All Chapters of ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: Chapter 1651 - Chapter 1660

“ช่างไร้ยางอาย! คุณมันรนหาที่ตาย! คิดว่าคนบ้านนอกอย่างแกมีสิทธิ์มาสัมผัสมือพี่สาวฉันได้หรือ?!”ทิโมธีระเบิดความโกรธและตบเข้าที่มือของฮาร์วีย์ก่อนที่เขาจะตรวจสอบคุณนายลินช์อย่างละเอียดเบนจามินขมวดคิ้ว เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเงียบอยู่อย่างนั้นในทางกลับกัน ท่านอาจารย์กระแอมเบา ๆ และพูดว่า “สหาย คุณนายลินช์ถูกสาป ผมเพิ่งกำจัดพลังชั่วร้ายในร่างกายของเธอไป แต่คุณดันสัมผัสเธออย่างกะทันหันเสียอย่างนั้น ผมรู้ว่าคุณมีเจตนาดีและต้องการดูว่าเธอได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ แต่ผมก็จนปัญญา หากพลังงานชั่วร้ายจากโลกภายนอกเข้าสู่ร่างกายของเธออีกครั้ง”ทุกคนชะงักกับคำพูดของท่านอาจารย์ฮาร์วีย์หันกลับมาและจ้องมองนักบวชจากภูเขาหลงหูด้วยสายตาที่หรี่ลง เขาถามอย่างใจเย็น “คุณคือท่านอาจารย์ซิกเลอร์จากภูเขาหลงหูใช่ไหม?”“คุณแน่ใจหรือว่าคุณนายลินช์ถูกสาปไม่ใช่ถูกวางยาพิษหรืออะไรทำนองนั้น?”ท่านอาจารย์ซิกเลอร์กอดอก ใบหน้าของเขาดูสูงส่งและทรงพลัง ในคำพูดของเขามีน้ำเสียงที่สงบและสง่างาม “ผมไล่สิ่งชั่วร้ายพวกนี้เป็นอาชีพ ผมจะเข้าใจผิดได้อย่างไร?”ฮาร์วีย์ไม่พูดอะไรและหัวเราะเบา ๆเมื

ยอมจำนนนซะ!เห็นได้ชัดว่าท่านอาจารย์ซิกเลอร์ บังคับให้ฮาร์วีย์ต้องยอมจำนนแม้ว่าเบนจามินจะนับถือฮาร์วีย์ แต่เขาก็เป็นห่วงภรรยามากกว่าอะไรเบนจามินได้แต่ถอนหายใจ“คุณยอร์ก คุณคงเห็นอาการของภรรยาผม เธอถูกสาปจริง ๆ”“เราจะปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ของท่านอาจารย์ซิกเลอร์ ได้โปรดเห็นแก่ผมแล้วอย่าพูดอะไรอีก”“ได้ยินไหม?!”ทิโมธีเกลียดฮาร์วีย์ เขาทำตามคำพูดของเบนจามินอย่างรวดเร็วและจงใจโจมตีฮาร์วีย์ด้วยวาจา“ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางเท่านั้นที่จะรู้วิธีจัดการกับอภิปรัชญาและพยากรศาสตร์ คนนอกอย่างคุณก็เลิกยุ่งได้แล้ว! หากคุณไล่ท่านอาจารย์ซิกเลอร์ออกไป คุณคงไม่อาจรับผลที่ตามมาได้!”ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น “แต่คุณนายลินช์ไม่ได้ถูกสาปเสียหน่อย ร่างกายของเธอตกอยู่ภายใต้คาถาอาคม”“การที่เธอนอนหลับสนิทได้นี้ไม่ได้เกิดจากความพยายามของท่านอาจารย์ซิกเลอร์เลย แต่เป็นเพราะคาถาเหล่านี้มีพลังมากที่สุดในตอนเย็น ใครก็ตามที่ทำสิ่งนี้มักจะสะสมพลังเพื่อใช้ในการลอบสังหารนายท่านลินช์ในตอนเย็นโดยใช้ภรรยาของเขา”“เมื่อถึงเวลานั้น คุณนายลินช์จะทรงพลังอย่างมากจนถึงจุดที่กระสุนก็ทำอะไรเธอไม่ได้”“ถ้ายังไม่ถอนคาถาเสีย

