All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 1151 - Chapter 1160

มาร์ครู้สึกขบขันเมื่อเห็นแอเรียนหน้าบึ้งตึงด้วยความโกรธ “เธอน่ารักมากเลยนะเวลาโมโหน่ะ”แอเรียนจ้องเขาเขม็ง “คุณคิดว่าฉันน่ารักเวลาที่โกรธอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็เชิญคุณทำให้ฉันโกรธเท่าที่คุณต้องการเลย! สุดท้ายมันก็คือความผิดของคุณที่เอาของขวัญผิดไปให้เธอและทำให้เธอเข้าใจเจตนาคุณผิด! แน่นอนว่าเธอจะต้องกล้าที่จะมาหาเรื่องฉันในเมื่อเธอคิดว่าคุณชอบเธอมากกว่าฉัน!”มาร์คน้อมรับคำบ่นของเธออย่างน่าประหลาดใจ “เธอพูดถูก ฉันผิดเองและฉันก็ได้แก้ไขมันแล้ว ครั้งหน้าฉันจะชดเชยสำหรับของขวัญชิ้นนั้นให้นะ”แอเรียนส่งเสียงเย้ยหยัน “ไม่! ฉันไม่ต้องการของขวัญจากคุณ ฉันไม่อยากโดนคนนอกดูถูกอีกแล้ว ฉันไม่สามารถรับมือกับการยั่วยุแบบนั้นได้หรอกนะ! ในเมื่อคุณได้ยุติสัญญาไปแล้ว คุณก็คงจะเสียหายไปพอสมควร ใช่ไหม?”มาร์คพยักหน้า “ใช่ เสียหายไปค่อนข้างเยอะเลย แต่มันเทียบกับความอับอายที่เธอต้องเจอไม่ได้เลย ไม่มีอะไรสำคัญไปมากกว่าเธอแล้ว”ถึงแม้ว่าสีหน้าของแอเรียนยังคงเยือกเย็น แต่ใจของเธอแอบละลายไปกับคำพูดของเขาแล้ว เธอไม่รู้มาก่อนว่ามาร์คจะสามารถพูดอะไรแบบนั้นได้ด้วย…เธอยื่นสมอร์ให้เขา “อุ้มลูกเลย ฉันจะไป

วันนั้นมาร์คดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เดวี่เองก็รับรู้ได้ทันทีที่มาร์คไปถึงที่สำนักงานแน่นอนว่าเดวี่จะไม่อาจเข้าใจได้ว่า ทำไมมาร์คถึงได้อารมณ์ดีแทนที่จะอารมณ์เสียที่ต้องสูญเสียสัญญางานที่จะทำให้พวกเขาเสียหายไม่น้อยกับเจสสิก้าไปอย่างไรก็ตาม เดวี่ไม่กล้าที่จะทำตัวตามสบายเนื่องจากทุกอย่างมันดูดีจนเกินไป เขายิ่งทำตัวระมัดระวังเป็นพิเศษและถามว่า “คุณเทรมอนต์ รับชาหรือกาแฟดีครับ? หรืออยากได้อะไรไหมครับ?”มาร์คเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองและนั่งลง เขาเงยหน้ามองเดวี่และยิ้มให้เดวี่ “ฉันจะให้นายเป็นคนเลือก”เดวี่กลืนน้ำลาย ใบหน้าของเขาเกร็งเมื่อเขาพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น รับชาดีไหมครับ?” จากที่เขารู้มา มาร์คมักจะดื่มชาซะส่วนใหญ่ เพราะฉะนั้นเขาน่าจะปลอดภัยกับตัวเลือกนี้มาร์คเพียงแต่พยักหน้าอย่างรับรู้ สีหน้าเขาไม่เย็นชาแต่อย่างใด ตรงกันข้าม เขากลับดูมีความสุขมาก มาร์คเปิดคอมพิวเตอร์ เขาเห็นว่าเขาได้รับอีเมลจึงเปิดมันตามนิสัยทันทีเพียงเพื่อพบว่าอีเมลนั้นมาจากเจสสิก้า สีหน้าของเขาเปลี่ยนทันทีเมื่อเขาเห็นชื่อเธอเนื้อหาของอีเมลส่วนใหญ่เป็นการแสดงความต้องการในการเป็นหุ้นส่วนต่อไปของเธอโดยไม

ความเหยียดหยามแวบผ่านแววตาของเจสสิก้า เธอไม่มีวันที่จะดื่มชานมจากร้านข้างถนน “มาร์ค เทรมอนต์เทิดทูนคุณมาก ที่ฉันมาหาคุณคราวที่แล้วเป็นเพราะความเข้าใจผิด เขาให้ต่างหูที่เดิมทีควรจะเป็นของคุณกับฉันและทำให้ฉันเข้าใจความรู้สึกของเขาผิดไป ฉันต้องการจะมาขอโทษ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิด และถึงแม้ว่ามันจะได้รับการแก้ไขแล้วเขาก็ยังยุติสัญญาร่วมงานกับฉันเพราะว่าฉันมาหาคุณก่อนหน้านั้น คุณคงจะไม่ทราบถึงผลประโยชน์ที่การร่วมงานของเราส่งผลให้เราทั้งคู่ แต่มันสำคัญมากพอที่ฉันจะเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง เพราะฉะนั้นฉันจะเข้าประเด็นเลยนะคะ ฉันหวังให้เราทำงานร่วมกันต่อ และคุณเป็นคนเดียวที่จะสามารถเปลี่ยนใจเขาได้ ฉันพร้อมที่จะทำทุกอย่าง คุณคิดว่ายังไงคะ?” แอเรียนไม่คิดที่จะยุ่งเรื่องนี้แต่อย่างใดเนื่องจากเธอเชื่อในการตัดสินของมาร์คและเพราะว่าเธอไม่ชอบความไม่พอใจที่แฝงในน้ำเสียงของเจสสิก้า “คุณมองฉันเป็นเพียงสาวน้อยผู้ไร้เดียงสาไม่ใช่เหรอคะ? ฉันไม่เข้าใจเรื่องธุรกิจเลย เขาตัดสินใจของเขาเองและฉันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไร ถ้าเขาเห็นว่า สัญญาระหว่างพวกคุณไม่จำเป็นแล้ว ก็ตามนั้นค่ะ ไม่จำเป็นต้องมาหาฉันเ

