“มีอะไร หน้าตาเครียดมากเชียว นรี”
เธอถอยไปยืนพิงประตูห้อง ยกมือกอดอกเอาไว้
“นรีบอกลุงแล้วว่าไม่สนับสนุนการทำพีอาร์ให้กับแม่คนนั้น”
แม่คนนั้น คอแข็ง เมื่อเอกนรีพยักพเยิดมาหา
“ไยจะไปล้อบบี้เด็กๆ ของนรีอีก นรีเห็นโปรไฟล์ที่ทำมาแล้ว ต่อให้จ่ายเป็นล้านๆ ก็ไม่รับ เข้าใจไหมคะ...แล้วอย่าล้ำเส้นกันอีก ไปจ้างคนอื่นทำ”
“นรี...แค่ไลฟ์สด..และพูดถึง...”
“ไม่...จะไม่ทำ ไม่ออกชื่อ ไม่ให้พื้นที่...อย่าว่าแต่ไลฟ์สด ในบล็อก ในเพจ ในติ๊กต๊อก ใน REALS ในทุกพื้นที่ของนรี...ไม่...ไม่...และไม่”
เธอออกเสียงรัวๆ เกรี้ยวกราด ดวงตาส่งประกายชิงชังออกมา
“ตกอับ อยากชุบตัวใหม่ไปทำที่อื่น”
ตกอับ...เอื้อยฟ้าจี๊ดทันที...
“จะมากไปแล้วนะ เอกนรี”
เรียกชัด ลุกยืน...ทำท่าพร้อมลุยใส่ทันที
เอกนรีก็ไม่ได้เกรงกลัวแม้แต่น้อย เธอพร้อมจะปะทะด้วยเต็มที่
“ฉันไม่ได้เป็นคนต้นคิด”
เอกนรีเบะปาก แม้จะหน้าตาสะสวย แต่การทำหน้าตาเกเรเช่นนี้ทำให้เธอดูเหมือนนางร้าย...ไม่เหมือนกับที่ประกาศว่าเธอเป็นนางเอก
“อ้างลุงอีกละ ว่าไงคะ ลุง...เมียรักของลุงเค้าโยนมาให้ลุงเป็นคนจัดการ ยอมรับกันหน่อยดีไหม”
วิลลี่ทำหน้าตาเหมือนอธิบายยาก
“ช่วยกันหน่อย”
“ช่วย...นี่ตกอับจริงๆใช่ไหม”
“ถอนคำพูดนะ เอกนรี...ตกอับอะไร ฉันไม่...”
“วันนี้ไม่เป็นนางฟ้าลูกทุ่ง แต่เป็นนางฟ้านรกแล้วสิ ถึงใกล้ฉิบหาย”
เอื้อยฟ้าถลันมา แต่วิลลี่ตามมาคว้ากอดแน่นเพราะหล่อนสะบัดแรงๆ
“ปล่อยฉัน วิลลี่ จะให้ฉันยอมให้นังเด็กเวรนี่มันมาด่าฉันได้ไง”
“ก็สมกันดีนะ นางฟ้านรก กับเด็กเวร” เอกนรีกอดอกหัวเราะชอบใจเสียอีก
ไม่ได้เดือดร้อน เธอกับเอื้อยฟ้า เหมือนมวยคู่ปรับ...
“มาบอกแค่นี้แหละว่าอย่าหวัง...”
“เธอคิดว่าเธอทำอะไรได้ คิดว่าตัวเองดังนักหรือ”
“ป้า...” อีกคำที่เอื้อยฟ้าเกลียดนัก “ป้าไม่รู้หรอกหรือว่าฉันเป็นใครในแวดวงโซเชียลทุกวันนี้ คุณเอกนรีคนสวย เป็นอินฟลูเรนเซอร์น่ะ รู้จักคำนี้ไหม...ผู้มีอิทธิพล...ชี้นำ เอ๊ย แนะนำ...ป้าคงพอรู้ล่ะมั้งถึงยุลุงให้มาให้ฉันช่วย”
“อย่าเรียกฉันว่าป้า”
“ไม่ยอมรับว่าแก่หรือไง...” เอกนรียั่ว “จะให้เรียกอะไร...ก็เมียลุง”
“ฉันไม่เป็นป้า แม้จะเป็นเมียลุงเธอ แต่ไม่ใช่ป้าเธอ”
“รับทราบค่ะ เราไม่ใช่ญาติกัน ไม่ว่าจะนับทางไหน...และเราเป็นศัตรูกัน”
เอกนรีออกไปแล้ว เอื้อยฟ้าเอ่ยเสียงเครียด
“กี่ปี ฉันก็เกลียดนังนี่...นังตัวร้าย อีเวร...”
