LOGINShare
บทที่ 382
Latest chapter
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 382
เมื่อฮูหยินเซี่ยเดินจากไปไกลแล้ว นางเซี่ยก็รีบไปที่เรือนของจีอู๋เหิง อยากจะพูดกับบุตรชายตนดี ๆแต่คิดไม่ถึงเลยว่าบ่าวรับใช้ในจวนกลับกล่าวว่า “ฮูหยินเจ้าคะ คุณชายใหญ่บอกว่าสองสามวันนี้ไม่อยากพบผู้ใดทั้งสิ้น อยากอยู่เงียบ ๆ”ตั้งแต่จีอู๋เหิงตกน้ำ สองสามวันนี้ก็ขอลาพักรักษาอาการป่วยอยู่ที่จวน และไม่จำเป็นต้องไปที่ว่าการนางเซี่ย “นี่...”บุตรชายกำลังหัวร้อน นางเองก็ไม่ดีที่จะฝ่าเข้าไปดื้อ ๆ จึงได้แต่ต้องกลับเรือนของตัวเองก่อน เมื่อนึกถึงสายตาที่จีอู๋เหิงมองตนในตอนนั้น นางเซี่ยยิ่งนึกถึงก็ยิ่งหวาดกลัวกระทั่งถือจอกชายังเหม่อลอย และมือยังสั่นเล็กน้อยอีกด้วยนี่เป็นบุตรชายที่โดดเด่นที่สุดของนาง เข้าใจเหตุผลรู้ประสา กตัญญูเอาใจใส่ สตรีสูงศักดิ์ของเมืองหลวงไม่มีผู้ใดเลยที่ไม่อิจฉาลูกชายมีอนาคตของนาง ทว่าตอนนี้...นางเป็นห่วงเพียงว่า เรื่องนี้จะทำให้เด็กแสนดีเชื่อฟังอย่างเขา กลายเป็นพวกหัวดื้อต่อต้านร้อนอกร้อนใจมาจนถึงเวลากินมื้อค่ำนางเซี่ยรีบเรียกบ่าวรับใช้มา แล้วกล่าวถามว่า “เอาข้าวไปให้คุณชายใหญ่หรือยัง?”บ่าวรับใช้ “เอาไปให้แล้วเจ้าค่ะ”ในแววตาของนางเซี่ยเต็มไปด้วยความร้อนรน
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 381
หยางหมัวมัวที่อยู่ข้างกายนางเซี่ยกำลังจะนำชาไปขึ้นโต๊ะ ทว่าคิดไม่ถึงว่าครั้นเดินมาถึงหน้าประตู ก็เห็นจีอู๋เหิงยืนอยู่ จึงตกตะลึงจนกาชาที่อยู่ในมือร่วงลงบนพื้น แตกเป็นเสี่ยง ๆเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นตระหนกตกใจ “คุณชายใหญ่...คุณ คุณชายมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรเจ้าคะ?”นางรู้เรื่องของหรงจือจือ ฮูหยินเป็นคนขัดขวางจากด้านในตลอด นางเองก็รู้ดีมาตลอดเช่นกันว่า คุณชายใหญ่ชอบหรงจือจือแค่ไหนตอนนี้ให้คุณชายใหญ่ได้ยินเรื่องพวกนี้ จะดีได้อย่างไร?นางเซี่ยเองก็ตกใจเช่นเดียวกัน นางรีบลุกขึ้นไปที่หน้าประตู ครั้นสบเข้ากับดวงตาที่ทั้งตกตะลึงและผิดหวังของบุตรชาย ไหนเลยนางจะไม่รู้ว่า บุตรชายได้ยินคำพูดของนางเมื่อครู่!นางรีบเอ่ยอธิบาย “อู๋เหิง เจ้าฟังที่แม่พูดนะ ที่แม่ทำเช่นนี้ ก็เพราะ ก็เพราะ...”จีอู๋เหิงมองนางเซี่ย ในวินาทีนี้ดูสงบเป็นพิเศษ “เอาละ ท่านแม่ท่านบอกมาสิ หากท่านแม่ไม่เห็นด้วยที่ข้าจะแต่งงานกับนาง เหตุใดท่านแม่ไม่บอกข้ามาตรง ๆ ล่ะ?”“เหตุใดต้องแอบให้นางปฏิเสธ ทำไมต้องหลอกข้าด้วย? ข้า...ยังเป็นลูกของท่านแม่อยู่หรือไม่?”นางเซี่ยเดือดดาลจนหน้าเปลี่ยนสี “นี่เจ้าพูดเลอะเลือนอะไร! เจ้าก็ต้องเป็
