9

EP9 - ไฟรัก บำเรอสวาท (บูม)

"นอนเถอะ ฉันจะนั่งเครียงานสักหน่อย" บูมเอ่ย

"ค่ะ ขอบคุณนะคะที่พี่ดูแลหนู" ไนเจลเอ่ยก่อนเอามือจับที่แผ่นเจลด้วยความรู้สึกดี

"อืม นอนเถอะ" บูมเอ่ยเสร็จเขาก็เอาคอมมานั่งทำงานข้างๆเตียงที่ไนเจลนอนอยู่

เช้า

ไนเจลตื่นมาก็เป็นเรื่องปกติที่จะไม่เจอบูม เพราะบูมออกจากคอนโดไปตั้งแต่เธอยังไม่ตื่นนอน หลังอาบน้ำเสร็จมีเสียงออดหน้าประตูดังขึ้นจนเธอต้องเดินไปเปิด ก็เหมือนเดิม คือเจอลูกน้องคนสนิทของบูมมายืนอยู่ที่หน้าประตู

"นายให้เอาของมาให้ครับ โทรหานายด้วยนะครับ" ลูกน้องคนสนิทของบูมเอ่ยขึ้นก่อนส่งกล่องใบเล็กให้

เธอถือมันเดินกลับมานั่งที่โซฟา ก่อนจะกดโทรออกหาหาบูมทันทีที่ได้รับของ

(ได้ของแล้วเหรอ) เสียงบูมเอ่ยขึ้นทันทีที่รับสาย

(ค่ะ อะไรเหรอคะ?)

(ลองเปิดดูก่อน เดี๋ยวฉันบอก) บูมเอ่ย

ไนเจลค่อยๆเปิดกล่องออกก่อนเจอกับสมาร์ทคีย์รถยี่ห้อหรู เธอเบิกตากว้างก่อนเอ่ยถามบูมอย่างตกใจเพราะเมื่อคืนเขาเพิ่งพูดถึงเรื่องขับรถ

(พี่บูมคะ!!!)

(เดินไปที่ชั้นจอดรถซิ)

ไนเจลยังคงคาสายบูมก่อนเดินไปที่ชั้นจอดรถพิเศษที่เป็นของห้องที่เธออยู่ ปกติจะเป็นรถของบูมมาจอดประจำ แต่ตอนนี้มันมีรถมินิป้ายแดงราคาแพงจอดอยู่ ไนเจลเดินไปปรากฏว่ามีเสียงบูมหัวเราะเบาๆแล้วเอ่ยขึ้น

(ดูไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปสอนขับ คันนี้ฉันซื้อให้เธอ) บูมเอ่ย

(ให้หนูเหรอค่ะ มันแพงไปหรือเปล่าค่ะพี่บูม...)

(เวลาฉันไม่อยู่ เธอได้ไปไหนมาไหนเองได้ไม่ต้องเรียกแท็กซี่)

(แต่หนู...)

(ไว้ฉันไปสอน ตอนนี้ฉันมีงานต้องทำ แค่นี้นะ)

(ค่ะ)

ไนเจลยืนมองรถป้ายแดงตรงหน้าแล้วอดยิ้มไมไ่ด้ ไม่ใช่เพราะเธอได้ของราคาแพง แต่เป็นเหตุผลที่เธอได้มันมาต่างหากที่ทำให้เธอยิ้ม

ทางด้านบูมที่กดยิ้มแล้ววางสายลง เขากำลังนั่งทำงานอยู่ที่คาสิโน โดยที่ยังไม่ได้ไปไหนตั้งแต่ออกจากคอนโดของไนเจลมาแล้วตรงมาที่คาสิโนเลยทันที

"พี่บูม"

"อ้าว มาหามีอะไรหรือเปล่าครับ" บูมเอ่ยเมื่อเห็นอายเดินเข้ามา ทั้งที่เมื่อคืนเธอเพิ่งไม่สบาย

