Share
บทที่ 142
Related chapter
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 143
“โอเค!” หลินเซียวพูด แล้วยื่นปืนกลมือให้เหลิ่งซวง จากนั้นจึงพาจางเหยาออกจากคลับเทียนซ่างเหยินเจียนเหลยเฉียงถูกจับเป็นตัวประกัน และคนของเขาเริ่มรวมตัวกันล้อมรอบตัวเขา“หยุดอยู่ตรงนั้น พวกแกอยากให้ฉันตายรึไง” เหลยเฉียงตะโกนตอนนี้เขาอยู่ในอาการตื่นตระหนก หากเหลิ่งซวงยิงปืนออกไปตรงๆ ทุกอย่างก็จะจบเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเหลยเฉียง คนของเขาก็ไม่กล้าเข้าใกล้“ยืนตรงนี้เฉยๆ ถ้ากล้าแม้แต่ขยับ ฉันจะลงมือฆ่าเดี๋ยวนี้ล่ะ!” เหลิ่งซวงกดปืนกลเข้าใส่เหลยเฉียงแล้วถอยกลับอย่างช้าๆเหลยเฉียงไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ ในเวลานี้ เพราะยังมีปืนที่จ่อเขาอยู่ด้านหลังเขาทำได้เพียงยืนอยู่ตรงนั้น รอให้เหลิ่งซวงจากไปอย่างช้าๆสำหรับคนของเขา ไม่มีใครกล้าที่จะทำอะรเลย และพวกเขาทั้งหมดก็ได้เฝ้าดูเหลิ่งซวงจากไปอย่างช้าๆพวกเขาพบว่ามันเหลือเชื่อมากที่เหลิ่งซวงสามารถพกปืนกลมือได้จริง ๆ เธอไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอนหลินเซียวและจางเหยาเพิ่งขึ้นรถออฟโรด เหลิ่งซวงก็ตามออกมาทันทีจากนั้นเหลิ่งซวงก็ขึ้นไปบนที่นั่งคนขับแล้วขับออกไป ……คลับเทียนซ่างเหยินเจียนหลังจากที่เหลิ่งซวงจากไป เหลยเฉียงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาล้ม
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 144
“โอเค แต่อย่าบอกเธอนะว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเราฆ่าคนไปมากมายเพราะอะไร” หลินเซียวบอกกับจางเหยา“ทำไมเหรอคะ?” จางเหยามองหลินเซียวด้วยความสับสนและถาม“เพราะฉันไม่อยากให้เธอกังวล ดังนั้นคุณควรหยุดพูดเรื่องนี้สักที” หลินเซียวอธิบาย“ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันต้องหาเหตุผลที่จะบอกหว่านเอ๋อร์ ไม่เช่นนั้นฉันจะย้ายไปอยู่ที่วิลล่าได้ยังไง” จางเหยาถาม“คุณสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน คุณยังต้องหาเหตุผลพิเศษอะไรที่จะได้อยู่กับเธอสักสองสามวันรึไง?” หลินเซียวยิ้มเล็กน้อย“อ่อใช่ ขอบคุณมากนะคะสำหรับคืนนี้ ถ้าคุณไม่มา ฉันก็นึกภาพไม่ออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น!” จางเหยามองหลินเซียวด้วยใบหน้าขอบคุณ“ไม่เป็นไร คุณเป็นเพื่อนที่ดีของหว่านเอ๋อร์ดังนั้นผมก็ควรช่วยคุณและผมก็ยังช่วยคุณโดยบังเอิญอีกต่างหาก” หลินเซียวพูดอย่างสงบ“ตอนนี้ฉันมาคิดดูแล้ว มันเหลือเชื่อจริงๆเลยนะ คุณปรากฏตัวหลังจากที่ฉันถูกจับ นั่นหมายความว่าเรามีวาสนาต่อกันแล้วใช่ไหมคะ?” จางเหยากล่าว“นี่ไม่ใช่โชคชะตา พูดได้ว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ในฐานะนักเขียน คุณควรรู้ว่าความบังเอิญคืออะไรใช่ไหม” หลินเซียวกล่าว“เอาล่ะ เอาเป็นตาม
