Share
บทที่ 144
Related chapter
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 145
“นายใหญ่ หลินเซียวกล้าที่จะบุกถิ่นของเราพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเตรียมพร้อมมาอย่างดีและแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ผมคิดว่าเราจำเป็นที่จะต้องมีแผนที่รัดกุมนะครับ!” หลี่ซุนที่ปรึกษาของแกงค์ชิงหลงกล่าว“ที่ปรึกษาหลี่ นายมีแผนอะไรไหม” เจิงจินหลงถามกลยุทธ์ของหลี่ซุนนั้นยอดเยี่ยมมาก ด้วยความช่วยเหลือของเขา แกงค์ชิงหลงได้กวาดล้างกองกำลังทั้งหมดในเมืองหนานหู โดยตรง และแกงค์ชิงหลงก็ยึดครองตำแหน่งของแกงค์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหนานหูอย่างมั่นคงดังนั้นตำแหน่งของหลี่ซุนในแกงค์ก็สูงมากเช่นกันอาจกล่าวได้ว่าบารมีของเขานั้นเป็นรองแค่เจิงจินหลงนายใหญ่แกงค์เท่านั้นและเจิงจินหลงยังต้องฟังความคิดเห็นของหลี่ซุนในหลายๆเรื่อง“เท่าที่ผมรู้ วันนี้หลินเซียวไปบุกตระกูลเยว่และสร้างความยุ่งยากครั้งใหญ่ในงานวันเกิดครบรอบ 80 ปีของหญิงชราแห่งตระกูลเยว่ เขาเอาชนะมือดีทั้งหมดของตระกูลเยว่และทำให้เยว่ยี่เฟิงลูกชายคนโตของตระกูลเยว่กลายเป็นคนพิการ แล้วก็จากไปอย่างปลอดภัย” หลี่ซุนกล่าว “แล้วเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับแกงค์ชิงหลงของเราเหรอ?” เจิงจินหลงถาม“เหตุการณ์ทั้งสองนี้แสดงให้เห็นว่าหลินเซียวมีพล
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 146
“เราสองคนนอนด้วยกันดีกว่านะ? คืนนี้เรามานอนคุยกันยาวๆ กันเถอะ” ซูหว่านเอ๋อร์กล่าว“จะไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอ หลินเซียวจะทำยังไงถ้าฉันนอนกับแก เขาจะไม่โอเคหรือเปล่า?” จางเหยารู้สึกแปลกๆถ้าเธอนอนกับซูหว่านเอ๋อร์ ทั้งๆที่หลินเซียวก็อยู่ที่วิลล่าด้วยกันเพราะพวกเขาเป็นคู่รักกันและเธออาจจะรบกวนช่วงเวลาส่วนตัวของพวกเขา ถ้าหากว่าเธอนอนกับซูหว่านเอ๋อร์ แล้วหลินเซียวจะนอนที่ไหน?“ไม่เป็นไร เขาไม่สนใจหรอก ยังไงมันก็แค่ไม่กี่วันเอง เพราะงั้นเขาไม่คิดอะไรมากหรอก” ซูหว่านเอ๋อร์พูดอย่างเขินอายเล็กน้อย“โอเค งั้นเรามานอนด้วยกันเถอะ” จางเหยาพยักหน้าแล้วพูดไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่กล้านอนคนเดียวในคืนนี้แม่บุญธรรมของเขาถูกฆ่าตายและการแก้แค้นก็ยังไม่สำเร็จ ตอนนี้ หลินเซียวเองก็ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำอะไรกับซูหว่านเอ๋อร์ด้วยอยู่แล้วหลินเซียวเข้าไปที่ห้องข้างๆของซูหว่านเอ๋อร์และนอนหลับทั้งคืนซูหว่านเอ๋อร์กลับมาทำงานที่หนานหูกรุ๊ปจางเหยาพักอยู่ในวิลล่าและจินตนาการถึงนิยายของเธอเองหลินเซียวยังรู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่จะอยู่ในวิลล่ากับจางเหยา เขาจึงขอให้เหลิ่งซวงขับรถไปส่งเขาที่บ้านเกิดของแม่บุญธรรมในชนบท