"ใจร้ายจัง ไม่ถามเหรอค่ะว่าอายหายหรือยัง" อายเอ่ย

"แล้วทำไมออกมาแบบนี้ ไม่นอนพักละครับ" บูมเอ่ย

"อยู่แต่ที่โรงแรมอายเบื่อค่ะ เลยแวะมาหาพี่ จะเข้าไปดูบ้านด้วยค่ะว่าใกล้เสร็จหรือยัง" อายเอ่ย

"แล้วนี่มายังไง" บูมเอ่ยถามขึ้น

"แท็กซี่ซิคะ พี่ไม่รับสายอายเลย พี่พาอายไปดูบ้านหน่อยได้มั้ยคะ"

"นั่งรอก่อนได้มั้ย พี่เคลียร์งานใกล้เสร็จแล้ว" บูมเอ่ย

"ได้ค่ะ"

นั่งทำงานไปได้ไม่นาน ลูกน้องคนสนิทของบูมก็เข้ามาบอกกับเขาว่ามีลูกค้ามาหา แต่บูมที่กำลังรีบเคลียร์งานก็ไม่ได้เงยหน้ามอง บอกให้พาเข้ามาเลย จนลูกน้องคนสนิทบอกว่าไม่น่าจะเหมาะเขาจึงเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร เมื่อเห็นสายตาแปลกๆของลูกน้องก็รู้ทันทีว่ามีอะไรไม่ปกติ

"อายรอพี่นี่นะ เดี๋ยวพี่มา" บูมเอ่ย

"ค่ะ"

บูมเดินออกจากห้องทำงานมาไม่ไกล ลูกน้องคนสนิทก็เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าไม่มีใครมาเห็นแน่ๆ

"มึงมีอะไร"

"คุณลิลลี่มาครับ" ลูกน้องเอ่ย

"ไล่ออกไป! กูไม่ว่าง แค่นี้ใช่มั้ย" บูมเอ่ยอย่างไม่ใยดี

"คุณเจลก็มาครับ นายจะให้ผมไล่กลับทั้งคู่เลยมั้ยครับ" ลูกน้องเอ่ย

"เจล? เจลมานี่เหรอ ตอนนี้อยู่ไหน" บูมเอ่ยถาม

ร่างแกร่งเดินตรงไปที่ห้องรับรองที่เจลนั่งอยู่ เมื่อเปิดประตูเข้าไปก่อนจะปิดลงแล้วล็อคลูกบิด

"มาหาฉันมีอะไรหรือเปล่า"

"พี่ลืมกระเป๋าตังค์ค่ะ" ไนเจลเอ่ยพรางส่งกระเป๋าตังค์ใบหรูแบรนด์ดังสไตล์ผู้ชายให้บูม

"อ่อ อืม"

"งั้นหนูกลับก่อนนะคะ"

"กลับคอนโดหรือจะไปไหน?"

"มีนัดกับพี่ๆที่มหาลัยค่ะ"

"ไอ้เวรนั่นด้วยหรือเปล่า แล้วไปที่ไหน" บูมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป

"ที่สวนกลางเมืองค่ะ วันนี้ที่นั่นมีงาน เลยนัดไปค่ะ" ไนเจลเอ่ย

"อืม รีบกลับอย่าให้โทรตามนะ"

หลังจากไนเจลกลับไป บูมก็เดินกลับมาที่ห้องทำงาน ก่อนที่จะเอ่ยสั่งลูกน้องคนสนิทขึ้นก่อนที่จะเข้าไปในห้อง

"ไปดูไนเจลด้วย ว่าไปกับใคร"

"ครับนาย แล้วคุณลิลลี่ผมต้องไปตามดูด้วยมั้ยครับ" ลูกน้องคนสนิทเอ่ย

"ทำไม?"

"ก็คุณลิลลี่กับคุณไนเจล เป็นเอ่อ..." ลูกน้องเอ่ย

"ไนเจลไม่เหมือน! อย่าให้กูได้ยินมึงเทียบแบบนี้อีกนะ!"

