PART_5
ตึก! ตึก! ตึก!! เสียงหัวใจดวงน้อยเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาจากอก ร่างกายของเธอก็สั่นเครืออย่างกับลูกนกตกน้ำ ความใกล้ชิดของร่างกายทำให้เธอได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวเขา ซึ่งเป็นกลิ่นเดียวกันกลับกลิ่นที่อยู่ตรงที่นอนและหมอนของเธอ "อย่า!!"อลิซหลับตาปี๋แล้วใช้มือดันหน้าอกแกร่งออกห่างเมื่อเขาเลื่อนใบหน้ามาใกล้ใบหน้าของเธอจนเกินไป ..แล้วสายตาของเขาจับจ้องที่ริมฝีปากของเธอ ราวกับว่าเขากำลังจะ...จูบเธอ "ห้ามจูบนะ!"อลิซรวบรวมกำลังทั้งหมดผลักหน้าอกแกร่งอย่างแรง เพราะเธอจะไม่ยอมให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักมาพรากจูบแรกของเธอไปแน่ๆ "จูบเหรอ? นี่เธอคิดว่าฉันจะจูบเธองั้นเหรอ"เขาถามออกมาด้วยน้ำเสียงยียวน ขณะที่สายตายังจับจ้องที่ริมฝีปากของเธอตลอดเวลา เห็นแบบนี้จะไม่ให้เธอคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาจะจูบเธอได้ยังไงกัน "ว่าไง..เธอคิดว่าฉันจะจูบเธอเหรอ"เขาถามย้ำอีกครั้ง แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม "....."อลิซได้แต่เม้มปากแน่นพร้อมกับพยักหน้ารัวๆ "หึ!! เสียใจด้วยที่ทำให้ผิดหวัง ฉันแค่มาเอามือถือที่ลืมไว้เมื่อคืน"พูดจบ..เขาก็ควานหามือถือที่น่าจะอยู่บนเตียงของเธอ ทำให้ร่างกายของทั้งคู่บดเบียดกันยิ่งขึ้น จนคนไม่เคยรู้สึกร้อนลุ่มขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว "นี่ไง"เขายกมันขึ้นมาโชว์ตรงหน้าคนตัวเล็กที่นอนมองหน้าเขาด้วยท่าทางตื่น "เอ่อ..ลุกขึ้นสิ...ได้มือถือแล้วไม่ใช่เหรอ" "ทำไมต้องเสียงสั่นขนาดนั้น ก็แค่อุบัติเหตุ"เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ และไม่ยอมผงะออกจากร่างของเธอ "หรือว่าเธอ..ไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายมาก่อน"เขาเเลิกคิ้วถามด้วยท่าทางยียวน แล้วจ้องหน้าเธออย่างรอคำตอบ "เรื่องนั้น ..ฉะ..ฉันไม่จำเป็นต้องตอบ..ได้มือถือแล้วก็ลุกขึ้นสิ" เขายกยิ้มที่มุมปากอย่างร้ายกาจก่อนจะผละออกจากร่างเล็กแล้วเดินออกไปจากห้องทันที ส่วนอลิซก็รีบลุกขึ้นจัดระเบียบเสื้อผ้าใหม่ แล้วรีบจัดกระเป๋าไปเรียน @ มหาวิทยาลัย อลิซหายใจหอบๆ เมื่อมาถึงตึกธุรการ นี้เป็นครั้งแรกที่อลิซใช้วิธีการเดินเท้าเพื่อมามหาลัย เพราะหอพักที่เธอเช่าอยู่..อยู่หลังมหาลัยนี่เอง 'ระยะทางก็ไม่ได้ไกลขนาดนั้น ทำไมมันเหนื่อยจังนะ' อลิซบ่นอุบอิบขณะที่ก้าวเข้ามาในห้องธุรการ เพื่อเข้าไปรายงานตัว มันอาจจะดูวุ่นวายสักหน่อย...