สวัสดีครับวันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวความรักของผมกับโมราห์แฟนสาวของผมให้ฟัง ผมชื่อตุลย์ครับ รูปร่างหน้าตาของผมก็ถือว่าดี อาจจะเป็นเพราะการที่ผมมีผิวที่ขาวและตาตี๋แบบทุนนิยมก็เป็นไปได้ครับ ส่วนโมราห์เธอเป็นหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยมีดวงตากลมโตจมูกโด่ง เธอสวยมากจริงๆครับและที่สำคัญเธอสวยแบบธรรมชาติมันเลยทำให้เธอน่ามองกว่าคนอื่นเป็นพิเศษ
ผมรู้จักกับโมราห์เพราะเธอเป็นเพื่อนร่วมห้องของผมแต่ผมกับเธอเราไม่ได้สนิทกันมากนัก เพราะเธอกับผมต่างกันครับ ผมจะเป็นคนธรรมดาแต่ส่วนเธอก็จะมีอย่างพิเศษคือเธอเป็นสาวฮอตประจำมหาลัยแถมเธอยังเคยถ่ายโฆษณาอีกด้วย แต่ใครจะไปคิดว่าเธอจะกลายมาเป็นแฟนกับผมได้ละครับ
และหลังจากที่ผมได้รู้จักเธอก็ทำให้ผมทำให้ผมมองเธอเปลี่ยนไปจริงๆ และมันทำให้ผมนิสัยเปลี่ยนไปตามเธอด้วยครับผมเลยอยากมาเล่าเรื่องของผมให้ทุกคนได้ฟัง
20 ปีที่แล้ว
ปีสุดท้ายของนักศึกษาเอกคอมพิวเตอร์
“พรุ่งนี้อย่าลืมกันนะ”เพื่อนในห้องหันมาพูดกับผม
“อืม ไม่ต้องห่วงยังไงเราไปแน่นอน”ผมหันไปตอบมัน
สิ่งที่เพื่อนของผมย่ำหนักย่ำหนานั้นก็คือ การที่ได้ไปเที่ยวกับพวกมันก่อนจบ เอาจริงๆผมก็ไม่ใช่คนปาร์ตี้อะไรขนาดนั้นแต่ที่ผมไปในรอบนี้เพราะถือว่าเดียวพวกเราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก เลยตอบตกลงพวกมันไป
“ตุลย์ กูได้ข่าวมึงได้งานแล้วหนิ”เพื่อนคนนึงหันมาถามผม ผมได้แต่พยักหน้ารับ
“เออแล้วได้งานที่ไหน”
“โปรแกรมเมอร์ของโรงแรมในตัวเมืองอ่ะ”พอผมตอบไปเพื่อนๆต่างพากันส่งเสียงกัน
“ยังงี้ก็ได้เงินเยอะสิ”ผมได้แต่อมยิ้มรับ
“โมราห์ทางนี้”โมราห์เพื่อนร่มห้องของผมได้มาถึง เธอเป็นคนสวยและฮอตที่สุด แต่ที่แปลกผมไม่เคยเห็นเธอมีแฟนเลยสักครั้ง
“อืม😊”เธอเดินมาแล้วนั่งลงตรงข้ามผม
“พูดเรื่องไรกันอยู่เหรอ ได้ยินเสียงโห่ใหญ่เลย”
“อ่อ...ก็ตุลย์นะสิ เขามีงานทำแล้วหนะสิ คนแรกของห้องเราเลย”
“จริงเหรอตุลย์😊”
“อืม”
“ดีใจด้วยนะ”เธอพูดจบพลางคว้ามือผมมาจับ ตอนนั้นผมเองก็แอบตกใจเหมือนกัน
“เออแล้วเธอหล่ะโมราห์เธอเองก็มีคนไปติดต่อเล่นโฆษณาไม่ใช่เหรอ”เพื่อนในห้องถามขึ้นมา