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 147
หลินเซียวกลับไปยังบ้านเกิดของเขาในชนบทและจมอยู่กับความทรงจำตลอดทั้งวันเขาใช้ชีวิตวัยเด็กที่นี่ และความสุขทั้งหมดของเขาก็อยู่ในห้องเล็กๆ เหล่านี้เมื่อจ้าวหลานแม่บุญธรรมของเธอเสียชีวิตอย่างกะทันหัน หลินเซียวไม่สามารถยอมรับได้และเอาแต่จมอยู่กับความเศร้าโศกเหลิ่งซวงที่อยู่ข้างๆหลินเซียว เธอไม่รู้ว่าจะต้องปลอบใจหลินเซียวอย่างไรและทำได้เพียงอยู่เป็นเพื่อนเขาเท่านั้นตระกูลเยว่พบว่าหลินเซียวเป็นเพียงทหารชนชั้นธรรมดา แต่พวกเขากลับได้รับข่าวล่าสุดว่าเมื่อคืนหลินเซียวและเหลิ่งซวงไปที่ถิ่นของเหลยเฉียง และสังหารผู้คนไปมากมาย แต่แกงค์ชิงหลงดูเหมือนจะไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย แถมตอนนี้ตระกูลเยว่ก็ไม่กล้าดำเนินการอะไรอย่างหุนหันพลันแล่นอีกด้วยในเวลาเดียวกัน ตระกูลเยว่ก็เกรงกลัวสถานะของเหลิ่งซวงในฐานะนายพลระดับกลางอย่างมาก และเหลิ่งซวงดูเหมือนจะเคารพหลินเซียวมาก ตอนนี้พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะดำเนินการอะไรทั้งนั้นพวกเขายังต้องการรอให้แกงค์ชิงหลงลงมือก่อน อย่างไรก็ตาม พวกเขายังมีเวลาเตรียมตัวอีกสองสามวัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รีบร้อนแต่แกงค์ชิงหลงมีหลี่ซุนคอยให้คำแนะนำ จะไม่ลงมือทำอะไรโดยพละการ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 148
“คือ...ฉันพูดเองค่ะ” เหลิ่งซวงก้มศีรษะลงและพูดด้วยเสียงที่เบาลงเล็กน้อย“ทำไมแกต้องไปฆ่าไก่ด้วยมีดวัวด้วยล่ะ! ตระกูลเยว่เล็กๆกระจอกๆ และแกงค์ชิงหลง เราสามารถให้คนบางคนไปจัดการมันก็ได้แล้ว! ทำไมต้องฟุ่มเฟือยด้วย?” หลินเซียวกล่าว“นี่คือคำสั่งของผู้นำระดับสูง ให้วังต้าไห่ส่งคนไปรอนอกเมืองหนานหู และเขาก็ตอบรับคำขอของทหารในชายแดนใต้ให้ช่วยพี่แก้แค้น” เหลิ่งซวงกล่าว“ช่างมันเถอะ ยังไงชายแดนใต้ก็สงบลงแล้ว หากพวกเขาต้องการอยู่ พวกเขาก็อยู่ได้” หลินเซียวกล่าว“และฉันก็พบข้อมูลบางอย่างอีกด้วย พันเจิงหู่หัวหน้ากรมกำกับดูแลเมืองหนานหูมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม แอบสมรู้ร่วมคิดกับแกงค์ชิงหลง และช่วยครอบครัวเยว่ปกปิดอาชญากรรมของพวกเขา เราต้องการกำจัดคนผู้นี้ด้วย เวลานี้ไม่เพียงแต่ตระกูลเยว่และแกงค์ชิงหลงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกรมกำกับดูแลด้วย” เหลิ่งซวงกล่าว“หัวหน้ากรมกำกับดูแลต้องได้รับการจัดการ มันจะไม่ได้รับอนุญาตให้ก่ออันตรายต่อเมืองหนานหูอีกต่อไป!” หลินเซียวกล่าว“พี่หลิน ตอนนี้กองทัพได้รวมตัวกันแล้ว ตราบใดที่พี่ออกคำสั่ง พวกเราก็สามารถมุ่งหน้าไปยังเมืองหนานหู กำจัดตระกูลเยว่และแกงค์ชิงหลงได้