แอเรียนให้เงินฮาร์วีย์พอประมาณกับที่เขาจะต้องใช้จนกว่าจะเรียนและฝึกงานจบ เธอไม่ได้ให้เขาเพิ่มมากเพราะกลัวปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้ ฮาร์วีย์รับมันอย่างรู้สึกผิด “ถ้าผมทำงานแล้วผมจะคืนให้นะครับพี่ ผมสัญญาเลย”แอเรียนไม่ได้ปฏิเสธข้อเสนอเขา “ได้ ฉันจะรอให้นายมีเงินเดือนก่อนแล้วค่อยจ่ายคืน ในนั้นมีเงินกลับบ้านของนายด้วย รีบ ๆ กลับและไปฉลองคริสต์มาสเถอะ”โรบินรอให้ฮาร์วีย์เดินจากไปก่อนที่จะถามว่า “นั่นน้องพี่เหรอ?”แอเรียนพยักหน้า “ลูกของน้าฉันน่ะ ย่าฉันรับเธอมาเลี้ยง เพราะฉะนั้นเราไม่ได้มาจากสายเลือดเดียวกันหรอก แต่ฮาร์วีย์เป็นเด็กดี ต่างกับพ่อแม่เขามาก”หลังจากที่ซื้อผลไม้เสร็จแอเรียนก็เดินเล่นอีกเล็กน้อยก่อนที่จะกลับบ้าน แอริสโตเติลเพิ่งจะดื่มนมเสร็จและมีพลังล้นเปี่ยม เขาคลานไปมาโดยไม่หยุดหย่อนแมรี่ผู้น่าสงสารก็แก่มากแล้วแต่เธอก็ยังต้องตามเขาไปทุกที่เพราะกลัวว่าเขาจะไปชนอะไร หลังจากที่ตามเขาได้ไม่กี่รอบเธอก็รู้สึกเหมือนหลังเธอจะหักเมื่อเห็นดังนั้นแอเรียนก็เดินไปหาเธอและพูดว่า “แมรี่ คุณไปพักดีกว่าค่ะ เดี๋ยวหนูดูเอง ไม่ต้องห่วง ปล่อยเขาคลานไปเถอะ ต่อให้เขาชนอะไรเขาก็ไม่เป็นอะไรหรอก

แอเรียนยังคงเหม่อลอยเมื่อมาร์ครินไวน์ให้เฮเลนและกล่าวว่า “สุขสันต์วันคริสต์ครับคุณแม่”ทุกคนบนโต๊ะอาหารนิ่งเงียบเฮนรี่และแมรี่หันมามองแอเรียนอย่างเงียบ ๆแอเรียนรีบยกแก้วตัวเองเพื่อปกปิดบรรยากาศที่น่าอึดอัดและกล่าวว่า “สุขสันต์วันคริสต์ค่ะทุกคน ชนค่ะ”ทุกคนรู้ว่าเธอพยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่ทำตัวเหมือนกำลังอึดอัด ดังนั้นพวกเขาจึงตามน้ำเธอแอเรียนไม่เคยเรียกเฮเลนว่าแม่มาก่อน มาร์ครู้ดีว่าเธอยังไม่ได้ก้าวข้ามสิ่งกีดขวางในใจของเธอเฮเลนที่อายุมากที่สุดในบรรดาทุกคนบนโต๊ะเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างช่ำชอง เธอถามมาร์คว่า “ปีนี้บริษัทเป็นอย่างไรบ้างล่ะมาร์ค?”มาร์คตอบว่า “ดีครับ พอถู ๆ ไถ ๆ ผ่านไปได้”ทั้งคู่คุยกันเรื่องธุรกิจต่อ เนื่องจากแอเรียนไม่ได้มีความรู้เรื่องนี้เท่าไหร่ เธอจึงดูแลสมอร์แทนหลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จ ทั้งครอบครัวก็ขึ้นไปที่ระเบียงที่ชั้นสองเพื่อดูดอกไม้ไฟที่ถูกจุดไกล ๆ ในขณะนั้นหิมะก็เริ่มตกสมอร์เงยหน้ามองท้องฟ้าและอ้าปากอย่างมีความสุขการรวมตัวถึงจุดจบเมื่อตอนเกือบจะห้าทุ่ม เฮเลนสตาร์ทรถยนต์อุ่นเครื่องและกำลังเตรียมตัวกลับเมื่อมาร์คบอกกับแอเรียนว่า “แม่เธอกำลังจ