เมื่อมาร์คดมกลิ่นผมของแอเรียน ลมหายใจของเขาก็ถี่ขึ้นในขณะที่ความง่วงของเขาที่เพิ่งจะเพิ่มขึ้นในช่วงไม่กี่นาทีที่ผ่านมาค่อย ๆ ลดน้อยลงเขากัดติ่งหูเธอเบา ๆ “ฉันต้องการเธอ เดี๋ยวนี้”ลมหายใจของแอเรียนชะงักพลางขยับตัวออกจากเขาเล็กน้อย “แต่คุณง่วงไม่ใช่เหรอ?”ลมหายใจที่ร้อนผ่าวกระทบหูของเธอ“ไม่ ไม่แล้ว”…ถึงแม้ว่าจะเป็นวันเสาร์ แต่มาร์คก็ยังตื่นเช้าทั้ง ๆ ที่ไม่ต้องไปทำงาน เขาจึงมาเล่นกับสมอร์แทนแอเรียนเบื่อและไม่มีอะไรให้ต้องทำ สุดท้ายเธอจึงตัดสินใจที่จะไปหาทิฟฟานี่ขณะที่อยู่ที่โรงพยาบาลและกำลังรอลิฟต์ แอเรียนก็ได้พบกับเจตต์โดยบังเอิญ ผิดจากกล่องข้าวเหมือนเมื่อวันก่อน วันนี้แขนของเขาเต็มไปด้วยผลิตภัณฑ์สำหรับแม่และเด็ก เห็นได้ชัดว่าความขาดประสบการณ์ในการเป็นพ่อคนของเขา รวมถึงการที่ผู้ชายทั่วไปมักจะไม่มีความรู้เรื่องการเป็นแม่คนอยู่แล้ว จึงทำให้เจตต์ซื้อของที่ไม่จำเป็นสองสามอย่าง รวมถึงผลิตภัณฑ์ที่ซ้ำ ๆ กันและนมผงที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กแรกเกิดแอเรียนอดไม่ได้ที่จะเตือนเขา “บางอย่างที่คุณซื้อมามันผิดนะ ไม่ใช่ทุกอย่างในถุงนั้นจะจำเป็น และคุณก็ลืมของที่จำเป็น ๆ บางอย่างด้วย ลูกคุณเก

เสียงของทิฟฟานี่แฝงไปด้วยความระมัดระวังเมื่อเธอพูดต่อ “คุณไม่หาเรื่องทะเลาะกับฉันเพราะฉันเพิ่งคลอดลูกชายของคุณใช่ไหม? ถ้าเป็นเมื่อก่อน ตอนนี้คุณคงโกรธจนหน้าแดงไปหมดแล้ว แต่คุณอย่าลืมนะว่าฉันไม่ได้คุยกับอเลฮานโดรเลย และไม่รู้ด้วยว่าเขารู้สถานการณ์ของฉันได้ยังไง แถมยังส่งดอกไม้มาให้ฉันวันที่ฉันจะออกจากโรงพยาบาลพอดีด้วย แต่เขาทำไปเพราะความเป็นเพื่อนเฉย ๆ ฉันเองก็ไม่เคยคิดกับเขามากกว่าเพื่อน! มีแต่คุณที่คอยหึงไม่เป็นเรื่องอยู่ตลอดเวลา”แจ็คสันเงยหน้าจ้องตาเธอ “คุณอาจจะคิดกับเขาแค่เพื่อน แต่เขาไม่ได้คิดแบบนั้นแน่นอน ยังไงผมก็ไม่ต้องการให้คุณเจอเขาหรือติดต่อเขาเลย คุณรู้อะไรไหม? เอาแบบนี้ดีกว่า ผมไม่อยากให้คุณยุ่งกับผู้ชายที่ไหนเลย! ใช่ ผมขี้หวงมาก ทำใจไว้เลย”ทิฟฟานี่หัวเราะคิกคัก “ฮ่า! ในที่สุดคุณก็ยอมรับและเปิดเผยด้านมืดของตัวเอง! คุณน่าจะยอมรับว่าคุณขี้หวงตั้งแต่แรกนะ เราจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันบ่อย อีกอย่าง ใครบอกว่าเขาคิดกับฉันเกินเพื่อน? เขาแต่งงานแล้วนะคะที่รัก คุณคิดมากอีกแล้ว… อืม ช่างมันเถอะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้วดีกว่า มันไม่ได้สำคัญอะไรสักหน่อย!”แจ็คสันกัดปากตัวเองและเงียบไป ถ้าทิ