วิลลี่ทำหน้าตากลืนไม่เข้าคายไม่ออกทีเดียว
/////////////////////////////////////////////
เดชชนะจัดการให้ได้ตามเคย จ่ายเงินเหมือนฟาดหัวกันไป ปิดเรื่องเรียบร้อยเหมือนหลายครั้งที่ผ่านมา ดีแต่ว่าครั้งนี้เขาบอกให้ทุกคนอย่าเข้ามาในการปิดประตูห้องคุยกับน้องชาย
เรียกน้องทั้งที่เขาเป็นน้องเพราะอายุน้อยเดือนกว่า
และไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ ด้วย
เขารู้ แต่ต้าร์ไม่เคยรู้อะไรเลย
ปู่กับย่าดวงเป็นคนบอกให้เรื่องนี้เป็นความลับนี่ขนาดต้าร์ไม่รู้ว่าตัวเองไม่มีพ่อยังทำตัวแย่ขนาดนี้ทั้งที่ครอบครัวพร้อมหน้าพ่อแม่อย่างยิ่ง
ตฤณเงยหน้าขึ้นมอง นั่งซบหน้ากับฝ่ามือที่ขอบเตียงถอนใจหนักร้าวไปทั้งหัว เหลือบตามองก่อนจะถาม
“มีอะไร ปิดประตูทำไม”
เดชชนะไปยกเก้าอี้มานั่งตรงหน้าแล้วเท่ากับบอกในตัวว่าจะไม่ขยับไปไหน
ตฤณเริ่มร้อนตัว
“วันนี้เด็กนายพาพ่อแม่มาโวยกับแม่เอ๋”
“ฮื่อ”
“แปลว่ารู้”
“ก็เรื่องเยอะ มันจบไปแล้ว ไม่ได้เอาอีกแล้ว”
“นายจะอ้างแบบนั้นไม่ได้ จะเอาหรือไม่เอา แต่นายเคยเอาเค้า”
“คนอื่นมันก็เอา เด็กมันง่าย”
เดชชนะจุ๊ปาก ส่ายหัวไปมา
“อย่าเล่นบทคนดีว่ะ” เสียงเข้มนัก “แล้วห้ามอ้างว่านายเป็นพี่ นายจะมาสั่งสอนชั้น
“เปล่า แค่จะจดบัญชีไว้อีกห้าหมื่น”
“หมายความว่า...”
“หักจากรายได้นาย ไม่คิดดอกก็บุญละ”
“ห่ะ...”
“แล้วนายต้องทำงานด้วย ฉันมีนี่” เดชชนะชูสมุดในมือให้ดู “คิวงาน คิวเวที...ฉันทำตารางมาให้...งานนี้ห้ามเฉไฉ”
“นายก็ร้องเพลงฉันได้ทุกเพลง..ขึ้นเวทีแทนฉันได้ทุกเวลา แฟนฉันหันไปหานายก็เยอะ” เสียงหงุดหงิดไม่น้อย “ทำไมวะ เดช ทำไมนายไม่ทำออกหน้าไปเลย มาดันฉันทำไม”เดชชนะยื่นหน้ามาใกล้ ดวงตาดำใหญ่มองมาตรงๆ ประกายตานิ่ง ไม่มีการตำหนิ ไม่มีการเบื่อหน่าย“เพราะฉันทำได้ไม่ดีเท่านาย” เสียงหนักแน่น จริงใจ “ฉันรู้ว่าฉันไม่มีความสามารถเท่านาย แก้วเสียงฉันไม่ได้เท่านาย และฉันไม่มีเสน่ห์ เวลาร้องเพลงเท่านาย”“เฮ้ย อย่ามาถล่ม”“ฉันพูดจริง”แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นทั้งหมด เพราะความจริงมีอยู่ว่าเสียงของเดชชนะมีเสน่ห์ แก้วเสียงชัด ใส และมีความคม...แต่ฟังเผินๆ จะเหมือนร้องแทนกันได้ ส่วนหน้าตาน่ะหรือ...เพราะมีแม่เป็นสาวลูกครึ่งเกาหลี...หน้าตาสะสวย แม้เอื้อยฟ้าจะไปทำศัลยกรรมเพิ่มเติมให้ความงามของหล่อนคมชัดเจนมากกว่าเดิม แต่ความจริงคือหล่อนสวย คิ้ว ตา จมูก ปาก ถูกจัดวางบนโครงหน้าที่ได้รูป และผิวนั้นอีก...ผิวสาวเกาหลีแม้จะผสมเลือดไทย แต่ผิวของหล่อนสวยนัก ขาวเนียนละเอียด ผิวนั้นตกทอดมาถีงเดชชนะด้วยขณะที่เอ๋ อัจฉราผิวสีเข้ม ไม่ถึงกับดำ สีผิวนั้นไปทางต้าร์ และต้าร์ก็เคยสงสัยว่าทำไมผิวของเดชนะผิดพ่อผิดแม่ดำรงก็ไ
“เราจะเสียเวลากับการที่นายเหลวไหลไม่ได้ เราจะต้องทำเพื่อพ่อ เข้าใจไหม”และเมื่อเดชชนะเดินออกมา เขาเจอกับอัจฉราที่มารออยู่“เรียบร้อยครับ แม่...เขาดูท่าจะเชื่อฟังดี...”“เดช อย่าลืมก๊อกสองเผื่อนะ” นั่นเพราะรู้นิสัยกันดีเดชชนะอมยิ้ม“ผมพูดจริงนะเรื่องส่งตัวไปบ้านชีวิตใหม่”เขาย้ำ “แพงแค่ไหนก็จะส่งไปลิ้มลองรสชาติ...การบำบัดจริงจัง...