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 380
“ท่านอาสะใภ้ ท่านต้องตรึกตรองให้ดี ข้าคิดว่าหากทำเพื่อสุขภาพร่างกายของท่านแล้ว ท่านราชเลขาธิการน่าจะไม่ดึงดันที่จะทำตามใจ!”เห็นนางกงซุนหน้าซีดเผือด ยังจะมีสิ่งใดที่เซี่ยฮูหยินไม่เข้าใจอะไรอีกกัน?นางพูดเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ายได้สำเร็จ ทั้งยังพูดข่มขู่ให้อีกฝ่ายหวาดกลัวได้สำเร็จเช่นกันนางกงซุนเดินลงจากชั้นสองด้วยอาการงุนงง นางเฉินผู้เป็นลูกสะใภ้คนเล็กน้อยรีบเข้ามาช่วยประคอง “ท่านแม่ ท่านขึ้นไปพูดคุยกับเซี่ยฮูหยินมิใช่หรือ เหตุใดสีหน้าจึงย่ำแย่ปานนี้?”นางกงซุน “ไป กลับๆๆ!”ตอนนี้นางไม่มีอารมณ์จะมาซื้อเครื่องประดับแล้วหลังจากที่แม่สามีและลูกสะใภ้คู่นี้ออกจากหอหลินหลังและขึ้นรถม้า นางกงซุนก็รีบถ่ายทอดคำพูดของเซี่ยฮูหยินให้นางเฉินฟังตามด้วยพูดต่อ “เจ้าคิดว่า หากพี่ชายของสามีเจ้าแต่งงานกับหรงจือจือ ข้าคงจะไม่อายุสั้นจริงๆ กระมัง?”นางเฉินครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะเกลี้ยกล่อม “ท่านแม่ ท่านคงไม่ได้ลืมใช่หรือไม่ ตอนที่พวกเราแยกบ้านกับท่านพี่ชายสามี เขาพูดกับท่านพี่ของข้าว่า ให้พวกเราอยู่ห่างจากคนของจวนกั๋วจิ้ว”“เมื่อครู่นี้ท่านตอบตกลงที่จะไปพบเซี่ยฮูหยิน ตัวข้าไม่สะดวกที่จะเอ่ยปากห้ามปรา
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 379
ใบหน้าของนางกงซุนกระตุกเล็กน้อยเมื่อฟังถึงตรงนี้ นางเองก็อยากบงการการแต่งงานของบุตรชายคนโตเช่นกัน แต่นางไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้นเฉินเยี่ยนซูผู้เป็นบุตรชายคนโตไม่รับการควบคุมบงการจากนางมานานแล้วแต่อยู่ต่อหน้าเซี่ยฮูหยิน นางต้องรักษาศักดิ์ศรีตัวเองไว้ ตำแหน่งของนางในเมืองหลวงตอนนี้ก็ได้มาเพราะเฉินเยี่ยนซูหากคนนอกรู้สึกว่านางไม่มีอิทธิพลต่อเฉินเยี่ยนซูจะทำอย่างไร? วันหน้านางจะมีหน้าไปพบผู้ใดได้อีก?ได้แต่พูดอย่างฝืนใจตัวเองว่า “การแต่งงานกับหญิงที่ผ่านการแต่งงานมาแล้วไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เมื่อก่อนนางเคยมีชีวิตแต่งงานที่ผิดพลาด เมื่อได้แต่งงานใหม่ก็ย่อมระมัดระวังและทำหน้าที่ให้ดีขึ้น”“ในเมื่อเยี่ยนซูชื่นชอบนาง ตัวข้าผู้เป็นมารดาก็ควรสนับสนุน มิเช่นนั้นคนอื่นจะพูดกันได้ว่าข้าไม่มีความเมตตา!”เซี่ยฮูหยินไม่คาดคิดเลยสักนิดว่านางกงซุนจะพูดแบบนี้ มันทำให้นางพูดต่อไม่ถูกไม่ชั่วขณะครั้นเห็นนางกงซุนทำท่าจะจากไปนางก็รีบพูดว่า “แต่ว่าท่านอาสะใภ้ หากวันหน้าท่านราชเลขาธิการเสียใจภายหลังขึ้นมา ไม่แน่ว่าเขาจะโทษที่ท่านไม่ห้ามปรามก็ได้นะเจ้าคะ อาจจะพูดได้ว่าท่านผู้เป็นมารดาไม่รู้จักช่วยดู
