เข้าสู่ระบบโซ่พิศวาสใยเสน่หา Chapter 55ธารทิพย์ใจเต้นถี่แรงเมื่อเห็นบานประตูเปิดออก ในห้วงความคิดตอนนี้หล่อนกำลังคิดว่า พวกเจฟฟี่คงเข้ามาพาตนไปซ่อง พอนึกถึงก็พานโกรธแค้นเธียน่าที่กระทำกับตนชนิดที่ว่า ร้ายแรงมาก และมากเกินกว่าที่หล่อนจะให้อภัย หล่อนพยายามหาทางหนีรอด แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางนั้น เป็นเพราะทั้งมือและเท้าถูกมัดด้วยเชือก ส่วนปากมีผ้าผืนใหญ่คาดไว้จะขยับตะโกนขอความช่วยเหลือก็ไม่ได้ แม้แต่เปล่งเสียงออกมายังยาก ดวงตาธารทิพย์ขยายกว้าง ความแปลกใจเข้ามาจิตใจ เมื่อเห็นร่างเธียน่าก้าวเข้ามาในห้อง และปิดประตูห้องและล็อคมันไว้ตามเดิม“ชู่ว์...” เธียน่าทำเสียงห้าม ยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะกลางริมฝีปากตัวเอง “เบาๆ ฉันมาช่วยเธอ”เธียน่าบอกธารทิพย์ ขณะปลดผ้าที่คาดปากธารทิพย์ออก“ทำไมเธอถึงมาช่วยฉัน” ธารทิพย์มีความสงสัย“เพราะฉันยังมีความเป็นคนอยู่มั้ง” เธียน่าตอบ “ถึงฉันจะไม่ชอบหน้าเธอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะถีบเธอตกนรก อีกอย่างเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องการด้วย”ธารทิพย์อึ้งไปกับคำตอบ ไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยินคำพูดประโยคนี้ที่แสดงให้เห็นว่า เธียน่ามีความคิดผิดชอบชั่วดี ไม่ใช่เอาแต่ใจจนลืมคิดลืมอ่าน
โซ่พิศวาสใยเสน่หา Chapter 54ใจหนึ่งอยากช่วยธารทิพย์ให้พ้นจากวงจรนรกที่สาวใดได้ก้าวตกลงไป ยากนักจะตะเกียกตะกายออกมาได้ ชีวิตธารทิพย์กำลังไปได้สวย กำลังเรียนจบมหาวิทยาลัย กำลังก้าวขึ้นสู่ช่างแต่งหน้ามืออาชีพ ทว่ากลับต้องมาสะดุดเพราะหล่อน แต่อีกใจหนึ่งก็กลัวว่า บุรินทร์กับครอบครัวจะโกรธเรื่องที่ตนทำลงไป คงไม่มีใครให้อภัยตนแน่ หากรู้ความจริงว่า ตนหลอกล่อให้ธารทิพย์เข้ามาติดกับคนชั่ว หล่อนเองก็ไม่มีวันให้ครอบครัวของตนเกลียดชังตนแน่นอน เป็นทางเลือกที่เลือกได้ยากยิ่งสำหรับหล่อน ยี่สิบนาทีต่อมา เธียน่าหยุดรถตรงหน้าร้านกาแฟไม่ห่างบ้านเจฟฟี่มากนัก หล่อนไม่ได้จอดเพราะต้องการดื่มกาแฟหรือเครื่องดื่มอื่น แต่หยุดรถเพราะรู้สึกใจคอไม่ดี มีความรู้สึกผิดกับเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นกับธารทิพย์ร่วมด้วย คิดสรรตะเต็มหัว หลายความรู้สึกที่ตีตื้นในจิตใจ ไม่อาจทำให้หล่อนขับรถไปต่อได้ เท้าจึงเหยียบเบรกตาม“เอาไงดีเนี่ย เอาไงดี” เธียน่าพูดกับตัวเอง “คิดสิเธียน่าคิด เธอต้องตัดสินใจนะ”เวลานี้หล่อนตัดสินใจไม่ถูกว่า จะทำเช่นไร จะเดินหน้าต่อหรือไปช่วยเหลือธารทิพย์ เธียน่าไม่เคยได้รับ