เราใจดีกับเขามามาก ต้องใจร้ายบ้างแล้ว”อัจฉราทำหน้าตกใจบ้างเหมือนกัน แต่แล้วก็รีบระงับโดยเร็ว พยักหน้าเหมือนเห็นด้วย“ขอบใจที่เดชดูแลต้าร์ตลอด”เขาจับสองมือของอัจฉรามากุมแน่น“แม่เอ๋...เขาเป็นพี่ชายผม แม้เขาจะคิดว่าเขาเป็นน้อง พี่น้องกันต้องดูแลกัน รักกัน เราโตมาด้วยกัน...จะมีให้ผมเสียใจเรื่องเดียวเท่านั้น”“เรื่องอะไร”“ผมน่าจะเป็นพี่เขาจริงๆ เกิดก่อนเขาสักสองปีก็พอ...ผมจะดึงเขาไว้จากสิ่งที่เขาเป็นทุกวันนี้”อัจฉราร้องไห้ “แม่ผิดเองที่อบรมเขาไม่ดีพอ”“แม่สอนเขาเท่าสอนผม แม่เอ๋ แต่ต้าร์อ่อนแอไปเอง ความอ่อนแอทำให้เขาเลือกจะใช้ยา ใช้ผู้หญิงเพื่อทำให้ตัวเองเหมือนหลบจากโลกความจริงไปเสพความเมา ไปเสพเซกส์ ทำให้ลืมบางอย่าง ต้าร์เกิดมาพร้อมกับปัญหา”นี่คือเดชชนะ
มยุรี...เพื่อนเก่าเดินเข้ามานำเสนอ เพื่อนเก่า ชู้รักคนเก่าตั้งแต่กลับมาจากจีนก็ได้มา “หยุมหัว” กันมากเกินหนึ่งครั้ง ต้าร์ ตฤณ เหมาะที่จะเป็นอาหารจานว่างให้หล่อนลิ้มลองและสะสมแต้มหล่อนผู้เชื่อว่าเรื่องผู้ชายคือความบันเทิงคือสีสันชีวิตคนหนึ่งก็รสหนึ่ง ต้าร์ก็เป็นอีกรสที่หล่อนไม่ชอบคือเขาร้องเพลงลูกทุ่ง...หากร้องเพลงอื่นน่าจะดีกว่าที่จริงหล่อนอยากให้อีกคนมาด้วย ขึ้นเวทีด้วยเดชชนะ คูนแคนพี่ชายของต้าร์ เมญานีสนใจเขามาก เขาดูหล่อใสกว่าต้าร์และที่แน่ๆ หล่อนยังยื่นมือแตะตัวเขาไม่ได้ไม่เคยได้การโอบกอดไม่เคยได้จูบดูเป็นของยากแต่ท้าทายนี่หล่อนเตรียมตัว...วันนี้หล่อนมีนัดกับต้าร์ก่อนเขามาเปิดการแสดง และเมื่อเจอกัน หล่อนก็ได้รับของฝากที่เขาเอ่ยชวน...ดื่ม...เมา...เซกส์ บันเทิงกันสุดขีดและหล่อนเอ่ยถามเมื่อกำลังไต่ขอบสวรรค์ชั้นเจ็ด“สนใจอยากสามคนกันไหม ต้าร์”ตฤณชะงัก “ถามอะไร”“แค่ชวนเดชมาอีกคน...”“เฮ้ย บ้า ไม่เอาด้วย เมญ่า ให้เดชมันมากระทืบเรากันหรือ มันไม่มาสามคนผัวเมียกับเราหรอกนะ กับเธอด้วย เมญ่า มันเคยมองเธอที่ไหนกันเล่า”////////////////////////////////////////“ฉันแวะมา
มยุรีพยักหน้ารับ“โอย...นอกจากจะเป็นแม่นางฟ้านรก ยังเป็นแม่ใจร้ายด้วย นายต้าร์นั่นรู้ไหม...”มยุรีส่ายหน้าไปมา“ไม่มีใครบอกเขาหรือ”“ทุกอย่างเป็นความลับ น้าดำรงมียัยเอ๋ อัจฉรา ที่อุ้มท้องมาให้น้าดำรงรับเป็นพ่อ แล้วมารับนายต้าร์นี่เป็นลูกตอบแทน...ปิดบังฐานะแม่แท้จริงไว้”เอกนรีตาลอยๆ ลำดับเรื่องราว ก่อนจะออกปากว่า“ทั้งลุงฉัน และยัยป้านั่นเป็นคนที่ใช้ไม่ได้เลยนะ คนนึงก็ไม่เอาลูกตัวเอง อีกคนก็ยังทำให้ยัยป้าใจดำไม่รับลูกมาดูแล...คนอะไร..กี่ปีแล้ว พูดก็พูดนะ ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องลูกของยัยเอื้อยฟ้าเลย...นางทำเหมือนไม่เคยเป็นแม่คน หรือเพราะนางเป็นแม่ใครไม่ได้”เป็นคำสบประมาท หมิ่นแคลนรุนแรงนัก“ฉันจะเจอนายต้าร์นั่นได้อย่างไร”“เขาจะมาร้องเพลงเปิดตัวห้องอาหารที่นี่ คืนนี้แหละที่โรงแรมนี้...ห้องอาหารอิสานเปิดใหม่...ได้ยินมาว่าอาหารอร่อยล้ำนัก...หากชอบส้มตำ...ลาบก้อย...อะไรพวกนี้นะ”และเป็นการพบกันโดยที่เอกนรีบอกว่า “ไม่ต้องแนะนำฉันนะ ขอดูอยู่ห่างๆ”เธอบอกเช่นนั้น มยุรีทำตาม...ถึงเวลา ที่ห้องอาหารที่เปิดใหม่ เอกนรีได้โต๊ะด้านข้างเวทีแต่อยู่ด้านหน้าจะมองบนเวทีได้ชัด แถมยังมีมุมเล็กๆ ที่จะหล
