All Chapters of โซ่รักใยพิศวาส: Chapter 1 - Chapter 10

27 ปีต่อมา ณ ประเทศไทยเพชรหอมเร่งฝีเท้าเดินเข้ามาในโรงเรียนอรุณบริรักษ์ โรงเรียนอนุบาลใกล้บ้าน สถานศึกษาของยศนัย อรุณประภาพร บุตรชายคนเดียวของหล่อน สีหน้าของเพชรหอมแบกรับความกังวลไว้เต็มพิกัด รีบรุดมาโรงเรียนแห่งนี้ทันทีที่วิไลพร คุณครูประจำชั้นอนุบาล 2/2 โทรไปแจ้งเรื่องสำคัญ หล่อนจำต้องลางานมาจัดการเรื่องลูกตัวแสบ ที่สร้างวีรกรรมชวนปวดหัวให้หล่อน“สวัสดีค่ะครูใหญ่ ครูแก้ว” เพชรหอมไหว้ไพศาล ครูใหญ่ประจำโรงเรียน และครูวิไลพรหรือครูแก้ว “เชิญนั่งครับคุณแม่” ไพศาลเชิญผู้ปกครองนักเรียนจอมเกเร เพชรหอมทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ข้างวิไลพร “อย่างที่ครูแก้วโทรบอกคุณแม่นะครับ วันนี้น้องฮาร์ทชกน้องพลจนจมูกหัก ทางเราได้พาน้องพลไปโรงพยาบาลแล้ว และทำการรักษาจนแน่ใจว่าปลอดภัย ซึ่งทางเราได้ทำตามกฎระเบียบของทางโรงเรียน โทรแจ้งให้ผู้ปกครองดนุพลทราบ ผลที่ออกมาคือ คุณพ่อคุณแม่ของน้องพลไม่ยอม จะฟ้องดำเนินคดีกับน้องฮาร์ท แต่ผมคิดว่าฮาร์ทยังเด็ก และเป็นเรื่องเด็กทะเลาะกัน ผมเกลี่ยกล่อมคุณพ่อคุณแม่น้องพลแล้ว ซึ่งเขาทั้งสองยอมไม่แจ้งความ แต่ต้องการให้คุณชดใช้ค่าเสียหายและค่าทำขวัญครับ”ไพศาลบอกเรื่องที่เพชรหอมต

4“ก็ให้ตามเลทนะ ไม่ได้ให้พิเศษอะไร เท่าที่พี่รู้มา ค่าจ้างของล่ามคิดเป็นรายชั่วโมง ครึ่งวันก็มี เต็มวันก็ด้วย ค่าเดินทางบางคนก็ให้ต่างหากแล้วแต่ตกลงกัน อย่างครึ่งวันคือสี่ชั่วโมง ถ้างานไม่เสร็จเข้าชั่วโมงที่ห้าก็คิดเป็นรายชั่วโมงต่อไปเรื่อยๆ จนเสร็จงาน ราคาหมื่นห้าที่เพ้นท์จะได้ คือค่าจ้างล่ามที่พูดได้สามภาษานะ ค่าตัวก็ต้องสูงอยู่แล้ว” นันทิพาอธิบายให้บังอรเข้าใจ“โห อย่างนี้เพ้นท์สบายเลย คุณนานโอมาอยู่เมืองไทยห้าวัน เพ้นท์ได้วันละหมื่นห้า ห้าวันก็เจ็ดหมื่นห้า” ช้องนางดีใจแทนเพชรหอมที่จะได้เงินค่าจ้างจำนวนมาก “ถ้ากุ้งพูดภาษาอิตาเลี่ยนได้ กุ้งจะเสนอตัวเอง แต่นี่เพิ่งหัดพูดหัดเขียน ยังไม่ถึงขั้นเซียน ให้เพ้นท์ทำดีที่สุด”“โอเค ตกลงตามนี้ งั้นเลิกประชุมได้ ใครทำหน้าที่อะไรก็ขอให้ทำให้เต็มที่ คุณนานโอมาพักที่โรงแรมเราประจำ อย่าให้เสียชื่อ พี่ไม่อยากเสียลูกค้ากระเป๋าหนักไป”นันทิพากำชับลูกน้อง ก่อนที่ทั้งหมดจะพากันเดินออกจากห้องประชุม บังอรกับช้องนางรีบเดินไปหาเพชรหอมที่กำลังปฏิบัติหน้าที่พนักงานต้อนรับลูกค้าตรงล็อบบี้ของโรงแรมราวสองทุ่มวันเดียวกันเพชรหอมเดินถือถุงกับข้าวเข้ามาในห้องเช่า