แต่เธอก็เข้าใจ เพราะเธอย้ายมาตอนครึ่งเทอม อะไรๆ มันก็จะยุ่งยากหน่อย แต่มันก็ไม่ได้ยากไปซะหมด เพราะเงิน! หลังจากคุยเรื่องต่างๆ เสร็จ ครูที่ปรึกษาก็พานักเรียนใหม่เข้ามาแนะนำให้เพื่อนๆ รู้จัก และทันทีที่อลิซก้าวเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยนักศึกษา เสียงเฮฮาก็ดังขึ้นมาทันที "เฮ้!! เงียบหน่อย!" เสียงเฮฮาเงียบลงทันที เมื่ออาจารย์วัยกลางคนที่ค่อนข้างเข็มงวดพูดขึ้น "แนะนำตัวให้เพื่อนรู้จักหน่อยสิ" "หวัดดี..ฉันอลิซ ~~~" อลิซก้าวออกไปแนะนำตัวเองทันทีหลังจากที่อาจารย์บอก เธอรวบรวมความกล้าพูดออกไปอย่างชัดเจน จนกระทั่งสายตาของเธอไปปะทะกับสายตาคมของใครบางคนเข้า...จึงทำให้เธอรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที "บอกไอดีไลน์ด้วยดิ" เสียงของผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา ตามมาด้วยเสียงฮือฮาของกลุ่มเพื่อน "โอเค..ไปหาที่นั่งได้" ขาเรียวก้าวออกไปด้วยท่าทาวประหม่าหลังจากอาจารย์อนุญาตให้ไปนั่งได้ ขณะที่ตากลมโตมองหาที่ว่าง เธอก้าวเดินไปเรื่อยๆ จนเห็นที่ว่างข้างๆ ผู้หญิงคนหนึ่ง แต่พออลิซจะนั่ง เธอกลับเอากระเป๋ามาวางไว้ แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอไม่ต้องการให้ใครนั่งด้วย "เฮ้! นางฟ้า..นั่งตรงนี้ก็ได้" อลิซหันไปมองตามเสียงแล้วก็พบว่าคนที่เรียกคือผู้ชายที่เธอเจอที่ร้านอาหารวันนั้น และเขาก็นั่งกลับกลุ่มเพื่อนที่ไปปาร์ตี้ที่ห้องของเธอ "นั่งลงได้แล้ว อาจารย์มองแล้ว" อลิซจำใจต้องนั่งลงข้างๆ ผู้ชายคนนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ พอได้ที่นั่งอลิซก็เปิดกระเป๋าหยิบอุปกรณ์การเรียนออกมา ก่อนที่เธอจะรู้สึกแปลกๆ เมื่อมีสายตาหลายสิบคู่จับจ้องมาที่เธอราวกับเธอเป็นตัวประหลาด "ฉันชื่อแจ๊ค ยินดีที่ได้รู้จักนะ"แจ็ค..ผู้ชายที่อลิซเจอที่ร้านอาหารยื่นใบหน้าเข้ามากระซิบเบาๆ "เช่นกัน" อลิซตอบพร้อมรอยยิ้ม..ก่อนจะหันไปสนใจอาจารย์ที่สอนอยู่ด้านหน้า แต่สักพัก...ก็มีใครเอาเท้ามาเขี่ยเท้าของเธอจากด้านหลัง พออลิซหันไปมองก็พบว่าเป็นไทเลอร์...ที่กำลังมองเธอด้วยสายตานิ่งเรียบ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอเธอหันกลับไป... เขาก็เขี่ยเท้าเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้...อลิซเลือกที่จะไม่สนใจ .. กริ่ง~~~ ทันทีที่เสียงสัญญาณหมดเวลาดังขึ้น เหล่านักศึกษาก็ลุกขึ้นอย่างพร้อมเพียง "สนใจไปร้านประจำของเราป่ะ?"แจ๊คเลื่อนใบหน้าเข้ามาถามอลิซที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋า "ไม่เป็นไร พวกนายไปเถอะ"อลิซตอบไปด้วยน้ำเสียงปกติ "ไปเถอะน่า...ยังไม่มีเพื่อนไม่ใช่หรือไง"เสียงของส้มส้ม "อย่าเสียเวลาเลย เธอคงไม่อยากเป็นเพื่อนกับพวกเรา"บีน่าพูดออกมาด้วยท่าทางไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ "ไม่ใช่อย่างนั้นนะ."อลิซรีบตอบไปทันที เมื่อทุกคนจับจ้องมาที่เธอ ราวกับตัวประหลาด "...โอเคร...