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 149
“หลังจากที่เราจัดการปัญหาทั้งหมดในเมืองหนานหูแล้ว เราจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอและแก้ชื่อเสียงของเธอกลับมาซะ” หลินเซียวพูดกับเหลิ่งซวง“พี่หลิน นี่มันก็ดึกแล้ว เรากลับกันเลยดีไหม?” เหลิ่งซวงพยักหน้า มองออกไปข้างนอกและเตือนหลินเซียว"เอาล่ะ" หลินเซียวมองไปที่นาฬิกาของเขาและพบว่าเป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว ต่อมาเหลิ่งซวงก็ช่วยหลินเซียวขนย้ายข้าวของของจ้าวหลานทั้งสองคนวางสิ่งของบนรถออฟโรดขณะที่กำลังจะออกเดินทาง ก็พบรถยนต์โรลส์-รอยซ์คันหนึ่งขับผ่านประตูบ้านหลังเก่า แล้วขับเข้าไปในป่าที่อยู่ข้างหน้าไม่ไกล“พี่หลิน รถคันนั้นดูคุ้นๆมากเลยนะ นั่นคือรถยนต์โรลส์-รอยซ์ของพี่สะใภ้ฉันหรือเปล่า?” เหลิ่งซวงถามเมื่อเห็นว่าโรลส์-รอยซ์ดูคุ้นเคยเขาเคยเห็นรถคันนี้มากกว่าหนึ่งครั้ง ดังนั้นเขาจึงจดจำมันได้อยู่บ้าง "ถูกต้อง" หลินเซียวยังเห็นว่าโรลส์-รอยซ์เป็นรถของซูหว่านเอ๋อร์“นี่ก็สี่ทุ่มแล้ว ทำไมพี่สะใภ้ของฉันยังอยู่ในที่ห่างไกลแบบนี้อยู่อีก” เหลิ่งซวงถามขื้นอย่างสงสัย“แกถามฉัน แล้วฉันจะรู้ได้ไงล่ะ” หลินเซียวก็สับสนอยู่บ้าง ซูหว่านเอ๋อร์แอบมาออกเดทกับผู้ชายอีกคนในขณะที่เขาไม่อยู่บ้านหรือเปล่า?แ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 150
เพียงแต่ว่าเครื่องแต่งกายของเขาดูจะน่ากลัวไปหน่อย และตอนนี้ ซูหว่านเอ๋อร์รู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้นเมื่อนักฆ่าเสวี่ยหยิ่งเห็นซูหว่านเอ๋อร์ผู้มีเสน่ห์ มีแสงวาบขึ้นมาในดวงตาของเขา“เงินอยู่ที่ไหน” นักฆ่าเสวี่ยหยิ่งถาม“ในรถ คุณสามารถฆ่าเยว่ยี่เฟิงลูกชายคนโตของตระกูลเยว่และเหลยเฉียงรองหัวหน้าได้จริงๆหรอ?” ซูหว่านเอ๋อร์ถาม“ไร้สาระน่า ฉันคือนักฆ่าเสวี่ยหยิ่งฆ่าคนไร้ร่องรอย ฉันทำงานนี้มามากมายและไม่เคยทำผิดพลาด แค่ตระกูลเยว่และแกงค์ชิงหลง ไม่ต้องกังวลอะไรเลย! ตราบใดที่ได้เงิน ฉันจะเอาชีวิตพวกเขาทั้งหมดให้ไปพบราชาแห่งนรกในคืนนี้ !” นักฆ่าเสวี่ยหยิ่งพูดอย่างมั่นใจ“เอาล่ะ ฉันจะเอาเงินออกมาให้ตอนนี้เลย” ซูหว่านเอ๋อร์พูดแล้วเปิดประตูรถแล้วหยิบกล่องรหัสผ่านออกมา“เงินสด1.5ล้านบาทอยู่ที่นี่ คุณสามารถตรวจสอบได้” ซูหว่านเอ๋อร์กล่าวขณะที่เธอยื่นกล่องรหัสผ่านให้กับเขานักฆาเสวี่ยหยิ่งหยิบกล่องรหัสผ่านมา กล่องรหัสผ่านไม่ได้ล็อค ดังนั้นเขาจึงเปิดมันได้เลยมันเต็มไปด้วยธนบัตรสีเทา และรอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของนักฆ่าเขาหยิบธนบัตรออกมาจำนวนหนึ่งโดยตั้งใจและมองดูพวกมันอย่างระมัดระวัง จากนั้นเก็บกล
