ข้าจะพูดความลับของเจ้าบ้าง

เมื่อกลับมาถึงเรือน ต้าเหนิงนางก็ล้างเนื้อล้างตัวเตรียมเข้านอน พออาซีและอาจิ่วออกไปพักแล้ว เต๋อซิ่วที่ซ่อนตัวอยู่ก็แอบเข้ามาด้านใน

“เหนิงเออร์ ข้าเอง” เขารีบตะครุบปิดปากนางเอาไว้ไม่ให้ร้องตะโกนออกมา

“ท่านมาทำไม ถ้าหากมีคนเห็นเข้าจะทำเช่นใด”

“เสี่ยวชุนเห็นข้าแล้ว ถึงจะบอกพี่ชายของเจ้า ข้าก็ไม่สน ข้าคิดถึงเจ้ายิ่งนัก”

“ท่านบาดเจ็บที่ใด ให้ข้าดูหน่อย” ต้าเหนิงเอ่ยถามออกมาอย่างเป็นห่วง

เต๋อซิ่วก็ไม่อิดออด ในเมื่อจะอ้อนหญิงสาวตรงหน้าให้เห็นใจเขาเพิ่มขึ้น เขาจึงได้รีบถอดเสื้อออกให้นางดู

“แผลไม่เห็นจะลึกเลย” ต้าเหนิงหรี่ตามองเขาอย่างจับผิด

“ข้าบอกเจ้าไปแล้วว่าพี่ชายเจ้าช่วยข้า ไม่รู้ว่าเขานำสิ่งใดให้ข้าดื่ม ทั้งยังนำมาราดลงบนแผลของข้า เมื่อรู้สึกตัว บาดแผลก็หายจนเกือบสนิท ทั้งร่างกายที่ใกล้จะสิ้นลมหายใจของข้าก็หายราวกับไม่เคยเกิดขึ้น”

ต้าเหนิงได้ฟังก็ตกตะลึงเช่นกัน เต๋อซิ่วพูดเช่นนี้แสดงว่าไม่รู้ว่าพี่ชายนางใช้น้ำวิเศษกับเขา เช่นนั้นนางก็คงไม่พูดออกมาว่า พี่ชายนางใช้น้ำวิเศษกับเขา

“เช่นนี้ก็ดีแล้ว แม่นางซูมีวิชาแพทย์ที่ล้ำลึก พี่ชายข้าคงได้ยาดีมาจากนาง”

“อืม ไม่เช่นนั้น ข้าคงไม่ได้กลับมาพบเจ