โซ่พิศวาสใยเสน่หา Chapter 53“พูดดีๆ ไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลัง”เจฟฟี่ปิดประตูดังโครม เท้าเอวมองหน้าธารทิพย์ที่ตกอยู่ในอารามตกใจ“แกทำแบบนี้กับฉันทำไม” ธารทิพย์ถามขณะยันตัวลุกขึ้นนั่ง ความตกใจยังไม่ทันจางหายจากดวงหน้าหวาน ความรู้สึกนั้นก็โถมมากขึ้นเมื่อเห็นชายฉกรรจ์อีกสามคนเดินออกมาจากห้องครัว ท่าทางของพวกเขาไม่น่าไว้ใจเลย พาลให้หล่อนเป็นห่วงเธียน่าขึ้นมาทันใด เพราะตอนนี้หล่อนยังไม่เห็นเธียน่าและเริ่มไม่แน่ใจว่า เธียน่าจะเข้าห้องน้ำตามที่เจฟฟี่บอกหรือไม่ “เธียน่าล่ะ เธียน่าอยู่ไหน พวกแกทำอะไรเธียน่า”นอกจากธารทิพย์จะห่วงตัวเองแล้ว หล่อนกลับห่วงเธียน่าอีกด้วย แต่ดูเหมือนว่าคนที่ธารทิพย์กำลังเป็นห่วงจะไม่รู้สึกรู้สาอะไร เดินเชิดหน้าออกจากห้องน้ำ ก้าวเท้ามาหาคนรักของพี่ชายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แววตาสะใจ“ฉันอยู่นี่ เจฟฟี่กับเพื่อนของเขาไม่มีวันทำอะไรฉันหรอก แต่กับแกน่ะไม่แน่นังตัวดี”ธารทิพย์ตกใจอีกครั้ง ไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่า จะได้ยินคำพูดประโยคนี้จากปากเธียน่า และนั่นทำให้หล่อนไขว้คิดไปว่า เธียน่าไม่ได้มาหาเพื่อน แต่หลอกตนมาที่นี่ “เธอหลอกฉันมาที่นี่งั้นหรือ เธอทำแบบนี้ทำไม” ธารทิพย์ปล่อยคำ
โซ่พิศวาสใยเสน่หา Chapter 52ชั่ววินาทีนี้เอง สมองของเธียน่าคิดอะไรได้บางอย่าง“เอาอย่างนี้ดีกว่า พี่น็อตไปทำธุระของพี่ให้สบายใจเลยค่ะ น้องกับน้ำกลับกันเองได้ พี่น็อตจะได้ไม่ต้องเสียเวลามารับน้องกับน้ำ ไปเจอกันที่บ้านเลย อีกอย่างถ้าเผื่อพี่น็อตยังทำธุระไม่เสร็จ น้องกับน้ำก็ไม่ต้องคอยพี่” บุรินทร์ฉุกคิดแวบเดียวก็ตอบตกลง“ก็ได้ งั้นพี่ไปแท็กซี่ดีกว่า เธียน่าจะได้ขับรถพี่กลับบ้าน”บุรินทร์ไม่ได้คิดอะไร เขาคิดแค่ว่าไม่อยากให้สองสาวคอยตน และไม่รู้ว่า ธุระของตนนั้นจะเสร็จเร็วหรือช้า เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เมื่อพูดจบเขายื่นกุญแจรถส่งให้น้องสาว ก่อนเร่งเดินออกจากห้อง สถานที่ที่เขาไปคือ โรงแรมที่เหนือเมฆพัก“แกเสร็จฉันแน่นังน้ำ” เธียน่าพูดเสียงเหี้ยม นัยน์ตาแฝงไว้ด้วยความร้ายกาจ ในที่สุดหล่อนก็หาวิธีที่จะพาธารทิพย์ไปยังสถานที่ที่นัดหมายไว้กับเจฟฟี่ได้สำเร็จ และอีกไม่กี่ชั่วโมง ธารทิพย์ก็จะต้องเดินออกไปจากชีวิตของบุรินทร์อย่างถาวร จะไม่มีใครหน้าไหนแย่งพี่ชายไปจากตนได้...ไม่มีวัน หนึ่งชั่วโมงสิบนาทีต่อมา เธียน่าชำเลืองมองธารทิพย์ที่กำลังขับรถยนต์ของพี่ชาย ในใจรู้สึกโล่งอ