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 145
“นายใหญ่ หลินเซียวกล้าที่จะบุกถิ่นของเราพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเตรียมพร้อมมาอย่างดีและแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ผมคิดว่าเราจำเป็นที่จะต้องมีแผนที่รัดกุมนะครับ!” หลี่ซุนที่ปรึกษาของแกงค์ชิงหลงกล่าว“ที่ปรึกษาหลี่ นายมีแผนอะไรไหม” เจิงจินหลงถามกลยุทธ์ของหลี่ซุนนั้นยอดเยี่ยมมาก ด้วยความช่วยเหลือของเขา แกงค์ชิงหลงได้กวาดล้างกองกำลังทั้งหมดในเมืองหนานหู โดยตรง และแกงค์ชิงหลงก็ยึดครองตำแหน่งของแกงค์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหนานหูอย่างมั่นคงดังนั้นตำแหน่งของหลี่ซุนในแกงค์ก็สูงมากเช่นกันอาจกล่าวได้ว่าบารมีของเขานั้นเป็นรองแค่เจิงจินหลงนายใหญ่แกงค์เท่านั้นและเจิงจินหลงยังต้องฟังความคิดเห็นของหลี่ซุนในหลายๆเรื่อง“เท่าที่ผมรู้ วันนี้หลินเซียวไปบุกตระกูลเยว่และสร้างความยุ่งยากครั้งใหญ่ในงานวันเกิดครบรอบ 80 ปีของหญิงชราแห่งตระกูลเยว่ เขาเอาชนะมือดีทั้งหมดของตระกูลเยว่และทำให้เยว่ยี่เฟิงลูกชายคนโตของตระกูลเยว่กลายเป็นคนพิการ แล้วก็จากไปอย่างปลอดภัย” หลี่ซุนกล่าว “แล้วเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับแกงค์ชิงหลงของเราเหรอ?” เจิงจินหลงถาม“เหตุการณ์ทั้งสองนี้แสดงให้เห็นว่าหลินเซียวมีพล
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 146
“เราสองคนนอนด้วยกันดีกว่านะ? คืนนี้เรามานอนคุยกันยาวๆ กันเถอะ” ซูหว่านเอ๋อร์กล่าว“จะไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอ หลินเซียวจะทำยังไงถ้าฉันนอนกับแก เขาจะไม่โอเคหรือเปล่า?” จางเหยารู้สึกแปลกๆถ้าเธอนอนกับซูหว่านเอ๋อร์ ทั้งๆที่หลินเซียวก็อยู่ที่วิลล่าด้วยกันเพราะพวกเขาเป็นคู่รักกันและเธออาจจะรบกวนช่วงเวลาส่วนตัวของพวกเขา ถ้าหากว่าเธอนอนกับซูหว่านเอ๋อร์ แล้วหลินเซียวจะนอนที่ไหน?“ไม่เป็นไร เขาไม่สนใจหรอก ยังไงมันก็แค่ไม่กี่วันเอง เพราะงั้นเขาไม่คิดอะไรมากหรอก” ซูหว่านเอ๋อร์พูดอย่างเขินอายเล็กน้อย“โอเค งั้นเรามานอนด้วยกันเถอะ” จางเหยาพยักหน้าแล้วพูดไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่กล้านอนคนเดียวในคืนนี้แม่บุญธรรมของเขาถูกฆ่าตายและการแก้แค้นก็ยังไม่สำเร็จ ตอนนี้ หลินเซียวเองก็ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำอะไรกับซูหว่านเอ๋อร์ด้วยอยู่แล้วหลินเซียวเข้าไปที่ห้องข้างๆของซูหว่านเอ๋อร์และนอนหลับทั้งคืนซูหว่านเอ๋อร์กลับมาทำงานที่หนานหูกรุ๊ปจางเหยาพักอยู่ในวิลล่าและจินตนาการถึงนิยายของเธอเองหลินเซียวยังรู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่จะอยู่ในวิลล่ากับจางเหยา เขาจึงขอให้เหลิ่งซวงขับรถไปส่งเขาที่บ้านเกิดของแม่บุญธรรมในชนบท