6“แกไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น เสื้อผ้าพวกนี้พี่มลโละทิ้งแล้ว นางให้แกเลย ให้แล้วให้เลย แกจะทำเสียหายยังไงก็ไม่ต้องชดใช้” ขณะช้องนางพูด เพชรหอมหยิบเสื้อขึ้นมาดู“ตัวนี้ยังไม่ได้ใส่เลยนะ ดูสิยังมีป้ายราคาติดอยู่เลย อู้หู...ตัวละตั้งเจ็ดพันแน่ะ” เพชรหอมทำตาโตเมื่อเห็นป้ายราคาค่าเสื้อผ้า“ตัวนี้ยังถูก เมื่อวานนางซื้อชุดเดรสราคาหมื่นสองมาหนึ่งชุด ฉันก็นั่งมองชุดนะก็ไม่เห็นว่ามันจะเลิศเลอเพอร์เฟคตรงไหน แบบก็เรียบ ฉันว่านะ ชุดบางชุดของนางตามตลาดนัดสวยกว่าเยอะ” ช้องนางนินทาพี่สาวต่างแม่ให้เพชรหอมฟัง แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรก “แกไม่ห่วงเรื่องเสื้อผ้านางเลย นางมีล้นตู้ ทิ้งไปก็เยอะ ไม่ได้ใส่ก็แยะ ไม่รู้จะซื้อมาทำไมหนักหนา ซื้อแล้วก็ไม่ใส่”“แกก็ใส่แทนสิ”“ถ้าฉันใส่ได้ฉันใส่ไปแล้ว แต่นี่มันติดนม นมฉันดันใหญ่กว่านาง ใส่ของนางแล้วมันรัดนมหายใจไม่ออก เฮ้อ! เกิดมาหนักอกก็ต้องหนักใจอย่างนี้แหละ ฉันเลยขอเสื้อผ้านางมาให้แกไง แกใส่ไปโลด สวยๆ แพงๆ ทั้งนั้น นางรวยแค่ไม่กี่ชุดนางไม่ยี่หระหรอก”มารดาของวรรณวิมลมีฐานะร่ำรวย เป็นเศรษฐีทางภาคเหนือที่คนเรียกติดปากกันว่าแม่เลี้ยงสาย วรรณวิมลจึงมีนิสัยใช้จ่ายฟุ่มเฟื

8“จิบนิดนึงน่า เสียมารยาท เจ้าของบ้านอุตส่าห์เอามาให้ดื่ม” ไกรศรไม่เชิงคะยั้นคะยอให้ช้องนางเกิดความสงสัย เขาใช้คำพูดให้หล่อนเกิดความเกรงใจแทน“ก็ได้” ช้องนางหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มอย่างเสียมิได้ ปริมาณที่หล่อนดื่มไปนั้นไม่มากนัก เพียงแค่สามอึก แต่เป็นสามอึกที่เห็นผล ไกรศรลอบยิ้มด้วยความพอใจ จากนั้นก็รอให้อำนาจลงมา เพื่ออุบายต่อไป ซึ่งอีกไม่กี่อึดใจต่อมา อำนาจได้เดินลงมาจากชั้นสองเดินตรงมาหาสองหนุ่มสาว“ยายอยู่ข้างบน นายกับกุ้งจะขึ้นไปไหว้ยายก่อนไหม”“อืม ไปสิ มาถึงที่แล้วนี่ ว่าแต่ยายนายเป็นไงบ้าง” ไกรศรตีเนียน“เห็นบ่นปวดก้น ยายเอาก้นลงน่ะ ให้ไปหาหมอก็ไม่ไป ยิ่งแก่ยิ่งดื้อ”“คนแก่ก็อย่างนี้แหละ เป็นเหมือนกันทุกคน” ไกรศรพูดราวกับเข้าอกเข้าใจคนสูงวัย “กุ้ง ต้าร์ว่ารีบขึ้นไปไหว้ยายมาร์คเถอะ จะได้รีบกลับ”ช้องนางลุกขึ้นยืน เดินตามไกรศรและอำนาจที่ก้าวเท้าไปยังบันไดบ้าน อีกไม่กี่ก้าวจะถึงตีนบันได ไกรศรทำหน้าตกใจเมื่อนึกอะไรขึ้นได้“กุ้งขึ้นไปไหว้ยายมาร์คก่อนนะ ต้าร์ลืมเอากุญแจรถออกมา ต้าร์ขอตัวไปเอาก่อนนะแล้วจะขึ้นตามไป” ไกรศรพูดจบก็รีบเดินออกไปจากบ้าน ช้องนางที่ไม่ได้เฉลียวใจใดๆ ทั้งสิ้น ห

Chapter10ช้องนางเข้าใจว่าเดชดวง ลูกน้องของเหนือเมฆคือเจ้าของไร่เมฆา ซึ่งหล่อนคิดแบบนี้คงไม่ผิด เนื่องจากการแต่งกายของสองหนุ่มต่างกันสุดขั้ว อีกคนแต่งเหมือนนักธุรกิจ อีกคนแต่งเหมือนคนไร่คนสวนคำพูดของช้องนางทำให้สองหนุ่มมองหน้ากัน เดชดวงอ้าปากค้างไม่คิดว่า ช้องนางจะคิดว่าเขาคือเจ้าของไร่ ทั้งที่เจ้าของไร่ตัวจริงยืนทำหน้าหล่ออยู่ข้างเขา“คือว่าผม...” เดชดวงกำลังจะอธิบายให้ความเข้าใจผิดของหล่อนหมดไป ทว่าเสียงเจ้านายดังขัดขั้นเสียก่อน“เจ้านายฉันเป็นคนใจดี ให้เธอพักที่นี่คืนนึงไม่เป็นไรหรอก จริงไหมครับเจ้านาย”เดชดวงทำหน้าเหวอกับคำถามของเหนือเมฆ เดชดวงรีบรอบเมื่อเห็นเจ้านายถลึงตาใส่ บอกให้เขารู้ว่า ต้องไหลไปตามน้ำ“ใช่ครับ ไม่เป็นไรครับ”“ขอบคุณคุณสองคนมากนะคะที่ช่วยเหลือกุ้ง” ช้องนางมีโอกาสกล่าวขอบคุณ หล่อนจึงไม่พลาดที่จะทำ หล่อนพนมมือไหว้บุรุษที่เปี่ยมไปด้วยน้ำใจจากใจจริง “ฉันชื่อกุ้งค่ะ คุณสองคนล่ะคะ”“ฉันชื่อเหนือเมฆ เป็นหัวหน้าคนงาน คนที่นี่เรียกฉันว่าเหนือ ส่วนเจ้าของไร่ชื่อเดช”“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณเดช คุณเหนือ” “ฉันว่านะ เรียกฉันว่าพี่เหนือดีกว่า ฉันเป็นแค่หัวหน้าคนงาน เรียกว