โซ่พิศวาสใยเสน่หา Chapter 51“กรี๊ด!...อา...อา”วารุณีกรีดร้องตบท้ายด้วยเสียงครางยาว ตามด้วยเสียงหอบหายใจเหนื่อยราวกับหล่อนเพิ่งสิ้นสุดการวิ่งสิบกิโลเมตร“โอ้ว...พระเจ้า...ยิ่งรัดแน่นกว่าเดิมอีก...อา” นานโอเหมือนคนจะขาดใจ ความคับแน่นทวีมากขึ้น โอบรัดตัวตนชายจนเขาอึดอัดแต่ก็พยายามเร่งความเร็วให้ตนเองฝ่าความแน่นนี้ไปให้ได้ จังหวะที่เขาสาดซัดเร็วรี่จนแทบนับจำนวนครั้งด้วยตาเปล่าไม่ได้ เขากระโจนจ้วงสุดแรงเกิดเพื่อให้ตนเองไต่บันไดไปยังสถานที่เดียวกับหล่อนเมื่อทุกอย่างผ่านพ้น เสียงที่ได้ยินมีคือเสียงหอบหายใจถี่แรง ราวกับคนวิ่งมาราธอนที่ใช้ความเร็วในการวิ่งเร็วกว่าปกติ นานโอซบหน้าลงบนทรวงอกสาว เมื่อปรับลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติ เขาเงยหน้ามองวารุณีที่เวลานี้ใบหน้าเหนื่อยอ่อน ดวงตาปรือคล้ายคนง่วงนอน หล่อนคงอ่อนเพลียกับบทรักครั้งแรกในชีวิต ภาพที่เห็นส่งผลต่อจิตใจนานโอ เขาเป็นปลื้มกับพรหมจรรย์ อิ่มเอมกับความสุขที่ได้รับ มันทำให้เขารู้สึกว่า ไม่อยากร่วมหลับนอนกับสตรีคนไหนในโลก นอกจากวารุณีคนเดียว“ผมรักคุณเหลือเกิน รักมาก รักที่สุด” นานโอดึงตัวตนออกจากกลีบดอกไม้ที่ชุ่มไปด้วยสายพันธ์รักของตน ขยับตั
โซ่พิศวาสใยเสน่หา Chapter 50เขาใช้หัวเข่าด้านขาทั้งสองข้างของหล่อนให้แยกออกไปด้านข้าง เปิดทางให้เขาฝังตัวตนที่เวลานี้ไร้สิ่งห่อหุ้มดังเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา ประสานกับกายสาวที่น่าลิ้มรส ก่อนชำแลกกายใหญ่ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับร่างวารุณี ที่แน่นอนว่าเขาขยับตัวยากลำบาก ช่องทางสวรรค์คับแน่นเพราะไม่ผ่านการบุกเบิกฝ่าดง ทว่าความคับแน่นคือความสุขที่เกิดขึ้นในจิตใจนานโอ เขากำลังอิ่มเอมกับพรมจรรย์ของสาวอันเป็นที่รักยิ่งนัก“ทนหน่อยที่รัก...อา” เขาพูดเสียงสั่น ก้มหน้าลงครอบครองยอดถัน ดึงดูดเข้าปาก เลียไปรอบๆ นานโอกำลังเบี่ยงเบนความเจ็บปวดของหล่อนด้วยความเสียวซ่าน“อา...อืม...คุณนาน...นานโอ...อา”วารุณีรับรู้ถึงความเจ็บปวดยามท่อนเอ็นเนื้อถูกดันเข้ามาร่างกาย ความที่ช่องทางรักไม่มีใครเคยล่วงล้ำ แน่นอนว่าความคับแน่นจะต้องมีมาก ความเจ็บจากการเชื่อมต่อก็มากตามไปด้วย ทว่านานโอก็เบี่ยงเบนความเจ็บปวดด้วยความซ่านเสียว เขาพลิ้วลิ้นสะบัดโบกอยู่บนยอดถันทั้งซ้ายขวา ในขณะที่เอวสอบค่อยๆ ทำงานไม่เร่งรีบ ค่อยๆ ดันเชื่องช้า ไม่กล้าทำรุนแรงเพราะเกรงว่าแก้วเจียระไนเปราะบางจะแตกสลาย แต่นั่นยิ่งสร้างความปวดร้าวให้ทั้งคู่





![เมียแต่ง [PWP] + [NC30+]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)