ฉันจะไปด้วย"ทำให้เธอตกลงไปด้วย จริงๆ แล้วเธอก็ไม่ได้กลัวที่จะไปกับพวกเขาหรอกนะ แต่เธอกลัวใครบางคนที่แกล้งเธอตอนเรียนอยู่มากกว่า เขาชอบมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ แล้วยังชอบทำอะไรแปลกๆ อีกด้วย...SPECIAL EP 1 เสียงคลื่นซัดสาดเข้าหาฝั่ง ปรากฏร่างเด็กน้อยสองคนนั่งเล่นทรายริมชายหาดโดยมีร่างพ่อและแม่จ้องมองอยู่ไม่ห่าง ไทเลอร์จ้องมองความสุขตรงหน้า ที่ไม่มาสารถอธิบายเป็นคำพูดได้ เขาไม่รู้ว่าการเป็นพ่อที่ดีต้องเริ่มยังไง แต่เขาสัญญากับอลิซและลูก ไว้แล้ว ว่าเขาจะทำมันให้ดีที่สุด เท่าผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้... “ป่อป้อ...” เสียงเด็กน้อยเดอนเตาะแตะเข้ามาหาคนเป็นพ่อพร้อมกับของเล่นในมือ “ว่าไงครับ” “เทเยอร์ปั้นโอยาฟ” (เทเลอร์ปั้นโอลาฟ) เสียงเด็กน้อยเอ่ยบอกคนเป็นพ่อ ก่อนจะชี้ไปที่ริมหาดทราย โดยมีอลิซและลูกอีกคนนั่งอยู่ “งั้นเราไปดูกันนะ” ไทเลอร์เอ่ยขึ้นพร้อมกับจูงมือลูกชาย ไปที่ริมชายหาด โดยมีอลิซนั่งรออยู่ก่อนแล้ว “ ทำอะไรกันครับ” “สร้างปราสาทค่ะ ให้โอลาฟอยู่” อลิซเอ่ยตอบผู้เป็นสามี ก่อนจะเริ่มบรรจงสร้างสิ่งตรงหน้าให้ลูกอย่างตั้งใจ ไทเลอร์จ้องมอง สามคนตรงหน้า ด้วยความรักใคร่ ในชีวิต ไม่คิดว่าจะมานั่งก่อกองทราย หรือปั้นอะไรพวกมี แต่พอมีสามชีวิตเข้ามา อยู่ ๆ สิ่งที่ต้องการมากที่สุดก็คือ การอยู่กับคนที่ตัวเองรัก และรักตัวเขาเอง “ อลิซ....” “หึ?” “ขอ
Part 40เช้าต่อมา...อืม~~อลิซรู้สึกตื่นในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะก้มมองเรือนร่างที่เต็มไปด้วยร่องรอยที่ไทเลอร์ ฝากเอาไว้ อลิซฝังจมูกลงที่แก้มชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา ก่อนไทเลอร์จะรู้สึกตัวตื่นเมื่อถูกรบกวนการหลับนอน"ซนแต่เช้าเลยนะ..."ไทเลอร์ดึงร่างหญิงสาวให้ขึ้นมาบนแผงอก ก่อนจะฝังจมูกลงที่ศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน"ไทด์รักลิซมากแค่ไหน?""อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้""...แล้ววันนั้นถ่ายรูปแบบนั้นของฉันไปทำไมเหรอ""เก็บไว้ช่วยตัวเองตอนเธอไม่อยู่""โรคจิต..."อลิซเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีจริงจัง ก่อนไทเลอร์จะเอ่ยประโยคถัดมาที่จริงจังไม่ต่างกัน"เพราะมันเป็นวันแรกที่ฉันได้ครอบครองเธอ... ฉันชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่ไม่รู้จะเข้าหายังไง ฉันกลัวเธอหายไปจากฉัน... เลยเลือกที่จะทำแบบนั้น.... เพื่อกักขังเธอไว้ให้เป็นของฉันแค่คนเดียว....""เป็นวิธีที่โหดร้ายมาก"อลิซเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำน่ามุ้ยออกมา ทว่าหัวใจกลับมาเต้นแรงอีกครั้งเพราะคำพูดถัดมาของชายหนุ่ม...."แต่มันทำให้ฉันได้ครอบครองเธอ...."สองเดือนต่อมา...วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก หลังจากแต่งงานอลิซก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านกับไทเลอร์ ตามคำขอขอ
