Art of Destiny I

One/ Nakatagong lihim

"Sa likod ng mga realidad na nagaganap, may mga nakatagong lihim ng nakaraan na mauungkat , katulad ng librong may mga kabanatang nilumot na ng panahon."

————

"Miss Rose Mary Gaile Villadencio, will you marry me?"

Ito ang mga katagang binanggit ni Jino na punong-puno ng eksaytment at 'di masusukat na saya. Noon ay nasa isang sikat na restaurant ang dalawa at kasalukuyang nasa dinner date. Nakatayo si Jino sa pormang paluhod sa harap ng kaniyang girlfriend at wala silang paki sa mga nakapaligid sa kanila o kung pinagtitinginan man sila ng mga ito.

It was Jino's most awaited moment. A moment to propose marriage to his fiancee for more than five years and still counting.

Even though na parang sinasalakay ng kaba ang puso niya at handang makipagkarera sa laban sa sobrang bilis ng pintig niyon, still Jino's trying to do what he should do a year ago.

Jino thought that those five years are enough to make them both settled in peace. Marami na silang pinagdadaanan as a lover, at marami na ding na-overcome na challenges along the journey of their growing relationship. He thought is about time for them to be married.

Matagal na hindi nakahuma ang kaniyang fiancee. Natakpan nito ng sariling mga palad ang sariling baba. Nalula sa nakaalok na wedding ring na nakalagay sa isang red pocket box and to be honest, sinumang makatingin sa nasabing nagniningning na silver diamond ring ay mapapa"wow" sa bigla. Puwera pa sa halaga niyon na hindi nito alam kung ilang libo. Or maybe in a million price!

Nakatingin lang si Jino sa medyo shocked na mukha ng babae na hindi niya alam kung ilang segundo natahimik at parang naumid ang dila.

"Are you ready to be Mrs. Domingo?" Sinubukan niyang ibahin ang highlights ng kaniyang proposal marriage. Iyong line na mas proclaiming, mas thrilling ang sounds.

"Y-yes!" Medyo alanganing tugon ng babae na hindi niya naiwasang mapagtakhan. It looks like she's accepting his offer in a surprise answer?

"Yes! I mean yes na yes!" Agad bawi nito sa impresiyong nabanaag niya sa mukha nito. Parang pilit nitong pinasigla ang boses in order to convince him?

Pinalis na lamang niya sa isipan ang mga negatibong pumapasok sa isip niya. Baka nga talaga nagulat ito, for example lang sa naging reaksiyon nito kanina.

Mahaba ang kamay na iniumang nito ang mga daliri sa kaniya na parang di na makapaghintay na maisuot niya sa daliri nito ang tangan niyang singsing. How's he hope na magsukat nga rito ang singsing na binila niya.

Nakangiting tumayo naman siya at masuyong ipinasuot sa daliri ng babae ang singsing na hindi nagpapaapekto.

He saw his fiancee's eyes blooming like a glitter of a star after he had completely putted on the ring on her third finger... and he felt her most inner joy within.

"Thank you!" She said happily with a tear on her eyes. She hugged me tightly then, I hugged her too. No one can express the happiness she felt right now, and he swears, he also.

Nakarinig na lamang sila pareho ng mga shutter sound ng mga cameras at mga sigaw ng congratulations sa kanilang paligid.May pumalakpak at may mga kumuha ng video nila. Mayroon ding mga sumipol as to appreciating their lovestory and to make a little bit of full support. Nawala na halos ang mga atensiyon nila sa kung saang public area sila naroon kaya huli na ng marealized nilang nagsilapitan na Ang ibang customers ng luxurious restaurant na iyon upang antabayan ang kanilang happy ending but the beginning of their most crucial part as a true and legal lovers.

—————

NAGPAALAM saglit si Jino Kay Rose Mary na pupunta lang ng comfort room. Noon ay kasalukuyan na nilang pinagsasaluhan ang mga inorder ni Jino na foods para sa kanilang dalawa.

"Okay, go ahead. Don't be so long, you know I hate waiting."

Nginitian niya ito bago sumagot.

"It's just a minute and I will be right back." Pamamaalam niya. "Keep enjoying the foods at pagkatapos nito, mamasyal tayo sa buong Cebu.Is that okay?"

Tumango lang ang babae at bahagyang sumubo ng pagkain. Isang dampi ng halik sa pisngi ang iniwan niya at nakangiting tinungo ang men's C.R.

Pumasok na ako sa loob pero hindi ko alam kung bakit nawala ang nararamdaman ko kanina sa tiyan. Akala ko ay tinatawag nga ako ng kalikasan pero pagdating ko doon ay parang hindi naman ako kakaanuhin.

Naisipan ko na lang maghilamos at bumalik agad. Kilala ko ang ugali ni Rose Mary, mas mabuti kung siya ang late kesa ako. Like what she said before, she hates waiting most.

Hindi naman big deal sa kaniya ang ugaling iyon ni Rose Mary. Very understanding siya rito at napapasensiyoso. Isang bagay na nagugustuhan din nito sa kaniya.

It is common and natural for every woman na mainitin ang ulo when it comes to waiting. Kahit naman nga mga lalaki ay hate na hate ang pinaghihintay sila ng girlfriend's nila. So it's a normal kaya siguro mabilis siyang nakapag adjust.

Pinawi na ng lamig ng tubig na ngamumula sa faucet ng naroong washroom ang mga iniisip niya. Matapos punasan ang sariling mukha ng naroong reserved washroom tissue ay nagpasya na siyang bumalik sa nobya. Napatuyo na rin niya ang mga kamay sa pamamagitan ng naroong air dryer na nasa tabi ng lababo.