แอเรียนส่งเสียงตอบรับและอุ้มแอริสโตเติลขึ้นไปข้างบนมาร์คหายใจเข้าลึก ๆ อย่างหงุดหงิดเพื่อบรรเทาความโกรธของตัวเองก่อนที่เขาจะรีบเดินตามเธอขึ้นไปข้างบน “นี่เธอ… โกรธเหรอ?”“เด็ก ๆ ไม่ได้มีความจำที่ดีขนาดนั้น เขาจะไม่มีวันเล่นกับเธอแบบนั้นถ้าหากว่าพวกเขาไม่ได้เจอกันบ่อยจนสนิทกันมาก่อน คุณให้เจนิซเลี้ยงสมอร์กี่ครั้งแล้ว? ดูเธอสิ เธอเข้ากับเด็กได้ดีมาก แม้แต่ฉันที่เป็นแม่เขาแท้ ๆ ยังต้องอับอายจนฉันเริ่งสงสัยวิธีการเลี้ยงลูกตัวเองของฉันแล้วนะ”มาร์คเริ่มปวดหัว “แค่ครั้งสองครั้งเอง สมอร์ก็ไม่ได้ไปที่ออฟฟิศฉันมานานแล้ว เธอก็รู้ บางทีเขาอาจจะไม่ได้จำเจนิซได้แต่เขาแค่สนุกเฉย ๆ มันจะมีความหมายอะไรถ้าแค่ลูกจะมีความสุขที่ได้เล่นกับหล่อน? ฉันเสนอที่จะไล่หล่อนออกแล้ว แต่เธอก็บอกฉันเองว่าไม่ต้อง แล้วฉันจะต้องทำยังไง?”แอเรียนหยุดเดินก่อนที่จะหมุนตัวไปมองเขา “คุณจะต้องทำยังไงอย่างนั้นเหรอ? ฉันไม่เคยขอให้คุณทำอะไรด้วยซ้ำ ทำไมคุณถึงต้องพูดเหมือนกับว่าฉันกำลังทดสอบความอดทนของคุณอยู่? ฉันเคยหมดความอดทนกับคุณไหม? ฉันดูเหมือนจะโกรธไม่เข้าเรื่องไหม? ใช่ ฉันไม่สบายใจ ฉันไม่อยากให้ผู้หญิงแปลกหน้าที่ไหนมาเข

แอเรียนส่ายหน้า “ไม่เกี่ยวกับคุณค่ะ ไม่ช้าก็เร็วเราก็จะต้องทะเลาะกันบ้างอยู่แล้ว มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น หนูไม่หิว หนูขอไม่ทานนะคะ สมอร์ยังหลับอยู่ ขอบคุณที่ดูแลเขาในระหว่างวัน หลังทำงานเสร็จหนูจะพยายามกลับบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากนี้ไป ส่งบิลค่าใช้จ่ายทั้งหมดของสมอร์มาให้หนูนะคะ อย่าเบิกเงินที่มาร์ค หนูไม่ต้องการใช้เงินแม้แต่เซ็นเดียวของเขา เช่นเดียวกับ สมอร์”แมรี่อ้าปากค้างด้วยความพูดไม่ออก นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทะเลาะกันแบบนี้ เธอไม่แน่ใจว่าจะให้คำแนะนำอย่างไรจิตใจของแอเรียนยังคงยุ่งเหยิงเมื่อเธอไปถึงที่ทำงาน ทุกครั้งที่เธอหลับตา เธอจะนึกถึงคำพูดของมาร์คเมื่อคืนนี้ เธอต้องการที่จะปลอบใจตัวเองว่า มันเป็นเรื่องปกติที่ผู้คนจะพูดสิ่งที่ทำร้ายจิตใจอีกคนได้ในช่วงเวลาที่ดุเดือด แต่เมื่อคืนนี้เธอก็เงียบตลอดไม่ใช่เหรอ? เธอสามารถควบคุมตัวเองไม่ให้พูดจารุนแรงได้ แต่เขากลับทำไม่ได้ ใครกันแน่ที่เป็นคนไม่มีเหตุผลในการทะเลาะครั้งนี้?เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาหาเธอ เธอก็ลืมตาขึ้นมาพบกับใบหน้าที่สดใสของโรบินที่กำลังยิ้มให้เธอ “พี่แอเรียน วันนี้ดูเหนื่อย ๆ นะคะ ฉันเอากาแ

หลังจากนั้นไม่นานเดวี่ก็รวบรวมความกล้าและช่วยมาร์คทำความสะอาดห้องทำงานของเขา มาร์คชอบทำความสะอาดห้องทำงานด้วยตัวเองอยู่เสมอ เพื่อที่เขาจะได้รู้ว่าเขาวางของไว้ที่ไหน ถ้ามีคนอื่นมาทำความสะอาดให้เขาแล้ววางของไว้ผิดที่ เขาคงจะโกรธมากแน่ ๆบรรยากาศในที่ทำงานหดหู่ตลอดช่วงเช้า เดวี่ทำงานของตัวเองอย่างขยันขันแข็งโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ ดีแล้วที่เขาเข้าไปช้า ไม่เช่นนั้นเขาคงเดือดร้อนกว่านี้แน่นอนทันใดนั้นมาร์คก็ถามขึ้นมาว่า “นายเคยมีแฟนไหม?”เดวี่ตกตะลึงและทำตัวไม่ถูกชั่วขณะ “อะ… อะไรนะครับ?”มาร์คมีสีหน้าจริงจัง “ฉันถามว่านายเคยมีแฟนมาก่อนไหม?”เดวี่กลืนน้ำลาย “นี่… เป็นส่วนหนึ่งของเกณฑ์การประเมินของบริษัทไหมครับ? จำเป็นต้องถามเรื่องส่วนตัวขนาดนี้เลยเหรอครับ?”มาร์คเริ่มใจร้อน “เปล่า มันเป็นคำถามส่วนตัวที่ฉันถามนายเอง แต่ไม่ใช่ในตำแหน่งหัวหน้า เพราะฉะนั้นตอบมาเถอะน่า”เดวี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เคยสิครับ ผมอายุขนาดนี้แล้วจะไม่ให้ผมเคยมีแฟนได้ยังไง? ใครที่ยังไม่เคยมีจะต้องเป็นหมันหรือไม่ก็ป่วยทางจิตแน่นอน” มาร์คครุ่นคิดอย่างหนัก “นายคิดว่าผู้หญิงเอาใจยากไหม? ฉันว่ามันเหนื่อยมากเลยนะ ถ้าผ