บททั้งหมดของ Tasteless Price [FILIPINO]: บทที่ 11 - บทที่ 20

Kasalukuyan kong hinihintay ang dalawa kong kasama sa pagpunta sa meeting place. Ngayong Martes kasi napagpasyahan ni Aisie na aalis kami para sa in-planong camping for two days. Ang tagal pa ng mga kasama ko kaya talagang naiinip na ako ng dahil sa kanila. Sabi kasing mag-ayos na agad ng mga gamit kahapon, eh hindi pa ginawa. Alas-tres kasi ang kitaan doon para hindi kami abutin ng dilim sa daan.    "Ang tagal niyo!" Bulyaw ko rito sa sala kahit alam ko namang hindi nila ako maririnig.   Ilang minuto na lang at sa tingin ko ay kompleto na sila doon. Nasa tabi ko na nga ang malaki kong bag na pang-camping. Nandito na rin ang tent naming tatlo. Pambihira! Imbes na dapat sa bag 'to ni Dienvel nakalagay, ay pinagkaisahan ako ng dalawa at sinuksok sa loob ng bag ko. Pero okay lang naman. Kaming tatlo kasi ang gagamit nitong isang tent.   "I'm here na!" Sigaw ng pinsan ko at tumabi sa'kin sa couch.   

Isang buwan na ang nakalipas at marami na ring nagbago. Isang buwan ko na rin siyang iniiwasang titigan at iniiwasang makabangga. Nakabalik na rin ang pinsan ko sa Manila at sa makalawa na ang alis ni Dienvel pabalik sa states para doon mag-christmas.   After that day, I decided na kalimutan na ang lahat. Kalimutang nakilala ko ang Xalent na 'yon, walang magandang—   "Fuc—" naputol ang balak kong pag-alma nang tuluyan na akong mahila ng kung sino man at hanggang sa madala niya ako sa isang bakanteng classroom.   Nanginginig na ako. What the hell is happening? Nilingon ko ang nagdala sa'kin dito at gano'n na lang ang takot ko ng makilala kung sino ito.   "A-ano... Bakit mo a-ko dinala d-dito?" Nauutal kong tanong habang umaatras at unti-unti siyang lumalapit sa'kin.    What the hell is wrong with this guy?   "Alam mo sawa na akong maghabol at manligaw sa'

Hinagod ko naman siya ng tingin mula sa paa hanggang sa kaniyang mukha. Ganoon na lang ang pag-init ng mukha ko nang mapagtantong medyo kumikinis na siya. What the hell! Baka naninibago lang ako.   "A-ah... Hi!" Nauutal kong bati dahilan nang pag-ismid niya.   "Bye."    Napakunot and aking noo nang kasing-bilis niya pa si Flash dahil sa kaniyang pagtakbo. Anong nangyari sa isang 'yon?   "Gosh! Mukhang mas um-gwapo si fafa Xalent, ateng."   Napairap na lamang ako nang dahil sa sinabi ni Aisie at kumapit na muli sa kaniyang braso. Inayos ko pa ang hibla ng buhok kong medyo tumatabos sa aking mukha at saka pinunasan ang pawis sa noo. Tsk! Hindi naman mainit. Pero no'ng makita ko siya ay nag-umpisa na akong pagpawisan. Nakakaloka lang at iba ang hatid ng presensya niya sa akin.    Pagdating namin sa canteen ay ako na ang inutusan ni Aisie na bumili

Today is Friday, at talagang hindi ako lumabas ng classroom kahapon kahit na gutom na gutom na ako. Pero ngayon... Ngayon ay hindi na ako dapat pang magtatago. Bakit ba ako magtagago? At sino bang tinataguan ko?    Kahapon pa ako in-aasar ni Aisie dahil doon sa post ko at sa sinabi ni Xalent, kaya naiirita na ako't parang ang sarap nang ihambalos kay Aisie ang bag ko. Kaunti na lang talaga ay hindi na ako nagdadalawang-isip na itama ito sa mukha niya nang sa gayon ay manahimik na siya. Wala rin namang Xalent na nagparamdam kahapon, kaya buti na lang talaga.   Pero isa rin sa inaalala ko ay ang nalalapit na Linggo dahil makakausap ko na si mommy. Pero ulit, kaya ko ba? Baka 'pag kaharap ko na siya ay kung ano pa ang masabi ko sa kaniya. Natatakot akong masaktan ko siya. Ngunit mas nasasaktan ako at mas masasaktan pa sa tuwing hindi nasasagot ang mga katanungan ko sa aking isipan. Nalilito na 'ko, kaya isasantabi ko muna ang problema ko s

"Are you ready?" Tanong ni daddy nang makasakay na kami sa sasakyan.   Hindi ko alam kung handa na ba 'ko... Hindi ko alam kung kakayanin ko bang ngitian si mommy, sa kabila ng sakit na idinulot ng pag-iwan niya sa amin. Hindi ko alam...   "I think so..."    Napatingin na lang ako sa bintana nang umandar na ang sasakyan.Today... We will going to meet mommy. At gusto pa ni dad ay ang kausapin ko si mommy. Like the old times na si mommy ang paborito kong kausap, si mommy na gusto kong katabi sa pagtulog, si mommy na gusto kong pagsabihan ng mga problema. But, she broke my heart. My mommy who left me just to be with the other family.   Minsan iniisip ko na ayaw niya sa'kin, kaya siya umalis at naghanap ng iba. Minsan din kinukuwestiyon ko ang pagmamahal niya. Kung minahal niya ba talaga ako, kami ni daddy o tinuring niya ba talaga akong anak.    They said... Mother knows b