ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า

ในสนามรบที่ห่างไกลนับหมื่นลี้ของพรมแดนประเทศหลง หิมะที่ตกโหมกระหน่ำราวกับขนห่านทหารล้านนายที่ไม่เกรงกลัวอากาศหนาวเหน็บนั้น กำลังรวมตัวกันเป็นแนวรบสี่เหลี่ยมจัตุรัสนับพัน บนภูเขาหิมะสีขาวโพลนที่พรมแดน พวกเขาเหล่านั้นรวมตัวกันเป็นระเบียบ มันเป็นภาพอันตระการตายิ่ง!ต่อให้เป็นพายุที่กำลังใกล้เข้ามา หรือหิมะที่ตกไปทั่วท้องฟ้า เมื่ออยู่หน้ากองทหารหรงต้าซึ่งมีทหารผู้กล้านับล้านนายเช่นนี้ก็ยังต้องถูกบดบังจนหายลับพลังสังหารมหาศาลทะยานขึ้นไปบนท้องนภา!ทหารแข็งแกร่งจำนวนล้านนายเป็นทหารผู้โดดเด่นของตำหนักราชามังกรห้าปีที่ผ่านมา พวกเขาราวกับผู้พิพากษาจากขุมนรก ทั้งสังหารด้วยความเด็ดขาดและสำเร็จกิจอันยากจะสำเร็จอยู่พรมแดนประเทศหลง จนกลายเป็นฝันร้ายของเหล่าศัตรูของประเทศเพื่อนบ้าน ในสนามรบ พวกเขาประสบชัยชนะทุกคราว ถ้าได้ยินนามหลงก็ก็ทำให้ศัตรูครั่นคร้ามและสูญเสียความกล้าปัจจุบันนี้ ตำหนักราชามังกรให้พรมแดนจนสงบแล้ว กองทัพแข็งแกร่งที่ไม่ว่าจะรบกี่ครั้งก็ไร้พ่ายเช่นนี้เป็นดั่งผู้ทรงอำนาจใต้หล้าที่ไม่มีผู้ใดไม่รู้จัก!“ตำหนักราชามังกร จะปราศจากราชามังกรไม่ได้!”“พรมแดนห่างไกลนับหมื่น

เช้าวันที่สดใสขึ้น หลินเซียวและหวังม่านนีลงมาที่ชั้นล่างพร้อมกัน และไปยังประตูเก่าที่พวกเขาสองคนอาศัยอยู่เมื่อทั้งสองคนอยู่ริมถนนรอรถเมล์ หลินเซียวให้โอกาสสุดท้ายแก่หวังม่านนีด้วยคำถามที่ท้าทาย: "เธอไม่สนใจพิจารณาอีกหรอ"หวังม่านนีไม่ได้มองหน้าเขาเลยและตอบอย่างไม่เสียใจ "ไม่จำเป็น"พูดจบไม่นาน เสียงเรียกเข้ามาดังขึ้นจากกระเป๋ากุชชี่ที่เธอได้ซื้อมาใหม่ โดยทันทีที่เธอหยิบมือถือออกมาซึ่งเป็นไอโฟนรุ่นใหม่หลังจากที่หวังม่านนีเห็นข้อความบนหน้าจอ เธอเดินไปที่ต้นอู๋ถงแล้วรับสาย น้ำเสียงของเธอที่ดูอ่อนโยนมากๆ ผ่านไปไม่นาน สิ่งที่ได้ยินครั้งแรกนั้นคือเสียงอ่อนโยนของหวังม่านนี แต่ตอนนี้กลับได้ยินเสียงของชายอีกคนหนึ่งที่อยู่ด้านตรงข้ามของสายโทรศัพท์หลังจากที่หลินเซียวมั่นใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนได้สิ้นสุดลงแล้ว ก็ไม่อยากถามอีกต่อไป ปล่อยให้ความเงียบเป็นคำตอบในสิ่งที่เขาต้องการก็แล้วกันหลังจากนั้นไม่นาน รถเมล์ก็มาถึงและประตูได้เปิดออกมา หลินเซียวบุ้ยปากให้หวังม่านนีที่เพิ่งโทรศัพท์เสร็จอยู่ไม่ไกล เพื่อให้ขึ้นรถเมล์หวังม่านนีเดินไปที่รถเมล์แล้วมองชำเลืองมาที่เขาสายตานั้นแ

"แล้วคุณล่ะ นอกจากทำงานในกลางวัน ยังไปส่งสินค้าในช่วงพักกลางวัน กลับมาด้วยเหงื่อเหม็นทุกวัน แต่แค่ได้เงินเดือน 15,000 - 25,000 บาท พ่อแม่ของคุณทำงานอะไร พวกเขาอยู่ในชนบทที่อยู่ห่างไกลตัวเมืองใช่ไหม เราสองคนแต่งงานมาหกเดือนแล้ว คุณก็ไม่กล้าให้ฉันเจอพวกเขา แล้วคุณกลัวว่าพวกเขาจะหลงทางในเมืองหรอ หรือกลัวว่าฉันดูถูกพวกเขาใช่ไหม""คุณยังมาหาว่าแฟนฉันเป็นคนพิการ ทำไมคุณไม่รู้จักมองตัวเองบ้างเลย อย่าพูดถึงรถ BMW เลย เกรงว่าแค่คุณอยากซื้อรถเก๋งก็ซื้อไม่ได้ หลินเซียวเอ๋ย คุณยอมรับตัวเองได้ไหม คุณก็เป็นคนจนผู้น่าสงสาร "หลังจากหวังม่านนีชี้หน้าของหลินเซียวและกระแทกกระทั้นเขา แล้วเกาะแขนของจ้าวเสี่ยวเลี่ยงที่จะจงใจพูดอยางอ่อนโยนว่า "ที่รักค่ะ เราไปกันเถอะ"จ้าวเสี่ยวเลี่ยงยังคงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ม่านนีครับ ทำไมเธอว่าเขาเป็นคนจนอ่ะ แม้ว่าเขาใช่เลย แต่ถ้าเจอคนจนอย่างนี้ เราก็ต้องไปเลี่ยง ๆ นะครับ"ชายและหญิงเลวพวกนั้นพูดเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย มันเหมือนชายหญิงที่ประพฤติล่วงประเวณีต่อหน้าหลินเซียวเมื่อพวกเขาสองคนกำลังเดินไปสู่รถ BMW Z4 สีแดง ก็มีเสียงท่อโหดๆ ในระยะไกลวินาทีถัดไป รถ Mercedes-