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 147
หลินเซียวกลับไปยังบ้านเกิดของเขาในชนบทและจมอยู่กับความทรงจำตลอดทั้งวันเขาใช้ชีวิตวัยเด็กที่นี่ และความสุขทั้งหมดของเขาก็อยู่ในห้องเล็กๆ เหล่านี้เมื่อจ้าวหลานแม่บุญธรรมของเธอเสียชีวิตอย่างกะทันหัน หลินเซียวไม่สามารถยอมรับได้และเอาแต่จมอยู่กับความเศร้าโศกเหลิ่งซวงที่อยู่ข้างๆหลินเซียว เธอไม่รู้ว่าจะต้องปลอบใจหลินเซียวอย่างไรและทำได้เพียงอยู่เป็นเพื่อนเขาเท่านั้นตระกูลเยว่พบว่าหลินเซียวเป็นเพียงทหารชนชั้นธรรมดา แต่พวกเขากลับได้รับข่าวล่าสุดว่าเมื่อคืนหลินเซียวและเหลิ่งซวงไปที่ถิ่นของเหลยเฉียง และสังหารผู้คนไปมากมาย แต่แกงค์ชิงหลงดูเหมือนจะไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย แถมตอนนี้ตระกูลเยว่ก็ไม่กล้าดำเนินการอะไรอย่างหุนหันพลันแล่นอีกด้วยในเวลาเดียวกัน ตระกูลเยว่ก็เกรงกลัวสถานะของเหลิ่งซวงในฐานะนายพลระดับกลางอย่างมาก และเหลิ่งซวงดูเหมือนจะเคารพหลินเซียวมาก ตอนนี้พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะดำเนินการอะไรทั้งนั้นพวกเขายังต้องการรอให้แกงค์ชิงหลงลงมือก่อน อย่างไรก็ตาม พวกเขายังมีเวลาเตรียมตัวอีกสองสามวัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รีบร้อนแต่แกงค์ชิงหลงมีหลี่ซุนคอยให้คำแนะนำ จะไม่ลงมือทำอะไรโดยพละการ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 148
“คือ...ฉันพูดเองค่ะ” เหลิ่งซวงก้มศีรษะลงและพูดด้วยเสียงที่เบาลงเล็กน้อย“ทำไมแกต้องไปฆ่าไก่ด้วยมีดวัวด้วยล่ะ! ตระกูลเยว่เล็กๆกระจอกๆ และแกงค์ชิงหลง เราสามารถให้คนบางคนไปจัดการมันก็ได้แล้ว! ทำไมต้องฟุ่มเฟือยด้วย?” หลินเซียวกล่าว“นี่คือคำสั่งของผู้นำระดับสูง ให้วังต้าไห่ส่งคนไปรอนอกเมืองหนานหู และเขาก็ตอบรับคำขอของทหารในชายแดนใต้ให้ช่วยพี่แก้แค้น” เหลิ่งซวงกล่าว“ช่างมันเถอะ ยังไงชายแดนใต้ก็สงบลงแล้ว หากพวกเขาต้องการอยู่ พวกเขาก็อยู่ได้” หลินเซียวกล่าว“และฉันก็พบข้อมูลบางอย่างอีกด้วย พันเจิงหู่หัวหน้ากรมกำกับดูแลเมืองหนานหูมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม แอบสมรู้ร่วมคิดกับแกงค์ชิงหลง และช่วยครอบครัวเยว่ปกปิดอาชญากรรมของพวกเขา เราต้องการกำจัดคนผู้นี้ด้วย เวลานี้ไม่เพียงแต่ตระกูลเยว่และแกงค์ชิงหลงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกรมกำกับดูแลด้วย” เหลิ่งซวงกล่าว“หัวหน้ากรมกำกับดูแลต้องได้รับการจัดการ มันจะไม่ได้รับอนุญาตให้ก่ออันตรายต่อเมืองหนานหูอีกต่อไป!” หลินเซียวกล่าว“พี่หลิน ตอนนี้กองทัพได้รวมตัวกันแล้ว ตราบใดที่พี่ออกคำสั่ง พวกเราก็สามารถมุ่งหน้าไปยังเมืองหนานหู กำจัดตระกูลเยว่และแกงค์ชิงหลงได้
