Kinabukasan ko na na-text si daddy na dito ako natulog kila Aisie. In-text ko na rin na gagabihin ako mamaya dahil may event sa school. Akala ko nga hindi ako ri-reply-an ni daddy, pero nag-reply naman siya saying, "Take care", and "I love you". I just smiled and realized that he still cares for me.    Alas-diyes na ako nagising at kahahatid lang ng gown na pinagawa namin dito sa bahay ni Aisie kaninang alas-nueve raw sabi niya. Tuwang-tuwa pa ang bruha dahil baka siya na raw ang mapiling Mrs. Claus at baka ang mapipiling Mr. Claus na raw ang forever niya. Napapairap na nga lang ako, eh.   Natutuwa rin naman ako dito kay Aisie. Alam niyang may problema ako at nasaksihan niya pa kahapon ang kahinaan ko, pero hindi niya ako pinilit magkuwento. Parang wala na nga lang sa kaniya ang nangyari kahapon at parang normal na araw na ulit 'to.    Thank, God... You gave me a friend like her.   Hindi ko

Nang sabihin na pwede nang sumayaw ang lahat ay agad naman nakahanap ng partner ang bawat isa at nagkaniya-kaniyang pwesto na sila sa gitna. Napainom na lang ako ng orange juice na in-serve dahil wala naman akong balak mag-sayaw. Kita niyo 'tong si Aisie. Sabi ay five minutes lang sila sasayaw, pero hanggang ngayon ay nagsasayaw pa rin sila. Nakasandal pa sa dibdib ni boy. Para tuloy silang mag-jowa. Napairap na lang ako ng biglang palitan ang music nang mas romantiko na. Ano ba naman 'to? "Can I have this dance?" Napaangat ako ng tingin at nakita si Xalent na nakalahad ang kamay at hinihintay na abutin ko 'yon."Ah... Eh..." "Come on! Don't waste your effort in dressing up perfectly." Bigla namang nag-init ang mukha ko kaya napayuko ako. Medyo nakararamdam ako nang hiya, lalo na at sa kaniya nanggagaling ang mga katagang iyon. "You're so cute when you're blushing," wika niya at inilagay niya ang mga kamay ko sa balika

Xalent PlanzeWhen the first time I saw her, I smiled and thinking about my plans for her makes me think again and again. Alam kong inosente siya at walang alam sa ginawa ng pamilya niya sa'min. Pero hindi ko pa rin talaga maintindihan ang sarili ko kung bakit tinuloy ko pa rin iyon. Maski ako ay nahulog sa sarili kong patibong. Na ngayon ay talagang pinagsisihan ko. Iyong tipong dapat ay saktan ko siya, pero parang ayaw ko pa. Pero nasaktan ko naman siya... At 'yon ay hindi matanggap ng sarili ko. Kung hindi lang sana ginawa 'yon ng tatay niya, edi sana ay hindi na nagkanda-letse-letse ang buhay namin. Sana hindi ko siya nasaktan. Pero Wala na, tapos na, nangyari na ang dapat mangyari.Her father is ruthless, naalala ko pa noon ay kapapasok ko pa lang sa business world ng aming pamilya ay agad niya na itong kinuha sa'min, and there... Kaya nagkaroon ng pinakauna-unahang winery dito sa lugar namin. I am not aware of that when I was a kid. Pero na-realized ko na

In my first three years in handling our winery, pinakialaman ko ang mga accounts ni daddy and his transactions from international to locals. At halos manggalaiti ako sa galit nang mahanap ko ang account niya na naglalaman ng mga pera ng Planze. Nasabi ko rin sa sarili kong totoo nga ang lahat ng sinabi niya dati.So, ginawa ko ang lahat para makuha ang perang 'yon and I was so happy when I get it successfully. Hindi na rin ako nagpatumpik-tumpik pa, matapos kong makuha 'yon ay iniutos ko sa aking secretary na ipahanap ang bahay ng mga Planze at ipadala ang kanilang pera. Nag-iwan rin ako ng sulat at inilagay ko 'yun sa box, kasama ng lahat ng pera nila na kinuha namin.Dear Planze family,I'm sorry for what my father did to you. I know, my father is merciless. He even stole this from you. I check his accounts at hindi niya pa nagagalaw 'yan. I wonder why... But, I want to bring back to you all the money we stole from you. I'm sorry again.Sin

Agad ko namang pinunasan ng basang towel ang mukha ko at saka hinarap si Xalent na nakatayo sa may counter at naghihintay. Pisti! Nasa'n ba 'yong tatlo at walang tao sa counter?"A-ah... What is your order, Sir?" Tanong ko at pinilit na ngumiti, pero dama ko na ang panginginig ng labi ko. Kaya hindi ko magawang ngumiti ng maayos."Two boxes of cookies, and two cappuccino frappés," maikli niyang tugon at nag-iwas na nang tingin."Okay. Just wait, Sir. Maupo po muna kayo," sabi ko at inayos na ang order niya."Dienvel! Two cappuccino frappés, please..."Sumaludo naman siya, kaya medyo natawa ako. "Aye! Aye!" Nalagay ko na sa paper bag ang dalawang box ng cookies at hinihintay ko na lang ang frappé na ginagawa ni Dienvel. Medyo matagal si Dienvel kaya nilapitan ko na siya at tinulungan sa paggawa ng frappés. "Tagal mo," sambit ko at inumpisahan na ang paggawa."Sorry naman, boss. Baguhan lang." Natawa na lamang