“เออ...ใช่ แต่เอาตรงๆฉันไม่ได้อยากเข้าวงการสักเท่าไหร่ แต่ทำแก้ขัดไปก่อนหนะ”ผมได้แต่มองเธอ เพราะเวลาเธอพูดดูสวยมากๆเช่นกัน เธอดูเป็นคนเข้าถึงง่ายเฟรนลี่ซึ่งต่างจากผม
“😊”เธอหันมายิ้มให้ผมอีกแล้ว
หลังจากนั่งคุยกันถึงดึกเราก็เลยแยกย้ายกันไปนอน แต่ผมขอตัวออกไปเดินเล่นชมวิวสักแปป
“ไม่ง่วงเหรอ”ผมหันไปดูกลับเป็นโมราห์ที่เดินเธอแก้วเบียร์แล้วนั่งลงข้างผม
“ไม่อ่ะ เธอหล่ะ”ผมเลยเอ่ยถามเธอกลับ
“ไม่อ่ะ”ผมได้แต่พยักหน้า
“อะ ลองกินดูสิ”เธอยื่นขวดเบียร์มาให้ผม ผมเลยหันไปมองหน้าเธออย่างแปลกๆ
“ก็เราเห็นตุลย์ไม่กินเลย กินแต่น้ำเปล่าก็อยากให้ลองชิมดู”ผมไม่กินของพวกนี้ครับ เพราะมันไม่ดีต่อสุขภาพ
“อืม เราไม่ชอบมันไม่ดีต่อสุขภาพ”
“อ่อ....”ผมเห็นสีหน้าเธอเหมือนกับไม่ค่อยดีนักเลยชวนเธอกลับไปนอนดีกว่าอีกอย่างเพื่อนคนอื่นก็หลับกันหมด
แต่พอถึงห้องผมกับเธอก็ได้แต่มองหน้ากันเพราะที่นอนมันเต็มหมด แต่มันเหลืออีกหนุ่งเตียง ที่ยังไม่มีคนนอน และสิ่งที่ทำให้ผมกับเธอมองหน้ากันเพราะผมกับเธอต้องนอนด้วยกัน
“เออ...โมราห์นอนไปเถอะเดียวเรานอนพื้นเอง”
“ได้ไงหล่ะ เอายังงี้ขึ้นมานอนด้วยกันเถอะ”ผมหันไปมองหน้าเธอทันที
“เราไม่ยอมให้ตุลย์นอนพื้นหรอกนะ ขึ้นมานอนด้วยกันเถอะ ดูสิแป้งกับคิวยังนอนด้วยกันเลย”เธอชี้ไปที่เพื่อนสองคนที่นอนเตียงเดียวกัน
“อืม แต่ถ้าเกิดโมราห์ไม่สบายใจบอกเราได้ตลอดนะ”ผมกลัวเธอจะอึดอัดเลยพูดบอกเธอไป เธอก็พยักหน้าพร้อมส่งยิ้มให้ผม
ในระหว่างที่นอนเอาจริงๆผมนอนไปหลับเลยครับ เพราะไม่เคยนอนเตียงเดียวกับผู้หญิงเลยแล้วยิ่งเธอเป็นสาวฮอตอีก นี่เป็นครั้งแรกเลยครับ
ฟึ่บ....ไม่ทันที่ผมได้ตั้งตัวอยู่ๆเธอก็หันมากอดผม ผมเลยก้มมองเธอ เธอหลับอยู่หนิ
“อะ อืออ”เธอเริ่มขยับมาใกล้ๆผม และกอดผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“โมราห์ๆ”ผมเลยพยายามปลุกเธอแต่เธอกลับหลับสนิทสงสัยคงจะละเมอจริงๆ แต่เธอยังไม่หยุดเธอเริ่มใช่มือสอดเข้าไปในเสื้อของผมจากนั้นเริ่มลูบไปตรงหน้าอกของผม
“อื้ออ...”ผมรู้สึกเสียววาบไปทั้งตัว มันจึงทำให้ผมเผลอหลุดเสียงร้องออกมา ผมไม่เคยโดนผู้หญิงทำแบบนี้มาก่อน...
