ตอนที่ 22 มารยามาตอแหลกลับไม่โกงครับ

ผมรู้สึกกับพี่หมอแบบที่พูดจริงๆ แต่ยังไม่ใช่วันนี้ อย่างน้อยหากผมจะเริ่มต้นใหม่ ผมไม่ควรเหลือความรักให้กับเฮียเฟยอีกต่อไป เพราะผมไม่อยากทำให้พี่หมอตกอยู่ในฐานะเดียวกับที่ผมเคยเป็น นั่นคือ

คนคั่นเวลา

ผมกลับมานอนค้างที่บ้านกับเจ้สวยโดยพี่หมอเป็นคนมาส่ง ปกติบ้านเรานอนกันแต่หัวค่ำ แต่แปลกมากที่เจ้สวยยังไม่นอน

ทั้งยังเอากล่องเก็บของที่ผมเห็นตั้งแต่เด็กออกมาเปิดดู

“อ้าวเทียนทำไมมาเอาป่านนี้ล่ะลูก จะมาก็ไม่ยอมบอกก่อน”

เจ้สวยถามผมพร้อมทั้งพยายามเก็บข้าวของพวกนั้นลงกล่องอีกครั้ง เหมือนกลัวว่าผมจะรู้อะไรบางอย่าง

“พรุ่งนี้วันเสาร์เทียนเลยอยากกลับบ้านครับ แล้วน้องล่ะยังไม่กลับเหรอ”

“ฟ้าขอค้างที่หอกับเพื่อน เพราะมหา’ลัยมีงาน”

ผมนั่งลงข้างแม่ก่อนจะช่วยเก็บของลงกล่อง ซึ่งเหมือน

เจ้สวยจะรีบมากจึงไม่รู้ตัวว่าเผลอทำภาพๆ หนึ่งหล่นไว้

“แม่...นี่ภาพพ่อใช่ไหมครับ?”

ภาพสีซีดในมือของผมในตอนนี้ เป็นภาพผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างแม่ของผม ซึ่งกำลังท้องโตบ่งบอกอายุครรภ์ใกล้คลอดเต็มที ดูเหมือนเจ้ส