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 378
แต่เฉินเยี่ยนซูกลับพูดว่า “ข้ารู้ว่าช่วงนี้มีพวกที่ไม่ดูตาม้าตาเรือบางคนพูดเหลวไหลต่อหน้าเจ้า บอกว่าข้าเพียงแต่คิดจะแต่งเจ้าเป็นอนุ เป็นบ้านเล็ก”“ที่วันนี้ข้ามอบมันให้เจ้าก็เพื่อให้เจ้าสบายใจ ขณะเดียวกันก็จะได้ทำให้คนเหล่านั้นเงียบปาก เลิกพูดยุแยงให้พวกเราแตกกัน เจ้าเข้าใจหรือไม่?”หรงจือจือผงะเล็กน้อย นางยิ้มว่า “เช่นนั้นก็หมายความว่า ข้ามีแต่ต้องรับกุญแจดอกนี้ใช่หรือไม่?”เฉินเยี่ยนซู “แน่นอน”เซิ่งเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มเช่นกัน “ท่านหญิง ท่านลองพิศกุญแจดอกนี้ให้ดี ท่านราชเลขาธิการสั่งให้คนทำขึ้นเพื่อท่าน”“ท่านราชเลขาธิการต้องทุ่มเทกำลังในการตามหาอัญมณีสีชมพูพวกนั้นเยอะมาก ท่านรีบรับไว้เถิด”“มิเช่นนั้น ให้พ่อบ้านของพวกข้าเก็บกุญแจสีชมพูเช่นนี้คงดูประหลาดชอบกล ท่านเห็นด้วยหรือไม่?”ครานี้ หรงจือจือเข้าใจแล้วว่ารูปลักษณ์เดิมของกุญแจไม่ใช่แบบนี้ แต่มันเป็นแบบนี้เพราะถูกสั่งทำขึ้นโดยเฉพาะในเมื่อพวกเขาพูดถึงขั้นนี้ นางลังเลอีกครู่หนึ่งก่อนจะยอมรับไว้ในที่สุด “ก็ได้ ข้าจะเก็บเจ้าสิ่งนี้เอาไว้ก่อน”หากจะใช้งานจริงๆ นางก็จะรอจนตัวเองแต่งงานเข้ามาแล้วค่อยใช้งานเฉินเยี่ยนซูได้ยินนางต
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 377
ลมหายใจอุ่นร้อนของบุรุษอยู่ใกล้แค่คืบ มือเรียวยาวปิดลงที่ดวงตาของนาง ผิวของทั้งสองสัมผัสเข้าด้วยกันหรงจือจือชะงักงันไปครู่หนึ่ง รู้สึกเขินอายเล็กน้อยใบหน้าร้อนผะผ่าวโดยไม่รู้ตัวหลังจากที่เฉินเยี่ยนซูลงมือกระทำสิ่งนี้เสร็จเรียบร้อยก็ชะงักงันเช่นกัน รู้ตัวว่าชายหญิงไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน อย่างไรพวกเขาก็ยังไม่แต่งงานกัน ไม่สมควรมีการสัมผัสทางกายเช่นนี้เขารีบถอนมือตัวเองกลับ ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำจนแทบจะเป็นสีโลหิต “ขออภัย ท่านหญิง! ข้า…ข้าล่วงเกินแล้ว”หรงจือจือรู้สึกว่า ทั่วทั้งราชสำนักคงมีแค่เฉินเยี่ยนซูที่มีท่าทีลนลานแบบนี้แต่ความจริงแล้วอาการของนางก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน ย่อมไม่กล้าที่จะหัวเราะอีกฝ่ายนางตอบกลับว่า “ไม่เป็นไร” ด้วยใบหน้าแดงก่ำและใจที่เต้นระรัว จากนั้นละสายตามองไปทางด้านนอกด้วยความสงสัย อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอกกันแน่? ราชเลขาธิการเฉินถึงได้ลนลานถึงขั้นลงมือปิดตานางโดยไม่ได้สนใจอะไรเมื่อเห็นนางมองไปทางด้านนอกเฉินเยี่ยนซูก็หลับตาลงด้วยความสิ้นหวังเนื่องจากกังวลเรื่องธรรมเนียมมารยาท เขาจึงไม่ทันได้ห้ามไม่ให้นางมองทุกอย่างด้านนอกภายในใจเริ่มขุ่นแค้นคนใ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 376
ครานี้เซิ่งเฟิงไม่ได้พูดแทรก เพราะเขารู้ว่าท่านราชเลขาธิการกลัวว่า หรงจือจือรู้ความรู้สึกของเขาแล้วจะไม่กล้าแต่งงานเฉินเยี่ยนซูพาหรงจือจือไปดูรอบๆหรงจือจือค่อยๆ เข้าใจเจตนาของเขา “วันนี้ท่านเชิญข้ามา เพราะอยากดูว่าข้าพอใจกับทุกอย่างในจวนราชการเลขาธิการหรือไม่สินะเจ้าคะ?”ก่อนหน้านี้ก็ให้นางมาดูเรือนที่ตัวนางจะอยู่ในอนาคตว่าเป็นอย่างไร ส่วนวันนี้ก็ให้ดูทุกอย่างในจวนราชเลขาธิการเฉินเยี่ยนซู “ถูกต้อง เพราะนี่เป็นที่ที่เจ้าต้องอยู่ในอนาคต”เขาไม่อยากให้นางมีจุดที่ไม่พอใจแม้แต่นิดเดียว หากมีก็จะรื้อแล้วสร้างใหม่ทันที ทำในตอนนี้ตอนที่ทุกอย่างยังทันการอยู่หรงจือจือไม่ได้ปฏิเสธอะไร นางย่อตัวแล้วพูดว่า “ลำบากท่านราชเลขาธิการแล้ว จือจือขอบคุณท่านมาก โครงสร้างและการตกแต่งภายในจวนราชเลขาธิการล้วนแล้วแต่สง่างาม ไม่มีอะไรต้องแก้ไขเจ้าค่ะ”เฉินเยี่ยนซูช่างเป็นสุภาพบุรุษโดยแท้แม้จะไม่ได้แต่งงานกับนางเพราะความชอบพอ แต่เจ้าก็ให้เกียรติและเคารพนางอย่างดีที่สุดจากนั้น เฉินเยี่ยนซูพาหรงจือจือไปที่หน้าคลังของจวนราชเลขาธิการต่อ ไม่จำเป็นต้องให้เขาสั่งอะไร พ่อบ้านหวงก็เปิดประตูให้แล้วเมื่อห
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 375
รอยยิ้มบนใบหน้านางกงซุนนิ่งค้างไปทันทีที่ได้ยินเซี่ยฮูหยินคิดไว้อยู่แล้วว่าการพูดเรื่องนี้จะทำให้นางกงซุนไม่พอใจ แววตานางมีรอยยิ้มเผยออกมาแต่นึกไม่ถึงว่าคำพูดแรกที่ออกจากปากนางกงซุนจะเป็น “เซี่ยฮูหยิน นี่เจ้าดูจะไม่รู้กฎเกณฑ์ไปหน่อยหรือไม่?”ใบหน้าของเซี่ยฮูหยินกระตุก ในเมื่อต้องใช้งานนางกงซุน เช่นนั้นย่อมล่วงเกินอีกฝ่ายไม่ได้รีบปั้นหน้ายิ้มว่า “พี่หญิงคนดี ท่าน…เหตุใดจึงพูดเช่นนี้หรือ?”