บทที่ 23 The endหลังจากที่ผมบอกเลิกเธอ ผมก็กลับภูเก็ตทันที เลิกติดต่อเธอด้วย ผมบอกไว้ก่อนนะครับ เรื่องมีลูกผมไม่คิดจะโกรธเธอเลยมีก็แค่เลี้ยง ผมไม่สนใจว่าจะเป็นลูกใครด้วยแค่ให้เป็นลูกของโมราห์ก็พอแต่สิ่งที่ทำให้ผมโกรธมากๆนั้นก็คือ เธอโกหกผมมาตลอด ผมไม่ชอบคนโกหก ผมเลยรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นไงละครับ2 เดือนผ่านไปช่วงแรกมันก็เหมือนทำใจได้แหละนะแต่พอเวลาผ่านไป ผมได้เรียนรู้ว่าผมขาดโมราห์ไม่ได้จริงๆ“เห้อออ...คิดถึงจัง”“คิดถึงใครครับพี่”“ป่าววว...”“เออผมไม่เห็นแฟนพี่เลย”“เลิกกันแล้ว”“อ่อขอโทษด้วยครับ”“อืมไม่เป็นไร”“อ้าวแล้วพี่บ่นคิดถึงใคร แฟนใหม่?”“ไม่ใช่ ไปทำงานเถอะ”“ผมแค่จะบอกว่า คิดถึงก็แค่โทรไปผมไปแหละ”ก็จริงคิดถึงก็แค่โทรผมเลยลองปลดบล็อกเบอร์ของโมราห์จากนั้นโทรหาโมราห์“เลขหมายนี้ได้ถูกระงับการใช้งาน”มันพูดแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา เธอเปลี่ยนเบอร์เหรอ โอเคโทรหาพี่สาวดูหน่อยสิ“พี่สาวครับ ตุลย์เองนะครับ”“ว่าไงตุลย์ คือผมจะขอคุยกับโมราห์หน่อยสิครับ”“โมราห์ลาออกไปแล้วจ้ะ นี่เราไม่รู้เหรอ”“คือผมกะโมราห์เราเลิกกันแล้วครับ”“อ่อ พี่ขอโทษด้วยนะ”“ไม่เป็นไรครับ แล้วพี่พอรู้เบอร์ใหม่
บทที่ 22 ความห่างเหิน1 ปีผ่านไป~ในระยะเวลาที่ผมมาผมกลับไปหาโมราห์ทุกอาทิตย์ บ้างครั้งโมราห์ก็ลงมาหาผมบ้าง มันเลยทำให้ผมกับโมราห์ไม่ทะเลาะกันเลย อาจะเป็นเพราะว่าผมกับเธอต่างคนต่างมีความคิดที่เหมือนกันส่วนเรื่องเซ็กซ์ ผมอยู่ที่นี้ทำแต่งานอย่างเดียวเลยครับ แทบที่จะไม่ยุ่งเรื่องนั้นเลย ถ้าจะมีก็มีตอนที่โมราห์มาหาผมหรือผมขึ้นไปหาโมราห์ เรายังทำรสนิยมเหมือนเดิมเลยครับ นั้นก็คือการที่เราชวนคนอื่นมาร่วมรักด้วยกันแต่ช่วงหลังๆผมแทบไม่มีเวลาว่างให้กับเธอเลยด้วยซ้ำเพราะงานผมเยอะมาก“โมราห์ผมอาจจะไม่ได้กลับนะอาทิตย์นี้”“อีกแล้วเหรอค่ะตุลย์”“ใช่ผมขอโทษด้วยนะ”“ไม่เป็นไรโมราห์เข้าใจค่ะ”มันเป็นแบบนี้เกือบจะห้าเดือน ที่ผมไม่ได้เจอเธอ และวันนี้แหละที่ผมจะกลับไปเซอร์ไพรเธอโดยการผมจะกลับกรุงเทพโดยไม่บอกเธอครับ“เดียวเราก็ได้เจอกันแล้วนะโมราห์”ผมพูดพลางอมยิ้มจนคนในรถทัวร์มองผมบริษัทรถแห่งหนึ่ง(รถยนต์)ผมถือช่อดอกไม้ช่อโตมายังหน้าบริษัทที่โมราห์ทำงาน เพื่อที่จะมาง้อเธอ“สวัสดีครับพี่สาว”“อ้าวตุลย์ มาหาโมราห์เหรอ”“ใช่ครับโมราห์อยู่ไหมครับ”“โมราห์ลาหนะ ดีใจด้วยนะตุลย์”“ดีใจเรื่องอะไรครับพี่”“แหม
