All Chapters of ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: Chapter 2821 - Chapter 2830

“ผมได้เห็นเอกสารมาแล้ว อิชิกาวะ คอร์ปอเรชั่นไม่ได้อยู่ในสามบริษัทชั้นนำของประเทศหมู่เกาะด้วยซ้ำเป็นแค่บริษัทที่ขายเครื่องใช้ในบ้านธรรมดา ๆ เท่านั้น มีอะไรให้โอ้อวดกัน?“ในฐานะสมาชิกของล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัด คุณเป็นตัวแทนของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและประเทศ H แต่กับแค่รับมือกับชาวประเทศหมู่เกาะแค่ไม่กี่คนไม่ได้ก็มาโวยวาย แถมยังคิดจะให้ซีอีโอยอร์กมาจัดการปัญหาของตัวเองอีก!“ทำไมคุณถึงกล้าพูดอะไรแบบนั้นออกมา แถมยังกล้าอยู่ในบริษัทต่อไปอีก“บริษัทจะยอมเสียเงินหลายพันล้านดอลลาร์ต่อปีเพื่อจ้างพวกคุณไปเพื่ออะไร ในเมื่อพวกคุณไม่ทำอะไรเลย!”ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าและตบเบา ๆ ที่ใบหน้าของดันเต้อย่างเย้ยหยัน“ถ้าคิดว่าไม่มีปัญญาจะทำงานของตัวเองได้ ก็ไสหัวไปซะ! เลิกโบ้ยความไร้ความสามารถของตัวเองให้คนอื่นได้แล้ว!"เข้าใจที่ผมพูดไหม?!"ดวงตาของดันเต้กระตุกอย่างต่อเนื่องหลังจากถูกตบหน้าหลายต่อหลายครั้ง...แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่กล้าท้าทายคำพูดของฮาร์วีย์เขารู้ว่าถ้าหากเขาไม่ยอมหยุด เขาคงโดนตบอีกครั้งและถูกโยนออกจากบริษัทเป็นแน่เขาไม่กล้าทิ้งเงินเดือนอันมากมายมหาศาลไปควินนี่สังเกตเหตุการณ์ที่เปล

ทุกคนอ้ำอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพนั้น พวกเขาไม่เชื่ออย่างยิ่งหนามใหญ่ที่สุดในบริษัท ดันเต้ ถูกฮาร์วีย์โค่นลงอย่างง่ายดาย!ในตอนแรก ทุกคนอยากเห็นว่าควินนี่และฮาร์วีย์จะแสดงความแข็งแกร่งของตนออกมาอย่างไร...ไม่มีใครคาดคิดว่าดันเต้จะยอมแพ้เร็วขนาดนี้การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นรวดเร็วจนน่าตกใจบางคนที่อยากจะทำให้ควินนี่เป็นตัวตลกในตอนแรกต่างตกอยู่ในความสับสน“ดีแล้วที่คุณรู้จักยอมรับความผิดของตัวเอง” ฮาร์วีย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“ผมจะให้เวลาคุณสามวัน“หากคุณสามารถทำสัญญากับอิชิกาวะ คอร์ปอเรชั่นได้ภายในสามวัน เราจะให้เงินคุณตามที่คุณต้องการ“คุณจะได้รายได้ต่อปีตามที่คุณต้องการด้วย“แต่ถ้าทำไม่ได้ ผมอยากให้คุณลาออกจากบริษัท ตกลงไหม?“แน่นอน… ถ้าผู้บริหารระดับสูงคนอื่น ๆ มั่นใจว่าจะสามารถจัดการสัญญาฉบับนี้ได้ พวกคุณก็ทำได้เหมือนกัน“ไม่ว่าใครก็ตามที่ได้สัญญาฉบับนั้นมาจะได้รับผลประโยชน์แบบเดียวกับที่ผู้จัดการคาสโตรได้รับ“ผมเป็นคนรักษาคำพูดนะ”'อะไรกัน?!'ฝูงชนต่างพากันคลุ้มคลั่งกับคำประกาศของฮาร์วีย์ก่อนหน้านี้ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับมูลค่าเงินเดือนของดันเต้มาก่อน จึงไม่ค่อยมีใคร