นางกงซุนพูดอย่างไม่รีบร้อน “แม้ข้าจะอายุมากกว่าเจ้าไม่มาก แต่เจ้ามีสถานะอะไร? เจ้ามีศักดิ์เป็นป้าของฮ่องเต้ ส่วนข้ามีสถานะอะไร? บุตรชายของข้าเป็นราชเลขาธิการของฮ่องเต้”“นับดูแล้ว ข้าก็สูงกว่าท่านขั้นหนึ่ง แต่ท่านกลับเรียกข้าว่าพี่หญิง ไม่รู้ความบ้างเลยหรือ?”เซี่ยฮูหยินเกือบสำลักตายกับคำพูดของนางกงซุนนางได้ยินมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วว่านางกงซุนไม่ใช่คนที่จะคบหาง่าย นางทั้งดุร้าย ชอบเอาเปรียบและเจ้าแผนการ บุตรชายที่สง่างามและเที่ยงตรงแบบราชเลขาธิการจึงดูไม่เหมือนคนที่จะให้กำเนิดโดยนางในที่สุดตอนนี้ก็เข้าใจแล้ว!ถ้อยคำในวันนี้ หากเป็นฮูหยินคนอื่นแล้วล่ะก็ ต่อให้จะไม่พอใจเพียงใดก็จะไม่มีทา
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 374
ใบหน้าหล่อเหลาของเฉินเยี่ยนซูแดงระเรื่อเล็กน้อย เขาตอบเสียงเรียบ “นางบอกว่าวันนี้ไม่ว่าง แต่สุดท้ายก็มา…”เซิ่งเฟิงเข้าใจความหมายในคำพูดของเจ้านายตัวเอง เขาพูดคาดเดาไปว่า “ดังนั้น ไม่แน่ว่าภายในใจท่านหญิงจะมีท่านใช่หรือไม่? ด้วยเหตุนี้จึงปลีกตัวจากธุระอันยุ่งเหยิงเพื่อมาพบท่าน?”เฉินเยี่ยนซูกระแอมไอเบาๆ ครานี้แม้แต่ใบหูก็กลายเป็นสีแดง พูดด้วยเสียงราบเรียบว่า “พูดเหลวไหลอะไร? ข้าไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น”เซิ่งเฟิง “…”เหอะๆ หากไม่ได้คิด เช่นนั้นเหตุใดแววตาซึ่งปกติแล้วราบเรียบเย็นชาของท่านจึงเจือด้วยความตื่นเต้นดีใจเช่นนี้เล่า? นอกจากนี้ ใบหูกับใบหน้าของท่านกำลังแดงด้วยเรื่องอะไร?ท่านราชเลขาธิการของเขาที่ช่างรู้จักเขียนเรื่องราวความรักให้ตัวเองจริงๆ……หรงจือจือรอเพียงไม่นานก็เห็นเฉินเยี่ยนซูผู้มีรูปร่างสูงสง่าเดินเข้ามาในชุดขนจิ้งจอก ใบหน้าหล่อเหลาเจือด้วยรอยยิ้มนางประหลาดใจเล็กน้อย กรมขุนนางไม่ได้อยู่ใกล้จวนราชเลขาธิการขนาดนั้น ตามหลักแล้วไม่น่าจะกลับมาไวแบบนี้มีหรือจะรู้ว่านี่เป็นผลลัพธ์จากการที่รองเท้าของเซิ่งอวิ๋นแทบจะมีควันขึ้น และรถม้าของจวนราชเลขาธิการก็วิ่งจนฝุ่นตลบ?หร
You may also like
ลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ23.5K viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น388.1K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่45.0K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่119.6K viewsลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก
จันทร์ส่องแสง516 viewsข้าเป็นเซียนอายุ 3,000 ปี
ซูฝ่า116 viewsท่านเองน่ะหรือคือสามีของข้า
JAOTUNTEE1.1K viewsครูสาวข้ามมิติกับท่านอ๋องปากแข็ง
ชาไทยเย็น9.6K views
