Nang makalabas na kami ng hospital ay nakiusap ako kay Mira na kung maaari siya na muna ang pansamantalang magbantay kay Alona, habang wala ako.Nung una ay tumanggi siya pero kalaunan ay napapayag ko rin naman siya. Sinabi ko sa kaniyana may mahalaga akong aasikasuhin at hindi ako sugurado kung kailan ako makakabalik.Pagkatapos ng pag-uusap naming iyon ay kaagad ko naman inalaman ang tunay na pagkatao nung misteryosong nakamaskara na ngangalang, Jake. Bigla rin sumagi sa aking isipan ang mga nangyari bago mangyari ang insidente pati na rin yung paghubad ng maskara ng lalaking nasa loob ng sasakyan at bumaril sa gulong ng sinasakyan namin.Ngayon ko lang napagtanto na ang nakaupo sa driver seat at nagmamaneho ng sasakyan nang mga sandaling iyon ay si Jake. Marahil ay ipinasa niya ang sinusuot niyang maskara sa katabi niya para lituhin ako kung sino ba sa kanilang dalawa ang tunay na namumuno sa kanilang grupo.Makalipas ang isang buwan ay na

Pakiusap, Mira.Huwag na huwag kang papayag sa inuutos niyang ipagawa sa'yo. Bulong ko mula sa aking isipan habang nakatingin ako sa kinaroroonan niya.Pero habang tumatakbo ang segundo ng oras ay pabilis naman ng pabilis ang kaba mula sa aking puso.Hanggang sa tumango siya sa kaniyang ulo na nagpakirot sa aking didbib.Napapikit na lamang ako ng aking mata at napakuyom ng mariin sa dalawa kong kamao. Gumuhit naman ang mawalak na ngiti sa labi ni Jake at muli siyang napatingin sa akin na may pag-ngiwi sa gilid ng kaniyang labi.Pagkatapos niya itong mapapayag ay kaagad naman niya pinatayo si Mira at sinama sa kaniya hanggang sa paglabas."Mira! Mira!" paulit-ulit ko siyang tinatawag sa pangalan niya hanggang sa hindi ko na siya nakita pa.Nagsialisan naman silang lahat at sumunod kay Jake sa paglabas ng bodega.Nakadapa pa rin ako sa sahig na may guhit ng kunot sa aking noo.Paulit-ulit

"Kainis! bakit pa kasi ako pinapunta ni Dad sa ganitong klase ng restaurant? mukhang hindi naman masarap yung mga pagkain nila dito." Reklamong saad ni Karlos habang nakaupo siya sa aking tabi at nilalapag ng mga waitress ang pagkaing inorder ng kaniyang ama sa lamesang nasa harapan namin.Kasalukuyan kasi kaming nasa loob ng isang sosyaling restaurant at wala ring gaanong mga customer doon maliban lang sa amin dahil pinareserve ni Mr. Sermiento ang buong restaurant na iyon. Nakatayo naman sa bandang likuran ko si Ivan at tahimik lang na nagbabantay sa akin."Nga pala, bakit mo pa sinama itong, (pinagmasdan na muna niya si Ivan mula ulo hanggang paa, pabalik,) bodyguard mo? hindi ka ba makaalis sa inyo ng wala siya? hindi ka naman bata, malaki ka na kaya bakit sinama mo pa ang alalay mo?" mariin na sambit ni Karlos kaya matalim siyang tinignan sa mata ni Ivan at tipong lalapitan sana siya nito nang muling magsalita si Karlos na ikinahinto niya.

"Hello, nice to meet you. I'm Jen." Halos hindi mawala sa isipan ko ang boses at mga ngiti niya sa labi habang nagpapakilala siya kanina kay Alona.Kasalukuyan akong nasa loob ng men's restroom habang naghuhugas ng aking mga kamay at tinitignan ang aking sarili sa harap ng salamin.Kahit anong pilit na paglimot ang gawin ko sa aking sarili ay tila paulit-ulit na bumubulong sa mga tainga ko ang pamilyar niyang boses.Mula sa galaw, kilos at pananalita niya ay ibang katauhan ang nakikita ko sa kaniya.Nakikita ko si Shaina sa pagkatao niya, ngunit alam ko rin naman na magkaibang tao silang dalawa.Pagkatapos kong mahugasan ang aking mga kamay ay lumabas na rin ako kaagad ng banyo nang bigla akong matigilan at mahinto sa aking paglalakad nang makasalubong ko sa paglabas si Jen, na kakalabas lang din galing sa restroom ng mga babae.Nagkasalubong ang mga mata namin sa isa't-isa pero mabilis itong umiwas ng tingin sa akin at muli

Nagkita kaming dalawa ni Jen sa isang bar, kung saan naabutan ko siyang nakaupo at umiinom ng whiskey habang nakamasid siya sa binatang bartender na nasa harapan niya.Tumaas naman ang isa kong kilay nang makita kong nagpapalitan sila ng tingin ng lalaking iyon."Sorry, i'm late." Pagkasabi ko ay naputol naman ang pagtitigan nila sa isa't-isa at mabilis siyang napalingon sa akin na may guhit ng ngiti sa kaniyang labi."Ayos lang, sanay naman ako na laging pinaghihintay." Pabirong saad niya sa akin kaya tumawa na lang din ako.Umupo ako sa tabi niya at maiging pinagmasdan ang bartener na nakatingin sa kaniya kanina.Hamak namang mas guwapo ako sa kaniya kung ikikumpara ang mukha naming dalawa sa isa't-isa.Bulong ko mula sa aking isipan, matapos ko itong mapagmasdan mula ulo hanggang paa, pabalik."Nga pala, buti tinawagan mo ako?" aniya sabay uminom siya ng whiskey."What do you mean? naabala ba kita?" nakangiti