บทที่ 21 เรื่องใหญ่วันนี้ผมมาทำงานปกติอย่างทุกวันครับ แต่ที่ไม่ปกติคือพี่เหน่งเดินมาแหละขอลาออกครับ“พี่เหน่งคิดดีแล้วเหรอพี่”“อืม พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าเขาตั้งใจจะย้ายพี่”ใช่ครับตั้งแต่วันนั้นที่หัวหน้าบอกกับผมว่าไปแค่สองอาทิตย์แต่นี้มันห้าเดือนแล้วครับ ที่พวกพี่เขาทำงานที่นั้น“แต่พี่ก็ได้เงินเดือนเพิ่มหนิ”“ใช่ได้เงินเพิ่มแต่พี่ต้องห่างลูกห่างเมียแบบนี้พี่ก็ไม่เอา”ใช่เป็นผมคงคิดถึงคนที่บ้านแย่“ตุลย์หัวหน้าเรียก”“ครับ”“โชคดีนะ”พี่เหน่งพูดขึ้น ทำไมมันฟังดูแล้วแปลกๆมากยังไงไม่รู้“ครับหัวหน้า”“ตอนนี้เงินเดือนของคุณเท่าไหร่นะ”“11,000บาทครับหัวหน้า”“อ่อ เออ...อย่างนี้นะ ได้ข่าวว่าจะเก็บเงินซื้อบ้านหนิ”“ใช่ครับ”“ย้ายไปทำงานที่ภูเก็ตสิ จะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าและที่สำคัญเงินเดือนเพิ่มเป็นเดือนละ23,000บาท”นี่มันเยอะมากเลยนะครับ มันเยอะมากจริงๆ ทำเอาผมตกใจมาก“เอาไง”“ผมขอให้คำตอบพรุ่งนี้ได้ไหมครับ”“ได้แต่ผมไม่อยากรอนานเพราะคนก็รอเหมือนกัน”หลังจากนั้นผมรีบกลับห้องและขอให้โมราห์กลับห้องเร็วเช่นกัน“ตุลย์มีเรื่องอะไรเหรอ”“คือผมเรื่องที่จะปรึกษาโมราห์หนะ”“อืมว่ามาสิ”“คือหัวหน้
บทที่ 20 ถึงเวลาที่จะลองของจริง 25+“แม่ครับ ผมขอเถอะครับอย่าทำอะไรโมราห์เลย”ผมได้แต่ขอร้องแม่ของผม เพราะสิ่งที่แม่กับพี่ตาลพูดมันแรงมากจริงๆครับ“ถ้าแกเห็นมันดีกว่าแม่ก็ไม่ต้องมาคุยกับแม่”คุณแม่พูดจบท่านตัดสายผมทิ้งทันทีเลยครับ“เห้อเหนื่อยจังช่วงนี้”ผมได้แต่ถอนหายใจวันละสิบรอบเพราะความเบื่อหรืออาจจะเป็นเพราะห่างเซ็กซ์มานานก็ได้ครับ ส่วนโมราห์เธอดูเธอปกติมากครับอาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้ห่างเซ็กซ์แบบผมแต่สิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้ก็คือผมรักเธอมากจริงๆ และผมก็เชื่อว่าเธอรักผมมากเช่นกัน ส่วนเรื่องของครอบครัวของผม ผมคิดว่ามันต้องใช้เวลาถึงจะทำให้แม่กับพี่ตาลเข้าใจผมกับโมราห์“ตุลย์คะ”“ว่าไงครับบ”“คือโมราห์คิดว่าเราทั้ง2ห่างจากการ.....มากนานแล้วนะคะ”ก็จริงของเธอผมแทบจะไม่มีเวลาทำเรื่องพวกนี้เลยด้วยซ้ำ“ถ้าอย่างนั้นเรา...”ผมพูดจบขึ้นคร่อมเธอทันที“ไม่ใช่อย่างนี้ค่ะ”“แล้วมันยังไง”“😏”เธอพาผมมายังโรงแรมม่านรูดแห่งนึง หรือเธอจะเปลี่ยนบรรยากาศกันนะ“เข้ามาสิค่ะ”ผมเข้ามาในห้องที่เธอจองเอาไว้ในห้องจะมีผู้ชายสองคนผู้หญิงหนึ่งคน“นี่มันอะไรกันโมราห์”ผมถามเธอขึ้นมา ในใจของผมได้แต่คิดว่าอย่าเป็น
