"Kinakabahan ka nu?" asked Jaica matapos ng meeting. Nasa isang fastfood kami at kumakain."Kinabahan sa meeting? Hindi ah." natawa kong sagot."Gaga, bukas. Kinakabahan kang harapin si Leandro nu?" huminto ako sa pagkain."Halata ba?" Natawa si Jaica at sumimangot ako."Oo. Sasamahan naman kita. Ano bang kinakatakot mo?""What if may pamilya na sya? Kaya hindi nya na ako binalikan?""Sa tingin mo ba meron?" sandali akong napaisip sa tanong nya. Kung meron, paano na? Wala na ba talagang pag asa na maging masaya kami ng anak ko?"Bahala na bukas.. Kung ano man ang sasabihin nya tatanggapin ko.." ngumiti si Jaica."Tama yan. Relax ka lang. Okay.." hindi ko alam kung mananatili akong maging kalma. Kahit ba na matagal kong pinagdasal ang pagkikita namin. Heto, kung kailan ilan oras nalang ang hihintayin ko, para naman bini

Hapon na ako nakauwi galing sa puntod ni Leandro. Hinatid ako ni Anna pabalik sa bahay.. Nakapagkwentuhan pa kami sandali habang nasa loob kami ng kotse."Mama!!" Nagulat ako sa sumalubong sa amin sa gate. Nakauwi na ang anak ko."Is that my nephew?" Gulat na sinabi ni Anna. Ngumiti ako at pinayagan ko syang yakapin ang bata. Nagulat si Lenard."Mama? Who is she?" tanong ng bata paghagkan sa kanya ng Tita Anna nya."That's your Tita Anna.." halatang nagtaka pa ang bata sa sinabi ko."She's your father's cousin." nang marinig ni Lenard na tungkol sa ama nya, nagalak sya at muling niyakap si Anna."Wow! So pinsan po kayo ni Papa! I'm so happy po! To finally meet you po!" Natatawa si Anna habang nagsasalita ang pamangkin. Hindi ko maiwasan malungkot pag nakikita ko ang anak ko na ganun. Desidido na akong sabihin ang totoo.. Ayoko na syang paasahin pa.

Reena's POVNakahabol ako sa uwian ng anak ko. Nagmadali ako na makarating dun bago sila palabasin ng teacher nila."Huh?" nagulat ako dahil wala na si Lenard sa loob ng classroom. May iilan din estudyante ang nakauwi na. Sinabihan ko pa man din si Papa na wag nang sunduin si Lenard.Naisipan kong tanungin ang teacher nya."Hi. Mam. Nakauwi na po si Lenard?" tanong ko sa kanya."Nako Mam. Father nya po ba yan kasama nya kanina? Binantayan lang sya the whole class. Then sya na din nag uwi sa bata." I got speechless ng marinig yun. Kinuha ni Liam ang anak ko! Nagmadali akong umalis ng eskwelehan. Sumakay agad ako ng trike papunta sa amin. Ito na nga ba ang kinakatakot ko! Ang kunin nya sa akin ang anak ko. Talagang magkakamatayan muna kami bago nya makuha ang bata.Wala pang ilan minuto nakarating ako sa bahay. Pawisan na ako pero hindi ko inintindi at nagtatakbo ako para buksan a

Reena's POVNaiinip na ako sa paghihintay sa kanya. Nangako sya na uuwi ng 5PM at heto ayaw pa kumain ng bata na hindi sya kasabay."Mama? Nasaan na po si Papa?" matamlay na tanong ng bata."Darating na sya." pinilit kong ngumiti kahit na naiinis na ako kay Liam. Isang oras na nyang pinaghihintay ang bata."Just watch tv muna. Okay. I'll call you pag nandyan na si Papa." ngumiti sya at sumunod. Umakyat sya sa kwarto nya para manood ng tv."Lagot sa akin ang Liam na yan." I whispered saka naghintay na sa sala. ---30 minutes pa akong naghintay. Then narinig ko ang isang busina sa labas at for sure it is Liam. Nagbukas ang pintuan."Bakit ngayon ka lang!" sigaw ko kahit di pa sya nakakatapak sa sala. Halatang nagulat sya sa sigaw ko. Para pa syang nagtatago sa akin."Anong oras na! Hindi ka tumutupad sa usap

Napatulog ko na si Lenard bago ako pumasok sa kwarto ni Liam. Wala pa din sya at mukhang late night na sya dadating. Naisipan kong maglibot libot sa kwarto nya."Huh!" nilapitan ko ang isang drawer sa tabi ng side table. Bahagya kasi syang nakabukas at tingin ko may naipit na papel sa loob. Binuksan ko yun."What's this?" kinuha ko ang piraso ng papel. At nagulat ako sa nakita. Its a picture. Picture of them, Leandro and Liam."They have the same face, but different stories.." I whispered habang pinagmamasdan ang picture. Naalala ko ang mga kwento ni Manang Caring about Liam's childhood. Hindi ko alam na sa ganun itsura nya, mayroon pala syang pinagdadaanan. Until death of their father, hindi sya ang hinanap. Still Leandro.. Naupo ako sa kama. Saka tinago ang picture sa ilalim ng unan ko. Humiga ako at nanatiling nakatingin sa mga disensyo ng kisame.Liam spend his entire life, alone. Without attention, and af