Medyo may distansiya ang nasabing comfort room sa dining area dahil may pathway pa sa likod kung saan pagpasok ang daan papuntang C.R. Hindi naman aabutin ng minuto ang paglalakad para marating niya agad ang kinaroroonan ng nobya.

———

"It's look familiar."

Nalingunan ko ang boses babae na parang may kinakausap na partikular na tao. Iniisip ko na hindi ako iyon kahit alam kung ako lang naman ang malapit sa babae. Hindi malayo ang distansiya nito, pero nagpalinga-linga ako baka sakaling hindi naman ako ang kausap ng babae.

Natiyak kong ako nga ang kausap ng babae dahil sa akin lang siya nakatingin kahit nagpalinga-linga man ako upang alamin kung may ibang tao pa ang kausap nito.

"You! Ikaw ang kausap ko."

"Me?" Tugon niya na bahagyang itinuro ang sarili. Tumango ang babae bilang kumpirmasyon.

Lumapit pa ito ng kaunti sa kaniya para magkarinigan Sila pareho. Noon ko lang din napansin na nakashade ito ng itim, nakadamit ng dress na tinatakpan ng belong itim ang kalahati ng mukha at nakasuot ng paldang itim. Maiisip ng sinumang kausap nito na maaring hindi ito nakatingin sa kausap dahil sa nagtatago ito sa isang black tinted shade.

Para itong lady in black kapag tiningnan mong mabuti.

"That pendant in your necklace looks familiar to me. Who give it

Sinulyapan niya ang sout na kuwintas. It's a silver necklace with a mini- emerald stone pendant. Ito ba ang tinutukoy niya?

"Ah, this necklace? It was gifted by my mom since birth." Pahayag ko nang matiyak na iyon ang tinutumbok nito. "What's about the necklace, ma'am?"

Naisip niya kung bakit parang interested ito sa pendant na nasa kuwentas niya. Para lang kasing may bagay na dapat siyang malaman na ito ang nakakaalam.

What was in this necklace lies a truth. A mystery. A hidden and unlocked story.

"So it is true!" Reaksiyon nitong labis ko namang ikinagulat. Lumapit ito bigla sa kaniya, mas malapit kesa kanina. "You're grow up as a big man now! How I miss you, our Jino Del Fuego my nephew!"

Hindi niya alam kung paano siya nakilala ng babaeng ito. At paano'ng nasabi nitong isa siyang Del Fuego?

She weirderly hugged him. He dont have anything to say. He was totally left in surprise. What comes clearly to his mind is, He felt a trembling missing in her hugs. It's look indiferent on his mom's hugs. It's totally look like they're same.

"What's on earth is happening here?"

Sabay silang napabitiw mula sa pagkakayakap sa isa't isa ng marinig ang pamilyar na boses.

———

GALIT na lumapit sa kanilang dalawa si Rose Mary at agad na hinila siya palayo sa banyagang babae na hanggang ngayon ay hindi niya pa din kilala. But honestly, muntik na siyang maniwala sa sinasabi ng babae dahil kita naman kasi sa kilos at ramdam niya sa boses nito na nagsasabi ito ng totoo.

"Hey, young lady. I think you misinterpreted us." She defended herself to my fiancee as she did it for me too. "I am just telling him the truth and —" naputol bigla ang pagsasalita nito ng biglang isang marahas na sampal ang ibinigay ni Rose Mary dito.

Instinct na nagulat ang babae at siya din of course.

"Your liar bitch! Kitang-kita ng dalawa kong mata kung paano mo nilalandi ang fiancee ko!" Halos pasigaw na wika nito sa babae. Para naman siyang nakaramdam ng guilty sa pinanggagawa nito at inawat ang nobya.

"Hey, don't shout babe! You're making a scene here!"

Palinga-linga pang tiningnan niya ang mga nasa loob ng restaurant na iyon na nabulabog sa maingay na pagtatalak ng nobya.

"How dare you to accuse me like a slut? And damn you to slap me?" Ganting tugon ng babaeng kausap niya na akmang susugurin si Rose Mary. Mabuti na lang at pumagitna siya.

"O bakit? Hindi ba't totoo namn diba?" Muling sulsol ni Rose Mary na niyakap na niya para lang makontrol ito. "Ano ba, bitawan mo nga ako!"

Hinila na niya papalayo rito ang nobya pabalik sa table nila.

"I am sorry Miss. It may not be a good day for us to meet, so let's just please forgive each other and forget everything that happened here!" Madeplomatikong pahayag niya. Nagpapasalamat na lang siya at nakinig naman ang babae.

"Get your hands off me.Just let me go!" Reklamo nito na patuloy niyang hinila papalayo.

"Enough Rose Mary. You're done so much to her. Wala ka namang dapat ikagalit eh!"

"O talaga ba?" Pagsusupladang tugon ni Rose Mary na naniningkit ang mga kilay.

"Wait!" Pigil nito bago pa man sila makalayo rito ng tuluyan. "I will just leave my calling card. If you're interested and willing to know your true identity, I will be glad to talk with you about the matter." Dagdag nitong may dinukot sa maliit nitong sling bag at inilapag sa naroong bench. " Bye nephew. I thought you're so lucky to have her as your fiancee. But guess, I am wrong."

Muling nanggagalaiti sa galit si Rose Mary dahil sa mga sinabi nito. Sinuyo na lamang niya itong madala sa mesa kung saan sila nakapwesto.