“แปลว่าต้าร์ยังไม่ได้ร้อง”“ยัง...ไม่มีเวลาให้เลยไงล่ะ...คืนนี้คงไม่ทัน เอาเพลงเก่าไปก่อน...”เขามองไปที่เอกนรีอีกหน ก่อนจะบอกกับมยุรีว่า“แนะนำให้เรารู้จักเพื่อนเธอได้ไหม ยุ”“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้...ไปตอนนี้เลย...” หล่อนคว้าข้อมือเขา “สักสองนาที...นรีเป็นคนเก่งนะ เก่งมากด้วย”“เก่งด้านไหน...สายเดียวกับเธอไหม”“ก็สายเดียวกัน แต่นรีไปทำบริษัทเล็กๆ แล้วก็เป็น ยูทูปเปอร์ เป็นที่ปรึกษาด้านความงาม...ด้านการทำคอนเท้น”“อือ หลายอย่างนะ”“ก็บอกแล้วไงว่ามีความสามารถ มากกว่านักการตลาดพื้นๆ แบบฉัน...” มยุรีปลื้มเพื่อน เดชชนะบอกตัวเอง ดูแสดงออกอย่างจริงใจยิ่ง“คนนี้ล่ะที่เราอยากเอามาช่วยทำวงคูนแคน”“หือ...ได้หรือ”เมื่อมาถึงโต๊ะ มยุรีก็เอ่ยแนะนำ“นรี...รู้จักญาติฉันหน่อย...เขาชื่อเดชชนะ ส่วนนี่เพื่อนเรานะ เดช ชื่อเอกนรี...”อายุน่าจะรุ่นเดียวกัน เธอมองแล้วยื่นมือมาจับ...เขาจับมือหล่อน มีอะไรบางอย่างวิ่งผ่านมือมาเธอนึกในใจว่า...ลูกไม่มีพ่อมีพลังที่ถ่ายทอดความอบอุ่นได้ด้วยวุ้ย...เพราะเธอรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ เธอมีครูที่สอนเรื่องพลังจากมือให้...เป็นความรู้ติดตัวเกี่ยวกับด้านโหราศาสตร์ลายมือด้วย ล
เหตุการณ์สงบลงได้เพราะทีมกฏหมายที่เป็นพ่อของมยุรีเข้ามาช่วยเคลียร์ให้...แน่นอนว่าทุกอย่างมีราคา...มยุรีหัวเสียมากกับเรื่องนี้ราวกับเกิดกับตัวเอง เอกนรีกำลังเก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวกลับเข้ากรุงเทพฯ และเพื่อนมาหาเธอในห้องตอนสายวันต่อมา“ฉันว่ายัยเอื้อยฟ้าทำเกินไปละ เพลงของตัวที่ไหน”“ยัยนั่นทำได้ทุกอย่าง แต่เพิ่งมาจับหรือเปล่า...”“นั่นละ ที่ฉันกับพ่อสงสัย ก่อนหน้านี้ไม่เคยมาสนใจอะไร”“คงจะต้องมีแผนแน่ๆ...และคนที่มาออกหน้าจัดการก็อีตาลุงของฉันผ่านตัวแทน”เมื่อตอนบุกเข้าจับ เธอยังจำได้ ต้าร์เอะอะโวยวายจะไม่ยอม...แต่เดชชนะพาต้าร์ไปจากเวทีเสียก่อน ดูท่าทางเขาคุมสติได้ดีทีเดียว…“ถ้านายต้าร์เป็นลูกชายเอื้อยฟ้า ทำแบบนี้หมายความว่าไง รังแกลูกตัวเองไหม พวกเขาต้องการอะไร” มยุรีเอ่ยปากถาม“ฉันพอจะรู้อะไรบางอย่าง อยากรู้ไหม”“บอกมา”“พวกเขากำลังหาตัวนักร้องคนใหม่ไปเข้าสังกัด”“หานักร้อง แล้วเกี่ยวอะไรด้วย”“จะมาเอาตัวลูกคืนล่ะมั้ง”มยุรีนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยเสียงรัวๆ “ความจริงจะเปิดเผยหรือไร”“รอดู แต่คนอย่างลุงฉันจับมือกับยัยเอื้อยฟ้า มีแต่นรกเปิด...ผู้คนจะเดือดร้อน พวกเขาทำในสิ่งที่ตัวเองต้อง
ใช่ ค่ำนี้เธอมีนัดกินข้าวกับอาทร...หลังจากเธอกับเขาไม่ได้กินข้าวหรือเจอกันมาเกือบสองเดือนอาทรมีงานแน่นมาก และเขามีเดินสายไปทั้งต่างประเทศและต่างจังหวัด ในงานของเขาเขาบ้างาน...เอกนรีเคยคิดว่าที่จะเป็นมารความรักของเธอกับเขาคือเรื่องนี้นี่เอง...และเธอก็ตกปากรับคำจะไปนั่งจิบกาแฟที่มาแลร์นาดูสักหน...และเมื่อมาถีงร้าน...วันนี้เธอเจอกับเจ้าของร้านด้วยตัวเองร้านน่าร้ก...เขาตอบแกมหัวเราะว่า“มาแลร์นา...มาแลนา ภาษาไทยเลยครับ มาดูนา...เห็นไหมครับนั่น”เขาชี้ให้ดู ท้องนาสีเขียว ข้าวกำลังเติบโต...“นี่...เดช ยัยนรีอาจจะเก่งทุกอย่าง แต่ฉันเชื่อว่าบางทีเค้าแยกหญ้ากับข้าวไม่ได้”ได้หัวเราะพร้อมกันทั้งสองคน เอกนรีมองค้อนเพื่อนและเอ่ยราวกับจะแก้ตัวว่า “ฉันแยกเป็นย่ะ...มีอยู่สองอย่างที่ฉันแยกไม่เคยได้ ยาสูบกับคะน้า...เผือกกับบอน”เดชชนะมองหน้าเธอ เขาเห็นสาวสวยคนหนึ่ง ที่แบกความเชื่อมั่นในตัวเองไว้เต็มที่...ท่าทางมั่นใจ...เมื่ออยู่ใกล้กับญาติของเขาที่เขาคุ้นชิน...มยุรีก็เป็นสาวมั่นคนหนึ่งแต่เขาคิดว่ามยุรีมีน้อยกว่าเอกนรีแน่นอนทั้งสวยทั้งมั่นใจ และยอมรับความจริง“ไม่แค่นั้นหรอก นรี” มยุรีค้าน “