"ครับนาย"

"ไปดูไนเจลได้แล้ว ส่วนลิลลี่ไล่ออกไปซะ ให้หาเงินมาจ่าย ไม่ต้องมาให้กูเห็น" บูมเอ่ยก่อนเดินกลับเข้าห้องทำงานไป

ทางด้านไนเจลที่มาที่สวนสาธารณะกลางเมือง ซึ่งเป็นสวนที่ใหญ่ที่สุดในเมือง วันนี้มีงาน พี่ๆที่คณะจึงนัดมาเที่ยวเท่านั้นเพื่อเป็นการขอบคุณวันที่ออกค่าย

"น้องเจล ทำไมไม่โทรมา พี่ไปรับจะได้ไม่ต้องนั่งแท็กซี่ไงครับ" โน๊ตเอ่ย

"ไม่เป็นค่ะพี่โน๊ต เจลนั่งรถมาไม่ไกลค่ะ"

"ไอ้โน๊ต รอบก่อนหน้าแหกยังไม่เข็ดนะมึง น้องเจลน่ารักขนาดนี้ ผู้ชายรุมจีบเพียบแน่ๆ" เพื่อนโน๊ตเอ่ยแซว

"ไม่มีหรอกค่ะพี่ๆ แบบหนูใครจะมาสนใจ จืดชืดจะตายไป" ไนเจลเอ่ย

"น้องเจลน่ารักจะตายไป วันนี้เป็นคู่ควงพี่เที่ยวซักวันได้มั้ยครับ" โน๊ตเอ่ย

"เอ่ออ.. ต้องเป็นคู่ด้วยเหรอคะพี่โน๊ต มากันตั้งเยอะ" ไนเจลเอ่ย

"พี่อยากมีคู่ครับ5555"

ทั้งหมดพากันเดินเที่ยวก่อนแวะร้านอาหารนั้นร้านนี้ ไนเจลดูยิ้มมากขึ้นเมื่อเธอชอบชีวิตที่ติดดินแบบนี้ เธออยากให้คนข้างๆที่เดินอยู่เป็นบูมเหลือเกิน แต่เธอมันแค่นางบำเรอ จะมามีโอกาศได้เดินเที่ยวแบบนี้กับเขาได้ยังไง มันคงเป็นไปไม่ได้

"น้องเจล คิดอะไรอยู่ครับ"

"อ่อ..เปล่าค่ะๆ"

BOOM TALK

ผมกำลังพาอายมาดูบ้านของเธอที่กำลังตกแต่ง ครอบครัวอายจะย้ายกลับมาอยู่ที่นี่ ซึ่งผมก็ทำตามหน้าที่ แต่สิ่งที่กำลังรบกวนจิตใจผม กลับไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมพามาตอนนี้ เธอเป็นว่าที่คู่หมั้นผม ผมควรเอาใจใส่เธอให้มากกว่านี้ซิ อายเองก็น่ารัก น้องไม่เคยเสนอตัวให้ผมทั้งที่ผมดูออกว่าเธอก็มีใจให้ผมมานาน

ครืด ครืด เสียงสายเข้า มันมาจากลูกน้องคนสนิทผม ผมกดรับสายก่อนได้ยินประโยคไม่ยาวมากนัก มันทำให้ผมเริ่มหงุดหงิด ก่อนที่จะวางสายและจอดรถที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของอาย

เธอเดินดูตัวบ้านโดยที่ผมได้แต่เดินตามห่างๆเพราะก็ไม่อยากกวนเธอ มือถือของผมถูกกดโทรออกทันทีที่ผมเดินเว้นระยะห่างจากอายมาพอสมควร

(ถ้าเธอยังอยู่กับมันอีก รอบนี้มันจะไม่แค่เข้าโรงพยาบาล แต่มันจะลงโลงศพแทน!)