CHAPTER 27 CELESTE’S POV IT’S been three months since I lost here in Gokayama. Time flies so fast that I couldn’t even remember how I get here alone.  Ilang buwan na rin ang nakararaan mula nang umalis si Tsuyu para pangunahan ang digmaan  alinsunod sa inutos ng hari sa kanya. Hanggang ngayon, wala pa rin akong balita sa mokong na iyon. Hindi pa rin siya bumabalik.Kung ako naman ang kukumustahin, medyo naa-adapt ko na rin ang buhay rito sa loob ng palasyo bilang isa sa mga alipin. This life I am living now is quite different compared to my life in Tokyo. Here, I have learned to earn a living on my own. I have no choice but to continue and survive my life.Natuto akong tanggapin ang mga responsibilidad bilang alalay ng hari at reyna. Ang pag-aralan ang tamang timpla at sangkap sa paggawa ng tsaa, pagluluto ng pagkain, halos lahat.

                CHAPTER 29 THIRD PERSON’S POV “MAGANDANG gabi, mahal na prinsesa. Ipinag-utos po sa akin na ako ang mag-asikaso ng susuotin mo sa pagsasalo mayamaya,” magalang na bati ni Celeste pagkapasok pa lamang sa silid ni Takumi. Dahan-dahang ibinaba ni Takumi ang tasa ng tsaa habang nakaharap sa salamin. Blanko ang ekspresyon na tumingin ito kay Celeste na hanggang ngayon ay naka

CHAPTER 31 “HERA...”“Hera?”“Hera Ether Yakagami!”Pupungas-pungas na naiangat niya ang ulo matapos ang ilang minuto ng pagtulog sa gitna ng klase. Nabalik siya sa reyalidad nang makitang sa kanyang harapan ang professor niya sa History. Magkasalubong na ang kilay nito habang masama ang titig sa kanya.“Hindi ka na naman nakikinig. Ang lakas pa ng loob mo na matulog sa gitna ng diskusyon ko,” ani ng matandang guro na may pagkadismaya sa boses nito. Nakarinig siya ng hagikhikan mula sa mga kaklaseng halos lahat ay nakatingin na sa kanya.“Answer my question if you really are into my class,” masungit nitong wika.“Nababaliw na ba ang matandang ‘to? Paano ko naman sasagutin ang tanong gayong hindi nga ako nakinig at natulog lang? Ni hindi ko nga

CHAPTER 33 CELESTE’S POV HUMUGOT muna ako ako ng lakas ng loob bago maglakad patungo sa silid ng reyna. Medyo malayo ito sa mismong silid kung saan naroroon kami.“Ano kaya ang dahilan at bakit ako gustong makita ng reyna?” sambit ko sa sarili habang dahan-dahan ang ginawang paglalakad. Maya’t maya kong itinataas ang laylayan ng mahaba kong damit. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako masanay sa ganitong kasuotan. Napakahaba, ang hirap maglakad!“Fudge!” Muntikan na ako matisod. Mabuti na lamang at may mabuting kamay ang biglaang napahawak sa braso ko kaya napatungo lamang ako. Agad kong iniangat ang tingin ko. Nakita ko ang unang prinsipe na seryosong nakatitig sa akin. Si Jin.“Napakalampa talaga,” naiiling nitong sambit kaya napaayos ako ng tayo.“S-salamat,” naiilang ak

CHAPTER 35 CELESTE’S POV BAKIT ako umiiyak? Bakit may luha?Pinahid ko ito at bumangon habang nakatitig sa pintong nakasarado. Mayamaya ay bumukas ito at nakita ko ang nag-aalalang si Mira.“Mira---” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang sunggaban niya ako ng isang napakahigpit na yakap. Pagkaraa’y narinig ko ang pag-iyak niya.“Akala ko tuluyan ka nang mawawala. Nakakainis ka, Hera!” aniya sa pagitan ng pag-iyak kaya hinagod ko na lamang ang likod niya at napangiti. The thought of how sweet is this lady infront of me, reminds me of someone from the other world. It’s none other than, Patrice. My one and only girl bestfriend.“Hindi ako mawawala. Bakit naman kita iiwan?” sambit ko na lamang matapos siyang kumawala sa yakap.“May lason ang tsaa na ipinainom sa&rs