หลังจากเหลิ่งซวงกล่าวจบแล้วเดินไปที่รถเบนซ์ G 63 รุ่นรีบิลท์เธอหยิบกล่องที่ห่อมาสวยงามจากในตัวรถ แล้วโยนมันไปที่ด้านหน้าของหวังม่านนีกล่องนี้เต็มไปด้วยกระเป๋าหรูหรามากกว่า 20 อัน ซึ่งพิมพ์โลโก้ของแอรฮ์เมส หลุยส์ กุชชี และชาแนลนี่ไม่ใช่เรื่องยากที่จำแนกของแท้กับของปลอมสำหรับหวังม่านนี เพราะเธอมักจะไปที่ร้านแบรนด์แฟชั่นหรูเพื่อซื้อกระเป๋า"ก่อนเช้านี้กระเป๋าเหล่านี้ยังเป็นของขวัญของฉันเตรียมไว้สำหรับแก เหล่านี้เป็นกระเป๋าที่ทำตามความต้องการของลูกค้าประจำชั้นเยี่ยม แต่ละกระเป๋ามีเพียงใบเดียวในโลก แล้วตอนนี้ฉันอยากถามว่า หวังม่านนี แกคิดว่าแกเหมาะสมกับเหล่านี้ไหมล่ะ"ต่อจากนั้นเหลิ่งซวงหยิบน้ำหอมชั้นสูงออกจากลำตัวอีกครั้งไม่ว่าจะเป็นบรรจุภัณฑ์หรือสไตล์ น้ำหอมเหล่านี้เป็นน้ำหอมชั้นสูงโดยทำตามสั่งจากเจ้าของเหลิ่งซวงเอาน้ำหอมสองสามขวดออกมาอย่างตามใจชอบมันที่จะสามารถแลกรถ BMW ของจ้าวเสี่ยวเลี่ยงได้ ฉีกเปิดซองบรรจุภัณฑ์ของน้ำหอม บิดฝาขวดเปิดไวๆ แล้วสาดทั้งหมดลงบนกล่องทั้งสองอันนี้จากนั้นเธอก็หยิบไฟแช็คซิปโป้รุ่นทองสัมฤทธิ์ จุดประกายไฟ แล้วทิ้งไว้บนกล่องตามความต้องการเมื่อน้ำหอมพ

ทันทีที่จางเทาพูดกระซิบเบาๆ แต่เขาจงใจพูดเสียงดังแบบกะทันหัน และตะโกนว่า "แกไม่น่าจะมาบริษัทเพื่อประหยัดเงินอาหารกลางวัน ใกล้ถึงเวลาแล้วจะมาบริษัทขอกินฟรีป่ะ แกยอดเยี่ยมจริงๆ แกยุ่งทุกวันกับการส่งสินค้าเพื่อหาเงินแล้ว ทำไมยังต้องมาขอกินมื้ฟรีล่ะ แกจะร่ำรวยได้เมื่อไหร่อ่ะ "เสียงของจางเทาทำให้เพื่อนร่วมงานรอบตัวเขาหัวเราะดัง ๆในบริษัทนี้มีเพียงไม่กี่คนยอมเคารพหลินเซียว เพราะทุกคนรู้สึกละอายที่จะอยู่กับพนักงานส่งของพนักงานอื่นๆ ในอาคารนี้มักจะมาที่นี้ถามในเวลาพัก "ทางคุณเป็นบริษัทขนส่งหรอ ทำไมยังรับพนักงานจัดส่งอ่ะ"เนื่องจากเรื่องนี้ ทุกคนรู้สึกว่าน่าละอายมากที่ทำงานกับหลินเซียวในบริษัทเดียวกันพวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นพนักงานออฟฟิศที่มีฐานะสูง ก็จะไม่เต็มใจจะอยู่กับหลินเซียวที่เป็นคนจนผู้น่าสงสารในสายตาของทุกคน การจัดส่งสินค้าที่เป็นตัวตนของหลินเซียวนั้นจะส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของบริษัทดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่เพื่อนร่วมงานเห็นหลินเซียวในบริษัท ต่างก็จงใจเยาะเย้ยเขาสองสามคำเพื่อบีบบังคับเขาให้ลาออก วันนี้ความฝันของเพื่อนร่วมงานพวกนี้จะเป็นจริงในที่สุดหลินเซียวเริ่มจัดเก็บสิ่งต