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 01
ในสนามรบที่ห่างไกลนับหมื่นลี้ของพรมแดนประเทศหลง หิมะที่ตกโหมกระหน่ำราวกับขนห่านทหารล้านนายที่ไม่เกรงกลัวอากาศหนาวเหน็บนั้น กำลังรวมตัวกันเป็นแนวรบสี่เหลี่ยมจัตุรัสนับพัน บนภูเขาหิมะสีขาวโพลนที่พรมแดน พวกเขาเหล่านั้นรวมตัวกันเป็นระเบียบ มันเป็นภาพอันตระการตายิ่ง!ต่อให้เป็นพายุที่กำลังใกล้เข้ามา หรือหิมะที่ตกไปทั่วท้องฟ้า เมื่ออยู่หน้ากองทหารหรงต้าซึ่งมีทหารผู้กล้านับล้านนายเช่นนี้ก็ยังต้องถูกบดบังจนหายลับพลังสังหารมหาศาลทะยานขึ้นไปบนท้องนภา!ทหารแข็งแกร่งจำนวนล้านนายเป็นทหารผู้โดดเด่นของตำหนักราชามังกรห้าปีที่ผ่านมา พวกเขาราวกับผู้พิพากษาจากขุมนรก ทั้งสังหารด้วยความเด็ดขาดและสำเร็จกิจอันยากจะสำเร็จอยู่พรมแดนประเทศหลง จนกลายเป็นฝันร้ายของเหล่าศัตรูของประเทศเพื่อนบ้าน ในสนามรบ พวกเขาประสบชัยชนะทุกคราว ถ้าได้ยินนามหลงก็ก็ทำให้ศัตรูครั่นคร้ามและสูญเสียความกล้าปัจจุบันนี้ ตำหนักราชามังกรให้พรมแดนจนสงบแล้ว กองทัพแข็งแกร่งที่ไม่ว่าจะรบกี่ครั้งก็ไร้พ่ายเช่นนี้เป็นดั่งผู้ทรงอำนาจใต้หล้าที่ไม่มีผู้ใดไม่รู้จัก!“ตำหนักราชามังกร จะปราศจากราชามังกรไม่ได้!”“พรมแดนห่างไกลนับหมื่น
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 02
หลินเซียวนึกว่าเขาได้พบความรักของตัวเองหลังจากที่เขากลับจากพรมแดนมายังสังคมเมือง เดิมทีเขาคิดว่าในวันเกิดปีที่ยี่สิบสามวันนั้น เขาจะสารภาพตัวตนของเขาตามจริงให้หวังม่านนี จะให้หวังม่านนีเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก แต่สิ่งที่เขาไม่ได้คิดเลยก็คือ หวังม่านนีจะรังเกียจกลิ่นเหงื่อของเขาในการทำงานหนักกลิ่นเหงื่อที่หมายถึงความขยันหมั่นเพียรนั้น ช่างเป็นกลิ่นเหงื่อที่น่าขยะแขยงในสายตาของหวังม่านนีถึงกระนั้น เพื่อความสัมพันธ์ของตนกับหวังม่านนีในปีนี้ หลินเซียวพูดกับเธออย่างจริงใจว่า “สิ่งที่เธอต้องการนี้ เดิมทีผมวางแผนที่จะให้คุณพรุ่งนี้ ม่านนีครับ เชื่อใจผมเถอะนะ ที่ผมให้คุณได้ต้องเป็นมากกว่าที่คุณคิดไว้แน่นอน! “หวังม่านนีทอดถอนใจ และพูดอย่างเหน็ดเหนื่อยว่า “หลินเซียว ฉันเหนื่อยแล้ว คุณน่ะมันเป็นชายยากจน ไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจ ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ คุณจะให้อะไรฉันได้ เราทั้งคู่จบกันแค่ตรงนี้เถอะนะ พรุ่งนี้เราจะไปหย่ากัน คุณพกเอกสารไปด้วย”หลังจากที่หวังม่านนีพูดจบ เธอก็เข้าไปที่ห้องนอนไปด้วยหน้าตาอันเฉยเมยจากนั้น หลินเซียวก็ได้ยินเสียงประตูถูกล็อคออกมาจากด้านในห้องนอนเขามองดูภาพ
Latest chapter
