่ว่า “เห็นแก่หน้าฉันหน่อย ถ้าเกิดอะไรขึ้น ให้ลูกนายไว้ชีวิตศิษย์ฉันด้วย ฉันจะขอบคุณมากจริง ๆ”จางซู่ใจสะดุดขึ้นมาเล็กน้อย หรือนี่อาจเป็นโอกาสดีที่จะเอาไว้ต่อรองกับรั่วอวิ๋นในภายหลังก็ได้แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยอะไร เสียงร้องตกใจของบรรดาศิษย์รอบเวทีก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจางซู่คิดในใจ ลูกชายเขาจัดการเย่ซิวได้เร็วขนาดนั้นเชียวเหรอ?เขารีบหันไปมองเวทีเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ดวงตาก็แทบถลน “ไม่นะ!”เขาเห็นจางปู้ฝานกำลังถูกกลุ่มหมอกสีดำหนาทึบกลืนกินอยู่กลางลานเวที หมอกดำเหล่านั้นคือวิญญาณนักรบที่รวมตัวกันเป็นร่างแปลง!จางปู้ฝานยังไม่คู่ควรให้เย่ซิวต้องเผยพลังที่แท้จริงด้วยซ้ำเขาเลยแค่หยิบธงหมื่นวิญญาณออกมา แล้วปล่อยวิญญาณนักรบระดับวิญญาณก่อกำเนิดออกมาสองสามตน และระดับถอดจิตหนึ่งตนแค่นี้ก็เกินพอแล้วบรรดาวิญญาณนักรบพุ่งเข้าใส่ร่างจางปู้ฝานอย่างบ้าคลั่งกัดกินวิญญาณและดูดกลืนเลือดเนื้อของเขาอย่างเหี้ยมโหด!“อ๊ากกก ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย!”จางปู้ฝานทรุดลงบนพื้น ส่งเสียงกรีดร้องอย่างน่าสยดสยองทุกคนที่อยู่ในลานต่างก็หน้าซีดเผือดด้วยความตกใจไม่มีใค
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1238
เมื่อเป็นการดวลชีวิต แน่นอนว่าใครก็ห้ามยุ่งเกี่ยว แบบนี้จางปู้ฝานต้องถูกฆ่าตายแน่แต่หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ สองสำนักบาดหมางกันอย่างแน่นอน และอาจลุกลามกลายเป็นสงครามได้ถ้ารอให้เจ้าสำนักกลับออกมาแล้วรู้เรื่องนี้ เธอเองก็คงโดนลงโทษแน่เมื่อเห็นสีหน้ากังวลที่หลัวเวยเวยเผลอแสดงออกมาโดยไม่รู้ตัว จางซู่ก็ยิ่งมั่นใจเต็มที่ คิดว่าทุกอย่างเข้าทางตนหมดแล้วในขณะนั้น รั่วอวิ๋นที่ยืนอยู่ไกล ๆ ถึงกับหน้าถอดสี ก่อนจะรีบบินพุ่งเข้ามาอย่างลืมความโกรธไปสิ้น “ไม่ได้ พวกเธอสู้กันไม่ได้ ความต่างของพลังมันห่างกันเกินไป!”พอจางซู่เห็นรั่วอวิ๋นมาถึง สายตาก็แวววาบด้วยความโลภขึ้นมาเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะเทียบหลัวเวยเวยไม่ได้ในหลาย ๆ ด้าน แต่รั่วอวิ๋นก็ยังคงเป็นดอกไม้แสนงามที่น่าลิ้มลองไม่ต่างกัน หากเขามีโอกาสจะไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือแน่แม้ในใจจะคิดลามกแค่ไหน แต่สีหน้าเขาก็ยังคงสงบเฉย “อ๋อ ที่แท้ก็ผู้อาวุโสรั่วอวิ๋นนี่เอง นี่มันเรื่องของเด็ก ๆ น่ะ อีกอย่าง ทั้งสองฝ่ายต่างก็ยินยอมกันแล้ว คุณจะไปก้าวก่ายมั่ว ๆ ไม่ได้นะ”“คุณ!!” รั่วอวิ๋นถึงกับพูดไม่ออกกับสิ่งที่จางซู่พูด เธอหันสายตาไปจ้องที่เย่ซิวด้วยคว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1237
“อ๊ากกก ฉันจะฆ่าแก!”จางปู้ฝานคำรามลั่นเหมือนสัตว์ป่าคลั่งการกระทำของเย่ซิวนั้นเป็นการท้าทายเขาอย่างมหาศาลตูม!ร่างกายของเขาปะทุเปลวไฟอันน่าสะพรึงกลัวออกมา ลุกไหม้ลามไปทั่ว พื้นก็แทบจะละลายไปทั้งแถบเหล่าศิษย์ที่อยู่ใกล้รีบถอยกรูดไปด้วยความตกใจ ต่างก็มองจางปู้ฝานด้วยสายตาหวาดเกรงระดับวิญญาณก่อกำเนิด!เขาอายุเท่าไหร่กันเชียว ถึงบรรลุระดับที่หลายคนพยายามกันเป็นร้อยปีก็ยังเอื้อมไม่ถึงสีหน้าหลัวเวยเวยแปรเปลี่ยนเล็กน้อย “ถึงระดับวิญญาณก่อกำเนิดขั้นกลางแล้วเหรอ!”ข่าวลือจากภายนอกบอกว่าจางปู้ฝานเพิ่งอยู่แค่ขั้นต้นไม่ใช่เหรอจางซู่ดูภูมิใจไม่น้อย แต่ก็ยังพูดถ่อมตัวว่า “อะแฮ่ม เพิ่งทะลวงมาได้ไม่กี่วันเอง ไม่มีอะไรมากหรอก”หลัวเวยเวยแอบคิดในใจว่าถ้าเทียบกับเย่ซิวแล้วก็ไม่มีค่าอะไรจริง ๆ นั่นแหละตอนนี้ผู้ชายคนนั้นเข้าสู่ระดับถอดจิตไปแล้ว ลูกชายคุณตามเขาไม่ทันหรอกแน่นอนว่าคำพูดแบบนั้นหลัวเวยเวยไม่มีทางพูดออกมาหรอก เธอแค่คล้อยตามคำของจางซู่ แล้วก็ชมจางปู้ฝานไปตามมารยาทไม่กี่ประโยคเท่านั้นเย่ซิวไม่สะทกสะท้านต่อความเดือดดาลของจางปู้ฝานเลยแม้แต่น้อย “นายจะโมโหทำไม ฉันแค่สวีทกับผู้