Part 39เช้าต่อมา....อลิซรู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะเห็นเหล่าพนักงานโรงแรมวิ่งไปมาทั่วห้องเธอ "อะไรกันเนี่ย!! เกิดอะไรขึ้น"อลิซเอ่ยขึ้นด้วยความมึง ก่อนจะก้มมองสภาพเปลือยเปล่าของตัวเองที่ไรสิ่งปกคลุม และสิ่งสำคัญไร้คนข้างกายเพียงส้มส้ม ที่กำลังเลือกเสื้อผ้าให้เธอด้วยท่าทีเร่งรีบ..." เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมทุกคนถึงมาวุ่นวายที่นี่""รีบไปอาบน้ำแต่งตัว อยากสวยน้อยกว่าฉันรึไง "ส้มส้มเอ่ยถามขึ้น ก่อนอลิซจะรีบไปจัดการตัวเองด้วยท่าทีเร่งรีบ ก่อนจะเห็นร่องรอยบนตัวและคราบน้ำรักที่ไทเลอร์ฝากเอาไว้ด้วยท่าทีประหม่า และพยายามจูนสมอง ก่อนจะคิดขึ้นได้ หรือไทเลอร์จะขอเธอแต่งงาน ไวกว่าความคิดอลิซรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที พร้อมกับเอ่ยถามส้มส้มถึงร่องรอยบนตัว" ส้มส้ม รอยพวกนี้จะปิดได้ไหม"อลิซเดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนสั้น ก่อนทุกคนภายในห้องจะอึ้ง เมื่อเห็นร่องรอยที่ไลเลอร์ฝากเอาไว้ ส้มส้มจึงอดที่จะเอ่ยแซวไม่ได้" แหม!!! แซ่บกันจริง ๆ เลยนะ""ส้มส้มก็หาหนุ่มสายฝอสักคนสิมีใรๅมฟอลิซเอ่ยขึ้นด้วยทีมเล่นจริง เธออยากเห็นส้มส้มมีชีวิตคู่ที่ดีและมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบย"คนเดียวไม่พ
PART 38@โรงแรมxxxใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงโรงแรมหรูใจกลางเมือง ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปจัดการสัมภาระของตัวเองอลิซเดินเข้าไปในห้องนอนด้วยความเหนื่อยล้า หลังจากเดินทางเป็นเวลาหลายชั่วโมง"เหนื่อยเหรอ""อืม นิดหน่อย อิงลิชพลังเยอะมาก"อลิซเอ่ยขึ้นขณะที่เปลือกตายังคงปิดอยู่ ก่อนที่มือหนา จะค่อย ๆ ถอนรองเท้าให้เธออย่างเบามือ พร้อมกับบีบเคล้นบริเวณข้อเท้าให้เธออย่างเบามือ"อยากอาบน้ำ..."อลิซเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่า ไทเลอร์เองก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกเช่นกัน ก่อนจะอุ้มร่างหญิงสาว เข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับแช่ลงในอ่างเดียวกัน มือหนาบีบเคล้น แผ่นหลังขาวเนียน เพื่อบรรเทาความเหนื่อยล้า ทว่าคนตัวเล็กกลับไม่ได้อยากทำแค่นั้น"อ๊ะ!"ไทเลอร์สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อหญิงสาวค่อย เลือนมือเข้ามาสัมผัสความเป็นชายของเขา พร้อมกับหันหน้าเข้ามานั่งบนตัก บนเบียดร่องสาวไปมา"อลิซอย่าซน ไหนบนเหนื่อย"" นี่ไงกำลัง ทำอะไรที่มันผ่อนคลายอยู่"ไทเลอร์จ้องมองท่าทีหญิงสาวด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย เนื่องจากพรุ่งนี้เขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ
PART 37ร่างบางยืนนิ่งเพ่งมองเข้าในบ้านหลังใหญ่ บ้านที่รวมทุกความหมายของคำว่าครอบครัว บ้านที่มีทั้งความรัก ความอบอุ่น รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ บ้านแบบที่เธอไม่เคยมีดวงตาคู่งามกวาดมองไปรอบบริเวณในขณะที่ก้าวเดิน ชีวิตใหม่ของผู้เป็นแม่ที่ไม่มีเธออยู่ในนั้น ช่างสุขสบายและคงจะเต็มไปด้วยความสุข อลิซแย้มริมฝีปากออกมาเป็นรอยยิ้มบาง ๆ เมื่อจินตนาการถึงความสุขที่อบอวลโอบล้อมแม่ของเธอไว้ในบ้านหลังนี้ ตรงโซฟาหน้าจอทีวีคงมีแต่เสียงหัวเราะ พื้นเย็น ๆ ในห้องรับแขกคงถูกกลบไว้ด้วยความอบอุ่นเมื่อแม่ของเธอหยอกล้อกับน้องสาวตัวเล็ก อาหารแต่ละมื้อที่เรียงรายอยู่บนโต๊ะตัวยาวตรงนั้น คงจะมีแต่รสชาติของความอร่อยเพราะมีทุกคนอยู่พร้อมหน้า ไม่ขมพร่าเหมือนอาหารที่เธอเคยทานเพียงลำพังเพราะมัวแต่วาดฝันถึงความสุขในชีวิตของผู้เป็นแม่ อลิชจึงไม่รู้ว่ายังมีสายตาอีกคู่ที่กำลังจ้องมองมาที่เธออย่างใคร่รู้เช่นกัน คงจะนานหลายปีมากจริง ๆ ที่เธอละเลยลูกสาวคนนี้ อลิซโตขึ้นมาก จากเด็กน้อยกลายเป็นหญิงสาวที่แสนงดงาม งดงามจนทำให้ความรู้สึกผิดแล่นจับกุมไปทั่วทั้งหัวใจ น้ำตาเอ่อรื้นขึ้นในดวงตาของอำภา สองมือของเธอปล่อยมือจากสาวน้อ
Part 36 หนึ่งเดือนต่อมา...ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี...อลิซใช้ชีวิตประหนึ่งเจ้าหญิงแห่งเมืองอาเรนเดียล เมื่อเจ้าชายอย่างไทเลอร์ ไม่ยอมให้เธอออกไปทำงาน โดยใช้ข้ออ้างอยากใช้เวลากับเธอชดเชยกับที่ผ่านมา.... มีเพียงไทเลอร์เท่านั้นที่ทำงานอย่างหนักเนื่องจากได้รับตำแหน่งบริหารสาขาอย่างเต็มตัวอลิซตื่นมาในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะฝังจมูกลงบนแก้มชายหนุ่มข้างกาย พร้อมกับเอ่ยปลุกเบา ๆ"ไทด์...ตื่นได้แล้ว"" โดนเอาทั้งคืนยังตื่นเช้าไหวอีกนะ หรือเมื่อคืนฉันเอาเธอเบาไป""สงสัยคืนนี้ต้องเอาให้หนักกว่าเดิม...."อลิซเอ่ยขึ้นด้วยท่าทียั่วยวน ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเตรียมอาหารให้แฟนหนุ่ม ไทเลอร์จ้องมองหญิงสาวด้วยสายตานึกเอ็นดู ก่อนจะเดินตามออกไปพร้อมกับสวมกอดแฟนสาวไว้แน่น"พูดอะไรไว้ จำด้วยนะ""คริคคริ ไทด์มันจักจี้""จัดกระเป๋าเดินทางให้หน่อยนะ ของเธอด้วย""จะไปไหนเหรอ""ไปเที่ยว เพื่อน ๆ ก็นะเตรียมที่พักไว้แล้ว""ที่ไหนเหรอ""เดี๋ยวไปถึงก็รู้เอง""ก็บอกมาสิ"" อ้าขาให้เอาก่อนดิ แล้วจะบอก""คนหื่นกาม"ไทเลอร์ยักไหล่ด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์ก่อนจะออกไปทำงานตามปกติ ทำเอาคนตัวเล็กที่อยากรู้อดใจไม่ไหว ต้องต่