บทที่ 19 รับรู้เรื่อง(ไม่จริง)ทั้งหมดผมพูดชื่อของคุณชัยแววตาของลิตาเปลี่ยนไปทันที แค่นี้ผมก็รู้แล้วครับว่าเรื่องที่พี่ตาลพูดคือเรื่องจริง“ว่าไง”“คะ คือ....”“พี่ตาลเล่าให้ผมฟังหมดแล้ว เรื่องคุณชัยและลุกชายของเขา”“ฮือๆ”“มันคือเรื่องจริงไหม”“จริง แต่โมราห์ไม่ได้อยากทำมันเลยนะตุลย์ ฮือๆ”“โมราห์แค่ทำตามที่ผู้จัดการเข้าสั่ง ถ้าเกิดโมราห์ไม่ทำมันอาจจะมีปัญหากับบริษัทได้นะ ฮือๆ”“เขาให้โมราห์ทำแบบนี้ทุกครั้งเหรอ”“อื้ออ ฮือๆ โมราห์ไม่อยากทำมันจริงๆ”“ถ้าโมราห์ไม่อยากทำไม่ต้องทำพรุ่งนี้โมราห์ลาออกไปเลยผมดูแลคุณได้”“ไม่ได้!!!!เออ..คือยังนี้นะตุลย์มันไม่ได้เสียหายอะไรหนิอีกอย่างโมราห์ได้เงินเยอะด้วย โมราห์อยากมีเงินเยอะๆเพื่อที่จะซื้อบ้านอยู่กับตุลย์ไง”“ไม่เป็นไรเลยโมราห์ ผมซื้อเองได้”“ไม่ได้ โมราห์ไม่อยากเอาภาระให้ตุลย์คนเดียว ขอเวลาโมราห์2ปีนะ โมราห์เก็บเงินได้โมราห์จะลาออกทันที”“............”“นะตุลย์ โมราห์ไม่เคยขออะไรตุลย์สักครั้งเลยนะ”“อืมก็ได้ 2 ปีนะ”“เย้ โมราห์รักตุลย์ที่สุด จุ้บ จุ้บ”ผมได้รู้ความจริงก็ยิ่งสงสารเธอเข้าไปใหญ่ทำไม ผู้จัดการของเธอช่างใจร้ายกับเธอขนาดนี้ ถ้าเก
บทที่ 18 ห้าม!!!!คำพูดของพี่ตาลทำผมอึ้งไปเลยทีเดียว หรือพี่ตาลเคยมีเซ็กซ์กับเธอ“พี่พูดอะไรของพี่”“เจ้านายของฉันคุณชัยสั่งซื้อรถกับบริษัทที่แฟนนายทำงาน”“มันก็ไม่แปลกหนิพี่”“ไม่แปลกได้ไงทุกครั้งที่จะตกลงเซ็นสัญญาซื้อขายแฟนนายต้องไปนอนกับคุณชัย!!!”“อะไรนะ”“ใช่!!!รุ่นพี่ของฉันที่ซื้อรถกับนางก็เพราะเหตุผลนี้แหละ”“จริงเหรอครับ”“ใช่ไง ฉันเลยขอให้แกเลิกกับเธอไง”“แล้วล่าสุดทั้งคุณและลูกของคุณชัยต่างร่วมเซ็กกับเธอ”“แล้วพี่รู้ได้ไง”“คุณชัยให้ฉันเข้าไปร่วมเซ็กซ์ในครั้งนี้ด้วยไงหล่ะ แต่ฉันปฏิเสธ”“............”ผมนิ่งเงียบเพราะในใจของผมมันไม่รู้สึกโกรธเธอเลยสักนิด ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงคิดแบบนั้น“แกเงียบทำไม ทำไมแกถึงไม่ตกใจอะไรเลย”“คืออผม....”“อย่าบอกนะว่าแกรู้อยู่แล้ว”“ไม่ครับผมไม่รู้”“แล้วตกลงจะเอาไงจะเลิกไหม”“คือผม....รักเธอ”“แม้เธอจะเป็นคนแบบนี้เนียนะ”“............”“หึ แกไม่เห็นแกหน้าแม่บ้างเหรอว่ะ!!!!”“คือพี่ผม....”“ไปแกออกจากบ้านไปเลย ไป!!!!”“มีเรื่องอะไรกัน!!!!”คุณแม่ของผมวิ่งมา“มีอะไรกันเหรอค่ะ”“แกรีบพาแฟนของแกออกไปเดียวนี้!!!”“มันเรื่องอะไรตาลไล่โมราห์ทำไม