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 149
“หลังจากที่เราจัดการปัญหาทั้งหมดในเมืองหนานหูแล้ว เราจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอและแก้ชื่อเสียงของเธอกลับมาซะ” หลินเซียวพูดกับเหลิ่งซวง“พี่หลิน นี่มันก็ดึกแล้ว เรากลับกันเลยดีไหม?” เหลิ่งซวงพยักหน้า มองออกไปข้างนอกและเตือนหลินเซียว"เอาล่ะ" หลินเซียวมองไปที่นาฬิกาของเขาและพบว่าเป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว ต่อมาเหลิ่งซวงก็ช่วยหลินเซียวขนย้ายข้าวของของจ้าวหลานทั้งสองคนวางสิ่งของบนรถออฟโรดขณะที่กำลังจะออกเดินทาง ก็พบรถยนต์โรลส์-รอยซ์คันหนึ่งขับผ่านประตูบ้านหลังเก่า แล้วขับเข้าไปในป่าที่อยู่ข้างหน้าไม่ไกล“พี่หลิน รถคันนั้นดูคุ้นๆมากเลยนะ นั่นคือรถยนต์โรลส์-รอยซ์ของพี่สะใภ้ฉันหรือเปล่า?” เหลิ่งซวงถามเมื่อเห็นว่าโรลส์-รอยซ์ดูคุ้นเคยเขาเคยเห็นรถคันนี้มากกว่าหนึ่งครั้ง ดังนั้นเขาจึงจดจำมันได้อยู่บ้าง "ถูกต้อง" หลินเซียวยังเห็นว่าโรลส์-รอยซ์เป็นรถของซูหว่านเอ๋อร์“นี่ก็สี่ทุ่มแล้ว ทำไมพี่สะใภ้ของฉันยังอยู่ในที่ห่างไกลแบบนี้อยู่อีก” เหลิ่งซวงถามขื้นอย่างสงสัย“แกถามฉัน แล้วฉันจะรู้ได้ไงล่ะ” หลินเซียวก็สับสนอยู่บ้าง ซูหว่านเอ๋อร์แอบมาออกเดทกับผู้ชายอีกคนในขณะที่เขาไม่อยู่บ้านหรือเปล่า?แ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 150
เพียงแต่ว่าเครื่องแต่งกายของเขาดูจะน่ากลัวไปหน่อย และตอนนี้ ซูหว่านเอ๋อร์รู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้นเมื่อนักฆ่าเสวี่ยหยิ่งเห็นซูหว่านเอ๋อร์ผู้มีเสน่ห์ มีแสงวาบขึ้นมาในดวงตาของเขา“เงินอยู่ที่ไหน” นักฆ่าเสวี่ยหยิ่งถาม“ในรถ คุณสามารถฆ่าเยว่ยี่เฟิงลูกชายคนโตของตระกูลเยว่และเหลยเฉียงรองหัวหน้าได้จริงๆหรอ?” ซูหว่านเอ๋อร์ถาม“ไร้สาระน่า ฉันคือนักฆ่าเสวี่ยหยิ่งฆ่าคนไร้ร่องรอย ฉันทำงานนี้มามากมายและไม่เคยทำผิดพลาด แค่ตระกูลเยว่และแกงค์ชิงหลง ไม่ต้องกังวลอะไรเลย! ตราบใดที่ได้เงิน ฉันจะเอาชีวิตพวกเขาทั้งหมดให้ไปพบราชาแห่งนรกในคืนนี้ !” นักฆ่าเสวี่ยหยิ่งพูดอย่างมั่นใจ“เอาล่ะ ฉันจะเอาเงินออกมาให้ตอนนี้เลย” ซูหว่านเอ๋อร์พูดแล้วเปิดประตูรถแล้วหยิบกล่องรหัสผ่านออกมา“เงินสด1.5ล้านบาทอยู่ที่นี่ คุณสามารถตรวจสอบได้” ซูหว่านเอ๋อร์กล่าวขณะที่เธอยื่นกล่องรหัสผ่านให้กับเขานักฆาเสวี่ยหยิ่งหยิบกล่องรหัสผ่านมา กล่องรหัสผ่านไม่ได้ล็อค ดังนั้นเขาจึงเปิดมันได้เลยมันเต็มไปด้วยธนบัตรสีเทา และรอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของนักฆ่าเขาหยิบธนบัตรออกมาจำนวนหนึ่งโดยตั้งใจและมองดูพวกมันอย่างระมัดระวัง จากนั้นเก็บกล
Latest chapter