“มาร้านกาแฟ แต่ไม่สั่งกาแฟ นรีเอ๊ย” มยุรีอ่อนใจ “เดชเลยไม่ได้เล่นบทบาริสต้า”“ไว้คราวหน้า วันนี้อยากเป็นนางเอก...สวยใสซื่อสะอาด...สาวสวย โสด...และสด”เดชชนะเลิกคิ้วเล็กน้อย “บอกผม?”“มั้ง” เอกนรีสบตาด้วย“ทุกอย่างมีเวย์ที่เหมาะควร สำหรับความรักเช่นกัน หากยังไปไม่ถึง...ก็อย่าไปเร่งรัด เร่งเร้าให้อารมณ์นำหน้า”เมื่อรถมารับเธอไปสนามบิน...เดชชนะถามกับมยุรีที่ไม่ได้ตามเพื่อนไปด้วยว่า“เพื่อนยุมีปมอะไร” นั่นคือความสงสัยอย่างแท้จริง “ทำไมถึงร้อนตัวอยากจะบอกว่ายังโสด ยังซิง ประมาณนั้น”“นรีไม่เคยแสดงตัวหรืออวดตัวแบบนี้มาก่อน เรายังสงสัยนะ เดช ว่าทำไม แคร์เดชมั้ง...”“แคร์? แคร์ทำไม”“นั่นสิ ก็สงสัย”เขากังขา...และไม่รู้ว่าเอกนรีก็ถามตัวเอง“ยัยบ้า ไปพูดออกตัวทำไม...แคร์หรือว่าเขาจะมองว่าเคยๆ กับผู้ชาย...แต่เราหากจะมี เราก็ไม่ควรแคร์ เพราะเราไม่เคยมีต่างหากเล่า”หลายหนที่เอกนรีอยากจะ “มี” แต่มีกฏกับตัวเองไว้ตั้งแต่แตกเนื้อสาว...เป็น “กรอบ” ที่ยึดมั่น และคำสัญญากับตัวเองก็แรงนัก แรงจนไม่กล้าฝ่าไปเธอเป็นคนรักษาสัญญาทุกอย่างที่ตัวเองให้สัจจะไว้มันคือความเป็นเธอก็พูดไปแล้ว จะเชื่อหร
หญิงสาวหัวเราะคิกคัก ปรายตามอง...เอนตัวมาหาอีกนิด...“อย่า...อย่า” ชายหนุ่มร้องห้าม “นิสัยผมไม่ได้ดีนา... คุณนรี”“ไม่ดียังไงน้อ”“คุณนี่...เป็นดาวยั่วมาจากไหน”“ยั่วสวาทไม่เป็น แต่ยั่วโทสะ นี่ถนัด...”“ใครบอกว่าไม่ยั่วสวาท” เขากอด “ยั่วมาก รู้ไหม...ผมกลัวจริงๆนะ...”“ถ้างั้น ถอยห่างไปนิด...” เธองึมงำ...แต่คนที่ปากบอกว่าถอยห่างไปนิด คือคนที่กระแซะมาติดตัวเขา และสวมกอดเขาตอบ “อยากให้กลัวมากๆ...”“แล้วไงล่ะ ทำท่าเหมือนไม่กลัว”“แหม...ตัวสั่นแล้วนะเนี่ย” เอกนรีเอ่ย ลูกไฟจากกองไฟเล็กๆ แตกได้ยินเสียงเบาๆ กับเสียงแมลงกลางคืนจากต้นไม้ที่อยู่ในระดับต่ำจากเนินที่ปลูกบ้านนี้ “สั่นรอ...”“เดี๋ยวก็เจอดีตรงนี้...บนดิน...บนหญ้า ใต้ฟ้า ใต้จันทร์เสียหรอก”“ไม่เคยเจอ ถือเป็นประสบการณ์”เอกนรีตอบชัดนัก และก่อนจะโดนดี เธอก็กอดเขาไว้แน่น“ปีใหม่...จัดงานแต่ง...ไม่ต้องใหญ่มากนัก ก็ได้...”“ตอนไปขอคุณจากลุง...จะได้ไหมน้อ”“ไม่เป็นไร...ไม่ได้ก็จะแต่ง...ลุงคนเดียวตัดทิ้งได้”“น่ารักเสมอ คนดีของผม”“คุณก็หวานเสมอ จริงๆ นะ เกิดมาเพิ่งเคยเข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงยอมข้ามขั้น เต็มอกเต็มใจ อยากพลีกาย...หลังจากพ
ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป“รอหลังเพื่อนหนูแต่งก่อนดีกว่าค่ะ...นะคะ...ปีหน้าแล้วกัน”“อาต้องรอข้ามปีเชียวหรือ” “เป็นพ่อม่ายข้ามปี หมักได้ที่นะคะ”ดำรงหัวเราะหึๆ “อ่ะ อีกปี...ข้ามปี...รอได้...”“ให้หนูเข้าใจเรื่องราวพวกนี้ก่อนค่ะ คุณอา...”“เข้าใจอะไร”“สมัยสาวๆ พวกเราเชื่อภาษิตโบราณ...ว่าเราจะไม่ร้องเพลงในครัว เพราะจะได้ผัวแก่”ดำรงทำตาโต“หนูไม่เคยร้องเพลงในครัวเลยนะคะ ไม่ว่าครัวไทย ครัวฝรั่งหรือที่ไหนที่ทำอาหาร...หนูกลัวมีผัวแก่ แล้วนี่อะไรกันคะ...ฮือๆ...” เหมือนกิตติมาครางเล็กน้อยอีกด้วย “หนูจะมีผัวแก่...หนูสับสนค่ะ แม้หนูจะฝ่ากมือหนูไว้กับคุณอา แต่ความจริงคือหนูจะมีผัวแก่”“อย่างเดียวเลย หนูมา” เสียงดำรงอ่อนโยนนัก “ถามใจตัวเองว่ารักอาไหม...จะแก่จะหนุ่มมิใช่ปัญหา ขอเพียงมีใจ”นั่นสินะ...กิตติมาบอกตัวเอง...ขอแค่มีใจ ขอแค่รัก... ในที่สุดหล่อนก็พยักหน้ารับ ความจริง ความรัก สองอย่างเดินไปด้วยกัน หล่อนฮัมเพลงเบาๆ“ถึงแก่แล้วจะรักใครจะทำไม”“ไม่ทำไมหรอกจ้ะ หนูมา แต่ขอหอมแก้มหนูสักฟอดแล้วกันนะ”อัจฉราขอถอนตัวออกไปจากบ้าน จากการดูแลวงและทุกคน เพราะดำรงจะแต่งงานแน่ๆ ในปีหน้า หล่อนพ
เอกนรียอมจะแต่งงานกับเดชชนะ พร้อมกับเขาประกาศถอนตัวจากวงการเพลง สุดท้ายอำลาเวที คืนนี้หลังจากสามเพลงแรกผ่านไป เดชชนะเชิญผู้หญิงคนหนึ่งออกมา พร้อมกับการประกาศร้องเพลง“จะกี่ล้านหยดน้ำตาอย่าสับสน”เอกนรีแต่งตัวด้วยชุดที่เอ๋จัดหาให้...เป็นการขึ้นร้องเพลงครั้งแรกของเธอเสียงประกาศบอกว่าเธอคือผู้จัดการวงคูนแคนเธอคือยูทูปเปอร์ คือเจ้าของคลิปดังๆ หลายคลิป...บนแอพลิแคชั่นที่มาแรงต่างๆแฟนเพลงข้างล่างส่งเสียงกรี๊ดๆ เสียงเอกนรีไพเราะเพราะถูกเทรนมาไม่น้อย ที่พอจะร้องเพลงได้ จึงง่ายที่จะไม่ต้องคร่อมทำนองไม่ผิดคีย์...จบเพลงด้วยคำบอกว่า “โอป้าเดช ให้เพลงนี้กับฉันวันที่โลกของฉันถล่มลงมา วันที่ฉันถูกเท ผู้หญิงที่หลงว่าตัวเองพร้อมถูกเทกะทันหัน ต้องเยียวยาตัวเอง วันที่อ่อนแอและเขาก็บอกว่าไงนะคะ”เธอหันมาถามเขา“กี่ล้านหยดน้ำตาอย่าสับสน จะขอดูแล”เสียงยิ่งดังกว่าเดิม“กาแฟมันขม ใส่ผมแทนนม”เสียงแฟนเพลงกรี๊ดกี่ครั้งแล้ว...ไม่ได้เป็นเสียงไล่แห่ แต่เป็นเสียงชื่นชมกับโมเม้นท์นี้การยอมรับเอกนรีเดชชนะคุกเข่าลงบนเวที...ทีมงานวิ่งมาส่งดอกกุหลาบสีชมพูให้กับเขา1 ช่อใหญ่...เขาขอเอกนรีแต่งงาน“แจ่งง
“เขาเคยรักฉันมากนะ” เอื้อยฟ้าอวด “ก็ที่พังเป็นสิบๆ ปีไม่ใช่เพราะรักฉันหรือ”“จะหลงตัวเองไปถึงไหน เขาหมดแล้ว อ้อ...ตอนนี้เขามีคนรักใหม่แล้วนะ”“ใคร”ก่อนจะถึงกับหน้าถอดสี“กิตติมา เพื่อนของเอกนรี จิตแพทย์ พี่ดำรงบอกทุกคนที่บ้านว่าหลังจากเดชกับเอกนรีแต่งงานกัน เขาจะแต่งกับกิตติมา”“แต่งงาน?”“ใช่”“เขาคิดอะไร เด็กนั่นคราวลูก”“รักไง....เขารักเด็กคนนั้น...เขาดูมีชีวิตชีวาอีกหนนะ เอื้อยฟ้า นั่นคือความจริง ถอยไปจากชีวิตเขาให้ไกลเหมือนยี่สิบกว่าปีที่เธอมาจากบ้านเขา...จากชีวิตเขา จะหวนไปทำไม ผัวหรือลูกหรือ เธอไม่เคยอยากได้ เพราะเธออยากทำรายได้ จะไปเอาคนที่เธอทิ้งมาทำไม”“พูดมาก เอาลูกชายเธอคืนไป”เอ๋ อัจฉรายักไหล่ แล้วตอบหน้าตาเฉยว่า“สุดแต่เขานะ จะอยู่ตรงไหนก็ได้ทั้งนั้น นั่นก็พ่อเขาแท้ๆเธอปั้นเขาสิ...ปั้นเลย ต้าร์มีดีกรีนักร้อวงมากกว่าเดชอีกนะ ทำให้ได้สิ วัดฝีมือเธอกับผัวด้วย”และความจริงต้าร์ไม่ได้ยินดีที่มีพ่อตัวจริงเขาตกใจ...เขาอยากเป็นลูกเอื้อยฟ้ากับดำรง วิลลี่อาจจะดูแลเขาดี และไปขอเมญ่าให้เขา...แต่ตัวเมญ่าเองเป็นฝ่ายหนี หล่อนบอกกับพ่อว่าขอไปอยู่เมืองจีนชั่วคราวด้วยข้ออ้างว่า.