“นี่คุณกำลังหมายถึง…?”ควินนี่ขมวดคิ้ว เธอไม่แน่ใจว่าฮาร์วีย์กำลังวางแผนอะไรอยู่“พาเจ้าหน้าที่จากอิชิกาวะ คอร์ปอเรชั่นมาที่นี่ตอนบ่ายวันนี้”“บอกพวกเขาให้มาตอนบ่ายสามโมงตรง ถ้าพวกเขามาไม่ทัน เราจะยุติข้อตกลงทันที” ฮาร์วีย์อธิบาย“แน่ใจเหรอว่าพวกเขาจะมา?” ควินนี่ถามอย่างสงสัย"พวกเขามาแน่"ใบหน้าของฮาร์วีย์ว่างเปล่า“ฉันก็บอกเธอไปแล้วไม่ใช่เหรอ? เพราะเขาอยากจะเข้ามากอบโกยในตลาดของประเทศ H จนตัวสั่นแต่ไม่เคยมีโอกาส“ผลิตภัณฑ์ที่มีอัตรากำไรต่ำของพวกเขาถูกเร่ขายอย่างกับให้เปล่า“ทั้งนานาประเทศและบริษัทต่าง ๆ ย่อมไม่อนุญาตให้พวกเขาทำแบบนั้น“เพราะท้ายที่สุดแล้วมันจะส่งผลกระทบต่อตลาดภายในประเทศ“นอกจากนี้เครื่องใช้ในครัวเรือนยังเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวัน การที่พวกเขาเทขายสินค้าของตัวเองแบบนี้ ชีวิตของประชาชนก็จะได้รับผลกระทบมากที่สุด เลวร้ายได้ถึงขนาดทำให้เกิดความไม่สงบภายในบ้านเมืองได้เลยด้วยซ้ำ“พูดง่าย ๆ ก็คือการเข้าสู่ตลาดประเทศ H ของอิชิกาวะ คอร์ปอเรชั่นล้วนไม่มีเจตนาดีเลยแม้แต่น้อย“พวกเขารู้ดีว่ากลุ่มตระกูลหรือบริษัทธรรมดา ๆ ทั่วไปไม่กล้าที่จะใช้ประเทศของเราเป็นถังขยะ

“เขารีบมาเพราะเขาเป็นคนฉลาด เขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น“เขาน่าจะรู้อยู่แล้วว่าถ้าเขาไม่มาที่นี่ก่อนบ่ายสามโมง เราจะยกเลิกข้อตกลง”"ทำไมล่ะ?"ควินนี่ขมวดคิ้ว“ตามข้อตกลงของคุณกับดันเต้ คุณจะต้องเก็บข้าวของและออกจากบริษัท หากคุณไม่สามารถบรรลุข้อตกลงได้ภายในหนึ่งวัน”“คุณต้องเป็นฝ่ายกลัวไม่ใช่เหรอ?”“ทำไมฉันต้องกลัวด้วย?“แค่บอกว่าฉันจะต้องได้รับเอกสารสัญญา แต่ไม่เคยพูดออกมาจะต้องได้มันมาจากใคร” ฮาร์วีย์พูดอย่างสงบ“หากข้อตกลงถูกยกเลิกที่นี่ ฉันจะทำให้หัวหน้าตระกูลอิชิกาวะ คุกเข่าต่อหน้าฉัน และขอร้องให้ฉันเซ็นสัญญาในเช้าวันพรุ่งนี้”เมื่อเห็นท่าทางไม่แยแสของฮาร์วีย์ ควินนี่เข้าใจความหมายของคำว่าเผด็จการทันทีฮาร์วีย์และควินนี่เดินเข้าไปหาพนักงานหญิงสองสามคนในขณะที่พวกเธอกำลังคุยกันผู้หญิงสวมแว่นตากรอบทองที่ดูคล้ายจะอยู่ในตำแหน่งเลขาสาวก้าวไปข้างหน้า“คุณสองคนดูหยิ่งผยองมากเลยนะ คุณต้องเป็นคนที่ดูแลล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัดใช่ไหม?” ผู้หญิงคนนั้นเรียกร้องอย่างรุนแรง“คุณคือคนที่โทรหานายน้อยอิชิกาวะ และเรียกร้องให้เขามาถึงที่นี่ก่อนบ่ายสามโมง ไม่เช่น

“นี่เป็นความผิดของฉันเอง เลขาอากินะ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะฉัน“ไม่ว่าคุณต้องการฟ้องร้องหรือจับกุมใครก็ตาม ฉันจะรับผิดชอบทั้งหมด”โอลิเวียรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย แต่เธอยังคงเงยหน้าขึ้นต่อหน้าไทจิและชาวประเทศหมู่เกาะที่เหลือ“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับบริษัท และก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเด็กหนุ่มคนนี้ด้วย!“เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้! บริษัทของเธอก็เหมือนกัน“ต่อให้คอรี่หรือวินซ์ ยอร์กจะมา พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น!”ในที่สุดไทจิก็พูดขึ้น เขาโบกมือส่งสัญญาณให้เลขาของเขาสงบสติอารมณ์จากนั้นเขาก็กอดอกและก้าวไปข้างหน้าเพื่อวางมาดของตัวเองอย่างเต็มที่“มีแค่ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์ยื่นคำขาดในเรื่องนี้!”ไทจิหลับนอนกับคนดังจากประเทศเล็ก ๆ มามากมาย และข่มขู่ผู้หญิงมากมายในระหว่างการเจรจาให้กับอิชิกาวะ คอร์ปอเรชั่น เขายังเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับเจ้าชายบ่อน้ำมันบางคนในตะวันออกกลางด้วยซ้ำพูดได้เลยว่าไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็จะมีผู้คนรายล้อมและคอยสนองทุกความต้องการของเขาแม้กระทั่งหลังจากที่เขามาถึงฮ่องกง ผู้คนจากล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัดก็ยังตามใจเขาทุกวิถีทางเขาไม่คิดเลยว่าจะมีพนักงานเลวๆคนหนึ