Semua Bab Wild and Innocent (Tagalog): Bab 41 - Bab 50

THIRD PERSON PANG-WALUMPU'T LIMANG tawag na ang natanggap ni Azalea mula kay Izon at pang-walumpu't limang beses niya na din itong dinecline. She doesn’t want to hear anything from him dahil hanggang ngayon ay masama pa din ang loob niya. Halo-halo pa ang nararamdaman niya dahil sa nangyari kanina. Selos na selos siya kay Samantha at nagagalit na parang maiiyak naman kapag naalala niya ang nangyaring sagutan sa pagitan nila ni Izon. Hindi niya lubos akalain na maiisip ni Izon na magagawa niya ‘yon. Muli siyang napatalukbong sa comforter at ipinikit ang mga mata. Pasado alas diyes na ng gabi at kasalukuyan siya ngayong nasa Imperial Suites at dito nagmumukmok sa unit niya. Napagdesisyunan niyang dito na muna tumuloy pagkatapos niyang iwan si Izon. Ayaw niya din naman kasing gambalain pa ang kaibigan niyang si Nixel sa ganitong dis oras ng gabi. Nasa kalagitnaan siya ngayon sa pagmumukmok nang bigla siyang makarinig ng doorbell sa tinutuluyan niya. Nagtataka siyang tumayo at kahit pa

AZALEAIT’S BEEN DAYS—ilang araw na din ang lumipas since huli kong makausap si Izon. No calls, no texts, not even a single seen sa messages na sini-sent ko sa kanya. At this point, I wasn’t just confused. I was bothered. Super bothered. At kahit gaano ko pa sinubukang i-distract ang sarili ko, hindi ko maiwasang mapatingin sa phone ko every five minutes, secretly hoping na baka ngayon na… baka ngayon na siya magparamdam. Pero wala. It was as if he vanished into thin air right after that night. That night. Hindi naman talaga siya nag-propose. He just asked. A simple question na parang hindi biro, pero hindi rin klaro. Like he was testing the waters or maybe throwing something out there just to see how I’d react. And me? I froze. I didn’t say no, but I didn’t say yes either. I wasn’t ready. I didn’t even know where we stood. Wala kaming label, wala kaming malinaw na usapan. So how was I supposed to answer something that big?Nasa cafeteria kami ngayon ni Nixel, sharing our usual spo

The sky bore a somber weight that afternoon—overcast and brooding, like a shadow long concealed behind every fragile smile Azalea had ever worn. Nasa labas sila ng campus, bitbit ang bag sa balikat, habang si Nixel ay busy sa katitipa ng cellphone nito. "Mauna ka na. May dadaanan lang ako sa may kanto," paalam niya kay Nixel dahilan para mapaangat ito ng tingin.“O sige, text mo ko ha pag pauwi ka na,” sagot ng kaibigan at saktong nakaparada na sa harap nila ang van na sumusundo dito. Sumakay dito sa Nixel at nag-wave pa sa kanya. Pagkaalis ng sinasakyan nito, saka lang nagsimulang maglakad si Azalea.Ilang araw na din ang nakalipas magmula noong malaman niyang ikakasal ni Izon sa ibang babae. After hearing that news, she decided to let him go, at kalimutan ang kung ano mang ugnayan meron sila. Ayaw na din naman niyang guluhin pa 'yon dahil wala siya sa lugar. Kasalukuyan siya ngayong naglalakad sa kanto habang dinadama ang haplos ng simoy ng hangin. Pasado alas sinko na din ng ha

PAPASIKAT NA ANG ARAW ngunit hindi pa rin nakakatulog si Izon. Buong gabi siyang nakaupo lang sa gilid ng kama, binabantayan ang mahimbing na natutulog na si Azalea. Pagkatapos ng nangyari kagabi, parang ayaw na nitong mawaglit sa paningin niya si Azalea. Ayaw niyang may masamang mangyari na naman dito.Dito na din sila nagpalipas ng gabi sa isang kwarto ng building kung saan ginanap ang bachelor’s party kagabi dahil pagkatapos humagulhol sa iyak si Azalea, ilang oras din bago ito nakatulog.Nasa kalagitnaan siya ng pagbabantay nang biglang tumunog ang kanyang telepono, hudyat na may tumawatawag dito. “Speak,” malamig niyang tugon sa kabilang linya pagkasagot niya sa tawag.[Nahanap na po namin ang pinapahanap niyo,] boses ni Ivan na sekretarya niya ang nasa kabila.“Where is he now?”[Nasa warehouse 12, hawak namin. What do you want us to do?]Saglit na napatahimik si Izon saka napahigpit ang hawak niya sa telepono. Makikitang nag-aapoy na ngayon ang mga mata niya sa galit.“I’m on m

THIRD PERSONDAPIT-HAPON na nang maihatid ni Izon si Azalea sa Imperial Suites. Tahimik ang buong byahe nila at walang gustong umimik. Tila ba’y sapat na ang pag-uusap nila kanina para bigyan ng katahimikan ang isa’t isa.Napalapit na ang loob ni Azalea kay Izon—mas higit pa sa inaasahan niya. Pero alam nilang pareho na sa puntong ito, wala na silang magagawa. May hangganan ang papel ni Izon sa buhay niya. At sa mga oras na ‘to, tanggap niya.“I promise to contact you if everything goes according to plan,” paninigurado ni Izon. Nandito sila ngayon sa labas ng unit ni Azalea.She gave him a faint, bittersweet smile while slowly shaking her head. “You don’t have to.”Tumindig siya ng tuwid, kahit nanlalambot na ang loob. “I’ll be okay, Izon.”Tinalikuran niya ang binata saka pumasok sa unit. “Safe drive,” she muttered, barely audible, bago isinara ang pinto at sinandalan ito saglit.Sinabi sa kanya ni Izon kanina na may plano silang dalawa ni Samantha para hindi matuloy ang kasal. Hindi