“ผมขอพูดบ้างนะ ย่า” เดชชนะเอ่ย มองดูทุกคนกล่าวคำขอบคุณออกมา “ผมรู้ทุกคน รักและห่วงผม และผมขอบอกว่าผมรู้ว่าตัวเองเป็นใคร อยู่ตรงไหนและจะไปตรงไหนต่อ เรื่องของเอื้อยฟ้า หรือสามีเค้า...เป็นเรื่องอื่น เรื่องของคนนอก...ตอนนี้ผมห่วงแต่ต้าร์ว่าจะลงเอยแบบไหน”“เขาจะมีเมียเป็นตัวเป็นตน ล่าสุดลุงบอกว่าจะไปขอเมญ่าให้เขาค่ะ”“อ่ะนะ ขอนังเด็กคนนั้น” นายดุ่ยรำพึง “จะได้ไหม”“น่าจะได้นะ...บางทีมีเมียอาจจะดีขึ้น และดีอีกข้อ นางจะได้ไม่ยุ่งกับโอป้าของคูนแคนด้วยค่ะ นางยังพยายามอยู่ตลอดนะคะ ตอดนิดตอดหน่อย ไมได้ก็ยังคุยโว...ทำเรื่องเอง”“หึง?” นายดุ่ยแกล้งถามหญิงสาวหัวเราะ “มาก...”อัจฉราเพิ่งขอเข้ามาสมทบ...“ฉันเพิ่งโทร.ไปคุยกับเอื้อยเฟ้า”“ยังไงบ้าง” ดำรงถาม “เอื้อยฟ้าพูดอะไร”“เค้าอยากได้เดชไปทำเพลง...”เดชชนะยิ้มมุมปาก “ขอในเรื่องที่เป็นไปไม่ได้...”“เค้าอยากเจอเดชนะ”“เจอผม” แล้วชายหนุ่มก็ส่ายหน้า “ทำไมล่ะ เจอเค้าสักครั้งไหม”“ผมเจอมาแล้ว” เขายังจำภาพที่หล่อนชูเงินใบละพันห้าใบหน้าเวทีได้ “เริ่มต้นเจอกันครั้งแรก เค้าก็จะเอาเงินฟาดหัวผม...ห้าพัน...กับทั้งชีวิตที่ผ่านมา...ผมไม่ขอเจอครับ เ
ต้าร์รู้ตัวขึ้นมาอีกทีชีวิตก็ยิ่งบัดซบมากไปกว่าเดิม...ต้องใช้คำนี้ เขาไม่ได้สนใจจะทำตัวให้ดีขึ้นเอื้อยฟ้าวางมือมีแต่วิลลี่ที่หันมาประคบประหงมดูแล...พาไปพบหมอ...ทั้งหมอทางอายุกรรม หมอทางจิตเวช...แต่ต้าร์ก็ยังไม่ได้ดีขึ้น เพลงก็ไม่ได้ทำ และเอกนรีก็บอกกับคนเป็นลุงก่อนกลับไปบุรีรัมย์อีกครั้งว่า“ลุงต้องทบทวนหน่อยแล้วค่ะว่าจะเลี้ยงลูกชายลุงแบบไหน ให้เป็นคนเต็มคน มิใช่หมาขี้เมา เสพยา..บ้าผู้หญิง”เพราะมาอยู่กรุงเทพ ไม่มีเมญ่า ต้าร์ก็ซื้อบริการมากินถึงในบ้าน...“ติดโรคร้ายอีก จะยิ่งเสียใจนะลุง...ที่จริงหนูว่าหาเมียให้เป็นตัวเป็นตนก็ดีกับเขานะ”“เมีย?? ฮ้า...ใคร” วิลลี่ทวนอย่างฉงน“เมญ่า...ผู้หญิงงคนนั้นชื่อเมญ่า เป็นลูกสาวเสี่ยระดับเจ้าพ่อของเมือง มีโรงแรม ไปขอให้เขาสิ ลุง...เพราะตอนนี้ยัยนั่นกำลังไปแย่งยื้อเดช หนูไม่อยากเปิดศึก...อีกอย่างนางก็มีผัวแล้ว มายุ่งกับเดชชนะทำไม...จริงไหม ป้า” หันไปถามเอื้อยฟ้าเสียอีก “บอกสามีป้าไปขอลูกสะใภ้ซะ...บางทีมีเมียเป็นตัวเป็นคนอาจจะดีขึ้น แต่ค่าสินสอดคงแพงหน่อยนะ พ่อเขาดังและรวยจริงเมื่อความจริงปรากฏ ความผิดหวังของเขาก็มีเต็มที่ แต่เขาก็ยังอยากช่วยล
“เรื่องลูกของเรา...ลูกเธอกับดำรง ลูกฉันกับเอ๋”เอื้อยฟ้าไหวตัวอย่างแรง เรื่องนี้ชวนปวดหัวมาพอสมควร “ความจริง...ฉันพบเจอมันแล้ว เอื้อยฟ้า...” เสียงถอนใจหนักๆ ตามมา“ก็ดี...เราจะได้ไปถูกทาง”“ฉันจะทำเพลงต่อให้ต้าร์”“แต่เขาทำไม่ได้”“แล้วไง“ฉันจะไปเอาตัวเดชมา...”“มันคงมาหรอก” เขากระแทกเสียงใส่ “มันอยากได้เธอเป็นแม่ มันแล่นมาแต่แรกแล้ว ขอบอกหน่อยนะ เผื่อจะได้หูตาสว่าง...มันไม่เอาเธอ”เจ็บแปลบ“เพราะเธอทิ้งมันมา”“แล้วใครทำให้ฉันต้องทิ้งมา “ หล่อนเกรี้ยวกราดใส่ “เพราะใคร...