ฮาร์วีย์มองดูทิโมธีอย่างใจเย็น ไม่กระวนกระวายแม้แต่น้อย “ผมไม่สู้กับคุณแค่เพราะผู้หญิงคนเดียวหรอก”ทิโมธีเย้ยหยันใส่ฮาร์วีย์ด้วยความภาคภูมิใจกับคำพูดของอีกฝ่าย เขาคิดว่าคำพูดของฮาร์วีย์เป็นสัญญาณของการยอมจำนน และตอนนี้ฮาร์วีย์ก็ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแล้วแน่นอน ทว่าก่อนที่เขาจะได้ตอบโต้ ฮาร์วีย์ก็พูดต่อ“คุณไม่มีสิทธิ์มาต่อสู้กับผม และคุณก็ไม่คู่ควรด้วย”“ผมม่คู่ควร?!”ทิโมธีตัวแข็งทื่อ วินาทีต่อมา เขาก็คำรามด้วยเสียงหัวเราะที่ดูถูกดูแคลน“ฮาร์วีย์ ยอร์ก คุณคิดว่ายิ่งใหญ่มากนักหรือ?”“คุณคิดว่าการหลอกพี่เขยของผมให้ชอบคุณได้ จะทำให้คุณได้รับอำนาจบางอย่างที่นี่งั้นสิ? คุณคิดว่าคุณจะดูถูกผมเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม?”“ใช่ พี่เขยของผมชอบคุณ เขายังอนุญาตให้โยนามาดูแลคุณด้วยซ้ำ แต่หลังจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้คุณคิดว่าคุณจะยังมีค่าในสายตาของเขาอยู่อีกหรือ?”“ผมจะบอกให้เอาบุญ! ถึงผมะหักแขนหักขาของคุณจนหมด เขาก็ไม่สนใจด้วยซ้ำ!”“สำหรับผม คุณมันก็แค่ขยะโสโครกที่มาเกาะตระกูลลินช์ก็เท่านั้น!”ขณะที่เขาพูด ทิโมธีก็พ่นควันออกมา ความเย่อหยิ่งถูกเขียนทั่วใบหน้าทิโมธีก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแ

ทิโมธีไม่ใช่เจ้าชายหรือแม้แต่นายท่านที่ไหน แต่พี่สาวของเขาใจดีกับเขาเกินไปและทำให้เขาเสียนิสัยนั่นเป็นเหตุผลที่เขากล้าใช้ชื่อของเบนจามินโอ้อวดอำนาจของเขาไปทุกที่และทุกอย่างที่เขาต้องการอย่างโจ่งแจ้ง เขาอยากจะทำให้โยนาเป็นของเขาด้วยซ้ำเมื่อคนนอกพยายามที่จะปรากฏตัวในมอร์ดู ทิโมธีจะไม่ปรานีพวกเขาและบดขยี้พวกเขาทุกคนเมื่อไม่นานมานี้ นายน้อยผู้เย่อหยิ่งจากตระกูลร่ำรวยในโวลซิ่งต้องการต่อกรกับทิโมธีเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง แต่พวกเขาล้วนจบลงด้วยความพ่ายแพ้อย่างอัปยศทิโมธีเป็นใคร?เขาไม่จำเป็นต้องกลัวใคร!ถึงกระนั้น คนบ้านนอกตัวเหม็นฉึ่งกลับเตะเขาลงไปกองกับพื้นและทุบตีเขาอีกด้วยทิโมธีเดือดดาลด้วยความโกรธไอ้บ้านนอกนี่ทำร้ายเขาอย่างหนักโดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา ไม่เพียงแค่นั้น เขายังเอ่ยปากอย่างหยิ่งยโสว่าทิโมธีได้รับอนุญาตให้โทรหาใครก็ตามที่เป็นเพื่อนของเขาทิโมธีโกรธมาก เขามองข้ามความเจ็บปวดในร่างกายของเขาเขาและผู้ติดตามรีบโทรศัพท์ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์ก็เริ่มเล่นโทรศัพท์รออย่างไม่ไยดีเขาไม่คิดจะโทรหาใคร เขาจึงยืนรออยู่อย่างไม่สนใจโลกท่าทางสาบย ๆ ของเขาทำให้ทิโมธียิ่งโกรธมากยิ่ง

ผู้ที่ไม่รู้เรื่องราวทั้งหมดจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความดูถูกเหยียดหยามสาว ๆ เหล่านี้จ้องมองด้วยสายตารังเกียจอย่างที่สุด พวกเธอดูแคลนฮาร์วีย์จนสุดหัวใจ สำหรับพวกเธอแล้ว ฮาร์วีย์เป็นพวกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเท่านั้น"แกมันสารเลว! กล้าดียังไงมายั่วโมโหไอเดน บาวเออร์? แกไม่รู้เหรอว่า…”ไอเดนเต็มไปด้วยความโกรธและก้าวไปข้างหน้าอย่างเกรี้ยวกราดเพื่อมาเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์อย่างใกล้ชิดวินาทีต่อมา ทั้งสองสบตากันในเสี้ยววินาทีที่เขาได้เห็นใบหน้าของฮาร์วีย์ ไอเดน บาวเออร์ผู้เย่อหยิ่งอย่างที่สุดตกอยู่ในภวังค์แห่งความหวาดกลัวจิตใจของเขาว่างเปล่าลงราวกับถูกฟ้าผ่าในช่วงเวลาสั้น ๆ เขาไม่เคยคิดว่าเจ้านายใหม่ของเขาคือไอ้บ้านนอกที่ทุกคนพูดถึง“คุณ…ยอร์ก…”ร่างของไอเดนเดินโซเซไปพร้อมกับสองเท้าของเขา สัญชาตญาณทำให้เขาอยากจะคุกเข่าลงแต่เนื่องจากขาซ้ายของเขาถูกใส่เฝือกเอาไว้ เขาจึงทำไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเฝือก เขาคงลงไปกองกับพื้นในไม่กี่วินาที“นายน้อยบาวเออร์! เขานั่นแหละ! ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”ทิโมธีหันหน้าไปชี้ที่ฮาร์วีย์“เขาไม่เพียงแต่เตะและตบผม แต่เขายังเอาอิฐทุบหัวผมด้วย!”“และเขายังเรียกคุณว่า