ฉันเลือกคุณจนทิ้งลูก...” หล่อนเจ็บช้ำ “เห็นแก่ความรัก แล้วไง...กี่ปี...ที่ฉันทิ้งมา...วันนี้ ก็นะ...ฉันก็อยากเอาเขามาปั่น สายเลือดมีนะ...”ประตูเปิดเข้ามา ตามเคยกับการไร้มารยาทของเอกนรี หญิงสาวคนสวยก้าวเข้ามาทันได้ยินคำพูดของเอื้อยฟ้า หล่อนรีบยกมือห้าม“ขอนะ เอกนรี...อย่าเสือกกับเรื่องนี้” คำแรงตามเคยเสือกเอกนรีหัวเราะเบาๆ“เรื่องของแม่ลูก เธอไม่เกี่ยว”หญิงสาวนั่งลง “ทำไมจะไม่เกี่ยว ฉันกับเขาจะแต่งงานกัน”เอื้อยฟ้าเบิกตากว้าง “อย่าหวัง”“หือ...ว่าไงนะ คุณป้า”“อย่าหวัง ว่าฉันจะยอม”“ไม่ยอม ในฐานะอะไรล่ะ คุ
“ไม่ต้องขอ...ลุย”“เดี๋ยวๆ ไม่ดีเลย ลุยอะไร...ต้องแบบนี้สิ...” เขาก้มหน้าลงมา...มือข้างหนึ่งแตะแผ่นหลัง หญิงสาวแหงนหน้ารับจูบนั้น...ไม่ใช่จูบสะท้านโลก แต่เป็นจูบสะท้านใจได้อย่างมาก“แน่ใจหรือ นรี”วิลลี่เอ่ยถามเมื่อเธอกลับมาบอกกล่าวกับเขาว่าเธอกับ เดชชนะจะแต่งงานกัน“หนูรับชีวิตแบบนั้นได้จริงหรือ”“ทำไมจะไม่ได้คะ”“ลุงไม่อยากจะเชื่อเลย”“เป็นความจริงค่ะ”“แต่ลุงก็โอเคนะ”“ลุงยอมรับเขา...” เอกนรีแสดงท่าประหลาดใจนัก“อยากรู้ไหมว่าทำไม”“ค่ะ”“เพราะลุงคิดว่าเดชชนะน่าเป็นลูกของลุงกับอัจฉรา”เอกนรีหัวเราะขำๆ“ทำไมหนูหัวเราะเยาะ”“น่าจะใช่ค่ะ”“หมายความว่าไง”“น่าจะเป็นนายต้าร์มากกว่านะ”“ทำไม” เขายังกังขา“ตรงๆ นะ เพราะนิสัยหรือสันดานของนายต้าร์เหมือนลุง’แม้อยากโกรธหลานสาว แต่วิลลี่ก็โกรธไม่ลง และยังคิดว่าเพราะเอกนรีจะอ้างเช่นนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาสายเลือด หากยอมรับว่าชอบกับเดชชนะ“หนูกลัวเรื่องสายเลือดหรือ ลูกพี่กับลูกน้อง...ใช่ไหม”“เปล่าค่ะ...หนูไม่กลัวเรื่องนั้นหรอก...แม้อาจจะมีข้อห้ามทางวิทยาศาสตร์ แต่เราก็แค่ลูกพี่ลูกน้อง เลือดยังไม่ได้ชิดมากมาย แต่เพราะเขาไม่ใช่ค่ะ...ข้อเดีย
เดชชนะกลายเป็นนักร้องสุดฮิทสุดฮอทเพราะความสามารถผสมหน้าตาอันหล่อเหลา อีกทั้งเพลงของเขาก็โดนใจคนทุกวัย และเขาเป็นเหมือนหนุ่มน่าเห็นใจ FC สาวๆ จึงมีเข้ามาหาเขามากมาย สิ่งนี้บาดตาและลงไปบาดใจต้าร์มากมาย เป็นรอยแผลและแฝงด้วยแรงอาฆาตมาดร้าย เขามองเห็นทางจะทำลายชื่อเสียงของเดชชนะ โดยอาศัยการร่วมมือจากใครบางคนเมญานี“เป็น FC เดชหน่อยสิ”หล่อนมองหน้าเขา ประคองไว้ในสองมือ“ไม่หวงเหรอ”“อย่าล่าแต้มไหมล่ะ”“ก็น่าสนใจ”เพราะหล่อนชอบสะสมแต้มอยู่แล้ว และอยากลอง เดชชนะดูบ้าง แต่การเข้าถึงเขายากมาก“จะหาทางไหนดีนะ นอกจากตัวเขาจะเข้าถึงยาก ยังมีตรงนั้นอีก”“นังเอกนรีหรือ” ต้าร์ถาม“หมั่นไส้มัน”“กลัวมันทำไม” ต้าร์ยุส่ง“มันดูแล...”“เราจะช่วย”“โจมตีตรงนั้นก่อน”จึงมีข่าวร้ายออกมามากมายเหลือเกินในช่วงสามวันนี้...โจมตีถึงเอกนรี ถึงความสัมพันธ์ที่ซ่อนเร้น...และการเข้ามาทำงานให้กับวงคูนแคน เพราะจะมาคว้าตัวโอป้าไปเอง พวกFC เริ่มฮือฮาแกมหวงแหน...แต่เมญานีเจาะไม่ถึงตัวเดชชนะ มยุรีป้องกันเต็มที่ และตัวเดชชนะก็ไม่เคยเปิดช่องให้หล่อนเลย เมญานีเลยรามือถอยไปเอง หล่อนบอกตัวเองอย่างผยองว่าผู้หญิงอย่าง